คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สมิงพรางไพร...3
“ลุมีระสุนอามอยู่ไม่ใ่เหรอ ทำไมไม่ใ้ัารับมันล่ะ” ทิ้อนถามออมาเสียสั่นระรัว แ่พรานล้อยอบออมา้วยสีหน้าเร่เรียว่า
“้ามีระสุนลอามอยู่เพียแ่สามนั เอาไว้ใ้ยามับันวนัวริๆเท่านั้น แ่อนนี้พวมันมีเป็นำนวนมา ถึใ้ไป็เล่นานมันไม่ไ้หมหรอวะ”
“แล้วพวเราะทำยัไันีล่ะลุล้อย” ทิยอถามออมาบ้านอย่าลนลาน เมื่อเห็นเหล่าผีออย พาันเริ่มระโ้วยาเพีย้าเียว รเ้ามาที่ใ้้นแบให่อย่ามุ่ร้าย พร้อมๆับเสียร้อ๋อยๆที่ัออมาเป็นระยะ
“หาวนัวพวมันพยายามที่ะู่โมเล่นานเราริๆ ้อใ้ระสุนธรรมายิสัพวมันเอาไว้่อน เสียแผัอปืนอาะับไล่พวมันให้หนีระเิไปไ้” พรานล้อยอบออมาอย่าเยือเย็น แ่แลับบิึ้นมาไ้บาประาร ึล่าวออมาว่า
“เอ็สอนอยสัเูพวมันเอาไว้ ้าะลอใ้ทรายเสที่ท่านสมภารที่วัเยมอบให้้า ัารับพวมันูว่าะไ้ผลหรือไม่” ล่าวบึล้วมือลไปในย่ามที่สะพายล้ออยู่ที่ไหล่ หยิบห่อผ้าออมาห่อหนึ่านั้นึพนมมือเหนือศีรษะ รำลึถึอำนาแห่พุทธุ านั้นบริรรมพระาถาอัเิรูบาอาารย์ แล้วึลมือล่อยๆลี่ห่อผ้าอออย่าระมัระวั
ภายในห่อผ้าปราเม็ทรายอยู่ำนวนหนึ่ ทิยอับทิ้อนที่เพ่มอห่อผ้าในมืออพรานล้อยอย่าแปลใ ทิ้อนถามออมาว่า
“นี่ือทรายเสเหรอลุ” พรานล้อยพยัหน้ารับ ล่าวออมาว่า “ใ่ ทรายเสนี้ท่านสมภารมอบให้้ามาเมื่อปีลายอนที่้าไป่วยท่านัิ่ไม้ให่ที่มันหัลบนหลัาุิ และ่วยท่าน่อมแมหลัา ท่านึให้ทรายเสนี้มา ท่านบอว่าทรายเสนี้มีฤทธานุภาพยิ่นั เพราะปลุเส้วยอำนาแห่พุทธุ แ้อาถรรพ์ร้ายไ้ทั้ปว เมื่อเ้าป่า้าึนำิัวมาลอ”
เมื่อล่าวบ พรานล้อยึมอลไปที่โน้นะแบที่พวอนผูห้าอาศัยอยู่ เมื่อเห็นพวผีออยเริ่มระโทยอยันเ้ามาใล้ะถึโน้นะแบ แึหยิบทรายเสที่อยู่ในห่อผ้าโรยลไปรอบๆโน้น พร้อมท่อบ่นบริรรมาถาไปพร้อมๆัน
และ็ไ้ผละันั พวผีออยที่พาันระโเ้ามาใล้โน้นะแบ เมื่อมันเหยียบลไปบนทรายเสที่พรานล้อยหว่านโรยลไป พลัน้อสะท้านไหวระโัวลอยถอยหลัไปล้ายเหยียบลบนถ่านไฟร้อนระอุ รีร้อระมรวราออมาอย่าเ็บปว
๋อย...๋อย...๋อย
เสียร้อโหยหวนอเหล่าผีออยสามสี่ัวที่เหยียบลไปบนทรายเส นอนิ้นรนร่ำร้อโหยหวน ร่าอุบาทว์เลือลิ้ไปมาอยู่บนพื้นอย่าน่าเวทนา
“ลุมันไ้ผล พวมันผ่านเ้ามาไม่ไ้ ไ้ผลริๆลุ” เสียอทิยออุทานออมาอย่ายินี เมื่อเห็นผีออยอสุรายในป่าิบพลาพลั้เสียที แ่พวมันอีเือบสิบัวที่เห็นเพื่อนอมันเพลี่ยพล้ำเ็บปวรวรา ทั้หมที่เหลือึยัลัเล ไม่ล้าที่ะบุ่มบ่ามวู่วามเ้ามา ึระโเหยไปมาส่เสียร้อระมอยู่รอบๆ้นะแบอย่าไม่ยอมถถอย
“ูท่าทาแล้ว พวมันะไม่ปล่อยพวเราไป่ายๆหรอวะ าว่าะอย้อเล่นานอนที่พวเราเผอเรอ เอ็สอนระวััวันเอาไว้ หาเห็นพวมันบุฝ่าวล้อมทรายเสเ้ามาไ้ ให้ใ้ปืนยิไ้เลย” พรานล้อยล่าวออมาอย่าเป็นัวล ทิยอึถามออมาว่า
“หมายวามว่าผีพวนี้ไม่ะไม่ยอมถอยไป นว่าะัารับพวเราไ้ใ่ไหมลุ” พรานล้อยระบายลมหายใออมาอย่าหนัหน่ว อบออมาว่า
“ปิแล้วไอ้พวผีออย มันะหาินันเป็นลุ่ม หามันพบเอเหยื่อ็ะรเ้ารุ้มรุมเล่นาน ไม่เยมีเหยื่อนไหนที่พวมันหมายาเอาไว้ แล้วะหนีรอไปาารามไล่ล่าอมัน”
“หามันบุึ้นมาไ้ เราะทำยัไันีล่ะลุ” ทิ้อนหลุปาถามออมาเสียสั่น พรานล้อยนิ่อึ้ไปั่วอึใ ึล่าวออมาว่า
“อีไม่ี่ั่วโมฟ้า็ะสาแล้ว หาพวเรายื้อพวมันเอาไว้ไ้นฟ้าสา พวมัน็ะล่าถอยันไปเอ านั้นเรา็ะรีบเินทาออาป่าันในทันที”
“ั้นหวัว่าพวเราะยันมันเอาไว้ไ้นถึฟ้าสานะลุ” ทิ้อนละล่ำละลัออมาเสียสั่นเรืออย่าหวาหวั่น ยิ่เห็นพวมันทยอยสมทบันออมาาพไพรที่มืรึ้มอีหลายน วัอเา็เริ่มระเิระเิอย่าพรั่นพรึ
“พวมันแห่ันออมาเ็มเลยลุ น่าะร่วมยี่สิบว่าัวเห็นะไ้” ทิยอโอรวออมาเสียสั่น แ่พรานล้อยที่ับ้อมอพวมันอย่าละเอียไปรอบบริเว ึเห็นมาในลุ่มพวมันมีผีออยอยู่ัวหนึ่ ที่มีนาให่ว่าัวอื่นๆ นอมันที่ปลุมอยู่รอบลำัว็ยาวรุรันน่าเราม นัยน์าอมันแานถมึทึ เลื่อนไหวไปมา้วยารระโอยู่ทา้านหน้าบริเวลานิน ึล่าวออมาว่า
“เอ็สอนเห็นไอ้ผีออยัวที่โที่สุนั่นไหม ้าาว่ามันน่าะเป็นผู้นำอผีออยลุ่มนี้ ้า้อัสินใที่ะเสี่ยันสัรั้ว่ะ” ายหนุ่มทั้สอหันมา้อมอหน้าพรานล้อยอย่าเลือบแล ถามออมาว่า
“ลุะทำอะไรเหรอ หรือว่าลุมีวิธีที่ะัารับพวมันแล้ว”
“้าะลอใ้ระสุนลอามที่ท่านสมภารเยให้เอาไว้ ยิไปที่ร่าอผีออย่าฝู ้าาเาว่า หาัว่าฝูอพวมันถูเราัารลไ้ เหล่าบริวารัวที่เหลือ น่าะแื่นลนลานนหลบหนีไป” พรานล้อยาเาออมาามำบอเล่าที่เยไ้รับฟัมาาพรานรุ่นเ่า่อน
านั้นแึหัลำล้อปืนลูอเี่ยวราเสือ นำลูระสุนออผลัเปลี่ยนเป็นระสุนลอาม เมื่อเสร็สรรพึยมือึ้นพนมบริรรมพระาถาสำทับลไปอีรา านั้นึประทับเล็ไปที่ร่าอผีออยัวให่ที่สุที่ล้ายเป็นผู้นำ มันระโเหยวนเวียนไปมาอยู่รอบโน้นะแบ แ่ไม่เ้ามาใล้วล้อมทรายเสที่นโรยเอาไว้เมื่อรู่
พรานล้อยวาปลายระบอปืนไปที่ร่าอมัน เมื่อมั่นใแล้วึลั่นไปลปล่อยระสุนออมาอย่าเื่อมั่น่อฝีมืออนเอ ที่เยยิล้มสัว์มามามายนับไม่ถ้วน
ูม...
ร่าอผีออย่าฝูผะถถอยล้มลไปเลือลิ้อยู่ที่พื้นอย่าทุลัทุเล ไ้ยินเสียร้อ๋อยๆหลุออมาาปาอมันอย่าแผ่วเบา มันยับิ้นรนล้ายะหยัยืนลุึ้นอีรั้ แ่้วยอำนาแห่พระเวทย์ที่บรรุลในระสุนปืนที่ยิเ้ามาปะทะแผ่นอ เาะเ้าไปฝัอยู่ในหัวใ เมื่อมันะเียะายยันร่าลุึ้นมาไ้เพียเล็น้อย ็ทรุฮวบลไปออยู่ที่พื้นอีรั้ นแน่วนิ่ไป
บรราผีออยราวยี่สิบว่าัวที่วนเวียนอยู่รวบลานินและโน้นะแบ พาันส่เสียร้อ๋อยๆ ันระมเ็แ่ เมื่อไ้ยินเสียปืนและเห็นัว่าฝูอมันล้มล หลายัวระโพุ่เ้าไปหาร่าอผู้นำที่นอนแน่วนิ่ แ่ยัมีอีหลายนรีเสียร่ำร้อระั้นเร็วยิ่ึ้นอย่าโรธแ้น พาันระโเ้ามาที่โน้นะแบอย่าเือาลลั่แ้น หมายที่ะบุฝ่า้ามวล้อมทรายเสเ้ามาให้ไ้
“ท่าะไม่ไ้เรื่อเสียแล้วว่ะ ไอ้ัว่าฝูมันายแล้ว แ่ไอ้พวเหล่าบริวารมันยัไม่แื่นหลบหนี ลับยิ่มีอาารโรธแ้นเรี้ยวราเสียยิ่ว่าเิมเสียอี” พรานล้อยำรามออมาอย่าวิัวล เมื่อบันี้เห็นมันสิบว่านรุมล้อมันเ้ามาที่โน้นะแบอย่าอาามาร้าย
ูม...
เสียปืนอทิยอัแผ้อสนั่นึ้น เมื่อเห็นผีออยัวหนึ่ที่ผลีผลามระโเ้ามา แ่็ล้มทรุลเมื่อเหยียบลไปบนทรายเส แ่ผีออยอีัวที่อยู่ทา้านหลั ลับระโเหยียบึ้นไปบนแผ่นหลัอพวเียวันที่ล้มว่ำลไป ระโน้ามเ้ามาในวล้อมอทรายเสไ้เป็นผลสำเร็
ความคิดเห็น