คำขอบใจเปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

เนื้อเรื่อง

“นี่ ไอยาโกะ เรามีข่าวดีจะมาบอกแหละ”

“อะไรเหรอ คือ คือว่า”

“หืม อะไรเล่า” --

“คือเรามีแฟนแล้วหล่ะ”>_<
คำคำนี้มันทำให้ฉันถึงกับอึ้งไปนานมาก ก่อนจะรู้ตัวอีกทีก็เพราะเสียงของคนที่มาบอกข่าวดี(สำหรับเขา) ข่าวร้าย(สำหรับฉัน)

“เป็นอะไรไอยาโกะ”OoO

“เอ่อ ปล่าวหรอก ดีใจด้วยนะที่มีแฟนสักที”Y_Y

“อืมแน่นอนอยู่แล้ว เธอต้องยินดีกับฉันสิ เพื่อนเธอกำลังจะมีความสุขอยู่นะ ช่ะม่ะล้า”^^

“ย่ะ ฉันยินดีด้วยนะ”-_-

“แต๊งค์ เว้ยเพื่อนรัก”^//^

“จ้าไม่เป็นไร”

“งั้นฉันไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวต้องไปหามินะจังอีก ไปก่อนนะ my friend @ love”
ยังไม่ทันที่เพื่อนสาวจะทำอะไร เขาก็จากไปเสียแล้ว

‘ทำไมนะ ฉันถึงไม่บอกรักเขาไปก่อนหล่ะ ทำไมฉันถึงต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้ด้วย แต่ถ้าบอกไป ฉันคงไม่ได้เห็นสีหน้าอย่างนี้จากเขาอีกเลยมั้ง’T_T

***********************************************************************

รุ่งเช้าวันหนึ่ง

“ไอยาโกะจ๊ะตื่นได้แล้วจะ เคโตะมาหาแล้วนะ”

“ค่าแม่”
ใช่เมื่อกี้คือฝัน ฝันที่เป็นความจริง ที่มันติดใจของเธอมานาน เพื่อนสนิทคนหนึ่งที่รู้จักมานาน นานมากจนเธอไม่เคยกล้าเอ่ยปากบอกรักไป จนมันสายเกินไป เขามีคนรักแล้ว ฉันไม่มีสิทธิ์นั้นอีกแล้ว 1 ปีแล้วสินะ ที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น

สวัสดีค่ะ ฉันแนะนำตัวช้าไปมั๊ย ฉันเฮซิคาว่า ไอยาโกะ ค่ะ ปีนี้ขึ้น ม.ปลายปี 2 แล้วอายุ 17 แล้วค่ะ แต่ก็ยังไม่ถึงดีหรอก ยังไม่ถึงวันเกิดฉันค่ะ

วันนี้เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ฉันตั้งใจว่าเมื่อถึงวันเกิดฉันซึ่งก็คืออีก 1 เดือนกว่าๆข้างหน้า ฉันตั้งใจจะบอกรักเขา เขาคือเพื่อนสนิทฉันค่ะ เขาคือ มิคาโอะ เคโตะ แต่ยังไม่ทันได้บอกเขาก็กลับมาบอกฉันว่าเขามีแฟนแล้ว

ฉันช้าไปใช่มั๊ยคะ ช้าไป ช้าจนไม่มีโอกาสได้บอกเลย

“เฮ้ เธอลงมาได้แล้วนะ ไอยาโกะ สายแล้วนะ”

“จ้า รู้แล้ว จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ”

******************************************************************

“นี่ เธอจำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร”^^

เคโตะเอ่ยขึ้นเมื่อใกล้จะถึงโรงเรียน

“วันอะไรอ่ะ”???

“โธ่ ก็วันครบรอบ 1 ปีที่ฉันมีแฟนน่ะสิ”(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)!!!

“เหรอ แล้วมาบอกฉันทำไมหล่ะ”-___-^

“ก็วันนี้ตอนเย็นเธอไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ คืนนี้ฉันจะไปฉลองกับมินะจังแหล่ะ”

“เหรอ อืมก็ได้ย่ะ แต่ต้องมีค่าจ้างนะ”

“แหม ทำเป็นงกไปได้ เดี๋ยวอยากได้อะไร บอกเลย ให้ได้ทุกอย่างอยู่แล้ว เคโตะซะอย่าง”

“จ้า พ่อคนรวย”

‘แล้วถ้าฉันอยากได้หัวใจจากนายหล่ะ นายให้ฉันได้มั๊ย’

“เคโตะ”

“อ้าว มินะจัง”

“ไปขึ้นห้องกันเถอะจ๊ะ”

“จ้าไปเถอะ งั้นฉันไปก่อนนะ ไอยาโกะ”

“อืม”
\'ไปแล้วเขาไปกับเธอแล้ว เธอเป็นผู้เป็นเจ้าของดวงใจดวงนั้นที่เธออยากครอบครอง เพียงแค่คำว่าเพื่อน เส้นใยบางๆ ก็ทำให้เธอนั้นไม่สมหวังได้สินะ’

“อ้าวไอยาโกะ ขึ้นห้องเถอะ”

“มาเอะจัง จ๊ะขึ้นห้องกัน”

************************************************************************

หลังเลิกเรียน

“นี่ไอยาโกะ ไปกันเถอะ”

“อืม”

*************************************************************************

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

“เราเข้าไปดูร้านตุ๊กตากันดีกว่าเนอะ มินะจังเขาชอบหมีหน่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะเอาตัวไหนดี ช่วยฉันเลือกนะ ช่วงนี้ ฉันกับเขาค่อนข้างมีปัญหา หาอะไรไปเชื่อมสัมพันธ์ดีกว่า”

“อ้าวเมื่อเช้าก็ยังดีดี อยู่หนิ เกิดอะไรขึ้นหล่ะ”

“ก็เมื่อตอนกลางวันนี้นะสิ เพื่อนฉันมันมาบอกว่าเห็นมินะจัง ไปเที่ยวผับกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้เมื่อคืนนี้ พอฉันไปถามเธอก็ว่าฉันไม่เชื่อใจเธอ ก็เลยงอน ฉันก็กะว่าจะไปง้อสักหน่อยดีมั๊ย”

‘อย่าเลย’นี่คือความจริงที่ฉันคิด แต่สิ่งที่พูดออกไปคือ
“ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันไปให้ใหญ่โต”

“ใช่แล้วงั้นไปเลือกตุ๊กตากัน”

“ย่ะ”
แล้วหลังจากนั้น ฉันก็ต้องทนดูเขาเลือกตุ๊กตาอย่างมีความสุขต่อหน้าฉัน เขาหันมาถามความคิดเห็นฉันบ่อยครั้ง แล้วสุดท้ายเขาก็ได้ ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลเข้ม นุ่มนิ่มน่ากอด ไปเป็นของขวัญให้มินะ

*******************************************************************

หน้าบ้าน

“นี่ขอบใจอีกครั้งนะเพื่อนรัก ฉันไปหามินะจัง เข้าบ้านดีดีหล่ะ  บาย”^^

“อืม บาย โชคดีนะ”

“คร้าบ ป๋ม”^//^

                                    ได้มาแค่คำว่าขอบใจทุกที แค่คำนี้เธอจะต้องพูดทำไม
                                ให้ใกล้ชิดสนิทเมื่อเธอทุกข์ใจ แล้วสุดท้ายให้กลับถอยไปทุกครั้ง


********************************************************************

โรงเรียน

“นี่นายเป็นอะรึปล่าวห่ะ เคโตะ ทำไมถึงทำหน้าเศร้าอย่างนี้หล่ะ มีปัญหาอะไรรึไง”

“นี่เธอรู้ได้ไงอ่ะ ช่าย ฉันมีปัญหาหล่ะ มีปัญหากับมินะจังหน่ะ เธอหาว่าฉันเซ้าซี้ ก็ฉันเห็นเดี๋ยวนี้เธอเปลี่ยนไปหน่ะ พอไปถาม ด้วยความเป็นห่วงกลับหาว่ามาชวนทะเลาะ เธอเลยขออยู่ห่างจากฉัน สักพักนึงนะ”ToT

“เหรอ เอาน่าใจเย็นๆนะ ค่อยๆคิด”

“นี่เธอรู้อะไรมั๊ย ฉันโชคดีมากเลยนะที่มีเธออ่ะ เวลาฉันอยู่ไม่มีใคร ฉันมักจะมีเธอเสมอเลย ขอบใจนะ”

                             เมื่อเธอเหงา ไม่มีใครดีเท่าฉัน คิดแล้วว่าต้องได้ฟังประโยคนี้

ฉันนิ่งคิดไปพักนึง ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“เหรอ งั้นนายกับฉันเรามาเป็นกิ๊กกันมั๊ย”
เมื่อฉันเอ่ยออกมา เคโตะทำหน้าเหวอ ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างฝืดๆ

“นี่เธอล้อเล่นใช่มั๊ย ไอยาโกะ ไม่ค่อยตลกเลยนะ”OoO

“แล้วใครว่าฉันล้อเล่นหล่ะ ฉันพูดเรื่องจริงนะ ในเมื่อช่วงนี้นายไม่มีใคร ฉันขอเป็นคนนั้นแทนเขาได้ไหม อีกอย่างนายบอกเองว่าช่วงที่ไม่มีใคร มักจะมีฉันเสมอ แต่นายไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะจากไปเมื่อเขาจะกลับมา”VoV

“เธอเอาจริงเหรอ”

“อืม นายว่าไงหล่ะ”

“ก็ได้ ตกลง”

“งั้น เย็นนี้เจอกันที่บ้านนายนะ”

“อืม”
จากนั้นฉันก็วิ่งออกมาจากห้องทันที แล้วก็หยุดลงตรงหลังสวนของโรงเรียน

‘นี่สินะสิ่งที่ฉันต้องการถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ฮือ... ฉันคงไม่มีโอกาสได้กอดเขาสินะ ฮือ ฮือ... ไม่มีโอกาสได้สัมผัส อย่างที่ใจฉันต้องการฮือ... ฉันไม่ผิดใช่มั๊ยที่ทำเรื่องอย่างนี้ลงไปฮือ... เพราะต้องการ สิ่งนั้นจากเขาฮือ... ฮึก คนที่ฉันรักมากฮือ... และรักมาตลอดฮือ....’

ฉันร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ ตอนนี้น้ำตามันไหลเอ่อออกมาจากดวงตาของฉัน จนภาพทุกอย่างมันลางเลือน
แม้ฉันจะเป็นแค่ตัวแทนของเขา
แต่มันก็ยังดีนะ ดี ดีกว่าที่ฉันทนดูคนที่รัก เขาไม่ได้รักเรา และต้องทนเป็นเพื่อนที่แสนดี ฉันยอมเป็นคนเลว คนเห็นแก่ตัว

*********************************************************************

หลังจากวันนั้น

ฉันก็รู้สึกผิดนะ และฉันก็เสียใจ ฉันยอมรับนะว่าเห็นแก่ตัว ฉันเคยคิด ว่าอยากให้โลกนี้ มีผู้หญิงเพียงฉันคนเดียว เผื่อว่าเขาจะเห็นค่าของฉัน
และมองแต่ฉัน รักแต่ฉันคนเดียวบ้าง

ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รู้สึกนะ ที่ตลอดเวลาที่เขาสัมผัส เขาคงคิดถึงแต่เธอ ทำกับฉันเหมือนที่ทำกับเธอ อ่อนโยนกับฉันเหมือนกันกับเธอ
ทุกอย่างที่ฉันได้รับ เป็นสิ่งที่เธอคนนั้นเป็นเจ้าของ ฉันเป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น แต่ฉันเต็มใจเองหนิ ที่จะยอมเป็นแค่นี้
เพียงเพื่อรักเขา และได้รับความสุขจากคนที่ฉันรัก ฉันรู้สึกอิจฉาเธอคนนั้นจังเลย มินะ

บ่อยครั้งที่เห็นเขา และเธอคนนั้น เดินด้วยกัน แม้จะยังบาดหมางกันบ้าง แต่เขาก็ยังติดต่อกันอยู่ เพระเขาเป็นแฟน เป็นคนรักกันนี่นา แต่ฉันเป็นเพียงเงา เงาที่จะมาทดแทนดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า แต่ฉันมันสะท้อนอยู่แค่พื้นน้ำเท่านั้น

                            ***  ดาวดวงหนึ่ง ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าสวยงาม สว่างไสวเหลือเกิน
                                 แต่ดาวอีกดวงหนึ่ง ที่ลอยอยู่บนผืนน้ำ แม้งาม แต่มันก็เป็นแค่เงา

                                     ฉันแค่ดาวบนผืนน้ำ ไม่ใดวบนท้องฟ้า ไม่มีค่า เป็นได้แค่เงา ของเขาเรื่อยไป
                                 ไม่มีทางเป็นเหมือนเจา เมื่อความสำคัญมันห่างไกล
                                     ให้ฉันมาแทนยังไงคงไม่ใช่ดาวในใจ ที่เธอต้องการ
                              
                                     ไม่มีความสำคัญ แค่เป็นตัวแทนของใคร แค่เงาที่ไม่เคยเป็นของจริง
  
  

***********************************************************************

22 วันผ่านไป

ฉันนั่งมองปฏิทิน ที่ผ่านไป เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ คงใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันต้องจากไป
แล้ววันนี้ ฉันก็ตัดสินใจแล้ว... ว่าฉันจะจากไป

**********************************************************************

ห้องนอนของเคโตะ

ตอนนี้ฉันกับเขากำลังนั่งคุยกันหละ เรานั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีอะไรที่สำคัญ

“นี่เคโตะ นายจำตอนเราอยู่ม. 2 ได้ม่ะ”

“ตอนไหนอ่ะ”

“ก็ตอนที่นายจะจีบน้องคนนึงหน่ะสิ แต่นายก็มัวแต่เขินจะน้องเค้ารำคาญแล้วเดินหนีไปหน่ะ”^^

“อ๋อจำได้สิ ก็น้องคนนั้นพวกเพื่อนในห้องบอกว่าน่ารัก นิสัยดี ฉันก็เลยกะจะจีบ พอเอาเข้าจริงมันก็เขินอ่ะ เอ๊ะ ว่าแต่เธอรู้ได้ไงว่าฉันเขิน ฉันยังไม่เคยบอกเธอหรือใครเลยนะ”???

“ก็... ก็เห็นนายหน้าแดงๆอ่ะ เลยรู้”-____-^^^
ที่จริงแล้วไม่ใช่หรอก เป็นเพราะว่าเวลานายเขินนายชอบเอามือล่วงกระเป๋าต่างหากหล่ะ ฉันจำได้ดีเลยนะ อะไรที่เกี่ยวกับตัวนายหน่ะ ฉันจำได้หมดแหละ แต่นายหล่ะเคยจำอะไรเกี่ยวกับฉันได้บ้างมั๊ย

“เหรอ อืม คงจริงแฮะ”(T_T)(_ _)
แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมระหว่างฉันและเขา แต่ว่าฉันอยากหยุดเวลาไว้จะได้ไหมนะ เวลาที่จะมีแต่เขาและฉันเท่านั้น แต่ฉันคงจะทำไม่ได้แล้วหล่ะ ถึงเวลาที่ฉันจะต้องจากไปเสียทีแล้วสินะ

“เอ่อ... เคโตะ ฉันมีอะไรจะบอก คือว่า นายฟังฉันอย่างเดียวก็พอนะ”
ฉันเงียบรอจนเห็นเขาพยักหน้า จึงได้พูดต่อ พูดถึงสิ่งที่ทรมาณใจฉันเหลือเกิน

“เคโตะ ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วหล่ะ ที่ฉันกับนายคงต้องเลิกความสัมพันธ์ อย่างนี้กันเสียที มันจะทำให้เรารู้สึกผิดไปมากกว่านี้นะ ดังนั้นการจากกันตอนนี้คงจะดีที่สุด ฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไป ฉันกับนายจะเป็นอย่างไรต่อไป เราจะเป็นเพื่อนกันอีกได้ไหม หรือจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกัน ฉันก็รับได้ทั้งนั้นนะ แล้วแต่นายนะ ฉันรู้สึกดีใจและมีความสุขมากนะ นายเป็นคนดี ตลอดเวลาที่รู้จักกันมา นายไม่เคยทำให้ฉันต้องผิดหวังเลย ขอบใจนะ สำหรับความไว้วางใจที่มีให้เพื่อนคนนี้ตลอดมา ลาก่อนนะ เคโตะ”T_________T

                                               เปลี่ยนเป็นรักแทนได้ไหม จากความไว้ใจที่ให้กันมา
                                           หันมามองสบตา ว่าฉันรู้สึกเช่นไร
                                           อยากเพียงได้ยินว่ารัก ซึ่งมันก็คงไม่มากเกินไป
                                           สักนาทีได้ไหม ให้ฉันได้เป็นมากเกิน กว่าเพื่อนดีๆ

เมื่อพูดจบฉันก็ไม่รอช้า ที่จะวิ่งออกไป โดยที่ไม่มองหน้าเคโตะอีก

“เดี๋ยว ไอยาโกะ อย่าเพิ่งไป รอก่อน”OoO

แต่เมื่อเขากลับออกมาแล้ว กลับหาเธอไม่เจอ และเขาก็รู้ว่าถึงตามไปก็ไม่มีประโยชน์

*********************************************************************

หลังจากวันนั้น ฉันและเขาก็ไม่เคยคุยกันอีกเลย

แต่ใครจะรู้บ้างว่าฉันรู้สึกเสียใจแค่ไหนที่ต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่ฉันก็ยังคงยืนมองเขาอยู่ห่างๆนะ และช่วงนี้ ฉันไม่ค่อยเห็นเขากับมินะอีกเลย เขาดูโทรมๆไปนะ ไม่ร่าเริง แจ่มใสเหมือนเดิม

                                             ถึงไม่รักยังอยากจะทำเพื่อเธอ พร้อมเสมอไม่ว่าช้านานใดๆ
                                         แค่ตอนนี้ตอนที่เธอไม่เหลือใคร ขอได้ไหมไม่อยากต้องเป็นคนเดิม

แล้วฉันก็ได้ยินมาว่าพวกเขาเลิกกันแล้ว สาเหตุเพราะทั้งคู่ไปกันไม่ได้ อีกอย่างมินะจังมีคนใหม่ ส่วนเขาฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นเพราะฉัน ฉันก็เสียใจนะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกจะเข้าข้างตัวเองมาไปมั้ง

และวันนี้ก็มาถึง วันเกิด ฉันเองแหล่ะ ปีที่แล้วฉันตั้งใจจะไปบอกรักเขา แต่ปีนี้เรายังไม่ได้คุยกันเลย

วันนี้ฉันจัดงานวันเกิดหล่ะ มีเพื่อนมากมาย แต่ไม่มีเขาหรอกนะ  จนงานเลิก ฉันตั้งใจจะเข้านอนแล้วหล่ะ ถ้าหากว่าตาของฉันไม่บังเอิญ ไปเห็นใครคนหนึ่งเข้าที่หน้าประตูรั้ว รูปร่างอย่างนั้น ทำไมฉันจะจำไม่ได้เขา... เคโตะ ใช่เขาจริงๆด้วย ฉันไม่รอช้าเลยที่จะวิ่งลงไปหาเขา

“เคโตะ เคโตะ”

“ไอยาโกะ”

“เอ่อ... นายมาทำไมเหรองานเลิกแล้วนะ”???

“ไอยาโกะ ฉันขอโทษ”
เคโตะบอกขอโทษฉันพร้อมกับกอดฉันไว้

“มีอะไรรึปล่าวเคโตะ ขอโทษฉันเรื่องอะไรเหรอ”OoO

“ฉันไม่รู้ว่าฉันทำผิดมั๊ย แต่ฉันอยากบอกเธอนะ แม้ฉันรึเธอจะต้องรู้สึกผิด แต่ฉันก็อยากบอกเธออกไป เธอฟังฉันนะ หลังจากวันนั้นที่เธอบอกลาฉัน ฉันก็คิดถึงแต่เธอ แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกมินะ กลัวเขาจะเสียใจ แต่แล้วเมื่อฉันได้รู้ว่ามินะเองก็นอกใจฉันเหมือนกัน ฉันจึงตัดสินใจได้ง่ายขึ้น แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกเธอกลัวเธอเกลียด จนถึงวันนี้ฉันทนไม่ไหว จนต้องมาบอกเธออย่างนี้แหล่ะ ฉันรักเธอนะ”YOY

เมื่อจบคำของเขานั้นฉันเองถึงกลับกั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ฉันโถมตัวกอดเขาก่อนจะเอ่ย

“คนบ้า ทำไมมาบอกช้าอย่างนี้หล่ะ ใจร้าย แต่ฉันก็รักนายนะ รักมานานแล้วด้วย ถ้าไม่งั้นไม่ใจกล้าขอเป็น..เอ่อ... เป็นกิ๊กนายหรอก”^^

“จริงเหรอ ฉันความรู้สึกช้าไปใช่มั๊ยเนี่ย”-___-^^^

“ใช่แล้วคนบ้า บ้าที่สุดเลย”^///^

“ถึงบ้าแต่ก็น่ารักนะ ไม่งั้นเธอจะรักฉันเหรอ”

“อืม”
จากนั้น เขาก็ก้มลงมาประทับริมฝีปากของฉัน อย่างอบอุ่น อ่อนโยน อย่างที่ฉันเองแทบละลายเลยแหละ

ถ้าคุณแอบรักใครก็บอกเขาไปซะนะ เผื่อใจคุณอาจจะตรงกันก็ได้ ค่ะ

                               รักสักคำได้ไหม ให้ฉันได้เป็นมากเกิน กว่าเพื่อนดีๆ

*************************************************************

*** เป็นท่อนของเนื้อเพลงบางท่อนเท่านั้น ของเพลง ดาวบนผืนน้ำ ของนาตาลี แจ๊สกี้ ค่ะ ชอบเพลงนี้มาก

*************************************************************

จบแล้วค่ะ
เรื่องนี้เรามีแรงบันดาลใจมาจากหนังสือการ์ตูนเรื่องหนึ่ง
พออ่านจบปุ๊บ ก็เอามาดัดแปลงพร้อมแต่งเอง จนจบ
แต่ไม่เหมือนซะเป๊ะนะ
เหมือนแค่แอบรักเพื่อน แล้วขอเป็นกิ๊กหน่ะ
ที่แต่งเป็นญี่ปุ่น เพราะมันมีกิ๊กนะ
เด็กไทยไม่เหมาะสมเท่าไหร่ จึงเป็นเด็กญี่ปุ่นแทน
และที่สำคัญ
เราชอบเพลงนี้ ของโฟร์ มด มากเลยหล่ะ
เลยเอามาผสมกันซะเลย
จนเป็นเรื่องนี้

นอกจากเรื่องนี้แล้วเรามีอีกเรื่องหนึ่งนะ

ฝากไว้ด้วยแล้วกันนะคะ

สลับเล่ห์ร้าย อุบายเล่ห์รัก

http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=97539&from_entertain=1

************************หยาดน้ำค้างสีฟ้า***************************