คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Never thought to be from you ◆ 3
Title : Never thought to be from you
Author : twinsmax & keepfaithone
Couple : Sunggyu x Woohyun x Myusoo (Gyuwoo)
Chapter : 3
อูฮยอน~ เรากลับบ้านกันไหม? อูฮยอน ~ “`แอลเรียกอูฮยอนอยู่หลายรอบ แต่อูฮยอนเหมือนร่างที่ไร้วิญญานที่กำลังกอดแอลอยู่ …
อูฮยอนอ่า~ !! เรากลับบ้านกันเถอะครับ “แอลผละกอดออกพร้อมกับสบตาอีกคน
นายไม่เป็นอะไรหรือเปล่าอูฮยอน? นายดูเหม่อๆนะ “แอลเอาฝ่ามือแทบหน้าผากอูฮยอน
ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า`!!!!!! จะกลับบ้านใช่ไหมไปซิ
ฟุ๊บบบ`!!!!
อูฮยอนล้มลงกับพื้นที่ถนนที่เปียกไปด้วยฝนที่ยังตกกระหน่ำ
อูฮยอน อูฮยอน`!! “`แอลรีบวิ่งไปหาอูฮยอนทันที พร้อมกับอุ้มอีนคนขึ้นสู่รถก่อนที่จะเหยียบคันเร่งจนไม่คิดว่ากำลังขับด้วยความเร็วเกินกำหนด แอลคิดแค่อย่างเดียวว่า อูฮยอนต้องปลอดภัย ….
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
เปลือกตาเล็กค่อยๆเปิดออก ดวงตาใส่ๆค่อยๆโดนแสงอ่อนๆผ่านม่านยามเช้า ก่อนที่จะมองไปรอบๆตัวด้วยอาการมึนงง
ก๊อกก๊อก `!
ตื่นแล้วหรอคะ? คุณนัมอูฮยอนอย่าพึ่งพึ่งขยับตัวแรงนะคะ เดี๋ยวจะมึนหัวเอาได้ค่ะ “เสียงของพยาบาลพิเศษส่วนตัวที่ดูแลอูฮยอนมาตลอดทั้งคืน
ผมมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไงครับ? แล้วผมเป็นอะไร? โอ๊ยยยย`!! “อูฮยอนปวดหัวขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเริ่มที่จะคิดถึงต้นสายปลายเหตุที่ทำให้เขามาอยู่ที่นี….
ใจเย็นคะคุณนัมอูฮยอน ดิฉันจะเล่าให้คุณฟังเอานะคะ”เสียงหวานๆของพยาบาลพอทีจะทำให้อูฮยอนใจเย็นลงไปได้บ้าง
เมื่อคืนมีคุณผู้ชายมาคุณมาส่งที่โรงพยาบาลคะ เอ๋..? ไม่ทราบว่าเป็นแฟนคุณหรือเปล่า เค้าเป็นแฟนคุณหรือเปล่า? เค้าสั่งให้ดิฉันมาดูแลคุณเป็นพิเศษ ช่วงบ่ายๆเค้าคงจะมาดูแลคุณต่อจากดิฉันค่ะ
แล้วก็….คุณเองร่ายกายอ่อนแอมาก เนื่องจากความเครียดและจะมีไข้อ่อนๆด้วย คุณเองควรจะนอนพักผ่อนให้เยอะๆนะคะ ฉันจะนั่งอยู่ที่โซฟาจนกว่า แฟนของคุณจะมาค่ะ
ขอบคุณครับ ขอบคุณที่ดูแลผมมาทั้งคืนนะครับ “สิ้นสุดเสียงของพยาบาลที่สามารถไขข้องข้องใจของตนเองได้ อูฮยอนก็ไม่รอช้าที่จะขอบคุณ และรีบนอนพักผ่อน รอแอลมาเฝ้าในช่วงบ่าย
อูฮยอนครับ? …. อูฮยอนพี่มาแล้วนะ ^^
เปลือกตาหนาของอูฮยอนค่อยๆเปิดออกหลังจากที่กำลังหลับพักผ่อน น้ำตาหยดใสๆค่อยๆเอ่อออกมา เมื่อสิ่งที่อูฮยอนเห็นเบื้องหน้านั้นคือ ซองกยู ที่กำลังก้มหน้ามองอูฮยอนด้วยรอยยิ้มเล็กๆที่แสนอบอุ่น
พี่อยู่ข้างๆอูฮยอนเสมอนะ พี่จะดูแลอูฮยอนจนกว่า….
ก๊อก ก๊อก!
สวัสดีค่ะ มาดูแลคนไข้ต่อจากฉันใช่ไหมคะ? ตอนนี้คุณอูฮยอนหลับอยู่เลยค่ะ แต่ว่าคุณชื่ออะไรคะ? ดิฉันจะได้เรียกถูกค่ะ
ผมชื่อ คิมมยองซูครับ เรียกผมว่าแอลก็ได้ครับ ขอบคุณที่ดูแลอูฮยอนมาทั้งคืนนะครับ คุณพยาบาลไปพักผ่อนได้เลยครับ “แอลมาตรงตามเวลาเป๊ะ พร้อมกับหอบของกินมาให้อูฮยอนเต็มไม้เต็มมือ
อูฮยอน~ แอลมาแล้วครับ “แอลค่อยๆปลุกคนบนเตียงให้ตื่น
อูฮยอนค่อยๆลืมตาออกช้าๆน้ำตาค่อยๆไหลออกมา อูฮยอนโผลเข้ากอดแอลโดยที่แอลยังไม่ได้ทันตั้งตัว มือหนาของอูฮยอนกอดอีกฝ่ายแน่น
อูฮยอนไม่เป็นไรแล้วนะ ผมมาดูแลแล้วไง ~ ไม่ต้องกลัวนะครับ”แอลลูบหลังอีกฝ่ายเบาๆพร้อมกับพูดปลอบอีกฝ่าย
แอลรู้เสมอว่าสิ่งที่อูฮยอนกอดเค้า ณ ตอนนี้ต้องไม่ใช่เพราะอูฮยอนกลัวหรือคิดถึงเค้าเป็นแน่ …. ตลอดเวลาที่คบกันมา ยังไม่เคยมีแม้แต่ครั้งเดียวที่อูฮยอนจะเป็นฝ่ายกอดเค้าแน่นขนาดนี้ นอกซะจากว่า อูฮยอนต้องนึกถึงซองกยูผู้ชายปริศนาผู้นั้น …
อ่าาา~ มากินข้าวกันเถอะ จะกอดอยู่แบบนี้เดี๋ยวพยาบาลเข้ามาเห็นนะ ฮ่าๆ “แอลไม่รอช้าที่จะแกะอาหารพร้อมเลื่อนแท่นว่างอาหารมาเบื้องหน้าของอูฮยอน
จะกินอะไรดีเอ่ย?? เค้กไหม? หรือ กินข้าวก่อนดี? “แอลส่งเสียงอ่อนอีกฝ่ายพร้อมกับพรีเซ้นอาหารที่ตัวเองซื้อมาแบบจัดเต็มให้อูฮยอน
นายซื้อมาฉันกินทุกอย่างนั้นละน่าา~
ลงมือทานละนะ!! “อูฮยอนรีบลงมือทานเค้กอย่างรวดเร็ว เพราะมันคือขนมสุดโปรดของอูฮยอน
นายมองฉันทำไมห้ะ!!
ฉันไม่ได้ชวนนายกินหรอ? อะกินซิ “อูฮยอนตักเค้กยื่นทำท่ายื่นช้อนไปให้อีกคนที่กำลังยืนมองอยู่ริมขอบเตียง
อื้มมมมม~ “แอลก้มลงประกบจูบอูฮยอนอย่างไม่ได้ตั้งตัว ก่อนที่ทั้งคู่จะนิ่งเหมือนหยุดเวลาไว้ด้วยกัน
น้ำตาของอูฮยอนไหลออกมาทันทีเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ถ้าย้อนไป2ปีที่แล้วคือสิ่งที่ซองกยูเคยทำกับเขาเหมือนกัน….
ทำไมนะ … ทำไมช่วงนี้อูฮยอนคิดถึงซองกยูเหลือเกิน และยิ่งแอลรักอูฮยอนมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้อูฮยอนยิ่งคิดถึงซองกยูมากเท่านั้น เมื่อไหร่ความเจ็บปวดนี้จะจบลง…
อ๊าา~ ผมว่าผมอิ่มแล้วครับ ฮ่าๆ
จูบผมครั้งนี้ทำให้นายร้องไห้เลยหรออูฮยอนน~
เปล่าซะหน่อย
ฉันคงแค่ตกใจเฉยๆน่ะ “อูฮยอนรีบปาดน้ำตาตนเองเบี่ยงประเต็นไม่ให้แอลสงสัย
ฉันอิ่มแล้วละ แล้วก็เริ่มง่วงนอนแล้ว”อูฮยอนดันที่วางอาหารให้เลื่อนออกไปห่างตัวก่อนที่จะส่งยิ้มให้แอลแล้วลงตัวนอนลงหันหลังให้อีกฝ่าย
พี่กยู ...ขอบคุณนะครับที่พี่ยังดูแลผมเสมอ “อูฮยอนพูดในใจก่อนที่จะหลับตาลงพักผ่อน
แอลหยิบผ้าห่มให้อีกคนพร้อมก้มไปกระซิบข้างหูอูฮยอนว่า “ฝันดีนะครับ”
ติดติด!
เสียงมือถือของอูฮยอนที่วางอยู่หัวเตียงดังขั้น พร้อมข้อความขอโฮย่าบอกว่า เสื้อซักเสร็จแล้วนะ ว่างวันไหนก็มารับได้ที่ร้านเลย
แอลหยิบมือถือของอูฮยอนขึ้นมาอ่านพร้อมตอบข้อความกลับไปว่า … วันนี้ฉันจะไปรับเสื้อนะ เจอกันตอนเย็น
ผมต้องรู้ให้ได้ว่าซองกยูคือใคร… ผมขอโทษนะครับอูฮยอน ผมทนเห็นคุณเป็นแบบนี้ไม่ได้ “แอลวางมือถือของอูฮยอนก่อนที่จะเขียนโน้ตไว้ที่หัวเตียงให้อูฮยอนว่า ผมจะกลับมาตอนเด็กๆนะครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TALK :: แอลเริ่มสงสัยมากขึ้น อีกไม่นานก็จะรู้กันแล้วว่าซองกยูไปไหน แล้วทำไมอูฮยอนถึงคิดถึงกยูขนาดนี้ รอตอนต่อไปเร็วๆนี้นะ ! ^^ ถ้าชอบฟิคเรื่องนี้ก็บอกต่อกันด้วยน้า เป็นกำลังใจใจการแต่งต่อไป~
ความคิดเห็น