[short fic] 5 year agos(จินวี)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

....14/02/2011

เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนสีอ่อน ดอกกุหลาบสีแดงหนึ่งช่อเข้ากันอะไรแบบนี้นะสมแล้วที่เป็นวันสำคัญ สำคัญยังไงน่ะเหรอ? ก็วันนี้ผมจะไปสารภาพรักกับรุ่นพี่คนหนึ่งน่ะสิ ว่าแต่ผมสีส้มที่ไปย้อมมาใหม่นี่โอเครึเปล่านะ ว่าแล้วก็หยิบเจลมาเซ็ตผมให้เป็นทรงสักหน่อยอา..หล่อสุดๆไปเลยแทฮยอง ยังไงงานนี้รุ่นพี่ต้องรับรักผมแน่ๆ ว่าแล้วก็สำรวจตัวเองในกระจกจนพอใจก็หยิบช่อดอกไม้เดินออกจากบ้านมาทันที ใกล้ได้เวลาที่รุ่นพี่เลิกเรียนพิเศาแล้วต้องรีบไปให้ถึงก่อน ไม่งั้นแผนพังหมดพอดี ผมรีบเดินอย่างรวดเร็วจนมาถึงทางเดินแห่งหนึ่งซึ่งเป็นทางผ่านที่รุ่นพี่คนที่ผมแอบชอบมักจะเดินผ่านทุกๆวัน ผมพิงตัวเองไว้กับกำแพงตึกซึ่งอยู่ข้างทางเดิน เห้อนี่ก็ใกล้เวลาแล้วผมตื่นเต้นจังครับ

‘ตึก ตึก ตึก’ มาแล้วสินะ โอ้ยยยแทฮยองนายต้องมั่นใจสิวะอย่าสั่นโว้ยอย่าสั่น

“รุ่นพี่ ซอกจิน”ผมเรียกรุ่นพี่ไว้ก่อนที่รุ่นพี่จะเดินผ่านผมไป ทางเดินนี่มันแคบรึไง ทำไมกลิ่นน้ำหอมของรุ่นพี่มันถึงได้ลอยมาแตะจมูกผมแบบนี้

“มีอะไรงั้นเหรอ” ใบหน้าน่ารักของคนที่แทฮยองสุดหล่อคนนี้มองกี่ครั้งก็หลงไหลให้ตายเถอะ ดูแก้มยุ้ยๆนั่นสิน่ารักเป็นบ้า

“ผมมีเรื่องจะบอกครับ”โอ้ย ดูทำหน้าสิครับน่ารักขนาดนี้โห้ยยใจเย็นๆแทฮยองรักรุ่นใหญ่ ใจต้องนิ่งฮึบ!

“ว่ามาสิ”ผมพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น รวบรวมคำพูดที่ตั้งใจฝึกซ้อมมาหลายวันแล้วพูดออกไป

“ผมจิน ผมชอบพี่”ว่าแล้วก็ยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดที่ซื้อมาให้กับอีกคน อย่างกล้ากลัวๆ

“งั้นเหรอ งั้นอีกสิบปีข้างหน้านายค่อยมาสารภาพรักฉันใหม่ละกันนะ”ว่าแล้วรุ่นพี่ก็เดินจากไป...

5ปีผ่านไป...

“เห้ยไอ้แทแทมึงทำอะไรอยู่วะ รีบไปเรียนดิเว้ยเดี๋ยวจารย์แม่งก็บ่นอีก” เสียงบ่นของเพื่อนสนิทอย่างจีมินดังขึ้นทำให้แทฮยองคนนี้รีบลุกขึ้นไปหาทันที ลุกนี่ไม่ได้ไปเรียนหรอกนะกะจะโบกหัวไอ้จีมินสักทีสองทีข้อหาเรียกผมว่าแทแท โครตไม่แมน

“มึงเรียกกูว่าไงนะไอ้หมูเตี้ย”ผมรีบวิ่งไล่ตามทันที ไอ้นี่ไวตลอด

....คาบบรรยายเคมี

“ไอ้แทมึงรู้ป่ะเรื่องที่ศิษเก่ามหาลัยจะกลับมาช่วยงานนิทรรศการ”ขณะที่ผมกำลังจะแนบตัวลงนอนกับโต๊ะในคาบวิชาเคมีที่แม่งโครตจะน่าเบื่อไอ้หมูก็เปิดหัวข้อเรื่องออกมา

“รุ่นพี่ปีไหนของมึงวะ”ผมถามกลับไปไอ้จีมินยิ้มเล็กน้อย

“ก็รุ่นของรุ่นพี่จินของมึงไงวะฮ่าๆๆ”มันหัวเราะ ก็แน่ละสิเพื่อนที่รู้เรื่องที่ผมถูกปฎิเสธก็ไอ้จีมินนี่แหละที่วันนั้นมันดันเดินผ่านมาได้ยินพอดี จนมันกลายมาเป็นเพื่อนสนิทของผมนี่แหละ

เพี้ยะ! ผมก็เลยตบหัวมันเพื่อเตือนสักหน่อยไอ้นี่ได้ทีเล่นใหญ่เลยก็แค่อดีตป่ะวะ

“ก็แค่อดีตเว้ยยตอนนี้กูแฮปปี้”ผมพูดเสียงสูง เออละจะเสียงสูงเพื่ออะไรวะครับ

“เหรอครับคุณแทแท ได้ข่าวว่าใกล้จะถึงวันนัดหมายที่รุ่นพี่จินนัดให้มึงไปสารภาพรักอีกห้าปีแล้วนี่”จะว่าไปก็ใช่...อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันวาเลนไทน์แล้ว

หลังเลิกเรียน

“กูกลับก่อนนะเว้ยไอ้หมู” ผมบอกลาจีมินแล้วรีบสาวเท้ากลับบ้านก็แหมนี่มันค่ำแล้วนี่นากลับบ้านดึกๆมันไม่ดีนี่ครับ

ผมเดินมาถึงทางแยกเข้าหมู่บ้านกับทางที่จะไปมหาลัยแล้วจู่ๆก็เห็นใครบางคน ใครคนหนึ่งที่ผมไม่อยากเจอหน้า ใครน่ะเหรอ ก็ไอ้คนที่หักอกผมเมื่อ5ปีที่แล้วน่ะสิ ถึงจะไม่ได้เจอกันเกือบห้าปีแต่ผมก็จำเขาได้หน้าหวานๆนั่นถึงจะอยู่ไกลแต่ผมก็มองเห็นได้ชัด เห้อคนน่ารักนี่ใจร้ายทุกคนรึเปล่านะ ผมมองแค่แวบเดียวก็รีบเดินอย่างเร็วเพื่อให้พ้นตรงนี้ไปให้เร็วที่สุด

“เดี๋ยวสิ ไม่คิดจะทักกันหน่อยหรือไงน้องแทแท”