อ้อมกอดรักมาเฟียร้อน (ไม่มีรูปเล่ม)

ตอนที่ 2 : ตอนที่1-2 แค่อยากซื้อขนม...

ประตูรถหรูคันยาวถูกเปิดออกด้วยมือใหญ่ของชายฉกรรจ์ที่สวมสูทดำเต็มยศ ใบหน้ามีแว่นตาสีดำสนิทปิดบังดวงตาคมกริบเอาไว้ ขาเรียวยาวแข็งแรงภายในกางเกงสแล็กสีดำสนิทของใครคนหนึ่งก้าวลงมาจากรถด้วยความมั่นใจ ก่อนร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตรของชายหนุ่มที่สวมสูทสีดำสนิทเฉกเช่นเดียวกับคนที่เปิดประตูรถให้จะก้าวลงมายืนข้างรถหรูราคาเหยียบยี่สิบล้านด้วยความมั่นคงและมั่นใจเต็มเปี่ยม ร่างสมส่วนยืนตระหง่านอยู่ข้างรถหรู เปล่งรัศมีของความน่าเกรงขามออกมาให้เห็นชัดเจน ก่อนมือเรียวใหญ่จะยกขึ้นถอดแว่นตาสีดำสนิทอันนำสมัยออกจากดวงตาคมกริบด้วยท่าทางมั่นใจเช่นเดิม เผยให้เห็นวงหน้าหล่อเหลาที่ราวกับรูปปั้นที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นเป็นประติมากรรมชั้นเยี่ยมมากกว่ามนุษย์ที่มีเลือดเนื้อเช่นนี้ 

            นันทิชาเบือนหน้าหนีจากภาพหนุ่มหล่อผู้สง่างามเสีย พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ อย่างเบื่อหน่าย มือบางจัดขนมไทยหลากหลายสีสันอย่างชำนาญด้วยไม่คิดจะใส่ใจกับสิ่งใดอีก จนไม่ทันสังเกตว่าร่างสูงของหนุ่มหล่อคนนั้นกำลังก้าวเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ แต่ทว่ามั่นคงทุกย่างก้าวอย่างคนมั่นใจในตัวเองสูง

            “ขนมขายยังไง” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นใกล้ๆ ทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นจากถาดขนมตรงหน้า ดวงตากลมโตจึงสบกับดวงตาคมกริบของคนถามอย่างเลี่ยงไม่ได้ ท่าทางมั่นอกมั่นใจในตนเอง การแต่งตัวที่เนี๊ยบไปทุกกระเบียดนิ้วด้วยสูทที่ถูกตัดเย็บอย่างประณีต แถมลูกน้องที่เดินตามมาเป็นพรวนเหมือนพวกแก๊งมาเฟียที่ทำธุรกิจผิดกฎหมายในหนัง และสิ่งที่เธอไม่ชอบใจที่สุดก็คือสายตาที่มองมายังเธอราวกับเป็นสินค้าชิ้นหนึ่งอย่างไม่เกรงใจนั่นของอีกฝ่าย และนี่คือสิ่งที่ทำให้เธอไม่ชอบหน้าอีกฝ่ายตั้งแต่แรกเห็นนั่นเอง

            นันทิชาเม้มปากเบาๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสะบัดนิดๆ

            “ไม่เห็นป้ายราคารึไง”

            “นี่เธอ...” เสียงของหนุ่มฉกรรจ์ที่อยู่ด้านหลังหนุ่มหล่อเรียกนันทิชาอย่างไม่พอใจเมื่อได้ยินคำพูดห้วนๆ ของเธอ แต่หนุ่มหล่อชิงยกมือขึ้นห้ามซะก่อน พร้อมกับห้ามลูกน้องด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น ดวงตาคมไม่ได้คลาดคลาไปจากวงหน้าสวยหวานของแม่ค้าคนสวยแม้แต่น้อย

            “ไม่เป็นไรเข้ม”

            “แล้วหมดทั้งร้านนี่ราคาเท่าไหร่กันล่ะ” เสียงทุ้มถามขึ้นอีก ดวงตาคมยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้านวลสวยนิ่ง เหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ว่าหมดทั้งร้านที่เขาว่าคือรวมตัวหญิงสาวด้วยอย่างนั้นแหละ

            นันทิชาเม้มปากแน่น มองอีกฝ่ายด้วยดวงตาเขียวปั้ดอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเน้นเสียงบอกอย่างไม่สบอารมณ์

            “ฉันไม่ขาย”

“นี่เธอ!”

“เข้มอย่าเสียมารยาท” หนุ่มหล่อเรียกชื่อลูกน้องคนเดิมด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเดิม ก่อนจะพูดต่อเรียบๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์

“เป็นแม่ค้าได้ไง...ปฏิเสธลูกค้าแบบนี้” ชายหนุ่มตำหนิอย่างไม่จริงจังเท่าใดนัก

“ของทั้งหมดนี่เท่าไหร่ ผมจะเหมา” หนุ่มหล่อบอกอีกครั้ง ดวงตาคมยังคงจ้องมองหน้านวลสวยหวานนิ่งเพื่อรอคอยคำตอบจากปากสีเรื่อ ที่ทำให้ชายหนุ่มมีความรู้สึกอยากประทับปากสีสดของตนเองลงกับปากสีสวยนั่นตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเลยก็ว่าได้ และจนถึงบัดนี้ความต้องการของเขาก็ไม่เคยลดลงมีแต่เพิ่มขึ้นๆ เท่านั้น และไม่เพียงแต่ปากบางระเรื่อเท่านั้นที่เขาต้องการจะสัมผัส เขาอยากสัมผัสทุกที่บนร่างกายงดงามแสนอวบอิ่มนั้น หนุ่มหล่อบอกตัวเองเมื่อกวาดสายตาไปทั่วร่างงดงามอย่างเชื่องช้าอ้อยอิ่ง มองอย่างให้รู้ว่ากำลังมองโดยไม่คิดจะปิดบังแม้แต่น้อย ซึ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจกับสายตานั้นได้ไม่ยากเลย

“เป็นใครมาจากไหน ใหญ่มากรึไงถึงได้มาทำเบ่งแบบนี้” หญิงสาวถามอย่างไม่พอใจ ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้กับการเบ่งไม่เลือกที่ของอีกฝ่าย ซึ่งตอนนี้มันเพิ่มขึ้นเมื่อได้เห็นสายตาคมอันร้อนแรงที่จ้องมองเธอราวกับจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างไม่รักษากิริยาสักนิดของชายหนุ่มสุดหล่อตรงหน้า

“ไม่เกี่ยวหรอกนะ...ว่าใหญ่แค่ไหน...ผมแค่อยากซื้อของก็เท่านั้น” น้ำเสียงทุ้มยังคงราบเรียบอย่างน่าชื่นชมยิ่งนักเมื่อพูดประโยคต่อมา เขาเลื่อนสายตาจากทรวงอกนุ่มที่ผงาดดันเสื้อผ้าราคาถูกของหญิงสาวออกมาจนเป็นรูปร่างขึ้นไปสบกับดวงตากลมโตเขียวปั้ดอย่างท้าทาย ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวอารมณ์อีกฝ่ายแม้แต่น้อย

“ฉันไม่ขาย!” นันทิชาเน้นเสียงบอกให้อีกฝ่ายได้ฟังชัดๆ อีกครั้ง พร้อมกับสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นที่ไม่มีหน้าหล่อเหลาเขย่าใจของอีกฝ่าย

คับฟ้ามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของหญิงสาวด้วยอารมณ์หลากหลาย อยากใช้จมูกของตนขยี้ลงบนแก้มนวลระเรื่อของอีกฝ่ายให้หนำใจยิ่งนัก หนุ่มหล่อถอนหายใจกับความคิดของตนเอง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เฉยเช่นเดิม

“ไม่เป็นไร ผมจะมาซื้อใหม่วันหลัง”

“ไม่ต้องมาหรอก ฉันไม่ขายให้คุณ”

“ไปเถอะ...” แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้สนใจคำพูดของเธอสักนิด หันไปสั่งลูกน้องเบาๆ โดยไม่ได้เซ้าซี้อะไรกับเธออีก

หนุ่มหล่อหมุนร่างกลับออกเดินนำหน้าลูกน้องเมื่อพูดจบ โดยมีสายตาของนันทิชามองตามอย่างพอใจ เมื่ออีกฝ่ายยอมถอยออกไปง่ายๆ แบบนั้น

คับฟ้ามองผ่านกระจกส่องหลังเพื่อมองร่างบาง เมื่อเข้ามานั่งบนรถคันยาวเรียบร้อยแล้ว

“เจ้านายชอบเธอเหรอครับ”

หนุ่มหล่อละสายตาจะกระจกส่องหลังเมื่อได้ยินคำถามของลูกน้องคนสนิท แต่ไม่ตอบว่ากระไร อีกฝ่ายจึงพูดต่อ

“ถ้าเจ้านายชอบเธอเดี๋ยวผมกับไอ้ยิ่งจะ...”

“ไม่ต้อง” ไม่ทันที่อีกฝ่ายจะทันได้พูดจบ คับฟ้าก็ขัดขึ้นเรียบๆ ทำให้ลูกน้องทั้งสองมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมล่ะครับ”

“ออกรถ” คับฟ้าไม่ตอบแต่สั่งเรียบๆ แต่เฉียบขาดในที ทำให้ลูกน้องคนสนิทเงียบเสียงลงทันที แล้วหันไปส่งสัญญาณให้เพื่อนออกรถตามที่เจ้านายสั่งทันทีเช่นกัน

คับฟ้ามองกระจกส่องหลังอีกครั้ง และต้องกัดกรามแน่นด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นภาพชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดนายตำรวจเต็มยศกำลังพูดจายิ้มแย้มกับแม่ค้าขนมหวานที่เจ้าของร้านหน้าหวานยิ่งกว่าขนมพวกนั้นเสียอีก มือเรียวทั้งสองข้างกำแน่นเข้าอย่างไม่รู้ตัว

เข้มเฝ้ามองเจ้านายอยู่เงียบๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป พร้อมกับมองตามสายตาของผู้เป็นนาย และรู้สาเหตุของความไม่พอใจของนายหนุ่มหล่อของตนผ่านสายตา เขาคงต้องทำอะไรสักอย่างเสียแล้ว เข้มบอกตัวเองเมื่อละสายตาจากภาพนั้นมามองเจ้านายหนุ่มอีกครั้ง โดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

ปล. ชอบแนวมาเฟียเท่ๆ จัดไปอย่าให้เสีย คับฟ้าจะมาขโมยของคุณอิอิ อีบุ๊กวางแล้ว อาจจะแพงไปหน่อยแต่หนาแน่นอนจ้า ***ไม่มีตีพิมพ์ ฉะนั้นไม่โหลดจะเสียใจเด้อ