สามองค์ชายกับยัยหมูน้อย(3 Prince in my heart)

 สามองค์ชายกับยัยหมูน้อย(1)

       (3 Prince in my heart)

ตอน สายฝน  น้ำตา และการกลับมาของ ยัยหมูน้อย

                คุณเคยคิดบ้างไหม ทำไหมเวลาคนอกหักหรือเสียใจ ถึงต้องเดินร้องไห้ท่ามกลางสายฝน  แต่ก่อนฉันเองก็ไม่เคยเข้าใจ  ว่าเพราะอะไรถึงต้องทำอย่างนั้น  จนมาถึงวันนี้ วันที่ฉันต้องเศร้าใจ ร้องไห้ และเสียน้ำตา  ฉันเดินผ่านสายฝนที่หนาวเย็น มายังสถานที่ที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี และวันนี้ ฉันก็ได้เข้าใจ ว่าเพราะอะไร  คนเสียใจ ถึงต้องเดินกลางสายฝน เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะเขาจะได้ร้องไห้อย่างไม่อายใคร เพราะไม่มีใคร มองเห็น น้ำตาที่กำลังไหลอยู่ยังไงล่ะ             

ในช่วงเวลาที่ฝนตก มันอาจจะชะล้างหลายสิ่งหลายอย่างบนท้องถนน บนทางเดินเท้า และบนทางเดินสายเก่าที่ฉันและเค้าเคยเดินร่วมกันไปได้  รวมไปถึงคราบน้ำตาและหยดเลือดที่ล่วงหล่นจากตัวฉัน 

3 Prince

น้ำเสียงที่หนาวสั้น  เอื้อนเอ่ยชื่อผับดังของเมืองนี้ ก่อนที่ร่างนั้นจะทรุดตัวลงอย่างหมดแรง

                ม่ง ม่ง

เสียงตะโกนเรียกชื่อของฉันอย่างตกอกตกใจ  ดังออกมาจากภายในร้านนั้น  คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเค้า ดวงตาที่กลมโต และคิ้วคมเข้ม ทำให้ฉันจำเค้าได้เป็นอย่างดี  เค้ารีบคว้าตัวของฉันเข้าสวมกอดและพร่ำเรียกชื่อฉันตลอดเวลา

                ยูคิ   ซังมิน เค้าทิ้งฉันไปแล้ว..เค้า..เค้าจะไม่กลับมาอีกแล้ว

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อไป  ยูคิ ประคองฉันไว้แนบอกของเค้า ไออุ่นจากตัวเค้า ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นอย่างบอกไม่ถูก  ฉันกลายเป็นลูกแมวตัวน้อยในอ้อมกอดของเค้า แมวน้อยที่ไร้เรี่ยวแรง และกำลังจะหมดลม

                เฮ้ย!! ทำไมม่งม่งเป็นอย่างนี้วะ  ทำไงดีๆๆๆๆๆๆ

 แฮยัง เจ้าของเสียงหวานๆ แอบซ่อนความขี้เล่นและร้ายลึก ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าอมส้มเสมือนสีท้องฟ้าในยามรุ่งสาง  ของเจ้าชายแสงอรุณ บวกกับความขี้เล่นสดใส ที่เมื่อใครได้อยู่ใกล้  ก็จะรู้สึกสดใสและอบอุ่นเหมือนได้รับแสงแดดในยามเช้า

แต่หน้าของเค้าในยามนี้มันดูเดือดพล่าน ไม่ค่อยสมกลับการเป็นตัวเค้าสักเท่าไรนัก

                หยุดบ้าได้แล้ว...ไปหยิบกุญแจรถออกมาสิ ไป๊!!

ยูคิ ตะครอก แฮยัง อย่างสุดเสียงเพื่อเรียกสติ แฮยัง กลับมา  เจ้าชายแห่งความเย็นชา ยังดุเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ดวงตาดำสนิทรับกับสีผิวแทนเข้มของเค้า คิ้วดกดำที่เป็นเอกลักษณ์ และรอยแผลเป็นบนคิ้วซ้าย คือสิ่งบ่งบอกว่า ยูคิ คือองครักษ์ของฉัน แม้เค้าจะถูกสาวๆ แทบทั้งเมืองหมายปองก็ตาม

                หาอะไรน่ะ

เสียงนุ่มลึก ถูกส่งผ่านริมฝีปากอวบอิ่มน่าหลงใหล ของชายรูป่างสูงโปร่งตามสไตล์ลูกครึ่งสเปน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน สร้างความรู้สึกอ่อนโยนให้กับผู้พบเห็นได้เสมอ ร่วมไปถึงผมสีน้ำตาลทองที่เข้ากันได้เป็นอย่างดีกับผิวขาวเนียนของเค้า ในบรรดา 3 หนุ่ม กังยูท คือคนที่สุขุม และใจเย็นที่สุด สาวๆ จึงเรียกเค้าว่าเจ้าชายแห่งภูผา

                หากุญแจรถ นายเห็น ม่ะ

แฮยังคว้านหากุญแจอย่าง หงุนหง่าน ทั้งในลิ้นชักและล็อคเกอร์ประจำของเค้า

                หายไปไหนว่ะ   แฮยังเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสีย

                อ่ะ เห็นนายลืมไว้ที่เคาเตอร์ แต่ฉันว่าคงไม่ทันแล้วล่ะ

กังยูทเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นพวงกุญแจ ที่ห้อยอาร์มหนัง สะลักคำว่า  ~Ti A Mo~ (ฉันรักเธอ)

ให้แก่แฮยัง

                ขอบใจ

ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ ก่อนที่หมอนั้นจะวิ่งถึงโรงพยาบาลก่อน

อืม ฝากดูร้านด้วยล่ะ

แฮยังคว้ากุญแจจากมือ กังยูท แล้ววิ่งออกจากร้านไป อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังคงช้าไป สำหรับยูคิ 

ไออุ่นจากคนคุ้นเคย ที่ประคองฉันประกบกับไหล่ของเค้า มือซ้ายเค้ากอดรัดเอวฉันไว้แน่น  มือข้างขวากำข้อมือที่มีเลือดไหลอาบไว้ คมมีดรอยแล้วรอยเล่าที่ฉันบรรจงลงบนแขนของตัวเองด้วยโทสะและความรู้สึกสิ้นหวัง มันกลายเป็นรอยแผลที่ทำให้ฉันกำลังจะหมดลมหายใจ ยูคิกดแผลไว้แน่นเพื่อห้ามเลือดพร่างกอดร่างที่อ่อนแรงของฉันไว้  ฉันสัมผัสได้ถึงเสียงจังหวะหัวใจของเค้า เสียงหัวใจที่เต้นระทึกจนฉันเองนึกว่า หัวใจของเค้า จะกระเด็นออกมานอกอก นั้นอาจเป็นเพราะเค้ากำลังเหนื่อยกับการวิ่งและแบกฉัน รึไม่เข้าก็อาจกำลังกลัวว่า ฉันจะหายไปจากโลกนี้จริงๆ

                เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  เสียงยางรถยนต์ที่ถูกขับมาอย่างรวดเร็วบนพื้นถนนและเบรคอย่างกะทันหัน สร้างความโกลาหนให้ผู้คนในผับกรูกันออกมายังนอกร้าน เพื่อเฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

                ขึ้นรถ นายวิ่งไปไม่ไหวหรอก

สิ้นเสียงแฮยัง  ยูคิก็แบกร่างที่แทบจะไร้สติของฉัน ขึ้นรถไป

                กลับเข้าร้านเถอะครับ ไม่มีอะไรแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะคับ

กังยูทชักชวนลูกค้าที่ กรูกันออกมาให้กลับเข้าไปในร้าน  ด้วยคำพูดและรอยยิ้มหวานๆ ของเค้า  อย่างที่ทราบกัน ว่า 3prince มีหนุ่มหล่อสุด HOT ของเมืองนี้ถึง 3 คน เป็นเจ้าของนิ 80% ของลูกค้าร้านนี้จึงมีแต่สาวๆ และมันคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร ที่จะหว่านล้อมสาวๆเหล่านั้น ให้กลับเข้าไปในร้าน

                อย่าเป็นไรเลยนะ เจ้าหญิงของฉัน

สายตาของกังยูท ยังคงมองตามรถที่แล่นออกจากร้านไป พรภาวนาจากใจของเค้า คงส่งผ่านถึงร่างที่นอนแนบนิ่งบนรถท่กำลังวิ่งไป  ในมือของเค้ากำอาร์มหนังสะลักคำว่า Body Guard ไว้แน่น

          ไม่ว่าเธอจะให้ฉันเป็นอะไรหรือที่เท่าไหร่ แต่เธอคือเจ้าหญิงของฉันเสมอและตลอดไป

                ..........................................................///................................................................

แซงแซวแซมดง