One Shot :: Happy BDay to Leader JB #BNior

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

｡SYDNEY♔

เนื้อเรื่อง

One Shot : Happy BDay to Leader JB

"อ่ะ...จินยองอา กลับมาแล้ว" เสียงเปิดประตูทำให้เขาหันไปมองพร้อมๆกับที่ได้ยินเสียงทักมาถึงรู้ว่าเป็นฮยอง กำลังสงสัยอยู่เชียวว่าเมื่อไหร่จะมีคนกลับมาสักที

“โอ๊ะ.. ฮยอง กลับมาวันนี้หรอ” จินยองถือถังไอศกรีมที่เหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งเดินผ่านไปยังห้องนั่งเล่น แปลกใจที่อีกคนกลับมาวันนี้ทั้งที่จริงๆน่าจะอยู่กับครอบครัวที่บ้านมากกว่า ก่อนจะถามขึ้นมาเหมือนนึกขึ้นได้ “ฮยองกินไรมายัง”

“ยังอ่ะ”

“อ้าว ไม่มีข้าวหรือผลไม้ในตู้เย็นแล้วนะ”

“ไม่เป็นไร ไอติมก็มีอยู่ใช่ป่ะ” แจบอมพยักหน้าประกอบกับที่มอง ก่อนที่อีกคนจะยิ้มแหยๆก่อนจะสารภาพบางอย่าง

“นี่ถังสุดท้ายแล้ว ผมกินไปเยอะเลยด้วย ฮยองมากินก่อนเร็ว เดี๋ยวผมเก็บของให้”

“เห้ย ไม่ต้องๆ ฮยองเก็บเอง แปปเดียว” พูดยังไม่ทันจบก็เดินลากกระเป๋าเข้าห้องไปแล้ว

"ฮยอง งั้นไปกินรามยอนกันป่ะ" จินยองจัดการเก็บไอศกรีมเข้าในช่องฟรีซเรียบร้อย ตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้จะไม่ให้คนพี่กินแค่ไอศกรีมแน่นอน

"ไปไงอ่ะ รถไม่มีนะ"

"จิส์! ไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้ ผมไม่ให้ฮยองกินแค่ไอติมหรอกนะ มันจะไปอิ่มอะไรเล่า" องค์ออมม่าลงแล้ว...

"อ่าๆ รู้แล้วๆ ไปก็ไปสิ เจ้าเด็กนี้" แจบอมอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะเดินไปจับมือคนตัวเล็กกว่าเดินออกไปพร้อมกัน

;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;

"ฮยองๆๆ...ฮยองๆ มานี่เร็ว อันนี้อร่อย เดี๋ยวเอาไปเผื่อทุกคนด้วย" ร่างสูงเดินถือตะกร้าเข้ามาหา ก่อนที่จินยองจะหยิบขนมที่ตนเองชอบใส่ในตะกร้าเกือบ 10 ชิ้น ดูๆไปเหมือนพ่อแม่กำลังมาเดินซื้อขนมให้ลูกๆเลยแหะ

"ยิ้มไรฮยอง"

"เปล๊า... หยิบมาเยอะเกินไปรึเปล่า หนักนะ"

"แค่นี้ไม่มีแรงรึไง" จินยองจับตะกร้าและลองยกดู มันก็ไม่ได้หนักอย่างที่คิดไว้ "ไม่เห็นหนักเลย ผมถือเองก้ได้" แต่ทันทีที่แจบอมปล่อยมือออกไป ตะกร้าก็ทิ้งตัวลงตามแรงโน้มถ่วง ทำให้จินยองรับรู้ถึงน้ำหนักจริงๆของตะกร้าที่ถืออยู่จริงๆอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เพราะพยายามไม่ให้ของตกลงพื้น ร่างบางจึงกำมือแน่นและทำให้....

"โอ๊ย!"

"เฮ้ย! จินยอง..." มือข้างหนึ่งรีบเข้าไปรับตะกร้าออกมาจากมือเล็ก ส่วนอีกข้างก็ประคองมือที่เจ็บเอาไว้ พอวางของบนพื้นได้มือใหญ่ก็กุมมือของจินยองไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะยกขึ้นมาเป่าเบาๆ อย่างกับมันจะช่วยให้ได้น่ะฮยอง!

"............"

"จินยองอ่า.. ฮยองขอโทษน้า" พยายามเอียงคอมองหน้าอีกฝ่ายที่ก้มต่ำไม่ยอมให้เห็นหน้า ถึงจะแกล้งกันบ่อยแค่ไหน แต่เขาจะทนไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นจินยองเจ็บ โดยเฉพาะต้องเจ็บเพราะเขา

"......."

"จินยอ...." ป๊าบ!

"ไปได้แล่ว.................อันนั้นก็อร่อยนะฮยอง" ตีทีนึง....หายโกรธแล้ว.... และถึงจะโดนแกล้งบ่อยแค่ไหน แกล้งหนักขนาดไหน จินยองก็ไม่เคยโกรธเขาเลยสักครั้ง

;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;-;

"จินยองอา... ดูอะไรอยู่" หลังจากจัดการข้าวเย็นจนอิ่มแปล้ เก็บจานเรียบร้อยตามที่จินยองบอก ก็เดินตามมานั่งด้วยที่โซฟา กดรีโมตเปลี่ยนช่องไปมาอีกคนก็ไม่หือไม่อือไม่ทักท้วงใดๆ คือกะจะแกล้งไง จินยองไม่สนใจซะงั้น นี่ขนาดมานั่งข้างๆถามใกล้ๆนี่ยังไม่ยอมตอบเลย ยิ้มกับโทรศัพท์อยู่คนเดียวอะไรก็ไม่รู้

"อื้ออออ ฮยอง...........อื้ออออออ ทำอะไรรรรร" เอาคางมาวางบนไหล่กระซิบถามด้วยเสียงคุณปู่แบบนั้น เขาเริ่มรู้ตัวว่าจะโดนแกล้งอีกแล้วแน่ พอทำเป็นไม่สนใจมือฮยองก็เริ่มอยู่ไม่สุข โอบตัวเขาเข้าไปทั้งตัวแล้วเอาหนวดมาถูกแก้มอีก! อึ๋ยย! จั๊กจี้!!!

"ก็ทำอะไร ไม่สนใจฮยอง หืม!" ว่าแล้วก็แกล้งเอาคางที่มีไรหนวดขึ้นบางๆไปฟัดที่แก้มนวลอีกที ก่อนจะรู้สึกถึงแรงสั่นของโทรศัพท์มือถือ ถึงได้ละมือออกจากร่างบางที่ตอนนี้หัวเราะจนล้มไปนอนราบไปกับโซฟา

Mention by @jrjyp :@Def_soul_JB 생일축하해형

Got7리더 JB 화이팅~~~~!!!!!!!

................

.........

....

"จินยองอา... ฮยองนั่งอยู่ตรงนี้ทำไมไม่พูดล่ะ?" จินยองหยุดหัวเราะแล้ว แต่กลับนั่งหน้าตาแดงก่ำอย่างกับมะเขือเทศ ริมฝีปากที่พยายามกลั้นยิ้มนั่นน่ารักจริงๆ ตากลมเหลือบมองมานิดนึงแล้วก็เสมองไปทางอื่นสลับไปมาอย่างนั้นแต่ไม่ยอมพูดอะไร เห็นแล้วมันน่า...น่า.........

"อ๊าาา ฮยองงง ไม่เล่นอย่างนี้น้าาาาา ฮ่าๆๆๆๆ ไม่เอาๆ อย่าๆๆ"

"นายทำตัวเองนะจินยองอา" นายน่ารักเอง..........แล้วก็ฟัดท่าไม้ตายไรหนวดพิฆาตให้อีกรอบ หนนี้นานกว่าปกติเพราะจินยองเกิดฮึดสู้ขึ้นมา แต่ยังไงดีล่ะ จินยองน่ะไม่มีหนวดเหมือนเขาหรอก หน้าเนียนๆพยายามจะเอามาถูแก้มคนที่เริ่มแกล้งก่อนบ้าง แต่ผลสุดท้ายคนที่ได้กำไรก็คือแจบอมอยู่ดี ดิ้นไปมาอยู่นาน จินยองก็หมดแรง นั่งหัวเราะไปหอบไปพิงอกเขา

"ฮยองอ่า แฮ่ก....เล่นไรเนี่ย เหนื่อยนะ" เขาเองก็หอบเล็กน้อย แต่เพราะหัวเราะมากกว่าเหนื่อย จนเมื่อหายใจเป็นจังหวะปกติแล้วจินยองก็ทำท่าจะลุกแต่ยังไม่ทันไรก็โดนโอบเอวให้นั่งอยู่ท่าเดิม หรืออาจจะโดนกอดแน่นกว่าเดิมซะอีก...

"ไม่ได้นั่งเงียบๆแบบนี้กันสองคนนานแล้วเนอะ" เสียงของฮยองดังที่ข้างหู เขานิ่งไปและนึกถึงบรรยากาศเมื่อสองปีก่อน รอยยิ้มเล็กๆเกิดขึ้นที่มุมปากของคนโดนกอด ก่อนจะพูดเสียงสดใสตามสไตล์ของตัวเอง

"เพราะตอนนี้เรามีกัน 7 คนแล้ว ให้เงียบคงเป็นไปไม่ได้แน่ หึหึหึ"

"จินยองอา ไม่เหงาใช่มั้ย บางทีฮยองก็ดูแลได้ไม่เท่าเมื่อก่อน"

"ฮยองอย่าคิดอย่างนั้น ทุกวันนี้ผมมีความสุขนะ ความรู้สึกมันอาจจะแตกต่างจากเมื่อก่อน แต่ผมรู้สึกว่าตอนนี้มันดีมากจริงๆ มาร์คฮยอง แจ็คสัน ยองแจ แบมแบม ยูคยอม ทุกคนเติมเต็มให้กับเรา เราทุกคนคือส่วนเติมเต็มของ GOT7 มีฮยองอยู่ตรงนี้ และทุกๆคน แค่นั้นผมก็รู้สึกดีที่สุดแล้ว"

"อ่า.... ฮยองเข้าใจแล้วๆ ฮยองไม่ได้คิดมากน่า อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ฮยองก็รู้สึกดีใจ และภูมิใจ ที่ทุกวันนี้เราทุกคนคือ GOT7 เหมือนกัน" ริมฝีปากบางประทับที่หน้าผากมน จินยองหลับตารับสัมผัสที่ทำเอาใจเต้นตุบๆไม่เป็นจังหวะนั้นก่อนก่อนรู้สึกหยุ่นๆที่ริมฝีปากแดงระเรื่อของตัวเองจนต้องรีบลืมตา แต่ก็พบเพียงใบหน้าที่ยิ้มจนตาหยีของฮยองเท่านั้น

"เมื่อกี้ฮยองทำอะไร!" จะเขินก็เขิน แต่ก็อยากถาม ฮยองขอบฉวยโอกาสตอนเขาเผลอแบบนี้ตลอด

"ของขวัญวันเกิดไง" คนฉวยโอกาสเลิกคิ้วทำหน้าทำตาแล้วยิ้มกวนประสาทอย่างน่าหมั่นไส้

"อึก...ของขวัญบ้าอะไรเล่า! จิส์ จริงๆเลยนะ!" โอ้ย! กัดปากกั้นยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว

End :3