เล่ห์เหมราช

ความรักเหมือนผีเสื้อ  ยิ่งวิ่งตามยิ่งห่างไกล  หากเมื่อไรที่เราเหนื่อยและยืนอยู่เฉยๆ ผีเสื้อนั้นอาจจะบินกลับมาวนรอบตัวเรา

แต่หัวใจของเธอไม่ใช่ผีเสื้อ  และเธอก็ไม่ใช่หัวใจของเขา 

 “เราจะแต่งงานกันตามกำหนดเดิม”  เหมราชบอก ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานที่สำนักงานในเมืองของเขา สายตามองไปที่แผ่นหลังของคู่หมั้นมาราธอนของเขา  ที่ยืนหันหลังให้มองไปนอกหน้าต่าง   เหมือนว่าด้านนอกมีอะไรที่น่ามองมากกว่าคนในห้อง 

ช่ออินทนิลเป็นคู่หมั้นของเขามาแปดปีเต็มแล้ว ตั้งแต่เธออายุสิบแปดจนตอนนี้เธออายุยี่สิบหก 

“เพื่ออะไรคะ  แต่งแล้วก็ต้องหย่าน่ะเหรอ”  เธอหันมาถามเขาด้วยความไม่เข้าใจ

“ใช่เพราะถ้าช่อถอนหมั้นกับพี่ แม่พี่ก็คงหาผู้หญิงคนอื่นมาให้พี่รู้จักด้วยอยู่ดี  ดังนั้นไหนๆ เราก็หมั้นกันมาตั้งนาน ของหมั้นพี่ก็เสียไปตั้งมาก  ช่อก็ทำหน้าที่ให้มันจบเถอะ

 แต่งงานกันหนึ่งปีหลังจากนั้นเราจะหย่ากัน แล้วช่อจะไปไหนก็ไปได้เลย”