กุหลาบทราย..ใต้แสงจันทร์

“ฉันของถามหน่อยเถอะแม่คุณ จะร้องไปทำไมล่ะ ก็ในเมื่อบนเครื่องเธอยั่วฉันขนาดนั้น”

“ยั่ว ฉันไปยั่วนายตอนไหน”

“ก็-” เมอัยเริ่มลังเล เขาผุดตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วขยับมาทางหญิงสาวอย่างรวดเร็ว “เออ ไม่ใช่นี่ แล้วเธอมาได้ไงกัน” เขาเกาหัวอย่างหัวเสียสุดๆ นี่แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างนั้นหรอกหรือ

การลักพาตัวผิดพลาด แล้วแม่คนนี้มาได้อย่างไร?!

“อ๊าย!!! ไอ้บ้า ไอ้สารเลว ไอ้-”

แล้วอำพันก็สาธยายความสารเลวของผู้ชายตรงหน้าออกมาอีกหลายชุด พร้อมกับจิกทึ่งผ้าปูที่นอนอย่างหนักด้วยความโกรธจัด

“แกทำลายพรหมจรรย์ของฉัน ไอ้สารเลว ไอ้โรคจิต ไอ้คนบ้ากาม ไอ้โหด เถื่อน ทารุณ ฉันจะฟ้อง...จะฟ้องกรมแรงงาน เอ้ยไม่ใช่ ฉันจะฟ้องกรมสิทธิสตรี ไอ้บ้า สารเลว”

“โว้ย!!!” เมอัยเป็นฝ่ายร้องขึ้นบ้าง รู้สึกสับสนต่อเรื่องที่เกิดขึ้น

แม่แอร์ฯ สาวคนนั้นรอดตัวไป ในขณะที่เขาต้องมานั่งฟังคำบ่นของ “เหยื่อ” คนสวยที่ร้องโวยวายไม่ยอมหยุด

อะไรมันจะบรมซวยขนาดนี้...