ชารล์ ซีเวียร์ เป็นเด็กพัฒนาการช้า ใครๆก็มองว่าเขาเป็นพวกทึ่ม
มีดีอย่างเดียวคือหน้าตาเหมือนเทวดาตัวน้อยที่ทำให้ผู้ใหญ่หมั่นเขี้ยวและเอ็นดู
วันที่เด็กชายตั้งตารอมาถึง แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคาดคิดไว้สักนิด
เพราะทันทีที่ผลเลือดออกมาว่าเขาเป็นพวกกลายพันธุ์ พลังของเด็กชายสมควรจะถูกบังคับให้แสดงออกมาให้ใครๆเห็น
แต่ชารล์ ซีเวียร์กลับยืนนิ่ง ก่อนจะหัวทิ่ม สลบหัวฟาดพื้นจนเลือดอาบ น่าอเน็จอนาถสุดๆ
ไม่มีใครรู้ ว่าพลังของเด็กชายนั้น กำลังทำงานอยู่ ในรูปแบบของความฝัน
เป็นความฝันที่เขาเห็นตัวเองยามแก่เฒ่า นั่งอยู่บนรถเข็นท่ามกลางสวนดอกไม้
หัวเราะคิกคัก จับมือกับชายคนหนึ่งที่กำลังเข็นเขาที่แก่เฒ่าไปตามทางช้าๆ
คล้ายว่าสายตาฝ้าฟางของเขาในอนาคตสบกับตาของเด็กชาย
ก่อนเสียงแหบของตัวเขายามชราจะถูกเปล่งออกมา และมันฝังลึกในหัวสมองของชาร์ล ซีเวียร์ วัยเยาว์
"อีริค แลนเชสต์ ในโลกนี้จะมีใครรักผมได้เท่านายอีกนะ"
อีริค แลนท์เชส อายุสิบห้าปียังคงนั่งเล่นหมากรุกอยู่ที่โต๊ะ
แต่มีดในห้องที่ถูกปักไว้สามเล่มกลับค่อยๆลอยขึ้นจากพื้นก่อนจะหันมาทางชาร์ลี
"นับหนึ่งถึงสาม ออกจากห้องฉันไป" "ของมีคมไม่ดีนะอีริค" "หนึ่ง"
ปึก! มีดเล่มที่หนึ่งปัดเฉียดหน้าของชารล์ไปเพียงเสี้ยวเซ็นติเมตร
ชาร์ลแอบสงสัยไม่ได้ว่าตัวเขาในอนาคตทำไมถึงเลือกคนดูแลที่เย็นชาและน่ากลัวแบบนี้มาอยู่เป็นเพื่อนตอนแก่เฒ่าได้นะ
- แมคนีโต้ ในความฝัน ตอนเราแก่เฒ่า นายจะเป็นคนเข็นรถเข็นให้ผมล่ะ -
"บ้าน ไม่ได้จำกัดความอยู่แค่สถานที่หรอกนะชาร์ลี"
เป็นคำพูดที่แปลได้ว่าชาร์ลี ซีเวียร์ มีค่าขนาดไหนสำหรับคนปากแข็งอย่าง อีริค แลนท์เชส
เรื่องนี้แฟนตาซีหนักมากกกค่ะ ตามสไตล์เอ็กซ์แมน มีความใช้พลังจิต แต่ส่วนมากก็จะเน้นไปที่ตัวละครสองคน
คือชาร์ลีกับอีริค ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มากกว่า อาจจะย้ายไปรักแฟนตาซี สองจิตสองใจ แต่ตอนนี้ก็ปล่อยค้างไว้ที่หมวดนิยายวายก่อน เพราะกว่าจะได้แต่งคงพักใหญ่ ฮา ขอบคุณสำหรับการติดตามและกำลังใจค่ะ
