คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Mission 1 : สงครามเวียดนาม : EP.5 วันสุดท้ายของไซ่ง่อน
หลังจากที่พวกของนาวินข้ามเวลามาที่หน่วยของเขา
จู่ๆโรโบโกะก็รีบวิ่งมาอัพเดทงานใหม่กับนาตาชาในทันที
โดยที่ทุกคนยังคงเหนื่อยกับการไปทำสงครามมาอยู่เลย
โรโบโกะ :
ขอโทษด้วยนะคะที่เรียกพวกคุณมากะทันหันค่ะ
นาตาชา :
ไม่เป็นไรหรอก
ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย
โรโบโกะ :
เราต้องการคนไปเปิดเครื่องซ่อมแซมกาลเวลา
เพื่อฟื้นฟูเส้นทางกาลเวลาของเรา
แต่ว่าเราต้องติดตั้งเครื่องในสถานทูตสหรัฐอเมริกาในไซง่อน
แล้วพวกคุณต้องไปในช่วงปี 1975 ด้วยค่ะ
นาวิน :
นั่นมันช่วงที่ไซง่อนโดนคอมมิวนิสต์ยึดนี่หน่า
โรโบโกะ :
ใช่แล้วค่ะ
พวกคุณต้องป้องกันสถานทูต ไม่ให้พวกมันบุกเข้ามาค่ะ
ปักษา :
โห
นี่ต้องไปเวียดนามอีกแล้วเหรอ
เซเบอรัส :
ถ้างั้นนายก็ไม่ต้องเอาเงิน
เลือกซะ
นิโคลัส :
แล้วพวกที่จะมาบุกเนี่ยมีกี่คนกันหล่ะ
โรโบโกะ :
ตอนนี้ที่ทราบ
มีราวๆ 2 หมื่นคนค่ะ
อูลริค :
ตายห่า
นี่เราต้องสู้กับคนเป็นหมื่นเลยเหรอ
เวเรียไนท์ :
ไม่ต้องถึงขนาดนั้นนี่
แค่คุ้มกันจนกว่าจะติดตั้งเครื่องเสร็จนี่
วาเลเรีย :
แล้วเวลาในการติดตั้งเครื่องมีเท่าไหร่หล่ะ
ครูส :
เท่าที่ดูโดยเทคนิค
น่าจะราวๆ 2 ชั่วโมงได้
ทาเคชิ :
แต่ฉันว่า
เราคงตายตั้งแต่สองชั่วโมงแรกหน่ะ
แบล็ค :
สองหมื่นคนนี่ยังไม่รวมรถถังอีกบานเลยนะ
เซนโนว่า :
แต่ว่า
ในตอนนั้นสถานทูตสหรัฐกำลังลำเลียงคนออกไปนี่
โทไบอัส :
ใช่ๆ
เราน่าจะขอให้พวกเขามาช่วยได้นะ
คุลุก :
โอเค
แต่ฉันยังไม่ได้เตรียมธนูฉันมาเลยนะ
อมตะ :
ก็ไปหยิบเอาอันใหม่ในคลังอาวุธก็ได้นี่หว่า
อิโอ :
โอเค
สรุปแผนของเราคือ ยันพวกมันไว้จนกว่าเครื่องจะติดตั้งเสร็จสินะ
คางุยะ :
เรามีแค่
20 กว่าๆ สู้กับคนสองหมื่นเนี่ยนะ
รา : ก็เราไม่ได้สู้แค่พวกเดียวนี่หน่า
วาเนสซ่า : โอเค ถ้างั้นเราไปเตรียมอาวุธดีกว่านะ
โรโบโกะ :
ตามฉันมาทางนี้เลยค่ะ
// โรโบโกะพาพวกเขาไปยังคลังอาวุธ ในตอนนั้นเอง TARS ก็ต้องได้รับการซ่อมแซมด้วย
ไดโยวเซย์ :
ช่วยซ่อมแซม
TARS เขาหน่อยก็ดีนะคะ
TARS : ขอบคุณครับ
ผมแค่ต้องปรับระบบใหม่นิดหน่อย
เรย์นอร์ฟ :
ฉันว่าคงต้องปรับหนักๆไปเลยงานนี้
เอิร์ท :
เออนี่
งานนี้เราไม่เน้นซุ่มยิงนะ เราต้องเน้นปืนกลสำหรับยิงสาดหน่ะ
โคลวิส :
ฉันว่าฉันจะใช้ลูกซองบ้างดีกว่างานนี้
ยู : ก็ลองดูสิ
ฉันว่าฉันจะเอายาของฉันไปด้วย
หลังจากที่พวกเขาเตรียมตัวกันเสร็จแล้ว
พงกเขาก็เตรียมเดินทางข้ามกาลเวลากันในทันที
นาตาชา :
ฉันสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้เนี่ย
นาวิน :
เอาน่า
เดี๋ยวมันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ
โรโบโกะ :
เอาหล่ะนะคะ
เตรียมตัวข้ามเวลาใน 3 2 1
หลังจากนั้นไม่นาน
พวกเขาก็มาถึงสถานทูตสหรัฐ
ที่ในตอนนั้นเฮลิคอปเตอร์ของกองทัพสหรัฐบินเข้าบินออกอยู่ตลอดเวลา ในตอนนั้นเอง
มีนายทหารคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขาเพื่อคุยอะไรบางอย่าง
“สวัสดีครับ
พวกคุณเป็นใครกันครับ”
นาตาชา :
ค่ะ
ดิฉันนาตาชา ฉันเป็นหัวหน้าหน่วยรบผสมนานาชาติค่ะ
“ไม่เคยได้ยินเลย
แต่เอาเถอะครับ ตอนนี้พวกคุณน่าจะต้องรู้ พวกเวียดกงกำลังจะมาที่นี่แล้ว
เราคงแพ้อีกไม่นาน ผู้อพยพก็มากันเรื่อยๆ เราต้องคุ้มกันที่นี่จนกว่าท่านทูตจะออกไปได้หน่ะครับ”
นาวิน :
แล้วท่านทูตตอนนี้อยู่ที่ไหนครับ
“ท่านบอกต้องให้ผู้อพยพออกไปได้มากที่สุดหน่ะครับ
ท่านไม่ยอมไปจนกว่าเราจะอพยพได้แล้วเสร็จหน่ะ”
นาวิน :
ถ้างั้นเราจัดการเองครับผม
“ได้เลยครับผม”
และในตอนนั้นเอง
พวกเขาก็ได้ยินเสียงปืนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พวกเขารีบเตรียมอาวุธในทันที
นาตาชา :
ไม่มีเวลาแล้ว
รีบไปป้องกันพวกมันเถอะ
พวกเขารีบไปตั้งแนวรับอยู่บนกำแพง
ซึ่งพวกเขามองไปรอบๆกรุงไซง่อนในตอนนั้น รอบข้างมีแต่ผู้อพยพวิ่งหนีตาย
ทหารหนีทัพมาก็มาก สถานการณ์มืดมนลงทุกที
นิโคลัส :
ที่นี่คงใกล้จะแตกแล้วสินะ
อิโอ :
นั่นสิลุง
รอบข้างนี่วุ่นวายกันหมดเลยเนี่ย
ในตอนนั้นเอง
ก็มีการยิงใส่แนวรับของพวกเขา พวกเขาต้องยิงตอบโต้พวกมันในทันที
คุลุก :
ทุกคน
ประหยัดกระสุนหน่อยนะเฮ้ย
วาเลเรีย :
ทำไมหล่ะ
กระสุนของเราไม่พอหรือยังไงหล่ะ
อมตะ :
เปล่าหรอก
นี่พวกมันแค่มาสอดแนม ของจริงยังไม่มา
ครูส :
แล้วเหลือเวลาอีกนานมั้ยเนี่ยว่าเครื่องจะเสร็จ
นาตาชา :
ได้ยินว่าเจ้าหน้าที่ของเราทำไปได้
1 ชั่วโมงแล้ว เหลือแค่ชั่วโมงเดียวค่ะ
ปักษา :
เฮ้อ
สำหรับฉัน อีกชั่วโมงคงนานเป็นชาติ
เซเบอรัส :
นั่นดิ
แต่ตอนนี้พวกมันยังมาไม่หมดนี่หว่า
และในขณะเดียวกัน
พวกนั้นก็ยกกำลังมาถล่มพวกเขา
ดูเหมือนว่าพวกมันจะทำลายกำแพงทางด้านนั้นเพื่อบุกเข้าไป
พวกเขาต้องยิงสกัดพวกมันไม่ให้เข้าใกล้กำแพงมาได้
แบล็ค :
เฮ้ย
นี่พวกมันมาจากไหนกันวะเนี่ย // แบล็ครัวปืนกลใส่
ทาเคชิ :
ฉันก็ไม่รู้
แต่ยิงพวกมันก่อนเถอะ
ในตอนนั้นเอง
พวกมันก็แบก RPG มาเตรียมจะยิงกำแพงด้วย
เอิร์ท :
เรย์นอร์ฟ
RPG 11 นาฬิกา เห็นมั้ย
เรย์นอร์ฟ :
เห็นแล้ว
เดี๋ยวตัวนี้ฉันจัดการเอง
เรย์นอร์ฟจัดการส่องพล
RPG ที่จะยิงเข้ามา
ส่วนคนอื่นๆก็วุ่นอยู่กับการยิงสกัดพวกเวียดกงนับร้อยคน
เวเรียไนท์ :
แล้วนี่เราเข้าไปในสถานทูตได้หรือเปล่าเนี่ย
ไดโยวเซย์ :
ไม่ได้นะ
สถานทูตได้พังหมดแน่ๆเลย
โคลวิส :
รา
วาเนสซ่า พวกเธอพอจะมีระเบิดหรือเปล่า
วาเนสซ่า :
ฉันพกมาน้อย
ต้องใช้เท่าที่จำเป็นหน่ะ
รา : ใช่ๆ
ตอนนี้พวกมันก็ยังไม่ยกกำลังมาหมดด้วยเนี่ย
ยู : แล้วนี่คิดว่าพวกมันมากันหมดหรือยังเนี่ย
// ยูยิงปืนกลใส่มัน
TARS : คำนวณแล้วตอนนี้
พวกมันมีประมาณ 1200 คนได้ครับ
คางุยะ :
โห
นี่แค่ 1200 เองเหรอ ทำอย่างกับมันมาเป็นหมื่นเนี่ย
อูลริค :
เราคงต้านพวกมันได้ไม่หมด
เราทำได้แค่รอเครื่องติดตั้งเสร็จหน่ะ // อูลริคยิงปืนกลใส่
โทไบอัส :
นี่
ถ้าเราไม่มีกำลังเสริมทางอากาศ เราต้านไม่ไหวแน่
เซนโนว่า :
นั่นสิ
ตอนนี้พวกมันก็มากันเยอะมากเลย
ในระหว่างที่พวกกำลังยิงสกัดพวกมันอย่างหนักหน่วง จู่ๆก็มีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบุกมายิงสกัดพวกเวียดกงเอาไว้
เมื่อพวกเวียดกงถอยกลับออกไปซักพักหนึ่ง จู่ๆก็มีนาวิกโยธินกลุ่มหนึ่งเดินมาทางพวกเขาในทันที เพื่อมาคุยอะไรบางอย่าง
“สวัสดีครับ
ผมร้อยเอกวิลลี่พวกคุณคงจะมาคุ้มกันสถานทูตใช่หรือเปล่าครับ”
นาตาชา :
ค่ะ
เราได้รับคำสั่งให้คุ้มกันที่นี่จนกว่าจะถอนกำลัง
“ความจริงผมจะมาบอกพวกคุณว่า
พวกคุณน่าจะถอนกำลังไปที่ด้านในก่อนนะครับ”
นาวิน :
ไม่เป็นไรครับ
เราได้รับคำสั่งให้คุ้มกันที่นี่จนกว่าจะจบหน่ะครับ
“ครับ
แล้วอีกอย่าง ตอนนี้ท่านทูตกำลังจะอพยพไปแล้ว พวกคุณจะไม่ไปเหรอครับ”
นาตาชา :
อ้อ
พวกฉันมีฮอมารับอยู่แล้วหล่ะค่ะ
“ครับผม
พวกผมจะมาช่วยคุ้มกันที่นี่หน่ะครับ”
นาวิน :
อ้อ
ยินดีมากเลยครับผม ตอนนี้พวกเราโดนหนักเลย พวกมันมีมากกว่าเราตั้งเยอะ
“นั่นสิครับ
ด้านนอกพวกเวียดนามใต้ก็ยอมแพ้หมดแล้วหล่ะครับ”
นาตาชา :
แย่จังเลยนะคะเนี่ย
ในขณะเดียวกัน
ชายคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนเป็นนักวิทยาศาสตร์ เขาก็รีบวิ่งมาหานาตาชา
เพราะรู้ว่าเธอเป็นใคร
“คุณนาตาชาครับ
เชิญทางนี้หน่อยครับ”
นาตาชาเดินตามชายคนนั้นไป
นาตาชา :
มีอะไรว่ามาเลยค่ะ
“ผมต้องการเจ้าหน้าที่เทคนิดเพิ่มครับ
เพราะเราต้องรีบทำเครื่องให้เสร็จด่วน เราได้ยินว่าทัพใหญ่พวกมันกำลังมาครับ”
นาตาชา :
ได้ค่ะ
เดี๋ยวฉันจะลองไปถามคนในทีมดู
นาตาชาเดินกลับไปยังทีมของเธอเพื่อไปคุยกันในทีม
นาตาชา :
ดิฉันต้องการเจ้าหน้าที่เทคนิคค่ะ
เราต้องรีบทำเครื่องให้เสร็จ
ครูส :
ถ้าอย่างงั้นใครคนนั้นคงต้องเป็นผมหล่ะ
อิโอ :
ผมก็ด้วยหล่ะ
น่าจะช่วยอะไรได้บ้างหล่ะนะ
คางุยะ :
นี่
ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ
ในตอนนั้นเอง
พวกเขาก็ส่องไปเห็นพวกทหารเวียดกงที่กำลังเดินทัพเข้ามา
และมีนายทหารกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกันอยู่
เรย์นอร์ฟ :
นั่นต้องเป็นนายทหารแน่ๆ
ไปคุยกันตรงนั้นหน่ะ
เอิร์ท :
เออ
นั่นดิ จะส่องมันเลยมั้ยเนี่ย
ในตอนนั้นเอง
นาวินก็แอบไปมองกล้องส่องทางไกลของตัวเอง เขาพบชายคนหนึ่งในชุดสมัยใหม่ไปคุยกับนายทหารเวียดนาม
นาวินได้เห็นถึงกับกำหมัดด้วยความโกรธ
นาวิน :
เป็นไปไม่ได้
อูลริค :
อะไรเป็นไปไม่ได้วะเนี่ยวิน
โคลวิส :
นั่นดิ
นายจะเอายังไงต่อหล่ะเนี่ย
นาวิน :
มันตายไปแล้วนี่
ไดโยวเซย์ :
ใครกันหล่ะ
ที่ว่าตายไปแล้วเนี่ย
ในตอนนั้นเอง
เซนโนว่าก็ใช้กล้องส่องมองไปทางนั้น เมื่อเธอพบเขา ถึงก็แทบจะคลั่ง
จนทาเคชิสังเกตได้
ทาเคชิ :
นี่เซน
เธอรู้เหรอว่ามันเป็นใคร
เซนโนว่า :
ไอ้ลีซุงวาน
ไอ้สารเลว!!
“ลีซุงวาน”
นาวินตะโกนไป
จากนั้นก็คว้าเอาสไนเปอร์ของเรย์นอร์ฟยิงไปที่มัน ลีซุงวานหลบได้ จากนั้นพวกนั้นก็สั่งให้พวกเวียดกงนับหมื่นบุกเข้ามาในสถานทูต
พวกเขาต้องรีบตั้งปืนกลยิงสกัดพวกมันเอาไว้
วาเลเรีย :
บ้าเอ้ย
นี่มันอะไรกันเนี่ย
เวเรียไนท์ : พวกมันคงมากันเป็นหมื่นเลยหล่ะมั้งเนี่ย
โทไบอัส :
คงจะประมาณนั้นหล่ะครับ
นี่มันก็ผ่านมาครึ่งชั่วโมงได้แล้วนี่นะ
พวกมันบุกเข้ามาเรื่อยๆ
ในตอนนั้นเองราและวาเนสซ่าก็ตัดสินใจใช้ระเบิดของเธอเพื่อขับไล่มันออกไป
รา : วาเนสซ่า
พอจะมีระเบิดอีกหรือเปล่า
วาเนสซ่า :
พอมี
แต่ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์นะ
คุลุก :
แล้วนี่พวกเราจะได้ไปเมื่อไหร่หล่ะเนี่ย
อมตะ :
ไม่รู้สิ
ก็คงต้องรอดูก่อนหล่ะ
นาตาชา :
นี่
ครูส อิโอ ทำเสร็จไปถึงไหนแล้วเนี่ย //
เธอวอหาเขาทั้งคู่
ครูส :
ขออีก
10 นาทีครับผม
อิโอ :
ใช่ครับ
เครื่องมือมันซับซ้อนนิดนึงครับ
นิโคลัส :
10
นาทีก่อน พวกเอ็งก็บอกว่า 10 นาทีนี่หว่า
แบล็ค :
แหม่
อย่าล้อกันเล่นแบบนี้สิลุง //
เขาขว้างระเบิดใส่พวกเวียดกงจนพวกมันกระเด็นไปคนละทาง
ปักษา :
กระสุนของเราเหลือเยอะหรือเปล่าเนี่ย
เซเบอรัส :
ไม่มากเท่าไหร่
แต่น่าจะพอช่วยยันไว้ได้หน่ะ
ยู : ระเบิดก็ใกล้จะหมดแล้วเนี่ย
คงต้องประหยัดหน่อยหล่ะ
TARS : ผมว่าตอนนี้เราน่าจะถอยไปตั้งรับด้านในนะครับ
แต่ในระหว่างที่พวกเขากำลังวุ่นวายอยู่กับการตั้งรับข้าศึก
จู่ๆก็มีรถถังของมันคันหนึ่งเคลื่อนมา มันเล็งมายังกำแพงที่พวกเขาป้องกันอยู่
นาตาชา :
ทุกคน
รีบออกไปจากกำแพง เร็ว
ปืนใหญ่รถถังยิงเข้ามา
กำแพงก็แทบจะไม่เหลือซาก
ในตอนนั้นเอง
นาวินที่เพิ่งจะโดนแรงระเบิดจาดรถถัง
นาตาชาพยายามจะปลุกนาวินให้ตื่นเพื่อที่จะกลับเข้าไปด้านใน
นาตาชา :
วิน
ตื่นเร็ว เราต้องไปแล้ว
นาวิน :
แล้วคนอื่นๆหล่ะ
นาตาชา :
ตอนนี้อพยพไปหมดแล้ว
เราไปกันเถอะ
นาวินหยิบปืนกลของเขาขึ้นมา
จากนั้นเขาก็ยิงสกัดพวกเวียดกงเอาไว้
นาตาชา :
นี่
รีบถอยกลับไปด้านในก่อนเร็ว
นาวินกลับเข้าไปในเขตป้องกันชั้นสอง
ส่วนวาเนสซ่าและราก็วางระเบิดตามรายทาง ในตอนนั้นเองรถถังของพวกมันวิ่งต่อไม่ได้
เนื่องจากขับมาโดนระเบิดของราเขา คนที่เหลือรีบไปหลบในสนามเพลาะที่ทำขึ้นมาลวกๆ
เพื่อยิงสกัดพวกเวียดกงไม่ให้เข้ามาด้านใน
ปักษา :
นี่
เหลือเวลาอีกนานแค่ไหนเนี่ย
ครูส :
ฉันขอแค่
5 นาที แค่นั้นพอ
อิโอ :
ใช่
ตอนนี้เราใกล้จะเสร็จแล้วหล่ะ // ครูสและอิโอวอตอบไป
เซเบอรัส :
ทุกคน
10 นาฬิกา เตรียมเข้าปะทะ
พวกเขายิงสกัดพวกเวียดกงที่บุกเข้ามา
คนแล้วคนเล่า พวกมันติดดาบปลายปืนชาร์จพวกของวิน
แต่วินและคนในทีมยังคงสู้ได้อย่างสมศักดิ์ศรี พวกเขาพยายามยันไว้แต่พวกเวียดกงก็มีมากเหลือเกิน
ไดโยวเซย์ :
ทุกคน
ฉันเริ่มจะต้านไม่ไหวแล้วนะ
คางุยะ :
ใช่
เรามีเวลา 2 นาที ไม่งั้นเราต้องเข้าไปในตึกจริงๆหล่ะ // คางุยะขว้างกรรไกรใส่ศัตรู
นาวิน :
ฉันขอ
3 นาที ฉันจะจัดการเอง // ในตอนนั้นนาวินวิ่งเข้าไปชาร์จพวกข้าศึกอย่างบ้าคลั่ง
ไม่สนใจจะห้ามทั้งสิ้น
คุลุก :
เฮ้ย
นั่นวินจะฆ่าตัวตายหรือไงวะเนี่ย
อมตะ :
นั่นดิ
รีบลากคอเจ้าวินมาที่นี่เถอะ
ในตอนนั้นเองวาเลเรียและเวเรียไนท์พยายามจะไปดึงวินกลับมา
แต่เธอแค่สองคนทำไม่ไหว อูลริค เซนโนว่า ทาเคชิ นิโคลัสและโคสวิลต้องตามไปช่วย
วาเลเรีย :
ทุกคน
นี่ก็จะ 2 นาทีแล้ว รีบเข้าไปข้างในเร็ว
เวเรียไนท์ :
นั่นสิ
แต่ต้องลากคุณวินเข้าไปก่อนนะ // เธอเหวี่ยงหอกไปโดนศัตรูตายมากมาย
ในตอนนั้นเอง
อูลริควิ่งเข้าไปสกัดข้าศึก จากนั้นก็ไปกระชากคอวินเข้ามา
อูลริค :
เฮ้ยวิน
ฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่ แต่แกต้องกลับไปเดี๋ยวนี้
นาวิน :
แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยหล่ะ
ทาเคชิ :
วิน
ฉันขอหล่ะ ไม่งั้นเพื่อนเราจะตายกันหมดนะเว้ย
ในตอนนั้นเอง
มีกระสุนปืนลอยมาจากด้านนอก ยิงโดนแขนอูลริค อูลริคเสียการทรงตัว
วินได้สติจึงรีบดึงตัวเขามา แล้วรีบกลับเข้าไปทันที
เซนเห็นซุงวานยิงใส่เขาจึงยิงตอบโต้ไป
เซนโนว่า :
ซุงวาน
ไอ้สารเลวเอ้ย แกยิงเพื่อนฉัน
นิโคลัส :
นี่หลาน
รีบหนีก่อนดีกว่า ไม่งั้นเราเละแน่ // นิโคลัสลากเซนกลับเข้าด้านใน
โคลวิส :
ทุกคน
มีสติกันหน่อยนะ ไม่งั้นเราตายแน่ // เขาหมุนตัวเตะข้าศึก
คนอื่นๆรีบถอนกำลังกลับเข้าไปในตึก
โดยมี TARS แปลงตัวเองเป็นป้องปืนคอยยิงคุ้มกัน
TARS : ทุกคน
รีบหนีเข้ามาด้านใน เพราะข้าศึกมีราวๆ 1000 คนได้
ในตอนนั้นเอง
มี RPG ยิงใส่ TARS ทำเอา TARS เสียระบบ
คนอื่นๆรีบยิงคุ้มกันให้ TARS กลิ้งตัวเองมาหลบด้านในทันที
เรย์นอร์ฟ :
TARS นี่นายเป็นไงบ้างเนี่ย // เรย์นอร์ฟไปเปิดดูระบบของ TARS ซึ่งก็พบว่า
ความเสียหาย 20 % ซึ่งถือว่ามากโขอยู่
เอิร์ท :
มันต้องไม่ใช่
RPG ธรรมดาๆแน่ๆ
ในขณะเดียวกัน
ทุกคนก็รีบมาดูอาการของอูลริคในทันที เพราะเขาโดนยิงเข้าที่แขนอย่างจัง
รา : แย่หล่ะ
ต้องรีบทำอะไรซักอย่างแล้ว แข็งใจไว้นะ
ยู : จับแขนเขาไว้ให้แน่นๆ
ฉันจัดการเอง // ยูจัดการฉีดยาตัวหนึ่ง อูลริคร้องด้วยความเจ็บปวด แต่กระสุนก็คายออกมา
จากนั้นไม่นานยูก็ฉีดยาอีกตัวหนึ่งให้เขาในทันที
ยู : ต้องรีบทำแผลให้เขาใน
20 นาที ไม่งั้นอาการจะกำเริบ
วาเนสซ่า :
แค่นั้นก็เกินพอแล้วหล่ะนะ
พวกเวียดกงบุกมาเรื่อยๆ
โดยคราวนี้มันเอารถถังบุกเข้ามาในสถานทูต พวกเขารีบหาที่หลบกันให้วุ่น
พวกเขายิงจรวดใส่รถถังแต่ก็ไม่ได้ผลมากนัก
โทไบอัส :
บ้าเอ้ย
ถ้าพวกเขาซ่อมเครื่องไม่ได้ เราตายหมดแน่
แบล็ค :
นั่นสิ
นาตาชา คุณทำอะไรซักหน่อยสิ // แบล็คยิงปืนสกัดพวกมัน
นาตาชา :
ครูส
อิโอ พวกคุณเหลือเวลาเท่าไหร่
ครูส :
ผมว่า
คงใกล้แล้วหล่ะครับ อีกแป๊ปเดียว // พวกเขาปรับเครื่องอีกนิดหน่อย
จากนั้นก็เดินเครื่องในทันที
“สำเร็จแล้ว
เราต้องรีบไปจากที่นี่ด่วนเลย” นักวิทยาศาสตร์รีบเปิดประตูกาลเวลาแล้วไปในทันที
อิโอ :
นาตาชา
คุณรีบบอกทุกคนให้เผ่นเร็ว
นาตาชา :
ได้เลย
โรโบโกะ รีบเปิดประตูกาลเวลาเลย
โรโบโกะ :
ได้ค่ะ
ระบบประตูจะเปิดใน 3 2 1
พวกเขาเปิดประตูสีฟ้า
จากนั้นก็รีบบอกให้ทุกคนรีบกลับเข้าไป แต่ในตอนนั้นเอง
วินเกิดปะทะสายตากับลีซุงวาน นาตาชาต้องรีบมาดูแล้วพาวินเข้าไปด้านใน
จากนั้นประตูกาลเวลาก็ปิดในทันที
พวกของลีซุงวานมาเคลียร์พื้นที่ด้านใน
จากนั้นก็พยายามจะทำลายเครื่องกาลเวลาที่ถูกซ่อมแซม
“นายครับ
เรากำลังจะระเบิดมันครับ”
“พวกนายไม่ต้องหรอก
ถอยห่างจากมันดีกว่า”
จากนั้นระบบของเครื่องก็เตือนว่า
“เครื่องจะทำลายตัวเองใน
3 2 1”
จากนั้นเครื่องกาลเวลาก็ระเบิดจนแหลกไม่มีชิ้นดี
ปล่อยให้ลีซุงวานเจ็บใจอยู่ตรงนั้นไปด้วย
ทางด้านของพวกวิน
หลังจากที่พวกเขามาถึงหน่วย พวกเขาก็รีบแบกอูลริคไปทำแผลในทันที
โดยที่ในตอนนั้นเองวินก็มองอยู่ที่กระจกของห้องพยาบาล
คอยดูอูลริคโดนทำแผลอยู่ด้านใน
คุลุก :
หมอนั่นจะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย
อมตะ :
ไม่รู้สิ
แต่คงไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง
ปักษา :
เออนี่
พวกนายพอรู้มั้ยไอ้ซุงวานที่วินเขาพูดถึงคือใคร
เซเบอรัส :
ลองถามเซนดูสิ
เธอน่าจะรู้นะ
ทาเคชิ :
อย่าเลย
น้องฉันเจ็บมามากพอแล้วหล่ะ
เซนโนว่า :
ไม่หรอกค่ะพี่
มันคือแฟนเก่าสารเลวของฉันเอง
นิโคลัส :
แล้วทำไมหมอนั่นถึงรู้จักกับวินได้หล่ะ
แบล็ค :
ลุงก็ไปถามวินตรงนั้นดูดิ
วาเลเรีย :
จะสนทำไมหล่ะ
มันก็คือไอ้คนที่ยิงเพื่อนเรานะ
เวเรียไนท์ :
ใช่
แล้วมันก็ทำร้ายอูลริคกับ TARS ด้วย
ไดโยวเซย์ :
เออนี่
ว่าแต่ TARS เป็นยังไงบ้างหล่ะ
คางุยะ :
ครูสกับอิโอดูอาการอยู่ทางนั้นหน่ะ
โคลวิส :
รู้สึกว่างานนี้เราเจอของหนักแล้วหล่ะ
ว่ามั้ย
วาเนสซ่า :
เห็นด้วย
พวกกลุ่มก่อการร้ายเริ่มจะเดินหมากในกาลเวลาแล้วสินะ
รา : ถ้าลีซุงวานอยู่ในกลุ่มก่อการร้าย
ทำไมฉันรู้จักเขาเลยหล่ะ
ยู : เขาอาจจะเป็นพวกมือใหม่ป้ายแดงก็ได้
เอิร์ท :
เสียดาย
ฉันอุตส่าห์เห็นมันแล้ว แต่กระสุนหมดซะก่อน
เรย์นอร์ฟ :
โธ่เพื่อน
นายยิงมันไม่โดนหรอก
โทไบอัส :
พวกนายพูดถูกนะ
เราอาจเจอศึกหนักแล้วหล่ะ
ทางด้านของวิน
วินเดินออกไปนอกห้อง โดยที่นาตาชาตามไปดูเขาด้วย
นาตาชา :
วิน
นายรู้จักไอ้หมอนั่นด้วยเหรอ
นาวิน :
ใช่
ผมยิ่งกว่ารู้จักอีก มันยิงอูลริคเพราะต้องการเอาคืนผม
นาตาชา :
เอาคืนเรื่องอะไร
นาวิน :
ผมเคยยิงมัน
ผมคิดว่ามันตายแล้ว
นาตาชา :
แล้วทำไมมันต้องมาด้วยหล่ะ
นาวิน :
มันคงโดนซื้อตัวนานหล่ะ
ผมจะต้องตามล่ามันให้ได้
ในขณะเดียวกัน
นาวินเปิดประตูวาร์ปไปยังห้องคอนโดของเขา แล้วโทรศัพท์หาใครบางคน
======================================================================
ลีซุงวานคือใครกันแน่ แล้วเขาเกี่ยวข้องกับกลุ่มก่อการร้ายได้ยังไง แล้วพวกของนาวินจะเป็นยังไงต่อไป อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
ความคิดเห็น