ดอกฟ้าพญามาร

          เธอ...อยู่สูงเกินกว่าจะเอื้อมถึง เปรียบเสมือนดอกฟ้าที่อยู่บนหอคอยสูงลิบ อยู่สูงเกินกว่าที่หมาวัดอย่างเขาที่ได้แต่แหงนมองอย่างชื่นชมอยู่บนพื้นดินจะเอื้อมขึ้นไปถึง ขณะที่มีแต่สายตาเหยียดหยามเท่านั้นที่เธอใช้มองกลับลงมาที่เขา

         ศิรดา...หญิงสาวที่เคยเปรียบเสมือนดอกฟ้าที่อยู่สูงลิบ กลับถูกโชคชะตาเล่นตลกให้ตกอับ ร่วงหล่นลงพื้นดินอย่างไม่เป็นท่า ในขณะที่หมาวัดที่เธอเคยดูถูกเหยียดหยามและแสนขยะแขยงกลับผงาดขึ้นเป็นราชาและคอยซ้ำเติมโชคชะตาของเธอให้เลวร้ายลงไปอีก เขาทำราวกับเธอเป็นผู้หญิงไร้ค่าไร้ราคา เปรียบเสมือนดอกดินที่ไม่มีค่าที่เขาจะกระทำย่ำยีอย่างไรก็ได้ เธอบอกตัวเองว่าเกลียดแสนเกลียดเขา แต่ความเกลียดที่คิดว่ามีมากมาย ทำไมมันกลับเบาบางลงทุกทีๆ 

****************************************************************************************

                         “เป็นแค่เด็กวัด สะเออะมายุ่งกับดอกฟ้าอย่างฉัน”

                “ที่ผ่านมาคุณหลอกผมมาตลอดใช่มั้ย” ชญานนท์ถามเสียงเย็น ดวงตาคมจ้องหน้านวลสวยเขม็งหลังจากนิ่งฟังอยู่นานด้วยความไม่พอใจ จนคนถูกมองนึกกลัว แต่ก็พยายามข่มความกลัวนั้นเอาไว้ เชิดหน้าขึ้นแล้วตอบออกไปอย่างถือดีว่า...

                “ใช่! เป็นยังไงล่ะปีนขึ้นมาสูงนัก พอตกลงมาก็เจ็บอย่างนี้แหละ” ศิรดาพูดอย่างเย้ยหยันในตอนท้าย ยิ่งเมื่อเห็นบรรดาเพื่อนหนุ่มของเธอมองอีกฝ่ายอย่างสมเพชยิ่งทำให้สาวน้อยสะใจยิ่งนัก

                ชญานนท์กัดกรามเมื่อได้ฟังคำตอบที่หลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้มน่าจุมพิตของศิรดา ความโกรธแล่นพล่านไปทั่วร่าง เขาอยากจะขยี้ร่างบางของหญิงสาวแสนสวยตรงหน้าให้แหลกลาญไปนักเมื่อได้ยินคำพูดประโยคต่อมาของเธอ

                “ช่วยไม่ได้คุณอยากโง่เอง...กลับไปตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาของตัวเองซะบ้าง จะได้เจียมตัวว่าตัวเองเป็นแค่หมาวัด...” ศิรดาก้าวเข้าไปใกล้ร่างสูงอย่างไม่เกรงกลัวเมื่อพูดจบ ตาประสานกันกับเขาอย่างไม่หวั่นเกรงใดๆ

                “อย่าฝันว่าจะเด็ดดอกฟ้าอย่างฉันได้ จำเอาไว้!” สาวน้อยหยุดพูดพร้อมกับดึงช่อดอกไม้แสนสวยจากมือเรียวใหญ่มา แล้วเหวี่ยงใส่หน้าหล่อเหลาเต็มแรง จนเพื่อนๆ หลายคนของศิรดาเผลออุทานออกมาอย่างตกใจกับการกระทำของเธอ

                ชญานนท์หลับตาลงเมื่อดอกไม้ช่อสวยปะทะเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาของตน พยายามระงับอารมณ์เพื่อไม่ให้ทำร้ายร่างกายของคนตรงหน้าอย่างเต็มที่ กรามแกร่งถูกขบกัดจนเป็นสันนูนเพื่อระงับอารมณ์ที่พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

                “เด็กวัดอย่างคุณแม้แต่ขาอ่อนของฉัน คุณก็ไม่มีโอกาสจะได้เห็น!” ศิรดาพูดอย่างเผ็ดร้อนด้วยความคั่งแค้น ก่อนจะถอยออกมา

                “จำคำพูดของคุณเอาไว้ก็แล้วกัน!” ชญานนท์กัดฟันพูดเสียงเข้ม ดวงตาคมไม่ได้คลาดคลาไปจากใบหน้านวลสวยของหญิงสาวตรงหน้าแม้แต่น้อย และสายตาแบบนั้นของเขาทำให้คนที่ถูกมองอดจะนึกกลัวเสียไม่ได้ แต่ก็พยามข่มความกลัวนั้นเอาไว้ เชิดหน้าขึ้นแล้วยิ้มหยันๆ อย่างไม่เกรงกลัว

                “ผมจะได้เห็นแน่ ไม่ใช่แค่ขาอ่อนของคุณ ที่ไหนๆ บนร่างกายของคุณ ผมก็จะได้เห็นแน่ๆ” หนุ่มหล่อพูดเสียงเย็น ในขณะที่คนฟังร้องกรี๊ดออกมาอย่างไม่พอใจกับคำพูดแสนบังอาจของเขา

***************************************************************************************

                    “ฟ้าคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ” สาวสวยพูดเสียงใส ในขณะที่อีกฝ่ายรั้งร่างบางลงบนตักกว้างอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกดริมฝีปากสีสดลงบนปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง ศิรดาเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะรีบผลักไสร่างนั้นเป็นพัลวัน จนในที่สุดริมฝีปากนุ่มก็เป็นอิสระ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของตักกว้างทันที ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังยิ้มย่องอยู่ตรงหน้า เธอตวัดมือบางใส่ใบหน้าหล่อเต็มแรงอย่างโกรธจัดเมื่อเห็นว่าเป็นใครคนที่อยากจะลืมแต่ไม่เคยทำได้สักที ก่อนจะลนลานลุกขึ้นจากตักกว้างอย่างรวดเร็ว

                เพียะ!

                หนุ่มหล่อยกมือขึ้นลูบไปตามใบหน้าด้านที่โดนตบ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างไม่มีอะไรน่าขันสักนิด แล้วหันมามองคนลงมือที่ยืนหน้าตาแดงก่ำห่างจากเขาสองสามช่วงตัวด้วยดวงตาเยียบเย็น

                “เจอหน้ากันก็ทักทายแบบเจ็บๆ เลยนะครับคุณหนู” น้ำเสียงเย็นยะเยือกเมื่อพูดประโยคนี้ออกไป

                “ก็แกอยากบังอาจมาจูบฉันทำไมล่ะ” ศิรดาพูดเสียงเข้ม พร้อมกับยกมือบางขึ้นถูริมฝีปากตัวเองแรงๆ อย่างรังเกียจเต็มที่ ในขณะที่คนมองเม้มปากแน่นเมื่อเห็นชัดถึงความรังเกียจที่มีต่อตนมากมายของสาวสวยตรงหน้า

                “ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาแต่คำพูดคำจาก็ยังเหมือนเดิมเลยนะ ทำไมพูดเพราะๆ กับผมแค่นี้มันจะตายเลยเหรอ” หนุ่มหล่อเข่นเขี้ยวถาม ในขณะที่สาวสวยเชิดหน้าขึ้น

                “ฉันจะพูดเพราะๆ กับคนที่สมควรพูดเพราะด้วยเท่านั้นแหละ” คนฟังกัดกรามทันทีที่ได้ฟังคำพูดที่หลุดออกจากปากอวบอิ่มน่าจุมพิตนั่น ก่อนจะเข่นเขี้ยวถามออกไปอีกครั้ง

                “ผู้ชายรวยๆ มีเงินมากๆ ใช่มั้ย คุณถึงจะยอมพูดเพราะๆ ด้วย คุณคงชอบเงินมากสินะ” พูดจบก็ดึงลิ้นชักของโต๊ะทำงาน แล้วคว้าเอาเงินปึกหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก

                “ถ้างั้นก็เอาไปเงินนี่ ผมขอซื้อตัวคุณคืนนี้” ชญานนท์โยนเงินปึกหนึ่งแต่ก็มากพอดูลงบนโต๊ะอย่างหยาบคาย ศิรดาเจ็บจนจุกกับศักดิ์ศรีที่ถูกเขาเหยียบย่ำ

                “ฉันไม่ได้ขายตัว!”

****************************************************************************************

                         ชญานนท์วางร่างบางบนเตียงนุ่มในห้องหญิงสาวอย่างเบามือ ก่อนจะตามลงไปทาบทับโดยไม่ยอมให้เสียเวลาแม้แต่น้อย หนุ่มหล่อฟุบใบหน้าลงไปหาอีกครั้งเพื่อจะจุมพิตปากนุ่ม แต่หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากสีสดเอาไว้

                “เดี๋ยวค่ะ” ศิรดาห้ามเสียงเบา ในขณะที่หนุ่มหล่อหน้าบึ้งทันทีด้วยความหงุดหงิด

                “อะไรอีกล่ะ” ชญานนท์ถามห้วนๆ

                “ฉะฉันมีเรื่องจะให้คุณช่วยหน่อย” ศิรดารวบรวมกำลังใจ ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปในที่สุด

                “เรื่องเงินสินะ” ชญานนท์ดักคออย่างหยันๆ ในขณะที่สาวสวยถึงกับแดงก่ำเมื่อโดนเขาดักคอแบบนั้น อดสมเพชตัวเองไม่ได้ที่อีกฝ่ายรู้ทันแบบนั้น

                “เท่าไหร่ล่ะคราวนี้” หนุ่มหล่อถามห้วนๆ เช่นเดิม ในขณะที่ศิรดาหลบสายตาคมทันที ก่อนจะตอบจำนวนเงินที่ตนต้องการออกไปเบาแสนเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ชญานนท์ก็ยังได้ยินชัดเจน

                “สามล้าน” คนฟังกัดปากของตนเองแน่นเมื่อได้ยินจำนวนที่เธอต้องการ มิน่าถึงได้ลงทุนเอาใจเขา ที่แท้ก็ต้องการเงิน หนุ่มหล่อคิดอย่างสมเพช ไม่รู้สมเพชใครกันแน่ระหว่างตนเองกับหญิงสาวใต้ร่าง

                “งั้นคืนนี้ต้องพิเศษหน่อยสินะ เพราะคุณเรียกร้องค่าตัวถึงสามล้านเชียว” ชญานนท์พูดด้วยน้ำเสียงดุจเดิม ก่อนจะพลิกร่างบางที่อยู่ใต้ร่างขึ้นเหนือร่างแกร่งโดยที่ตนทอดร่างนอนราบกับที่นอนนุ่มแทนที่หญิงสาวอย่างรวดเร็ว....

ปล.แนวดราม่า ตบจูบ ไม่ชอบกดผ่านจ้า ถ้าใครชอบรออีบุ๊กได้เลยจ้าาา...