คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The last night ++Insane
1
“กะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ฉันกรีดร้องกับสภาพของตัวเองในตอนนี้ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ลิปสติกสีแดงสดและเครื่องสำอางทั้งหมดบนใบหน้ามันเละเทะจนดูไม่ได้ ร่างกายสั่นเทา ผิวหนังเย็นเฉียบเพราะไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ใช่!!!บนร่างกายของฉันมันไม่มีเสื้อผ้าเลยซักชิ้นเดียว!
“บัดซบ!”
นี่มันเกิดอาเพศอะไรกัน ทำไม? ทำไม?ทำไมคนอย่างฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย รอบกายของเธอมีทั้งเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย รอยเลือด และศพของชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากความไม่ตั้งใจของเธอ... น้ำตาแห่งความอับอาย น้ำตาของความรู้สึกผิด..ไหลรินลงมาราวกับว่ามันไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แม้ตอนนี้จะร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาแล้วก็ตาม....
……………………………………………….
“อ้าวเมื่อคืนไปไหนมาล่ะลูก...”ผู้เป็นพ่อถามด้วยความเป็นห่วง ลูกสาวที่เมื่อคืนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แม้เขาจะสงสัยในตัวลูกสาวของเค้ามาก แต่เค้าก็วางใจในตัวของเธอมากเช่นกัน..
“ปะ เปล่าค่ะพ่อ หนู..หนูแค่..ไปนอนค้างบ้าน..บ้านเพื่อนมาค่ะ..”เด็กสาวได้แต่ตอบตะกุกตะกัก และหวังว่าผู้เป็นพ่อจะไม่สงสัยในตัวของเธอ แม้ว่าเธอจะแสดงอาการมีพิรุธออกมาอย่างชัดเจน
เด็กสาวเลือกที่จะจบบทสนทนาของตนเองกับผู้เป็นพ่อไว้แค่นั้นแล้วเดินเลี่ยงออกมาด้วยความว่องไว เธอวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างอะไรอีก พลางกำมือแน่นขบริมฝีปากเพื่อสะกดอารมที่มันกำลังลุกพล่านในตัวของเธอ..
“ไม่ๆมันไม่จริงๆ”เธอได้แต่พร่ำบอกกับตัวเองแบบนั้น ทั้งที่ความจริงแล้วมันเป็นอย่างไรเธอก็รู้อยู่แก่ใจแต่พยามจะไม่ยอมรับ และอยากจะเดินหนีมันให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้...
13 ปีก่อน
‘วันนี้พอแค่นี้นะคะนักเรียน ไปทำการบ้านมาด้วยล่ะ หัวหน้าบอกทำความเคารพ’
‘นักเรียน..ทำความเคารพ’
‘ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู’
‘นี่แทยอนๆเย็นนี้ไปเที่ยวเล่นกันไหม ‘
เด็กหญิงสามคนในชุดนักเรียนที่ผิดกฎระเบียบ กระโปรงสั้น เสื้อรัดจนเห็นสัดส่วนอย่างชัดเจน ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องสำอางที่โปะมาหนาเตอะจนแทบไม่เห็นผิวหน้าที่แท้จริง ยิ้มเยาะแล้วถามเด็กสาวด้วยเสียงเป็นมิตรที่เต็มไปด้วยการสร้างภาพ!
‘เที่ยว?ตอนเย็น..พ่อฉันคงไม่อนุญาตหรอก’ เด็กสาวตอบเสียงเศร้า แม้จะไม่ไว้ใจเพื่อน?กลุ่มนี้ซักเท่าไหร่ แต่เธอก็ดีใจมากแล้วที่มีคนมาคบมาพูดคุยกับเธอบ้างก็ยังดี..
‘เถอะนะแทยอน นะๆแปปเดียวเองพ่อเธอคงไม่ว่าอะไรหรอกนะๆ’
‘นั่นสิแทยอนแปปเดียวเอง ผ่อนคลายบ้างสิ’ เด็กสาวอีกคนนึงช่วยพูดเสริมหลังเห็นว่าแผนการเริ่มจะมีแววว่าไม่สำเร็จ แล้วก็ฉกหนังสือออกจากมือของแทยอนขว้างทิ้งอย่างไม่ใยดี
‘เอ่อคือ...’เด็กสาวยังคงลังเลที่จะตอบ แต่สุดท้ายก็ต้านแรงฉุดของเด็กสาวอีกสามคนไม่ไหว เธอโดนลากออกไปจากนอกห้องเรียนทั้งที่ยังเก็บของไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ
‘เอ่อเดี๊ยว..เดี๊ยวก่อนสิฉัน ฉันยังเก็บของไม่เสร็จเลยนะ’เธอแย้งออกไปแล้วออกแรงต้านเด็กสาวสามคนอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าจะไร้ผล..
‘โอ๊ยช่างมันเถอะน่าแทยอนไอหนังสืองี่เง่าพวกนั้นน่ะ’
‘ใช่ๆอย่าไปสนใจอะไรเลยก็แค่เศษกระดาษเท่านั้นแหละน่าไม่มีใครอยากได้มันหรอก’
‘ใช่ๆมากับพวกเราดีกว่าสนุกกว่าการอ่านตำราบ้าบออะไรนั่นตั้งเยอะ’
‘....’สุดท้ายเธอก็ได้แต่เงียบต่อไป
‘ไหนๆล่ะที่ๆพวกเธอว่า..ล่ะ’เด็กสาวถามอย่างหวั่นๆเมื่อเดินมาตามทาง แต่ก็พบว่ามันมีแต่ป่า...
‘ใกล้แล้วๆอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วล่ะ’
‘เรารับรองว่าเธอจะต้องชอบที่นี่มากแน่ๆ’
เด็กสาวทั้งสามยังคงฉุดกระชากแทยอนไปเรื่อยๆ และมันก็ยิ่งเข้าไปในความมืดเรื่อยๆเช่นกัน รอบๆของเธอตอนนี้มีแต่ป่าทึบ บรรยากาศมันช่างวังเวง น่ากลัว และเยือกเย็น...
‘ฉันว่ามันดูไม่ดีเลยเรากลับกันเถอะนะ’แทยอนพยามจะสะบัดแขนแล้ววิ่งหนีไป แต่แล้วเธอก็เสียหลักล้มลงก่อนจะได้ก้าวขาออกวิ่งเสียอีก!
“หึสมน้ำหน้า!”หนึ่งในสามคนที่เป็นหัวโจกของแก๊งพูดขึ้น แล้วปรายตามองแทยอนอย่างไม่ใยดี
“นี่ นี่มันอะไรกันน่ะ”แทยอนพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือเพราะความกลัว เธอโดนหลอกอย่างจัง!
“แกยัยเด็กน่าโง่!”
“ยัยเด็กสกปรก!”
“หนอยคิดว่าพวกฉันไม่รู้รึไง ไอ้ที่แกล้งทำตัวอ่อนแอ ไม่สบาย”
“แกก็แค่ทำเพื่อจะอ่อยผู้ชายเท่านั้นล่ะ”
ว่าแล้วทั้งสามคนก็รุมทำร้ายแทยอน ทั้งตบหน้าเธอ ทั้งด่าว่าเธอ ซ้ำยังถ่ายคลิปเธอในสภาพที่ผมหลุดรุ่ย เสื้อผ้าฉีกขาดจนเห็นผิวหนังขาวอวบไปถึงไหนต่อไหน แทยอนพยามจะป้องกันตัวเองแต่ก็ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ได้สุดท้ายเธอก็หมดสติไป..
แทยอนตื่นฟื้นขึ้นมาอีกครั้งแต่แล้วเธอก็พบกับความว่างเปล่า..เธอถูกทิ้ง!
“ฮือๆๆฮึกๆฮือ”เด็กสาวได้แต่ร้องไห้ให้กับตัวเองที่เธอมันโง่ที่เชื่อใจใครง่ายๆ ที่เธอมันงี่เง่าไม่ตอบโต้ใครเวลาโดนแกล้ง สภาพเธอตอนนี้มันช่างน่าเวทนาซะจริงๆ
“สาวน้อย..เป็นอะไรไปน่ะ”ยายแก่หลังค่อมเดินผ่านมาพบเธอเข้าพอดี และถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรแม้ว่าหน้าตาของเธอจะดูซีดเซียวซะจนแทยอนไม่อยากจะเชื่อว่ายายแก่คนนี้ยังมีชีวิตอยู่!
“....”แทยอนลังเลที่จะตอบไป ได้แต่นั่นก้มหน้าอยู่นิ่งๆเธอกลัวจนตัวสั่นและทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“เอาล่ะๆไม่ต้องตอบยายก็ได้..ไหนยายขอดูแผลหน่อยนะหนู”
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ยายแก่คนนี้เข้ามาประชิดตัวเธอขนาดนี้ แต่แทยอนก็ได้แต่นั่งอยู่นิ่งๆแล้วให้ยายแก่จับตัวของเธอเพื่อดูบาดแผล..สุดท้ายแทยอนก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายแก่ฟัง แม้ว่าเธอจะได้เรียนรู้แล้วว่าไม่ควรจะไว้ใจใครง่ายๆแต่มันก็เป็นทางเดียวถ้าเธอยังอยากจะมีชีวิตรอดในเวลานี้
“เฮ้อไม่ไหวๆทำไมคนสมัยนี้ถึงได้ใจร้ายใจดำกันขนาดนี้นะ”
“.....”
“เอาล่ะๆนี่มันก็มืดมากแล้วด้วย ถ้าจะให้เดินกลับไปตอนนี้คนเดียวแม่หนูคงไม่ปลอดภัยแน่ๆครั้นถ้าจะให้คนแก่อย่างฉันนำทางมันก็กะไรอยู่สายตาฉันยิ่งไม่ค่อยดีซะด้วยซิ เอาอย่างนี้ละกันนะแม่หนูไปพักบ้านฉันซักคืนไหมล่ะ”
“แต่..”
“อย่าเพิ่งมาลังเลอะไรตอนนี้เลยนะแม่หนูในป่านี้น่ะ มันอันตราย ยังมีอะไรที่แม่หนูไม่รู้อีกตั้งมากมาย มากับฉันเถอะนะถือว่าฉันขอร้องล่ะ”
ยายแก่พยามพูดรบเร้าให้แทยอนไปกับเธอ เธอรู้ว่าความจริงในป่านี้สิ่งที่อันตรายที่สุดไม่ใช่สัตว์ป่าอย่างเสือที่ดุร้าย หรือสิงโตที่หิวกระหาย หากแต่เป็นมนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์ มนุษย์ที่ไร้ชีวิต...ยายแก่พาแทยอนเดินลัดเลาะเข้ามาตามทาง เธอฉีดสเปรกลิ่นดอกไม้ตลอดเวลา พยายามจะกลบกลิ่นเลือดของแทยอนให้มากที่สุด..
แทยอนรู้สึกแปลกใจมากที่ในกลางป่าลึกดูห่างไกลความเจริญแบบนี้กลับมีคฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ ข้างๆกันนั้นเป็นกระท่อมหลังเล็กๆซึ่งเป็นบ้านของยายแก่นั่นเอง
“รีบๆหน่อยสิแม่หนูเดี๊ยวก็ยิ่งไม่ทันการพอดี”อยู่ยายแก่ก็เร้าแทยอนให้รีบๆเดิน ยิ่งใกล้คฤหาสน์เท่าใดยายแก่ก็ยิ่งเร้ามากขึ้นเท่านั้น
“เอานี่แม่หนูรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ อ้อระวังแผลพวกนั้นด้วยล่ะ แล้วนี่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ฉีดเจ้านี่ให้ท่วมๆตัวเลยนะ โดยเฉพาะตรงแผลนั่นล่ะ” แทยอนได้แต่ยืนนิ่งแล้วรับของมาจากยายแก่ที่มีอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด โดยเฉพาะพวกน้ำหอมยายแก่ย้ำนักย้ำหนาซะจนเธอสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
‘เพล้ง!’
เสียงอะไรบางอย่างหล่นแตกดังมาจากคฤหาสน์ และมันคงจะมีขนาดใหญ่มากจนสามารถส่งเสียงมาได้ใกลถึงขนาดนี้แทยอนทำหน้าสงสัยจนยายแก่ได้แต่ปลอบใจว่าไม่มีอะไรมากและรีบให้เธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะย้ำกับเธออีกครั้งเรื่องน้ำหอมจากนั้นก็วิ่งแจ้นไปทางคฤหาสน์อย่างเร่งรีบ
แทยอนเดินเข้าไปในห้องน้ำจัดการปลดกระดุมทีละเม็ดๆพลางสำรวจสภาพของตัวเธอเองในกระจก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง...
ฉับพลันหางตาเธอก็เห็นอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลังของเธอ เธอได้แต่ยืนนิ่งและคอยจับตาดูมันผ่านทางกระจกเท่านั้น มันค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหาเธอช้าๆจนพ้นจากเงามืด เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มรูปงามผู้มีแววตาที่เยือกเย็นไปถึงขั้วหัวใจ แทยอนพยามจะหนีแต่ร่างกายเธอมันไม่ไปตามที่เธอคิด! ชายหนุ่มจ้องตากับเธอด้วยแววตานั้นผ่านทางกระจกแล้วเข้ามาประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว...
“นี่สินะมื้อค่ำของฉัน”ชายหนุ่มกระซิบที่หลังหูของแทยอนเบาๆ แล้วโอบกอดเธอผ่านทางข้างหลัง แผ่นหลังของแทยอนที่ไร้ซึ่งการปกปิดจากเสื้อผ้าแนบชิดกับอกแกร่งของชายหนุ่มพอดี ชายหนุ่มพรมจูบไปตามซอกคอของแทยอนโดยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้เธอตกใจมากจนจะช็อคตายอยู่แล้ว
“อื้มหอมดีหนิ ท่าทางจะอร่อย”ชายหนุ่มรัดอ้อมกอดให้แน่นขึ้น แล้วฝังคมเขี้ยวลงไปในซอกคอของแทยอน!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
แทยอนรู้สึกทรมานไปทั่วร่างกาย น้ำตาไหลอาบแก้ม ผิวพรรณเริ่มซีดจางเหมือนคนไม่มีเลือด เธอจะต้องตายในไม่ช้าแล้วจริงๆ
“คุณชายคะ อย่านะคะ!”หญิงชรารีบไขคุณแจแล้วเปิดห้องน้ำในทันที
“หมายความว่าไง!”ชายหนุ่มตะคอกใส่หญิงชราแบบเหลืออด “ตอบฉันมาที่บอกว่าไม่ใช่!”
“คือ..คือ..แม่หนูคนนี้เธอแค่หลงป่า..ฉันก็เลยช่วยเธอมาที่นี่เฉยๆ”หญิงชราพูดด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ หวังจะแก้ต่างให้ฉันรอด “ปล่อย..ปล่อยเธอไปเถอะนะคะคุณชาย”หญิงชราร้องขอความเห็นใจจากเด็กหนุ่มที่เธอเฝ้าเลี้ยงมาหลายร้อยปี เธอนั่งคุกเข่ากอดขาของเด็กหนุ่มอย่างน่าเวทนา
“โถ่เว้ย!”ชายหนุ่มสบถออกมาแล้วเหวี่ยงตัวแทยอนด้วยพละกำลังมหาสาร ก่อนจะกล่าวคำลาทิ้งท้ายและหายตัวไปกับสายลม “เราจะต้องได้เจอกันอีกแน่แม่ตัวดี!”
.
.
.
“แฮกๆ..แฮกๆ..”นี่ฉันฝันไปอีกแล้วหรอเนี่ย...
แทยอนนึกในใจ มันเป็นฝันที่ตามหลอกหลอนเธอมาตลอดจนถึงตอนนี้ และยิ่งช่วงนี้มันยิ่งถี่ขึ้น ถี่ขึ้นเรื่อยๆจนน่ากลัวว่า กลัวว่าสักวัน....
‘เค้าคนนั้นจะกลับมาจริงๆ’
“นี่ค่ะพ่อ”ฉันยื่นแก้วกาแฟร้อนๆที่ชงจากซองแบบทรีอินวันให้พ่อ ก่อนจะนั่งลงข้างๆที่โซฟาตัวยักษ์แล้วจับจ้องไปที่โทรทัศน์ซึ่งตอนนี้ผู้ประกาดข่าวสาวสวยกำลังรายงานข่าวอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน
“ข่าวอะไรหรอคะ ทำไมทุกคนดูให้ความสนใจจัง”พ่อของฉันไม่พูดอะไรกลับมา ยังคงจับจ้องไปที่โทรทัศน์แล้วโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อจะได้เห็นภาพชัดยิ่งขึ้น
‘เกิดเหตุน่าสยดสยอง ดาราหนุ่มดาวรุ่งชื่อย่อตัว ‘ร’ ได้เสียชีวิตลงอย่างกะทันหันที่คอนโดหรูย่านรัชดา เบื้องต้นมีรายงานว่าเมื่อคืนนี้พบดาราหนุ่ม ‘ร’ นี้อยู่ในผับกลับหญิงสาวลึกลับคนหนึ่งและกลับเข้าคอนโดมาด้วยกัน ตำรวจจึงตั้งข้อสงสัยว่าน่าจะเป็นเหตุชู้สาว เพราะไม่มีทรัพย์สินสูญหายแต่อย่างใด อย่างไรก็ตามจากการดูกล้องวงจรปิดทั้งหมดในคอนโดเรากลับไม่พบร่องรอยของเธอเลยแม้แต่น้อย ’ ฉันหยุดฟังข่าวเพียงแค่นั้นแล้วละตัวออกมา ไม่ต้องฟังอะไรให้มากความฉันก็รู้ดีว่าทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้น..
“หนูไปทำงานแล้วนะคะพ่อ”ฉันหยิบกระเป๋าสะพายใบเก่งมาสวมแบบลวกๆแล้วหันไปพูดกับพ่อ ก่อนจะปิดกลอนประตูให้เปิดออกแล้วเดินออกไป
“ไปดีมาดีนะลูก”พ่อตะโกนไล่หลังฉันกลับมา ทำให้ฉันอบยิ้มกับนิสัยของพ่อฉันซะจริงๆ เวลาสนใจอะไรพ่อฉันแทบจะไม่ละสายตาไปทางอื่นเลยจริงๆดูสิฉันเดินมาขนาดนี้แล้วพ่อเพิ่งจะรู้ตัว
ฉันเดินตามทางเงียบๆคนเดียว พลางสายตาก็สอดส่องหาทางหนีทีไร่เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากล บ้านฉันอยู่ในบริเวณชานเมืองมีคนพลุกพล่านน้อย ซึ่งมันก็สงบดีเสียอย่างเดียวตรงนี้ล่ะ มันค่อนข้าวเปลี่ยวไปนิด
ฟึบ!
มีบางสิ่งผ่านหน้าฉันไป!ฉันชะงักเท้าหยุดเดินอยู่กับที่ ก่อนจะรับรู้ถึงบางสิ่งที่เคลื่อนตัวอยู่ด้านหลังฉันอีกครั้ง ฉันหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็วแล้วก็ต้องเข่าอ่อนล้มลงทันที!
‘ตอนนี้เขากลับมาแล้ว...’
“ไง..แม่ตัวดี”เขาเอ่ยปากทักขึ้นก่อนจะย่างก้าวเข้ามาหาฉันช้าๆ ฉันถอยตัวให้ออกห่างจากเขาเรื่อยๆแต่เขาก็ยังเดินมาเรื่อยๆเช่นกัน
“คะ คุณ!”
“ดีใจจังที่เธอยังจำฉันได้:)”เขายิ้มออกมา แต่มันกลับทำให้รู้สึกว่าเป็นรอยยิ้มที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอเคยพบเจอ!
“คุณ คุณจะทำอะไรฉันน่ะ”
“ฉันแค่แวะมาทักทายเฉยๆจะกลัวทำไมละ”
“...”ฉันยังคงจ้องหน้าเขาด้วยความหวาดระแวง ได้โปรดคุณพระคุณเจ้าช่วยลูกที
“ไม่เอาน่าๆฉันไม่ได้โหดเหี้ยมอะไรแบบนั้นนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”
“ฮึก ๆ ฮึก ๆ”ฉันเริ่มสะอื้นเพราะความกลัว เขาผงะไปเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนท่าทีไป
“เฮ้ๆทำอย่างกับไม่เคยเจออะไรแบบนี้ อย่าแกล้งทำให้ผมอดใจไม่ไหวสิครับ” เค้าเดินมานั่งคุกเข่าลงข้างหน้าของแทยอนแล้วฉุดแขนเธอไว้ไม่ให้เธอหนีไปไหนอีก
ไม่มีทางเลือกแทยอน เธอต้องสู้!คิดได้แบบนั้นเธอก็พยามสะบัดแขนออกให้พ้นจากพันธนาการของชายหนุ่ม แต่มันก็เทียบอะไรไม่ได้เลยกับพลังที่เขามีอยู่ แต่เธอก็จะสู้แม้ไม่เห็นหนทางชนะ
“หึ.ๆดิ้นรนดีนี่เธอน่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความพอใจออกมา
วันนี้เค้าจะไม่ทำอะไรเธอหรอก เค้าแค่มาทักทายเธอก็เท่านั้น...
‘เรายังมีอะไรต้องสะสางกันอีกเยอะหรอกน่า หึๆJ’
ทอร์คชิวๆ
สวัสดีสวีดัดลูกชิ้นมากับฟิคเรื่องใหม่ เป็นชาย-หญิงนะ! เรื่องนี้เปิดมาจะดูดาร์กๆนิดนึงแต่ก็มีแอบน่ารักบ้างนิดหน่อย? รึอาจจะไม่มีเลย? เอาเป็นว่าต้องคอยดูกันต่อไป ตอนนี้มาเป็นบทเด่นของพี่แทกันก่อนปกติจะเห็นพี่แทในมุมเหวี่ยงบ้าง แมนบ้าง แต่เรื่องนี้จะไม่ถึงขนาดนั้นนะครับแต่ขอบอกไว้เลยว่าพี่แทเข้มแข็งมากใครที่อยากรู้ว่าพระเอกเป็นใครนั้นต้องติดตามกันในตอนต่อไป เม้นกันซักนิดก่อนออกด้วยนะคะ เพราะเวลาเข้ามาแล้วไม่เห็นเม้นท์มันไม่มีกำลังใจแต่งและอาจจะไม่แต่งต่อ!เพราะ ฉะนั้นจงเม้นท์โอมเพี้ยง!
:) Shalunla
ความคิดเห็น