ตรวนมลทิน (กลิ่นโศกา)

ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ทัช ในชื่อ ตรวนมลทิน 

     ถ้าทุกคนเพียบพร้อมไปหมด เขาก็จะเป็นตัวแทนของคนที่บกพร่องไปทุกอย่าง

     คนอายุเท่านี้ ควรจะมีครอบครัว มีหลักมีฐาน แต่เขาก็ยังทำตัวเหลือขอ เขาเป็นผู้ชายที่มีแค่ตัว ถึงไม่มีหนี้สิน แต่ก็ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรสักอย่าง ทำงานอยู่ในสวนมะพร้าวของนายมารุตไปวันๆก็เท่านั้น 

           มารุต นายที่เป็นพ่อ แต่เขาจะเรียกว่าพ่อสักคำก็ไม่ได้ วาตไม่มีแม่ และพ่อก็ไม่รัก เขาก็เซซัง ขาดความรักก็อยากได้ โหยหาต้องการ ใครให้ก็เอา คว้ามาไว้ ผิดถูกอย่างไรไม่รู้ มีน้องชายอีกคนก็แสนจะชิงชัง 

**************

“หรือผมจะต้องลงไปกราบเท้าคุณก่อน อย่างที่คุณเคยบอก คุณถึงจะพอใจ”

“เอาซี กล้าหรือเปล่าล่ะ”หล่อนเชิดหน้าท้าทาย

วาตมองนัยน์ตาหล่อนค้นหาความรู้สึกว่าอยากให้เขาทำจริงไหม “ผู้ชายอย่างคุณ?”หล่อนเลิกคิ้วมอง

วาตนิ่งอยู่ครู่ก็ลุกพ้นจากเตียง ยืนอยู่หน้าตรีสุคนธ์ แล้วเขาก็ค่อยๆคุกเข่า

หล่อนนิ่งอึ้งเหมือนกัน ดูท่าว่าวาตจะทำจริง

 “คุณจะยกโทษให้ผมใช่ไหม”

“ถ้าคนอื่นที่คุณทำร้ายเขาเรียกร้องอย่างนี้ คุณวาต คุณจะทำหมดเลยหรือ ก้มกราบไปทุกคน”

 “เพราะคนตรงนี้เป็นคุณต่างหาก”

ตรีสุคนธ์ตระหนักว่าเขายอมได้ถึงเพียงนี้

“กราบไปแล้วจะหมดศักดิ์ศรี”

“ผมทำลายศักดิ์ศรีของคุณไง ผมก็แค่เอาของผมคืนให้คุณไป ศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้”

นิยายเรื่องนี้ถูกปรุงแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีเนื้อหา ชื่อหรือสิ่งอื่นใด ไปซ้ำหรือใกล้เคียง ผู้เขียนก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้

ศิรีรัญชนา