นายพรานล่าสวาท (รีอัป)

       นายพรานล่าสวาท 

โดย...ศิริภัสสร

          เขา... กิตติกวิน เตชะกิตติกรณ์ กองหน้าหนุ่มสุดหล่อขวัญใจสาวๆทั่วโลก ที่เคยคิดว่าผู้หญิงก็เหมือนขนมที่มีไว้เคี้ยวเล่นยามว่างเท่านั้น แค่เพียงเขาเอ่ยปากเท่านั้นผู้หญิงพวกนั้นก็แย่งกันวิ่งมาสยบแทบเท้าเขาด้วยความเต็มใจ แต่กับเธอซึ่งเป็นแค่เพียงผู้หญิงแสนธรรมดาหาความสวยได้ยากเต็มทีกลับทำเมินและเชิดใส่เขาโดยไม่มีผู้หญิงคนไหน ‘กล้า’ ทำกับเขามาก่อน เธอไม่มีท่าทางคลั่งไคล้เขาเหมือนคนอื่นแม้แต่นิด และที่สำคัญที่สุดเธอกลับไปหลงใหลคลั่งไคล้ ‘ไอ้ลุก’ คู่แข่งคนสำคัญของเขาซะอีก และนั่นทำให้เขายอมไม่ได้เด็ดขาด! ถึงจะไม่สวยอย่างผู้หญิงที่เขาเคยควง แต่ความสดความซิงของเธอก็น่าลิ้มลองดีเหมือนกัน… และเธอก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้พ้น ด้วยกรงเล็บอันแหลมคมเธอไม่มีทางหนีรอด เพราะเขาคือสิงโตหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่ แต่ความมั่นใจของเขาก็สั่นคลอนเมื่อได้จับจองเป็นเจ้าของ ความรู้สึกผูกพันเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย ความต้องการที่ไม่มีวันสิ้นสุดทำให้เขานึกกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...

            เธอ...ศุภรดา อมรศิริ สาวน้อยหน้าตาแสนธรรมดาหาความสวยได้ยากยิ่ง ‘พี่ลุก’ คือที่หนึ่งในใจเธอเสมอ ถึงแม้เขาจะไม่เคยหันมามองเธอเลยก็ตาม...แต่แค่ได้แอบรักเขาเพียงข้างเดียวเท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ...แต่เมื่อมาเจอกับเขาผู้ชายอีกคนที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่และเก่งกาจที่สุดในโลก สิ่งที่เขาทำกับเธอมันช่างเลวร้ายนัก เธอสั่งตัวเองให้เกลียด เกลียดผู้ชายที่ทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็น แต่สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้เมื่อตกลงไปในบ่วงเสน่หาของเขาในที่สุด 

**********************************************************************************

           เขาหยิบธนบัตรสีเทาออกมาจำนวนหนึ่งแต่ก็มีจำนวนมากพอดูพร้อมกับหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากซอกกระเป๋าสตางค์ ชายหนุ่มโยนกระเป๋าสตางค์ไปอีกทางเมื่อได้ของที่ต้องการ

            กิตติกวินเดินกลับไปที่เตียงกว้างอีกครั้ง โยนธนบัตรสีเทาที่ปลิวว่อนในอากาศทันทีที่เขาเหวี่ยงมันออกจากมือ ก่อนที่มันจะตกลงกระจายเต็มตัวของหญิงสาวและเตียงกว้างพร้อมกับโยนของอีกอย่างตามลงไป

            ศุภรดามองหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มด้วยดวงตาวาววับ เจ็บจนจุกเมื่อโดนเขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงจนไม่มีชิ้นดี

            “เงินนั่นฉันให้สำหรับบริการชั้นยอดและน่าประทับใจของเธอ...ส่วนนั่น...” เขาชี้ไปที่แผงยาเม็ดเล็กๆ ที่ตกอยู่ข้างๆ ร่างของเธอ ก่อนจะพูดต่อเสียงเรียบเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดาๆ

            “กินซะ...ฉันไม่อยากมีปัญหา...ถึงเมื่อกี้เธอจะทำให้ฉันลืมตัวจนไม่ได้ป้องกัน...แต่อย่าหวังว่าเธอจะท้องแล้วมาเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบ...เพราะงั้นเธอรีบกินมันซะ”

            ศุภรดาเม้มปากแน่นพยายามสกัดกั้นน้ำตาไม่ให้มันได้ไหลออกมาได้จนตอนนี้เธอปวดกระบอกตาไปหมดแล้ว แต่ไม่มีทาง เธอไม่ยอมให้มันได้ไหลออกมาตอนนี้เด็ดขาด! หญิงสาวจ้องหน้าหล่อเหลาด้วยดวงตาแดงก่ำเหมือนสีเลือด ก่อนจะหยิบแผงยานั้นขึ้นมาถือเอาไว้ด้วยมืออันสั่นระริกพร้อมกับรวบรวมธนบัตรสีเทาที่ตกกระจายเต็มตัวและบนเตียงนุ่มขึ้นมากำไว้ในมืออีกข้าง เธอยกมือที่มีแผงยาเม็ดเล็กๆ นั่นขึ้นก่อนจะพูดเสียงเข้ม

            “ฉันจะกินยานี่...เพราะฉันไม่อยากให้เลือดชั่วๆ มาเกิดในท้องของฉัน...ส่วนเงินนี่ฉันไม่ต้องการ!” จบคำว่าไม่ต้องการ ศุภรดาก็ปาธนบัตรสีเทาที่กำเอาไว้เต็มมือใส่หน้าหล่อเหลาของเขาเต็มแรง 

**********************************************************************************************************