คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Never thought to be from you ◆ 7
Title : Never thought to be from you (GyuWoo)
Author : twinsmax & keepfaithone
Couple : Sunggyu x Woohyun x Myungsoo (Gyuwoo)
Rate : PG
Chapter : 7
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่เข้าโรงพยาบาล วันนี้ก็ถึงวันที่ออกจากโรงพยาบาลของอูฮยอน ใบหน้าสดใสของอูฮยอนก็กลับมาอีกครั้ง เขาเดินคู่กับแอลที่ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มเหมือนกัน ดูมีความสุขกันทั้งคู่ แอลเลยถือวิสาสะยื่นมือไปจับมือของอูฮยอนเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของก้าวเดินลงมาจากตึกไปจนถึงที่รถ ตลอดทางมีสายตาของหลายๆคนเห็นแล้วต้องอิจฉาทั้งคู่ ดูมีความสุข ดูรักกันดี แต่อาจจะเป็นได้แค่ความสุขชั่วคราวสำหรับแอลคงเห็นแบบนั้นได้ พอถึงที่รถ เขาก็ได้เตรียมดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ไว้ในรถสปอร์ตคันหรูของตนเพื่อเป็นการเซอร์ไพส์อีกคนที่คาดไม่ถึง
"เอ๊ะ แอล อะไรอยู่ในรถเหรอ" ดูเหมือนอูฮยอนจะเห็นเซอร์ไพส์นี้แล้วก็แอบอมยิ้มเล็กน้อย แต่ก็แกล้งดีใจไปแบบนั้นละและมันคงจะดีกว่านี้ถ้าพี่กยูมาเซอร์ไพส์เขานะ
“เปิดประตูดูเองเลยครับ ผมไม่บอกหรอก” แอลก็เริ่มแกล้งอูฮยอนให้สนุกเขาเล่นแล้วละ ทำเป็นเมินไม่รู้เรื่อง
“ก็ได้ ~ ที่หลังผมมีอะไรผมก็จะไม่บอกแอลบ้างนะ” อูฮยอนก็เริ่มเถียงแกล้งแอลแล้วเหมือนกันแถมส่งค้อนน้อยๆให้แอลรับไว้ด้วย มือเล็กเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูของแอลอย่างช้าๆ ทำให้เหมือนมันน่าตื่นตาตื่นใจซะทีเดียว สายตาเรียวเล็ก มองดอกกุหลาบเหล่านั้นที่วางไว้ตรงเบาะที่นั่งของเขาอย่างดีอกดีใจเลยทีเดียว มันทำให้เขาพาลคิดถึงวันที่พี่กยูง้อเขาด้วยการทำแบบนี้เลย วางดอกกุหลาบสีขาวไว้ตรงที่นั่ง มีแท็กข้อความเล็กๆเขียนว่า
‘ พี่ขอโทษนะอูฮยอน พี่รักนายนะเด็กโง่ มาคืนดีกับพี่เถอะ’
……. ข้อความนี้มันยังตราตรึงอยู่ในใจเขาเสมอถึงแม้ซองกยูจะไม่อยู่ตรงนี้ก็ตาม…..
“ไม่ดีใจเหรอครับ ทำไมนิ่งเชียว อูฮยอนอ่า~” แอลเห็นอูอยอนเงียบไปจึงจัดการเอ่ยคำพูดออกมาเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบ เขาเห็นอูฮยอนทำหน้าทำตาดีใจแล้วก็อดดีใจไม่ได้แต่พอเห็นเงียบไปก็ต้องมีการถามบ้างแหละ
“อะ อ๋อ ก็ต้องดีใจซิ แอลให้ดอกไม้ผมมาเป็นช่อใหญ่เลยนะ ใครจะไม่ดีใจบ้างละ”
อูฮยอนตอบไปด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่แอลเห็นรอยยิ้มที่มาจากข้างในของอูฮยอน มันทำให้เขามีความสุขมากอีกครั้งตั้งแต่คบกันมา
“นั่นซินะ”
“หื้ม อะไรเหรอ”
“เปล่าครับ แล้วก่อนกลับบ้านคุณจะแวะซื้ออะไรไหมเอ่ย ผมจะได้แวะห้างให้”
“แวะก็ได้นะ พอดีอยากได้ม็อปถูบ้านอันใหม่น่ะ อันเก่ามันดำมากเลยอะ ดำแบบสีเสื้อนายเลยนะแอล คิคิ”
“โอเคครับ งั้นขึ้นรถเถอะ ผมละอยากจะกอดคุณจะแย่อยู่แล้ว~”
แอลพูดทิ้งท้ายไว้ให้อูฮยอนเขินเล่น แต่ดูเหมือนอูฮยอนจะไม่ได้เขินในทีเดียว ได้แต่อมยิ้มกับคำพูดเหล่านั้นเฉยๆ มือหนาสตารท์เครื่องให้รถคันหรูออกตัวได้ ก่อนที่รถคันนั้นจะแล่นไปยังจุดหมายคือห้างสรรพสินค้าชั้นนำแถวๆคอนโดที่พวกเขาอาศัยอยู่กัน ระหว่างทางแอลก็ได้แต่เปิดเพลงรักคลอไปเบาๆ ให้อูฮยอนฟังและรับรู้ถึงอารมณ์ของคนที่เปิดเพลงนั้น แต่อูอยอนก็ได้แต่นั่งนิ่งๆกัดปากตัวเองอยู่เหมือนคนสงสัยอะไรซักอย่าง จนแอลหันไปดูหน้าคนรักในระหว่างที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ก็เปล่านิ ไม่มีอะไรซักหน่อยแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ คิดว่าจะจัดของใหม่น่ะ นายต้องช่วยด้วยนะ ถ้าผมทำคนเดียวคงไม่ไหวหรอก ของมันเยอะ”
อูฮยอนพูดปนคำโตตอบกลับแอลไป อันที่จริงเขาไม่ได้คิดเรื่องจัดของหรอก เขาคิดถึงพี่กยูของเขาตังหาก นึกถึงวันเก่าๆที่พี่กยูทำให้เขาแบบนี้ พอให้ดอกไม้เสร็จพี่กยูพาไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะ วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขของเขามากอีกวันนึง พี่กยูของเขาชอบขี้โม้ โม้ว่ามีกล้ามมีซิกแพ็ค แต่จริงๆไม่มีหรอก พอตอนเปิดโชว์น่ะ เหมือนผู้ชายทั่วไปคนนึง ไม่ผอมไม่อ้วน กล้ามแขนที่โอบกอดเขาทุกวัน มันก็มีบ้างแต่เขาก็ภูมิใจกับร่างกายของซองกยูมาก ถึงแม้มันจะไม่เพอร์เฟค แต่ก็เป็นร่างกายที่มอบความอบอุ่น ความรักและความห่วงใยมาให้เขาเสมอ ว่าแล้วเขาก็อดคิดถึงพี่ซองกยูไม่ได้ ใบหน้าที่เฉยชาและกัดริมฝีปากเมื่อกี้ได้หายไปหมด การที่คิดถึงพี่ซองกยูมันก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา
"ได้อยู่แล้วถ้าเป็นอูฮยอนของผมน่ะ ผมพร้อมรับใช้เสมอครับ" พูดเสร็จแอลก็โน้มตัวพร้อมกับยื่นหน้าไปจุ๊บปากคนที่นั่งข้างๆเบาๆ พอสายตาเหล่ไปเห็นไฟเขียว ก็ต้องหยุดทุกอย่างไว้แต่เพียงแค่นี้ แอลรีบเร่งเครื่องใหรถสปอร์ตคันหรูของตนพุ่งทะยานไปถึงปลายทางให้เร็วที่สุด
ณ ห้างสรรพสินค้า
อูฮยอนที่ยืนรออยู่แอลอยู่หน้าทางเข้าสโตร์ ชะเง้อคอมองหาแอลยกใหญ่ เพราะเห็นอีกคนไปนานผิดปกติจนตอนนี้มีทีท่าว่ายังจะไม่มาเลย แต่สุดท้ายแอลก็เดินมาหาอูฮยอนจนได้ อูฮยอนจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก นึกว่าหนีเขาไปแล้วซิอีก......ตัวแทนของพี่ซองกยู......
"ไปไหนมาตั้งนาน นายรู้ไหมผมก็เป็นห่วงนายเป็นนะ"
"ขอบคุณมากครับ อ๋อ พอดีที่จอดรถมันไม่ค่อยว่าง ผมก็ได้ที่จอดช้าน่ะ ฮ่าๆ"
"อื้ม ~ งั้นไปกันเถอะ"
อูฮยอนที่ดูมีความสุขพูดกับแอลเสร็จก็เดินเข้าไปในห้างกับแอล ขาเรียวค่อยๆก้าวเข้าไปในห้างพร้อมชี้มือไปทางรถเข็นเหมือนจะให้แอลเป็นคนเอามาให้เขา แอลก็ยอมทำตามอย่างน่ารัก อูฮยอนกับแอลเดินด้วยกันเข็นรถไปเดินคุยกันไป มือของอูฮยอนก็หยิบนู่นหยิบนี่ลงรถเข็น ทั้งขนมทั้งอาหารเต็มไปหมด จนกระทั่งไปหยุดอยู่ทีล็อกของที่ต้องการเลยหันไปสะกิดแอลเบาๆ
"แอล นายหยิบไม้ถูพื้นมาให้หน่อยซิ แล้วก็ไม้ขนไก่ด้วย"
"ได้ครับ" แอลพยักหน้าเล็กน้อยแล้วตอบไป ก่อนที่จะเอือมมือไปของที่อูฮยอนต้องการ พอเยื่อนให้อูฮยอน อูฮยอนก็ทำหน้ามุ้ยอย่างน่ารักแล้วก็แกล้งเดินหนีให้แอลตามไป แอลก็ตามไปจนหยุดตรงที่อูฮยอนยืน อูฮยอนเอียงอยู่ตรงที่ผ้าปิดปากหรือหน้ากากอนามัยแขวนเรียงรายกันอยู่เต็มไปหมด พร้อมกับถุงมือและถุงขยะวางเต็มไปหมด แอลเห็นแบบนั้นก็รู้หน้าที่เป็นอย่างดี จัดการหยิบของเหล่านั้นให้เสร็จสับ แอลแอบส่งยิ้มไปให้คนตรงหน้าอย่างมีความสุข วันนี้เขามีความสุขจริงๆเลย ขอให้มันมีแบบนี้ทุกวันเถอะ วันที่เขามีความสุขกับอูฮยอน และอูฮยอนก็มีความสุขกับเขาจากใจจริง..
หลังจากซื้อของเสร็จแอลก็รีบขับรถอย่างรีบเร่งตามคำสั่งของอูฮยอน ที่ตอนนี้ในมือของอูฮยอนกำลังถือต้นกระบองเพชรเล็กๆต้นนึงอยู่ แล้วจ้องมองต้นกระบอกเพชรนั้นราวกับโดนถูกสะกดจิต แอลจึงหันไปมองครู่นึงแล้วรีบหันกลับมาตั้งใจขับรถต่อ เพื่อไม่ให้บรรยากาศบนรถเงียบจนน่ากลัวเกินไป ถึงแม้จะเปิดเพลงคลอเบาๆไปด้วยแล้วก็ตาม แอลเลยเป็นฝ่ายเปิดปากทำลายบรรยายกาศนั้นให้หายไป
"อูฮยอนครับ อูฮยอน"
"......."
"ต้นกระบองเพชรมันเป็นอะไรเหรอ ทำไมจ้องซะนานเชียว"
"อะ..ออ...อ๋อ มันน่ารักดีน่ะ แล้วนายมีอะไรเหรอ เรียกผมทำไมน่ะ" คำแก้ต่าง ออกมาจากปากของอูฮยอนอีกครั้ง จริงๆมันไม่มีอะไรหรอกเหตุผลที่อูฮยอนมองมันนานเกินก็คือ คิดถึงซองกยูที่รักของเขา เมื่อก่อน ที่พี่กยูไปต่างประเทศบ่อยๆ เขาก็เป็นคนที่เหงา หาตุ๊กตามาแทนก็ไม่ใชพี่กยูของเขาซะทีเดียว พอกลับมาเจอกันทีนึง ซองกยูเลยตัดสินใจซื้อต้นกระบองเพชรให้เขา พร้อมให้เหตุผลว่า 'มันเลี้ยงง่ายและอดทนแบบพี่ นายคงรู้จักนิสัยพี่ดี ใช่ไหมเด็กโง่ แต่พี่คงไม่มีเวลาให้นายมากนักหรอก พี่รักนายมากนะ' ตั้งแต่ตอนนั้นมาเขาก็เลี้ยงดูมันอย่างดี แถมมีให้ปุ๋ยด้วย จนตอนนี้เขาซื้อต้นใหม่ ให้คู่กับต้นเดิม เป็นต้นไม้คู่ของเขาและพี่กยู ...
......ถ้าพี่กยูมาเลี้ยงมันด้วยกันก็คงจะดีกว่านี้เนอะ พี่กยู ผมหวังว่าพี่จะได้ยินความต้องการของผมนะ....
ตอนนี้แอลกับอูฮยอนก็ขนของลงมาจากรถเตรียมขนเข้าคอนโดสุดหรูของอูฮยอนที่ใช้เป็นที่พักมานานตั้งแต่สมัยเริ่มเรียนมหาลัยใหม่ๆจนตอนนี้ มือเล็กของอูฮยอนรูดคีย์การ์ดก่อนที่จะบิดลูกบิดประตูนั้นเข้าไปในห้อง ขาเรียวรีบก้าวเดินไปเปิดไฟเพื่อให้อีกคนขนของได้อย่างสะดวกมากขึ้น แอลขนของมากมายที่อูฮยอนเลือกมาจัดใส่ตู้ให้เรียบร้อยทั้งหมดเป็นเวลาซักพักใหญ่ แล้วจึงพาร่างตัวเองมานั่งพักอยู่ตรงโซฟาห้องรับแขก หันไปอีกทีรู้สึกว่าอูฮยอนของเขาจะหายไปไหนซะแล้ว มองซ้ายมองขวา ก็ไม่เจอ เขาเดาว่าอูฮยอนคงจะปลูกต้นกระบอกเพชรอยู่จึงไม่อยากรบกวน เลยเดินหารีโมททีวีแทน เดินหาได้ซักพักก็ไม่เจอซักที จึงไปถามคนรักแทนว่าล่าสุดเอารีโมททีวีไว้ไหน
"อูฮยอนครับ รีโมททีวีหายไปไหน ผมหาไม่เจอเลย"
"......."
"อูฮยอนครับ รีโมทหาย"
"เดี๋ยวๆ แปปนึงนะ เดี๋ยวหาให้" เสียงตะโกนดังมาจากทางห้องนอนของเขาและอูฮยอน เขาจึงหมุนคอตามไปดูที่ต้นเสียง เห็นอูฮยอนใส่ผ้าปิดปาก ถุงมือ พร้อมถือรีโมทในมือ เขาจึงอดขำไม่ได้ที่เห็นอูฮยอนสภาพนี้ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ
"ขอบคุณมากนะครับ"
"ใครบอกจะให้นายนั่งดูทีวีเฉยๆกันละ มาช่วยผมเลย"
"แล้วจะให้ผมช่วยอะไรละครับ"
"เบสิคเลย ถูบ้าน ลองใช้ม็อปอันใหม่ด้วยเลย อย่าลืมใส่น้ำยานะ เดี๋ยวผมไปเก็บของบนหลังตู้ก่อน รู้สึกมันรกแปลกๆ"
"ครับที่รัก คุณสั่งอะไรผมก็ทำหมดละ"
แอลทำหน้าเซงเล็กน้อยก่อนที่จะลุกไปถูบ้านตามคำสั่งของอูฮยอนคนรักของเขา ถึงงานถูบ้านจะเป็นงานพื้นฐานของการทำความสะอาด แต่มันก็ยากสำหรับลูกคุณหนูที่มีคนทำให้เขาตลอดอย่างแอล ถูไปบ่นไปเมื่อไหร่จะสะอาด พอถูแล้วก็เหยียบตรงที่ถูเสร็จ บางทีเขาควรไปฝึกงานบ้านใหม่เลยละมั้งเนี่ย แต่ใช่ว่าเขาจะทำไม่เป็นซะเลยทีเดียวนะ ถูไปถูมามันก็เสร็จ เขาทำเสร็จเรียบร้อยก็เดินผิวปากมาหาคนรัก
ส่วนฝ่ายอูฮยอนก็กำลังรื้อลังบนหลังตู้ลงมา ซึ่งมันก็ใหญ่พอสมควร แต่เขาก็ไม่ได้ตัวเล็กอะไรมากมายนิ มือเล็กของอูฮยอนก็บรรจงหยิบมันลงมาอย่างใจเย็นเพื่อไม่ให้ของในนั้นเสียหาย มือเล็กนำผ้าขี้ริ้วมาถูๆปัดอยู่ซักพัก ก็ค่อยๆแง้มกล่องออกมาก่อนที่จะหยิบของในนั้นมาทำความสะอาด ก็พบว่ามันเป็นของในความทรงจำของเขาทั้งหมดที่สะสมไว้ มือเล็กหยิบกรอบรูปเขาตอนเด็กออกมาปัดฝุ่นเช็ดถูทำความสะอาดอย่างดี เห็นรูปตัวเองตอนเด็กแล้วก็อดขำเบาๆไม่ได้ เขายังไม่เชื่อเลยว่าเขาเคยทำเหตุการณ์แบบนั้นในภาพ คือ ในภาพเป็นภาพเด็กชายอนุบาลสองนั่นก็คือเขาเองกำลังร้องไห้เพราะมือขยำดินน้ำมันอยู่ เหมือนกลัวดินน้ำมันยังไงอย่างงั้นแหละ พอเสร็จต่อมาก็เป็นรูปเขากับโฮย่ากอดคอกัน รูปนั้นเป็นรูปถ่ายกันตอนไปจับแมลงกันบนภูเขา เขาสนุกมาก แต่ก็ต้องโดนแม่ตีเพราะออกนอกบ้านโดยไม่ได้ขออนุญาต และ รูปต่อมา มันเป็นรูปที่ทำให้เขาหุบยิ้มทันที ใบหน้าที่ยิ้มมีความสุขเมื่อครู่ หายไปทันที มือเล็กสั่นเทาขณะเช็ดรูปๆนั้น น้ำตาที่เหือดแห้งไปกลับเข้ามาแทรกอีกครั้ง น้ำตาเม็ดโตหยดลงบนรูปนั้น ก่อนที่จะกอดรูปนั้นไว้พร้อมกับปล่อยโฮออกมา
....เพราะรูปนั้นเป็นรูปเขาที่ถ่ายกับพี่กยู วันที่เขาสองคนไปเดทกันครั้งแรกและได้ถ่ายรูปเก็บไว้ สถานที่ในความทรงจำ จูบแรกที่พี่กยูให้เขาถึงแม้เป็นแค่ความเข้าใจผิดที่พี่กยูแค่จุ๊บเขาก็ตาม .....
.....ไม่ว่าเมื่อไหร่....ผมก็คิดถึงพี่นะ พี่ซองกยู.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TALK :: เหลืออีกแค่ไม่กี่ตอนก็จะได้พบบทสรุปของทั้งหมดแล้ว ^^ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมาน้าา ^^
ความคิดเห็น