กวนบอดี้การ์ด

สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกท่าน

โปรย.....

...กวนบอดี้การ์ด...

“ตอนนี้คุณอาจจะกำลังตั้งท้องลูกของผมอยู่ก็ได้”

“ท้องบ้าน่ะสิ” เธอแย้งเสียงเขียวพร้อมกับขึงตาใส่เขา “เรานอนด้วยกันแค่คืนเดียว”

ชายหนุ่มเถียงกลับพร้อมรอยยิ้มยียวน “คืนเดียว... แต่มันหลายทีนะคุณ นี่อย่าบอกนะว่าคุณลืมว่าเราทำกันเสร็จไปตั้งสะ---”

              “หยุดเลยนะ!” หญิงสาวยกมือขึ้นตะปบปากเขาเอาไว้แทบไม่ทันก่อนที่เขาจะโพล่งตัวเลขจำนวนครั้งที่น่าตกใจนั่นออกมา เธอยังทำใจรับไม่ได้เมื่อคิดว่าตัวเลขที่มากขนาดนั้น มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงหื่นกระหายที่เอาแต่จะตั้งท่ากระโจนเข้าใส่เขาตอนไร้สติ

เขาดึงมือเธอออกจากปาก จากนั้นจึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ข้างในใจกลับลิงโลดเมื่อมองเห็นสีหน้ากลัดกลุ้มของหญิงสาว เขาจะต้องได้อยู่ใกล้เธอ “คุณฟังผมนะ ตอนนี้อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น คุณเองก็รู้ดีพอๆ กับผมนั่นแหละว่าคืนนั้นเราน่ะเมากันทั้งคู่”

“แต่ฉันทานยาแล้ว” เธอบอกเขาก่อนจะหลบตา พยายามให้เหตุผล แม้จะรู้สึกเขินอายอยู่บ้างที่ต้องมาพูดคุยเรื่องส่วนตัวแบบนี้กับผู้ชายที่เธอเองก็เพิ่งจะเคยรู้จักเขาแค่ครั้งเดียว เว้นแต่ว่าการรู้จักกันครั้งเดียวนั้นมันช่างแสนจะสนิทและชิดเชื้อเสียเหลือเกิน

ตอนนี้ ยิ่งเธอพยามจะหนี เขายิ่งต้องพยายามให้มากกว่าเพื่อจะไล่ “แล้วคุณจำได้หรอว่าครั้งแรกของเราเกิดขึ้นตอนกี่โมง อีกอย่างคุณมั่นใจขนาดไหนว่าไม่ได้ทานยาเกินกำหนด”

เธอช้อนนัยน์ตาคู่สวยขึ้นมองเขา กลั้นใจถามเสียงอ่อนเหมือนจะหาเหตุผลยืนยันอีกทาง “แต่คุณป้องกันแล้ว”

เขายักคิ้ว ยกยิ้มมุมปาก ดูไม่รู้สึกอนาทรร้อนหนาวเลยสักนิดทั้งที่เธอกำลังว้าวุ่นใจ จนเธอนึกอยากจะกระทืบเท้าลงไปบนเท้าของเขาแรงๆ สักทีด้วยความขัดใจ “จริงๆ แล้ว...ผมอาจลืมก็ได้ และถึงผมจะป้องกัน ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองน่ะทำพลาดด้วยการใส่ไอ้เจ้านั่นถูกตำแหน่งหรือเปล่า”

หญิงสาวขมวดคิ้วนึกคำว่าเจ้านั่นของเขาอยู่อึดใจ ก่อนพวงแก้มจะเริ่มแดงเรื่อเมื่อเข้าใจความหมาย “โอ...พระเจ้า!” เธออุทานเสียงแผ่ว ยกมือขึ้นปิดปาก ผละจากเขาไปนั่งก้มหน้าคอตกอยู่บนโซฟารับแขก “เราไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วหรือ” เธอถามเสียงเครืออย่างคนอับจนหนทางทั้งที่ยังนั่งก้มหน้า กุมขมับ แม้ไม่อยากจะยอมรับ แต่เรื่องราวเหตุการณ์ที่กำลังคุยกันก็ไม่อาจทำให้เธอแสดงอาการเมินเฉยได้

คำถามของเธอช่างดื้อดึง แต่ชายหนุ่มกลับไม่นึกโกรธเมื่อมองเห็นท่าทางอ่อนล้าหมดพลังของเธอ เขาเพียงแค่หงุดหงิด นึกว่าเธอจะตัดสินใจได้แล้วเสียอีกหลังจากที่คุยกันเสียยืดยาว เขานั่งลงบนพื้นตรงหน้าเธอ สองมือกุมไหล่เธอไว้แน่น บังคับเสียงแข็ง แกล้งพูดให้ฟังดูโหด “ตัดสินใจซะอลิซ”

หญิงสาวยอมเงยหน้าขึ้น เธอจ้องตาเขาด้วยแววตากลัดกลุ้มในขณะที่ครุ่นคิด เธอต้อง...ตัดสินใจ

**นิยาย คือเรื่องแต่งที่สมมุติขึ้น มีบ้างที่เนื้อหาบางฉากบางตอนอาจขาดความสมเหตุสมผล ขอให้ทุกท่านใช้วิจารณาณในการอ่านนะคะ เสพอย่างมีสตินะคะ**

สิริ