ติวเตอร์เลยเจอรัก

เนื้อเรื่อง

   "จะสอบทั้งทีต้องมีติวกันหน่อย"

"ใช่ๆ ไม่งั้นนะคงสอบไม่ได้ชัวร์ๆ"นี่คือบทสนทนาระหว่างปอยสาวน้อยหน้าใสกับเพื่อนที่ลงความเห็นว่าจะไปเรียนพิเศษที่ไหนดี

"เออ ใช่! พี่ของเค้กไง  พี่ไวน์อ่ะ ปอยว่าเขาน่าจะติวให้พวกเราได้นะ  เห็นเขาเคยบอกว่าพี่เขาเก่งคณิตศาสตร์กับวิทยาศาสตร์ไม่ใช่หรอ"

"อือๆ ใช่"

"เดี๋ยวเค้กจะไปคุยกับพี่ ไวน์ให้นะ แล้ววันเสาร์เรามาเจอกัน"

"ได้เลยเพื่อน"

     + เช้าวันเสาร์ ที่บ้านของเค้ก +

"มากันครบรึยัง" ไวน์หรือพี่ไวน์พี่ชายของเค้กกำลังถามน้องสาวของตน

"ครบแล้วค่ะ"เค้กตอบ

"งั้นเราเริ่มติวกันเลยนะ"

   อื้อหือ! ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ปากนิดจมูกหน่อย ผิวก็ข๊าวขาว คิ้วก็เข้มได้ใจ แถมแก้มยังอมชมพูอีกต่างหาก(นี่มันผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ย) ) ปอยแอบคิดในใจขณะที่ทุกคนกำลังติวกันอยู่

    ส่วนไวน์ก็แอบคิดในใจเหมือนกัน 'น้องเขาชื่อปอยใช้ป่ะเนี่ย น่ารักจัง เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลย  หน้าขาวใส ริมฝีปากางได้รูป ตากลมโต ดูแล้วน่ารักสดใสจัง  ฉันคงไม่ปล่อยเธอหลุดไปง่ายๆเป็นแน่ แม่ตุ๊กตาบาร์บี้ของฉัน'

เมื่อติวเสร็จไวน์ก็เรียกน้องสาวสุดที่รักของเขาไปคุย

"เพื่อนเค้กคนนั้นชื่ออะไรหรอ"ไวน์พูดพลางชี้นิ้วชี้ไปที่ปอยที่กำลังคุยกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มอยู่

"อ๋อ ชื่อปอยน่ะ มีอะไรหรอ"เค้กถาม

"เปล่า พี่เห็นว่าน่ารักดีอ่ะ"

"พี่ไวน์คิดจะจีบหรอ"

"อืม  ติดต่อให้หน่อยสิ"

"ได้ๆ ไว้จะคุยกับมันให้นะ"

"ขอบใจนะ ไอน้องรัก"ไวน์บอกขอบอกขอบใจเค้กเป็นบ้าเป็นหลัง

      + เช้าวันจันทร์ +

"ปอยฉันมีอะไรอยากบอกแกล่ะ"เค้กถามปอยในขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินไปเรียนวิทยาศาสตร์ที่ห้องแลบกัน

"เรื่องอะไรของแกอ่ะ เคท"

"ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ฉันจะบอกว่า พี่ไวน์พี่ชายของฉันอ่ะชอบแก"

"จะบ้าหรอ! พี่ไวน์เนี่ยนะชอบฉัน"ปอยพูดพลางเอานิ้วชี้หน้าตัวเอง

"เออ พี่เขาชอบแก  แล้วพี่เขาก็ให้ฉันมาเป็นคนบอกแกเองอ่ะ"

"งั้นฉันขอคิดดูก่อนนะ"

"ก็ได้ แล้วถ้าคิดได้ก็มาบอกฉันด้วยล่ะ"

"จ้า"

   ในยามค่ำคืนเวลาที่ทุกคนกำลังหลับไหลกันอยู่นั้น ปอยได้นั่งคิดถึงเรื่องที่เค้กพูดขึ้น 'มันจริงๆหรอเนี่ย พี่ไวน์ชอบฉันจริงๆหรอ ใจเราตรงกันขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย แต่เราเป็นผู้หญิงนะจะแสดงออกมากไปก็ไม่ดีหรอก รักษาภาพพจน์หน่อย แล้วจะตอบตกลงเขาดีไหมเนี่ย หรอกไม่บอกดี แต่พี่เขาน่ารักอ่ะ โดนใจมากๆ อีกอย่างพี่เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนี่นา ถ้าจะคบกับพี่เขาคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง แล้วจะเริ่มต้นอย่างไงดีล่ะ'

     + เช้าวันรุ่งขึ้น +

"เค้ก  แกมีเบอร์ฉันใช่ป่ะ"

"ฉันคบกับแกมากตั้งแต่อนุบาล ไม่มีเบอร์แกก็บ้าแล้ว"

"เออดี"

"แล้วแกถามไมอ่ะ"

"งั้นแกให้พี่ไวน์ โทรมาหาฉันด้วยแล้วกัน"

"แกพูดงี้ หมายความว่า แกตกลงใช่ป่ะ"

"ประมาณนั้นแหละ"

+ บ้านของเค้ก +

"พี่ไวน์  นี่เบอร์ของปอยนะ จะคุยอะไรกับมันก็โทรไปคุยกันเอาเองแล้วกันนะ" เค้กบอกพี่ชายพร้อมทั้ส่งเบอร์โทรศัพท์ของปอยให้

"โห! ไอ้น้องรัก แกนี่เก่งนี่หว่า พี่บอกเมื่อวานซืน วันนี้ได้เบอร์แล้ว เก่งจริงๆ"  ไวน์ทำตาโตพร้อมด้วยเสียงตกใจที่ได้เบอร์ของปอยเร็วเกินคาด

"แล้วจะเอาป่ะ"เค้กถามพลางทำท่าชักมือที่ถือเบอร์ของปอย

"เอาจ้ะๆน้องรัก"ไวน์พูดพลางเอามือซ้ายไปหยิบกระดาษ

"งั้นเขาไปนอนก่อนนะ"เค้กบอก

 "เออ ตามสบาย"

  กลางดึกคืนนั้นปอยนั่งมองโทรศัพท์มือถือ เพื่อที่จะให้ไวน์โทรมา ส่วน

ไวน์ก็กำลังจะคิดคำพูดที่คุยกับปอย เพื่อจะทำให้ปอยไม่รู้สึกเบื่อ ถ้าเขาโทรไปหา แต่ถึงกระนั้นความรักของทั้งสองคนนี้ไม่ได้เป็นรักครั้งแรกแต่อย่างใด แต่กลับเป็นรักที่บริสุทธิ์อย่างที่ไวน์ไม่เคยได้พบมานาน เพราะเขาออกจะเป็นเพล์บอยในคราบเด็กเรียน ซึ่งถ้าคนที่ไม่สนิทกันจริงก็จะไม่รู้ได้เลยแล้วหนึ่งนั้นคงไม่มี เค้ก น้องสาวของเขาเป็นอย่างแน่นอน ส่วนปอยซึ่งไม่เคยรู้สึกรักใครมานานแล้ว เพราะเธอโดนอาถรรพ์ของรักครั้งแรกที่ทุกคนพูดกันว่ารักครั้งแรกนั้นจะเจ็บช้ำ และก็เป็นอย่างที่ทุกคนบอกไว้ เธอต้องอกหัก ทำให้คิดว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนและการเรียน จนได้มาเจอกับไวน์นี่เอง

~ I'm a barby girl. In the barbies world~ เสียงโทรศัพท์ของปอยดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงรีบทะลึ่งตัวมารับโทรศัพท์แทบจะทันที

"ฮัลโหล นี่ปอยเองค่ะ จะคุยกับใครหรอคะ" ปอยถามเพราะเบอร์ที่โชว์นั้นเป็นเลอร์ที่เธอไม่คุ้นเลย

"ไวน์เอง"

"ไวน์?"ปอยทำเสียงสูงเป็นเชิงถาม

"พี่ของเค้กไง"ไวน์แก้ข้อสงสัย

"อ๋อ พี่ไวน์ มีอะไรหรอคะ"ปอยถามและหลังจากนั้นเขาทั้งสองคนก็คุยด้วยกันทั้งทางโทรศัพท์หรืออินเตอร์เน็ตและคุยกันที่บ้านของเค้กในเวลาที่ปอยต้องไปติว จนเวลาล่วงเลยไปเป็นสองเดือน ไวน์จึงตัดสินใจที่จะขอปอยคบเป็นแฟนสักที

"นี่ปอย"

"หือ! มีอะไรหรอพี่ไวน์พูดซะเสียงเครียดเชียว"ปอยถามหลังจากที่ได้ยินเสียงและหน้าของไวน์ที่กำลังเคร่งเครียดในขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งติววิชาคณิตศาสตร์กันอยู่

"คือพี่อยากจะบอกกับปอยว่า....."

"ว่า....?"ปอยพูดซ้ำ

"พี่ชอบปอยนะ เป็นแฟนกับพี่เถอะ"ในที่สุด! ไวน์ก็ได้พูดความในใจออกไป

"เอ่อ...ปอยว่า..."

"ปอยจะกลับไปคิดดูก่อนก็ได้นะ  พี่ไม่ว่าอะไร"เมื่อเห็นว่าปอยอ้ำอึ้งไวน์จึงรีบบอกไป

"เปล่าๆ ไม่ใช่อย่างนั้นะ"ปอยปฏิเสธ

"แล้วเป็นอย่างไหนล่ะ"ไวน์ถามพลางลุ้นระทึก

"คือปอยก็....ก็ชอบพี่ไวน์เหมือนกันค่ะ"เมื่อไวน์ได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจและเข้ามาสวมกอดปอยในทันทีส่วนปอยตอนแรกก็ตกใจแต่เห็นอย่างนั้นจึงกอดปอยตอบไปเช่นกัน แล้วทั้งสองก็ส่งยิ้มให้กันพร้อมทั้งบอกรักกันและกัน..............

         ผู้เขียนไม่อาจจะบอกว่านี่เป็นการจบของเรื่องนี้ได้หรอกนะคะ เพราะอันที่จริงแล้วนี่เป็นแค่การเริ่มต้นของการเป็นแฟนระหว่างคนสองคนเท่านั้นเอง เนื่องจากในชีวิตจริงชองคนเรานั้น ไม่มีวันจบหรอกค่ะ  นอกจากคนๆนั้นจะตายไป ตรงกันข้ามมันมีแต่ทำว่า'เริ่มต้น'ขึ้นมาต่างหาก ไม่ใช่แค่การคบกันฉันท์หนุ่ม-สาวอย่างของคนนี้หรอกนะคะที่เป็นแค่การ'เริ่มต้น' ทุกสิ่งทุกอย่างมีการ'เริ่มต้น'เสมอ ลองถามตัวคุณดูนะคะว่ามีสิ่งไหนที่คุณคิดจะทำแล้วยังไม่ได้ทำสักที ถ้ามี คุณควรจะ'เริ่มต้น'ทำมันได้แล้วนะคะ ไม่อย่างนั้นถ้าเวลามันล่วงเลยเกินไปจนไม่สามารถ'เริ่มต้น'มันได้ คุณจะมานั่งเสียใจไม่ได้นะคะ

นู๋พ ลอย