เสียงนั้นบอกว่าเขาอายุร้อยห้าสิบปี ส่วนฉันในตอนนั้นอายุเพียงห้าปี
มันเป็นสายสัมพันธ์แปลกๆ เขากลายเป็นพี่เลี้ยง คู่คิด เพื่อนสนิท
คนที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น แม้จะไม่ได้สัมผัส ได้กลิ่น หรือ มองเห็น
"ตอนนี้ทุกคนเล่นกับหนู พ่อกับแม่ก็ดูจะมีความสุข คุณหมอเองก็รายงานผลเป็นแง่บวก"
"ทุกคนกำลังบอกว่าการที่หนูเป็น หนูแบบนี้ เป็นเรื่องที่ดี"
"แต่พี่รู้ไหมคะ ว่าสิ่งที่พวกเขาเห็น คือตัวตนที่หนูแกล้งทำ"
"ไม่ได้เกี่ยวกับว่ามันยากหรือง่ายหรอกค่ะ แค่ข้างในนี้... ความรู้สึกของตัวหนูจริงๆ"
"มันเปราะบางมาก และสิ่งที่ทำให้มันไม่พังไปเสียก่อน คือเสียงของพี่"
"เสียง...ที่ใครๆบอกว่าเป็นแค่อาการทางจิต และไม่สมควรมีอยู่ตั้งแต่ต้น"
YOUR VOICE ACROSS PLANET
- เสียงเชื่อมต่อจากดวงดาว -
"สิบห้าปีที่เสียงของคนอีกฟากไม่เคยหายไปไหน จนกระทั่ง วันหนึ่ง ความเปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้น"
"เสียงของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว สงครามเกิดขึ้นในอีกฟากฝั่งนั้น"
"เธอและครอบครัว ไม่ซิ ต้องบอกว่าเผ่าพันธุ์ของเธอ... ถูกเผ่าพันธุ์จากต่างดาวรุกราน"
"เผ่าพันธุ์นั้น คือเผ่าพันธุ์ของผม และมันเกิดขึ้น เพราะเสียงของพวกเราที่เชื่อมต่อกัน"
"นายแตกต่าง ฉันรู้สึกได้ ว่านายเ ป็นตัวยืนยันตัวตนของเสียงปริศนา
ว่าเสียงนั้น คนๆนั้น...มีตัวตนอยู่จริงๆ"
"ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร"
นักเรียนหน้าใหม่เอ่ยปากบอกเธอ
แม้ภายใน หัวใจของเขากำลังสั่นไหว ว่าสาวชาวโลกคนนี้กำลังจับสังเกตุสิ่งมีชีวิตนอกโลกอย่างเขาได้
"ตอนที่ผมล้ม เธอเป็นแรงผลักดันให้ผมยืนหยัดขึ้นอีกครั้ง"
"คราวนี้ล่ะ ผมจะช่วยเธอบ้าง แม้ว่าจะไม่รู้จักหน้าตา แม้ว่าเราจะอยู่ไกลเกินกว่าหน่วยวัดไหนจะตีค่าออกมาได้"
ฉันเริ่มได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งตั้งแต่ตอนอายุห้าขวบ แรกๆครอบครัวของฉันก็คิดว่าฉันแสร้งทำเพื่อเรียกร้องความสนใจ
แต่เมื่อนานเข้า พวกเขาจับฉันเข้ารถและบึ่งไปที่โรงพยาบาล สิบปีต่อมา ฉันกลายเป็นผู้ป่วยที่ต้องไปพบจิตแพทย์ทุกเดือน
ฉันเกิดในครอบครัวแพทย์ ฉันหัวดี ติดที่เป็นพวกเก็บตัวซักหน่อย แต่ทุกอย่างมันก็โอเค
ชีวิตของฉันดำเนินต่อไป โคจรในวังวนฟ้าครึ้มเมฆสีเทา จนกระทั่งวันหนึ่ง พายุลูกใหญ่ก็ซัดเข้ามา
ในรูปแบบของห่าฝนสีแดงเพลิง และ การรุกรานจากเผ่าพันธุ์อื่นที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ทุกประการ
แต่ฉันแยกแยะพวกเขาออกได้ ไม่ใช่ว่าเพราะฉันเก่งหรืออะไร แต่ทุกสิ่งเกี่ยวกับพวกเขา
เคยถูกถ่ายทอดออกมาจากบทสนทนา ของเสียงปริศนาที่ฉันคิดว่าเป็นเพียงสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาเอง
คุยกับนักเขียน
เครียดกับการสอบ เรื่องนี้เลยเป็นนิยายที่นักเขียนเขียนขึ้นเพื่อคลายเครียดดดด
เป็นเรื่องราวที่ได้รับแรงบันดาลใจจากยัวร์เนมส์ค่ะ แตกต่างกันที่ทั้งสองไม่ได้สลับร่าง แต่เชื่อมโยงกันผ่านทางเสียง
ไม่เคยเห็นแม้แต่หน้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายมีตัวตนจริงๆหรือเป็นแค่สิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นเพื่อประคับประคองจิตใจของตัวเอง
ก็เป็นนิยายไม่เครียดค่ะ แต่ก็ไม่ได้เฮฮาไร้สาระอะไรมาก 55555 จะแฝงความคิดบางเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของคนเรา
จะพยายามให่ตัวเอกทั้งสองคนมีความเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งมีชีวิต และถ่ายทอดความรู้สึกผ่านทางความคิด
ซึ่งมันก็ยากหน่อย เพราะเป็นนิยายแนวแฟนตาซีที่ไม่อิงความเป็นจริงทางด้านเหตุการณ์ 55555
หวังว่านักอ่านจะชอบและเพลิดเพลินกับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณที่กำลังใจและการติดตามค่ะ
ความคิดเห็น