แรกรักบรรณาการ

        ลูกพลับมาแล้ววว ปิดซีรี่ส์แล้วค่า

---------

เปิดเรื่องใหม่แว้ววว "แรกรักบรรณาการ" ชื่อก็บอกแล้วว่าโคแก่หวังเคลมหญ้าอ่อนอย่างน้องลูกพลับแน่นอน 

ฝากติดตามด้วยนะคะ

คราวนี้ปิดซีรี่ส์ของพี่น้องพ.พาน ยังจำกันได้ไหมคะ

นิยายชุดนี้มีทั้งหมด 5 เรื่องดังนี้

1.         แค้นรักแค้นเสน่หา  (ฮาร์คิฟ – อภินรา)

2.         จำนนเสน่หาแบดบอย  (ลินเนอุส – พิลาสินี)

3.         หวงรักประกาศิตลับ   (เซเลสตร้า – พอฤทัย)

4.         เกมวิวาห์เจ้าสาวมาเฟีย  (คอนเนลิโอ – พราวพุธ)

5.           แรกรักบรรณาการ (โจวเวย - พิชชุดา)

          ...เมื่อความรักกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก!

          King of convenience store แห่งเอเชียตะวันออกอย่าง ‘โจเวย’ จึงครองความโสดมาจนถึงวัย 38 ปี หากเป็นปีที่ชีวิตส่วนตัวของเขายุ่งเหยิงมากที่สุด เมื่อพินัยกรรมของพ่อผู้ล่วงลับระบุตัวเจ้าสาวมาอย่างชัดเจน หากบิดพลิ้ว ธุรกิจที่เขาสานต่อมาจนมั่นคง ต้องแบ่งให้กับลูกนอกสมรสของพ่อซึ่งเขาไม่เคยมีความคิดจะนับญาติด้วยเลยสักครั้ง

          แต่เมื่อคิดหาเมียให้ทั้งทีกลับกลายเป็นสาวน้อยอายุเพียงสิบแปดปี แล้วเขาจะใช้การได้เลยหรือ?

          ทว่า ‘พิชชุดา สิริสกุล’ ไม่ได้เป็นแค่เครื่องบรรณาการที่เกิดจากคำสัตย์สัญญาของคนรุ่นพ่อ เธอไม่ได้มีดีเพียงแค่หน้าตาสะสวย แต่ความสดใส ร่าเริง เจ้าความคิดก็ทำให้หนุ่มใหญ่ผู้เย่อหยิ่ง และแสนจะเย็นชา หัวใจกลับมากระชุ่มกระชวย หลงคิดว่าตนเองเป็นสาวกโลลิคอนอยู่บ่อยครั้ง

          โจเวยจึงสร้างโอกาสให้กับตนเองด้วยการล่อลวงสาวไม่ประสาให้มาติดบ่วง จงใจใช้ประสบการณ์อันเจนจัดตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นที่ฉายแววเด่นชัดในดวงตาคู่สวย นวดเฟ้นเนื้อตัวเธอให้ใหญ่กว่านี้อีกสักนิด เหมาะมือขึ้นกว่านี้อีกสักหน่อย แล้วค่อยคลุกวงในกินเรียบทั้งเนื้อทั้งตัว โดยลืมไปเสียสนิทใจว่าการรอเวลาให้เธอพรักพร้อมเพื่อตัวเองนั้น ย่อมมีศัตรูหัวใจที่อาจจะหนุ่มกว่า... สดกว่า... เข้ามาแทรกกลาง

          เช่นนั้นแล้วโจเวยจะปล่อยให้เสี้ยนหนามพวกนั้นขึ้นมาเทียบชั้นกับตนได้อย่างไร

โปรยแซบๆ 1

          “พลับกลัวเฮียเวยเหนื่อย”

          โจเวยส่ายหน้า มองภรรยาตัวน้อยด้วยสายตาของคนโหยเสน่หา “อดอยากมาสามสี่ปี รอบเดียวไม่ทำให้หลุดพ้นจากคำว่ากลัดมันได้หรอก”

          พิชชุดาตาโต ห่อปากทำท่าเหมือนหวาดหวั่น จนคนมองต้องถามด้วยความห่วงใย

          “กลัวรึเปล่า”

          เธอสอดมือเข้ากับลำคอแกร่ง เกร็งตัวขึ้นไปกระซิบข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า “มันไม่กลัว กลัวไม่มัน”

โปรยแซบๆ 2

          “ถามแล้วไม่ตอบ ยังมาทำตาโตมองฉันอีก”

          ก็จะให้เธอตอบได้อย่างไรในเมื่อเขาเล่นถอดเสื้อแล้วโยนทิ้งแบบนั้น พิชชุดาจึงรีบหมุนตัวหันหลังให้ทันที “เอ๊ะ จะอาบน้ำก็บอกดีๆ สิ”

          “เพราะไม่ได้คิดจะอาบน้ำไง ถึงไม่บอก”

          พิชชุดาเกร็งตัว กลั้นหายใจเมื่อถูกโอบรัดจากด้านหลัง น่าประหลาดนักที่เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปกับกล้ามเนื้ออันแน่นตึงซึ่งบดเบียดเข้ามา “เฮียเวยจะ... ทำ อะไร”

          “ลดช่องว่างระหว่างวัย ไหนบอกมาสิ ตรงไหนที่เป็นช่องว่างของเรา ฉันจะได้แทรกตัวเข้าไปหาให้เราแนบสนิทชนิดที่ต่อจากนี้เธอจะมั่นใจว่า... เราคือคนคนเดียวกัน”

โปรยแซบๆ 3

          “คืนส่งตัวใครเขาหลับกัน เขานอนกันอย่างเดียวต่างหาก”

          เจ้าสาวฟังแล้วต้องหน้าแดงก่ำ กวาดสายตามองรอบๆ กลัวคนอื่นเดินผ่านมาได้ยิน “เฮียเวยน่ะ อย่าเพิ่งหื่นตอนคนเยอะๆ แบบนี้ได้ไหม”

          ทว่าเจ้าบ่าวกลับไม่รู้สึกรู้สา เพราะรอคืนนี้มาแสนนาน จึงส่ายหน้าแล้วบอกให้เธอรู้ถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ว่า...

          “แต่คู่เราอาจจะพิเศษกว่าหน่อย เพราะตั้งใจแต่แรกแล้วว่าจะนอนกันทั้งคืน”

ผลงานทั้งหมดของศิริพารา - รายาฤดี