ฉันจำไม่ได้ว่าเห็นท้องฟ้าครั้งล่าสุด สัมผัสถึงแสงแดดอุ่นๆ หรือรับลมเย็นเมื่อไหร่
ทุกเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้น สิ่งที่ฉันเห็น คือกรงที่ขังฉัน ตัดขาดจากโลกภายนอก
ทุกอาทิตย์ จะมีพวกหมอเข้ามาในห้องและเจาะเลือดของฉัน ฉันจะนอนอยู่ในกรง ปล่อยให้เลือดถูกสูบออกไป
พวกเขาป้อนข้าวรสอร่อย ให้เครื่องแต่งกายเนื้อดี เครื่องสันทนาการมากมายไว้ให้ฉันแก้เบื่อ
ฉันรู้ดี ว่าตัวฉันเป็นนกในกรงทองของตระกูลอัคราชย์ และคิดว่าชีวิตของฉันก็คงจะต้องจบลงในกรงนี้เช่นกัน
ใช่ ฉันอาศัยอยู่แต่ในกรง ถูกปิดหูและตาไม่ให้รับรู้ถึงสถานการณ์ภายนอก
ว่าโรคระบาดกำลังทำให้ผู้คนเปลี่ยนไป และตัวฉัน คือปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ผู้มีอำนาจมากมายสามารถมีชีวิตรอดจากความวิปโยคนี้
กระแสไฟฟ้าทำให้ตัวฉันสะดุ้งก่อนจะกรีดเสียงร้องลั่นห้อง ฉันเบิกตากว้าง จ้องมองพวกหมอที่มองฉันนิ่ง
ฉันบอกว่าฉันทนไม่ไหวแล้ว พวกเขาไม่หยุด ฉันบอกว่าฉันกำลังจะตายจริงๆ พวกเขาบอกว่าผลทางการแพทย์ไม่ได้บอกแบบนั้น
กระแสไฟฟ้าหยุดหลง ฉันไม่เหลือแรงแม้แต่จะเปล่งเสียง ทำได้เพียงปล่อยให้พวกเขาถอดเครื่องรัดแขนและเท้าออก
ผิวหนังเป็นรอยริ้ว น้ำตาไหลกรอมหน้า กลิ่นเหม็นไหม้จากการทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่ากรุ่นจากร่าง
เป็นนางฟ้าที่ไม่ได้สุขสบายอะไร สมควรจะใช้คำว่า นางฟ้าที่โดนฑัณฑ์สวรรค์
- ANGEL CAGE กรงนางฟ้า -
คุยกับนักเขียน
ถึงจะแฟนตาซีหนัก มีความฮาร์ดคอร์กับชีวิตนางเอก แต่เรากร๊าวมากกับพระเอกค่ะ ฮา
ห่างกับนางเอกเราเป็นสิบปี เราควรติดแทค #แด็ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ ฮา
เป็นนักธุรกิจ เงินหนานัก และคอยเปย์นางเอกที่ใช้ชีวิตอยู่แต่ในกรง ส่วนนางเอกก็ไม่ใช่พวกเอาแต่ร้องไห้ ตบจูบ
มีความอดทนเป็นเลิศ แถมมีสายเลือดที่แยกแยะได้อีกว่าใครที่กำลังติดเชื้อโรคระบาด แถมเป็นพวกช่างจ้อช่างเจรจา
ปล พล๊อตไม่นิ่งมากกกกก คิดว่าแปะพลอตไว้ก่อนเช่นเคยค่ะ ตอนแรกกะจะแต่งชายรักชาย แต่คิดว่าไม่รอด กลับมาสู่สิ่งที่เราถนัดดีกว่า ฮา
ขอบคุณทุกการติดตามและกำลังใจค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น