ถึงจะจบตรงที่การเลิกกัน

เนื้อเรื่อง

ถึงจะจบตรง.....การเลิกกันแต่ความสัมพันธ์ก้อยังhappy ending

…แล้วเจ้าหญิง กับ เจ้าชาย

      ก้อแต่งงานกัน

ตอนจบของนิทานมักลงเอยด้วยแบบนี้เสมอ

แต่อตนจบของชีวิตจริง เราไม่ใช่เจ้าหญิง แล้วเค้าก้อไม่ใช่เจ้าชาย

บางครั้งความรักก้อไม่ได้หมายความว่า

“แล้วเราสองคนจะครองรักกันจนตาย”เสมอไป

เพราะเมื่อเราเรียนร็มาถึงจุดจุดหนึ่ง บางคู่ก้อเดินต่อไปด้วยกันไม่ได้

จึงต้องต่างคนต่างเดิน....แยกไปตามเส้นทางของตัวเอง

อาจฟังดูเป็นเรื่องเศร้า  ไม่ว่าคำว่าเลิกรา หรือ แยกทาง

แต่ไม่จำเป็นเสมอไปใช่ไหม?  ที่พอเลิกเป็นแฟนกันแล้ว

จึงต้องเปลี่ยนความสัมพันธืมาเป็นศัตรูทันที

แม้ว่าในความเป็นจริง การเปลี่ยนสถานะจาก แฟน มาเป็น เพื่อน

จะเป็นไรที่ยากกว่า การเปลี่ยนสถานะจาก เพื่อน ไปเป็น แฟน

แต่ถึงจะไม่สามารถเป็นเลิกกันแล้วเป็นเพื่อนกันได้จริงๆ

ไม่สามารถที่จะเดินกลับบ้านด้วยกันเหมือนเดิม

แต่เราก้อสามารถเลิกกันและเป็นคนรู้จักที่มีน้ำใจต่อกันได้

ไม่จำเป็นต้องเดินกลับบ้านด้วยกันอีก

แต่วันใดที่เดินผ่านสามารถถามไถ่และทักทายกันได้เหมือนเดิม

หรือมีเรื่องเดือดร้อนก้อสามรถ โทรไปหากันได้

และในวันที่เหงาๆ ก้อยังมี  ความทรงจำดีๆ

ให้นึกถึงว่าครั้งหนึ่ง

          เราเคยยิ้มได้เพราะความรัก

ถ้าเทอไม่แปล  คำว่า เลิกรัก ให้มีความหมายว่า เกลียดละก้อ

เชื่อเถอะว่า การเลิกราไม่ใช่เรื่องเศร้าที่เทอต้องร้องไห้ให้มันจนวันตาย

ความสัมพันธ์ของทั้งสองก้อจะจบแบบ happy ได้ไม่จบแบบ sad

ที่สำคัญ เทอก้อยังจะมองความรักในแง่ดีและมีความหวังต่อไป

ว่าถึงความรักครั้งนี้จะจบ

          แต่สักวันเทอก้อจะพบรักครั้งใหม่

ซึ่งอาจจะเป็น  รักแท้

ที่จะคอยดูและใจกันและกันไปจนตลอดชีวิตของเทอ