บันทึกรักของเลอา

เนื้อเรื่อง

บันทึกรักของเลอา

     ครืน ครืน ซ่า ซ่าๆๆๆ เปรี้ยง เลอาตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงฟ้าผ่ามีลางสังหรณ์ว่าเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้น อาจเป็นพ่อแม่ ญาติพี่น้องของเธอ เพื่อนหรือคนที่รู้จัก หรือ...........คนรักเก่า ปิ้บ ปิ้บ ปิ้บ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำลายความเงียบในห้องนอน “ฮัลโหล นั้นใครโทรมาค่ะ” เลอาถามคนที่โทรมาหา ได้ยินเสียงฝนตกดังมากแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย ซักพักสัญญาณก็ขาดหายไป เลอาดูเบอร์โทรศัพท์ที่ขึ้นหน้าจอว่าเป็นเบอร์ของใครที่โทรมาแล้วไม่พูด เบอร์ที่โชว์อยู่นั้นเขียนว่า..... นีโอ 

     วันที่สิบสี่ กุมภาพันธ์เป็นวันแห่งความรัก ผู้คนมากมายต่างมอบของขวัญให้กันและกันไม่ว่าจะเป็นความรักแบบพี่น้อง แบบเพื่อน แบบคนรักต่างก็มอบสิ่งดีๆให้กัน “ขอโทษที่มาช้านี่ดอกไม้ เราให้เธอ”นีโอมอบดอกไม้ให้กับเลอา หลังปล่อยให้ฝ่ายหลังรออยู่ในร้านขายขนมเค้กตั้งนาน “ขอบคุณจ๊ะ แต่แค่นี้ยังไม่พอกับการที่ให้ฉันนั่งรอเธอตั้งนาน”เลอาพูดด้วยท่าทีน้อยใจนิดๆ “เราก็ขอโทษแล้วไงจะเอาอะไรอีก” นีโอพูดด้วยสีหน้าที่เริ่มไม่พอใจ “เธอต้องเลี้ยงเค้กฉันตกลงไหม”เลอาบอก “ได้ อยากกินอะไรสั่งมาได้เลย เราเลี้ยง”  หลังจากกินกันอิ่มแล้วทั้งคู่ยังนั่งอยู่ที่เดิม สักพักนีโอก็เอ่ยออกมาว่า “เรามีของขวัญให้เธอ”นีโอเอาของขวัญออกมาแล้วส่งให้เลอา เธอมีท่าทางแปลกใจเพราะตั้งแต่คบกันมา นีโอไม่เคยให้ของขวัญสักชิ้นเลย “แกะดูสิ” เลอาลังเลอยู่ซักพักก็แกะออกมา สิ่งที่นีโอให้เป็น นางฟ้ากำลังเต้นระบำอยู่บนกล่องเพลง “เขาบอกว่ากล่องเพลงแสดงถึงรักที่ยืนยาว เราอยากอยู่กับเธอตลอดกาล” นีโอพูดด้วยเสียงที่นุ่มนวลจนเลอารู้สึกเคลิ้มตาม ร้องไห้ออกมาแล้วจูบนีโอ “เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”

     วันที่สิบเจ็ด มิถุนายน ทั้งคู่ยังรักกันเหมือนเดิม แต่เลอารู้สึกว่านีโอมีท่าทางแปลกๆ อาจเป็นเพราะเครียดกับเรื่องเรียนหรือรายงานที่ต้องทำเยอะขึ้น เลอาคอยติวหนังสือให้กับนีโอทุกวันเพราะนีโอเป็นรุ่นน้องของเลอา

         วันที่แปด สิงหาคม ความรักของทั้งคู่เริ่มสั่นคลอนเมื่อมีบุคลที่สามเข้าในชีวิต ในขณะที่นีโอกำลังแข่งกีฬาโดยมีเลอาคอยเชียร์อยู่ข้างสนาม นีโอได้ฝากของไว้กับเลอาหนึ่งในนั้นมีโทรศัพท์ มือถืออยู่ด้วย เลอาหยิบขึ้นมาดูและพบว่ามีเบอร์มือถือแปลกๆอยู่ในเครื่อง เขียนว่า อลิช เลอาไม่รู้จักคนชื่ออลิช เพราะนีโอไม่เคยบอกว่ามีเพื่อนที่ชื่ออลิชมาก่อน เลอาจึงตัดสินใจโทรไปหา “สวัสดีค่ะ”เป็นเสียงผู้หญิงรับโทรศัพท์“ฮัลโหลนั้นใช่อลิชหรือปล่าวค่ะ”เลอาถามหาคนที่ชื่ออลิช “ใช่ค่ะ กำลังพูดอยู่ค่ะ” อลิชตอบ “รู้จักนีโอได้อย่างไรค่ะ”น้ำเสียงของเลอาเริ่มมีอาการหึง “เอ่อ เพื่อนเขามาขอเบอร์โทรไปค่ะ เห็นว่ารู้จักกันเลยให้ไป” เลอาได้ยินดังนั้นก็โกรธหันไปจ้องนีโอตาเขม็ง นีโอกำลังเล่นบอลอยู่ พอดีหันมามองเลอาและส่งยิ้มให้ “หรือค่ะรู้หรือปล่าวค่ะว่าเขามีแฟนแล้ว”เลอาพยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด “รู้ค่ะ แต่อลิชไม่ได้ไปยุ่งกับเขาน่ะค่ะ เขามาตามจีบอลิชเอง นั้นใช่พี่เลอาแฟนของนีโอหรือปล่าวค่ะ”อลิชถามเลอา “ใช่ค่ะ แล้วจะทำไมหรือค่ะ”   เลอาพูดด้วยเสียงที่แข็งกร้าว “อลิชขอโทษที่ทำให้พี่กับนีโอทะเลาะกัน พี่ต้องเชื่ออลิชน่ะ อลิชไม่เคยไปจีบนีโอเลยเลยมีแต่เขาที่ตามจีบอลิช”น้ำเสียงของอลิชเป็นเสียงที่แสดงความจริงใจ เลอาเริ่มใจอ่อน “ตอนนี้อลิชอยู่ที่ในโรงเรียนหรือปล่าว ถ้ายังอยู่ไปเจอกันที่หน้าห้องน้ำได้ไหม” “ได้ค่ะ” อลิชตอทันที เลอาไปรออลิชอยู่หน้าห้องน้ำ ซักพักก็มีผู้หยิงคนหนึ่งเดินมาหา เธอดูน่ารัก เลอาเลยเกิดอาการหึงอีกครั้ง “ใช่พี่เลอาหรือปล่าวค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นถาม “ใช่”เลอาตอบสั้นๆ “อลิชเองค่ะ อยู่ชั้นเดียวกันกับนีโอแต่คนละห้อง” อลิชแนะนำตัวเอง “ไหนลองเล่าเรื่องที่นีโอตามจีบน้องให้ฟังหน่อย” อลิชเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เลอาเริ่มเห็นใจอลิช คุยกันไปคุยกันมา ทำให้เข้าใจซึ่งกันและกัน “ตอนแรกพี่กะมาต่อว่าซักหน่อย แต่ตอนนี้พี่เข้าใจแล้ว”เลอาบอกกับอลิช “พี่ต้องไปแล้วล่ะ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่วันหลัง”เลอาพูดเสร็จก็เดินจากไป     

      วันที่ยี่สิบ ตุลาคม เป็นวันเทศกาลประจำปีของจังหวัด มีของให้เลือกซื้อมากมาย และมีเครื่องเล่นหลากหลาย เลอากับนีโอนั่งอยู่บนชิงช้าสวรรค์ “เธอสัญญากับฉันได้ไหม”เลอาเอ่ยออกมา “สัญญาเรื่องอะไร” นีโอทำหน้าสงสัย “บอกมาก่อนสิว่าเธอสัญญา” “ได้ เราสัญญาไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม” นีโอบอกแต่ท่าทางไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ “เธอสัญญาแล้วน่ะ ห้ามคืนคำ ว่าเธอจะรักฉันคนเดียว ไม่มีใครอื่น ถ้าหากเธอผิดสัญญาขอให้ถูกฟ้าดินลงโทษ”เลอาพูดแบบจริงจัง      

     วันที่สิบเก้า ธันวาคม วันนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ทำท่าจะไปไม่รอด เมื่อนีโอได้พบผู้หญิงคนหนึ่ง และคุยกันถูกคอ ความใกล้ชิดก่อเกิดความรัก ทำให้นีโอเริ่มเปลี่ยนใจไปรักคนอื่น และเลอามาพบเข้า ทั้งคู่ทะเลาะกันอย่างรุนแรง “ไหนบอกว่าจะรักฉันคนเดียว นี่มันอะไรกัน พึ่งรู้จักคนนั้นแค่หนึ่งสัปดาห์เธอก็เปลี่ยนใจซะแล้ว”เลอาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอ “ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอก เราอาจไม่ใช่เนื้อคู่กันก็ได้” นีโอพูดแก้ตัว “อ้อใช่สิ ที่ผ่านมาฉันคงเข้าใจผิดไปเอง ที่หลงคิดว่าเธอจะดีกว่าคนอื่นตรงที่รักฉันจริง เธอก็เหมือนผู้ชายทั่วไป ได้แต่หาผู้หญิงมาโชว์พอเบื่อก็ทิ้ง เห็นฉันเป็นอะไร” เลอาตะโกนด้วยความโกรธปนเสียใจ น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา “ปล่าวไม่ใช่อย่างที่เธอคิดแต่.....” นีโอพูดค้างเอาไว้ “แต่อะไร เธอจะมาแก้ตัวอะไรตอนนี้ เราจบกัน เธออยากไปไหนกับนังนั่นก็ไปเลย ฉันจะปล่อยเธอไป และจะไม่ขวางทางเธอด้วย” ด้วยความเศร้าทั้งหมดที่มี ทำให้เธอได้แต่ร้องไห้ “เราเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา เราจบแค่นี้เหอะ”ว่าแล้วนีโอก็เดินออกจากห้องไป เลอาทิ้งตัวลงนั่งอย่างคนที่หมดแรง สิ้นหวังในชีวิต ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนเสียสติ เธอทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น ได้แต่ถามว่า ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ฉันไม่ดีพอหรือไง คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวไม่สามารถหาคำตอบได้ และภาพความทรงจำเก่าก็มาเป็นฉากๆ เหมือนมีใครกำลังฉายภาพยนตร์ ที่เป็นชีวิตจริงของเธอ ตั้งแต่ตอนที่เธอได้พบกับนีโอครั้งแรกถึงตอนที่เธอบอกเลิกกับนีโอ ความทรงจำเหล่านั้นค่อยๆถาโถมเข้ามาจนหัวเธอแทบระเบิด เธอร้องไห้จนสลบไป    

     วันที่หนึ่ง มกราคม หลังจากเลอาขังตัวเองอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปพบใครเป็นเวลาเกือบสองสัปดาห์ เธอก็ทำใจได้ ออกมาเดินเล่นในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เธอเดินดูของอย่างเพลินๆ 

โดยไม่ได้มองไปข้างหน้าทำให้เธอเดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง “อุ้ย ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ”เลอากล่าวขอโทษ “ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นอะไรมากหรื.....”ผู้ชายคนนั้นหยุดพูด เมื่อเลอาเงยหน้าขึ้นมา ก็ตกใจ “นีโอ”เธออุทาน นีโอมากับผู้หญิงคนนั้น เมื่อเธอตั้งสติได้ก็วิ่งหนี “เลอาเดี๋ยว รอก่อน”นีโอตะโกนเรียก แต่ผู้หญิงคนนั้นดึงนีโอไว้ เลอาแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเป็นวลานานมาก เธอทำใจรับเรื่องนี้ไม่ได้ เลยเรียกแท็กซี่กลับบ้านไปนอนร้องไห้ต่อ        

      วันที่สี่ มกราคม กลางคืน ฝนตกหนักมาก  เลอาตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงฟ้าผ่ามีลางสังหรณ์ว่าเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้น อาจเป็นพ่อแม่ ญาติพี่น้องของเธอ เพื่อนหรือคนที่รู้จัก หรือ...........คนรักเก่า ปิ้บ ปิ้บ ปิ้บ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำลายความเงียบในห้องนอน “ฮัลโหล นั้นใครโทรมาค่ะ” เลอาถามคนที่โทรมาหา ได้ยินเสียงฝนตกดังมากแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย ซักพักสัญญาณก็ขาดหายไป เลอาดูเบอร์โทรศัพท์ที่ขึ้นหน้าจอว่าเป็นเบอร์ของใครที่โทรมาแล้วไม่พูด เบอร์ที่โชว์อยู่นั้นเขียนว่า..... นีโอ เลอาชักใจไม่ดีกับเรื่องนี้เสียแล้ว   

      วันที่ห้า มกราคม ตอนเช้าตรู่ เลอาตื่นแต่เช้ารีบโทรศัพท์ไปที่บ้านของนีโอ แม่ของนีโอรับสายน้ำเสียงสั่นเครือ “ฮัลโหล ต้องการพูดกับใครค่ะ” “ขอสายนีโอหน่อยค่ะ”เลอาพูดเร็วปรื้อ หัวใจเต้น ตึกตัก ตึกตัก “นีโอ”แม่ของนีโอหยุดพูดไปชั่วขณะ “นีโอ อึก นะนีโอ เมื่อคืนฝนตกหนักมาก อึ๊ก นีโอขี่รถ มะ มอเตอร์ไซค์ ออ ออกไป อึ๊ก ระ ระหว่างทาง ฟ้าผ่าโดนต้นไม้ ข้างทาง ล้มมาทะ ทับนีโอ อึ๊ก รถคว่ำ  สะ เสียชีวิต โฮ ฮือ ฮือ” เลอาได้ฟังดังนั้นก็ตัวแข็งทื่อ ปล่อยหูโทรศัพท์ให้หล่นลงมากระแทกกับพื้น พร้อมกับตัวเธอ คราวนี้เธอร้องไห้หนักกว่าเก่า เหมือนวิญญาณจะออกจากร่างไปตามนีโอกลับมาให้ได้ เธอคร่ำครวญเมือนคนบ้าไร้สติ ไม่เหลืออะไรอีกแล้วในชีวิตเธอ เลอาเดินไปหยิบคัดเตอร์ในห้องของเธอ หมายจะกรีดข้อมือตัวเอง แต่แล้ว เลอามองไปเห็นภาพครอบครัวของเธอ พ่อ แม่ น้องสาว และตัวเธอเองกำลังส่งยิ้มให้ เธอจึงทึ้งคัดเตอร์ไป ก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป    

     วันที่แปด มกราคม หลังจากงานศพของนีโอผ่านพ้นไป เลอาได้เริ่มต้นเขียนบันทึกเอาไว้ เพื่อรอให้นีโอกลับมาเกิดใหม่ หรือคนที่คล้ายกับนีโอได้มาอ่าน บันทึกเล่มนี้ โดยเธอเขียนทึ้งท้ายเอาไว้ว่า

“ความรักไม่มีรูปแบบที่แน่นอน และไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไร จงใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันอย่างมีคุณค่า เมื่อเลิกกันแล้วก็ควรคิดถึงแต่ด้านดีๆของเขา อย่าปล่อยให้สายเกินไปเหมือนอย่าง...ฉัน”