NIGHT

/>

 Chapter O

บางทีชีวิตของผมอาจผูกโยงกับการสูญเสียมาตั้งแต่ต้น

วันนี้คงเป็นวันที่ทุกอย่างสิ้นสุด

รวมถึงชีวิตของผมเอง

                คืนนี้ท้องฟ้าเหนือนครหลวงมืดสนิท แม้แต่ดวงจันทร์ยังกลืนหายไปกับกลีบเมฆ สายลมเย็นยะเยือกยามค่ำคืนพัดขึ้นจากช่องลมใต้ตึกระฟ้าพาให้เส้นผมสีน้ำตาลยวงสะบัดรุนแรงราวกับระรอกคลื่น เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลสวยเป็นเด็กสาววัยย่างสิบห้าปี เธออยู่ในชุดคลุมสีแดงเลือดนก ดวงตาสีฟ้าด้านมองผ่านรั้วกั้นบนดาดฟ้าลงบนพื้นเบื้องล่างจับจ้องจุดแสงสีมากมายจากดวงไฟของบ้านเรือนหลังเล็กหลังน้อย บนถนนเต็มไปด้วยรถรา และผู้คนก็ดูไม่ต่างจากมดปลวก

                เธอกำลังรอการมาของใครบางคน...

                แอ๊ด... เสียงประตูขึ้นมายังดาดฟ้าเปิดออก พร้อมกับเงาคนตะคุ่มในความมืดซึ่งก้าวเข้ามาหยุดยืนเบื้องหลังเด็กสาว

                “เรียกฉันมามีอะไรงั้นเหรอ” เจ้าของเสียงเป็นเด็กหนุ่มวัยเดียวกัน ด้วยเสื้อผ้าและสีผมที่เป็นสีดำสนิทตั้งแต่หัวจรดเท้าทำให้เขาดูเลือนรางและกลืนหายไปกับความมืด เด็กหนุ่มมีท่าทางไม่พอใจเพราะถูกเรียกตัวออกมากลางดึก

                “มีภารกิจ” เธอตอบสั้นๆ พร้อมทั้งหันมาจ้องมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาจริงจัง

                “งั้นก็ว่ามาสิ...” ยังพูดไม่จบประโยค อะไรบางอย่างแหวกอากาศตรงเข้าใส่ดวงตาของเด็กหนุ่ม เขาเบี่ยงตัวหลบ แต่กลับไม่พ้น

                ฉึก! คมมีดเฉือนผ่านหางคิ้วเกิดรอยแผลเป็นเส้นตรง เลือดสีแดงฉานไหลย้อยลงมาอาบแก้ม เด็กหนุ่มเอามือปาดเลือดอย่างตระหนก เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงพบว่าเด็กสาวซึ่งเป็นเพื่อนคนเดียวได้จ่อปากกระบอกปืนมาทางตน

                “ทำไม...”

                “นายต้องตายอยู่ที่นี่” เด็กสาวขึ้นนกสับ นัยน์ตาสีฟ้าด้านใต้ผ้าคลุมมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเย็นชา เธอมองคนเหมือนไม่ใช่คน “ลาก่อน... ไนท์”

                ปัง !     

_________________ End Chapter O ________________