Time Mercenary Hunter - ข้ามเวลารับจ้างเชือด

ลำดับตอนที่ #7 : Mission 1 : สงครามเวียดนาม : EP.1 หุบเขาลาตรัง #3

เช้าวันต่อมา หลังจากที่ผ่านค่ำคืนอันยาวนานและมืดมน พวกเขาทุกคนยังคงฝ่าฟันร่วมกันมาได้ ในตอนนั้นเองนาวินพยายามช่วยเช็คกระสุนให้กับทุกคน จากนั้นคนอื่นๆก็ช่วยกันดูว่ากระสุนและอาวุธของพวกเขาพอที่จะรับมือข้าศึกในระลอกต่อไปหรือเปล่า

นาวิน : นาตาชา เธอพอมีกระสุนเหลือหรือเปล่า

นาตาชา : พอมีอยู่หน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก

นาวิน : ว่าแต่ โรโบโกะยังไม่อัพเดทอะไรมาอีกเหรอ

นาตาชา : นั่นสิ ฉันว่าเธอเงียบไปนานมากแล้วนะ

TARS : คุณนาตาชาครับ ตอนนี้เราสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของข้าศึกระลอกใหม่ที่กำลังมาครับ

นาตาชา : ถ้างั้น บอกทุกคนให้เตรียมพร้อมด่วนเลยนะ

ทางด้านของคนอื่นๆที่กำลังจัดการเรื่องอาวุธ

อมตะ : นี่ นายยังเหลือลูกธนูใช้อีกหรือเปล่า

คูลุก : ก็พอมีอยู่หว่ะ น่าจะยันพวกมันได้ซักพัก // ในตอนนั้นเอง อมตะโยนปืน M16 ให้กับคูลุก

คูลุก : เฮ้ ฉันไม่ถนัดยิงปืนนะเฟ้ย

อมตะ : เออ วันนี้ไม่รอด ยังไงก็ต้องยิงหว่ะ

เซเบอรัส : เฮ้ยนี่ อย่ามัวแต่โม้กันอยู่เลย เช็คกระสุนให้พร้อมเถอะ

ปักษา : เฮ้อ ฉันขอแค่มีดดีๆก็พอแล้วหล่ะ

เซเบอรัส : ยังไงก็ใส่ๆไว้เถอะ ฉันเป็นห่วงนายหว่ะ

ปักษา : เป็นห่วงเหรอ นายทำฉันมีอารมณ์นะ

วาเลเรีย : นี่ทุกคน คิดว่าจะต้องใช้อาวุธประชิดหรือเปล่า

เวเรียไนท์ : ไม่น่าเหลือหล่ะ เตรียมไว้หน่อยก็ดีนะ

เรย์นอร์ฟ : ตอนนี้ฉันมองศัตรูได้แค่ระยะ 900 เมตรนะ

เอิร์ท : อ้าว 5 ไมล์ของนายหายไปไหนแล้วหล่ะ

เรย์นอร์ฟ : ป่าทั้งนั้น มองไปไหนก็ป่า มันมองยากเฟ้ย

เอิร์ท : โธ่ ฉันก็นึกว่าจะแน่นะเพื่อน

เวเรียไนท์ : เฮ้อ ยังไงเราก็ช่วยๆกันไว้ดีกว่านะ

วาเลเรีย : เอ้านี่ ฉันรู้ว่าเธอต้องใช้มันนะ // เธอโยนกระสุนให้วาเลเรีย

คางุยะ : ไดโยว นี่เธอทำอะไรของเธอเนี่ย เห็นหลับตาตั้งนานแล้ว // เธอไปสะกิดไดโยวเซย์ที่กำลังหลับตาทำสมาธิอยู่

ไดโยวเซย์ : อย่าเพิ่งกวนฉัน ฉันกำลังหาตำแหน่งพวกมันอยู่

ครูส : ถ้าเธอทำได้ก็บอกตำแหน่งมันมาเลยนะ

อิโอ : ฉันว่านะ พวกมันคงอยู่ห่างเราไม่กี่ไมล์หรอก

ไดโยวเซย์ : แป๊ปนะ ดูเหมือนมันเคลื่อนมาเรื่อยๆ ฉันสัมผัสฝีเท้ามันได้ แม้มันจะย่องเบา

คางุยะ : งั้นแปลว่ามันกำลังจะมาแล้วสินะเนี่ย

แต่ในระหว่างนั้นเอง ก็มีเสียงปืนดังมาจากที่มั่นด้านข้างพวกเขา ในตอนนั้นเองกองพันของผู้พันมัวร์กำลังปะทะกับพวกเวียดกงอย่างหนัก

ครูส : ฉันว่าคงจะเริ่มปะทะแล้วสินะ // จากนั้นเอง พวกเขาก็โดนยิงจากทุกด้าน ทุกคนรีบหาที่หลบกันแทบไม่ทัน

อิโอ : เฮ้ย คงต้องขอกำลังสนับสนุนทางอากาศแล้วหล่ะ // แต่ในตอนนั้นเอง วิทยุของอิโอก็โดนยิงจนพัง

อูลริค : ตายหล่ะ วิทยุทำแล้ว จะทำยังไงต่อหล่ะเนี่ย

เซนโนว่า : ของนาตาชายังใช้ได้ รีบไปเอามาสิ

ในตอนนั้นเองอูลริคก็รีบวิ่งไปขอวิทยุจากนาตาชา ส่วนโทไบอัสก็คอยยิงสกัดพวกเวียดกงที่บุกเข้ามา

โทไบอัส : เซน เธอไปยิงสกัดพวกมันด้านนั้นที

เซนโนว่า : ได้เลย ฉันจัดการเอง // เซนวิ่งไปทางด้านขวาเพื่อไปยิงสกัดพวกเวียดกงที่บุกมาอีกระลอก

วาเนสซ่า : รา กดระเบิดเป็นระยะๆนะ จะได้ไม่เปลืองระเบิด

รา : ได้เลย คอยดูฉันก็แล้วกัน // พวกเธอกดปุ่มให้กับระเบิดทำงานสลับกันไปกันมา ระเบิดทำงานสลับกันและระเบิดใส่พวกเวียดกงที่บุกเข้ามา

รา : ระเบิดเธอนี่ไม่เลวเหมือนกันนะ

วาเนสซ่า : แน่นอน ทุกลูกฉันทำเองกับมือน่า

โคลวิส : แน่จริงก็เข้ามาเลยไอ้พวกเวร // โคลวิสดวลดาบปลายปืนกับพวกมัน เขาทั้งแทงและฟันพวกมันจนยับ แต่พวกมันก็ยังไม่ยอมถอยใจบุกเข้ามามากมาย

ยู : เฮ้ยนี่ เมื่อไหร่กำลังทางอากาศจะมาหล่ะเนี่ย

โคลวิส : ฉันก็ไม่รู้ ตอนนี้รอปาฏิหาริย์เถอะหว่ะ

ยู : บ้าเอ้ย // ยูยิงปืนพกใส่พวกมันที่วิ่งเข้ามาประชิด ทางด้านของอูลริค เขารีบไปหานาตาชาเพื่อจอกำลังสนับสนุนทางอากาศในทันที

อูลริค : นี่เธอ รีบเรียกเฮลิคอปเตอร์มาช่วยเราที

นาตาชา : ฉันกำลังติดต่ออยู่ พวกเขายังไม่ตอบกลับมาเลย

ที่กองพันของผู้พันมัวร์ หลังจากที่กองพันของเขาถูกพวกเวียดกงล้อมไว้ ทหารอเมริกันต้องสู้เพื่อเอาตัวรอด แต่ในตอนนั้น ผู้พันมัวร์ก็ออกคำสั่งไปในทันที

“Broken Arrow”

หน่วยวิทยุของเขาแจ้งคำสั่งไปทางวิทยุ หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ กำลังทางอากาศของสหรัฐมากมายก็บุกถาโถมเข้ามายังพื้นที่อย่างไม่ขาดสาย เครื่องบินรบที่บรรทุกระเบิดมาเต็มอัตราศึก พวกเขาทิ้งระเบิดใส่พวกเวียดกงที่บุกเข้ามาเป็นระยะ ระเบิดลูกแล้วลูกเล่าตกใส่พวกเวียดกงทำให้พวกเขาบาดเจ็บล้มตายไปมากมาย
แล้วจากนั้นเอง เครื่องบินบางส่วนก็ทิ้งระเบิดใส่พวกเวียดกงที่บุกเข้ามาฆ่าพวกของนาวิน ทำเอาพวกเขาโล่งใจเป็นอย่างมาก จากนั้นเฮลิคอปเตอร์สามลำที่บรรทุกอาวุธเต็มอัตราศึกก็บุกเข้ามาไล่ยิงพวกเวียดกงจนถอย

แบล็ค : พวกคุณจัดการทางด้านขวา ตรงนี้ผมจัดการเอง

นิโคลัส : ได้เลย ขอโทษด้วยนะเด็กๆ กว่าจะเติมกระสุนได้หน่ะ // เขาพูดใส่วิทยุเพื่อคุยกับทุกคน

ทาเคชิ : เฮ้ พวกมันกำลังถอยแล้ว ทำได้ดีมากทุกคน // ทาเคชิยิงจรวดใส่พวกเวียดกงจนพวกมันถอยเข้าไปในป่า จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ทั้งสามลำก็มาจอดลงข้างๆพวกเขา จากนั้นทุกคนก็รีบเดินไปยังเฮลิคอปเตอร์ในทันที

นาวิน : นี่พวกคุณ จะปล่อยให้เราตายก่อนหรือไงเนี่ย

แบล็ค : ขอประธานโทษครับ เราต้องเติมกระสุนให้พร้อมหน่ะ

นิโคลัส : ใช่ๆ แค่นี้กลัวแล้วเหรอไอ้หลานชาย

ทาเคชิ : เออนี่ แล้วเราต้องทำอะไรต่อหล่ะ

หลังจากนั้นไม่นาน โฮโลแกรมของโรโบโกะก็โผล่ขึ้นมาจากข้อมือของนาตาชาในทันที

นาตาชา : นี่ กว่าจะมาได้นะโรโบโกะ นึกว่าจะปิดระบบตัวเองซะแล้ว

โรโบโกะ : ขอโทษที่ให้รอนานค่ะนาตาชาซัง ฉันเพิ่งจะได้อัพเดทภารกิจหน่ะ

นาตาชา : ภารกิจอะไรต่อไปหล่ะ

โรโบโกะ : พวกคุณต้องบุกขึ้นเขาไป ตามหาอุโมงค์ของพวกนั้น มันซ่อนเครื่องปฏิกรณ์เวลาอยู่ ทำลายมันให้ได้ จากนั้นก็มารวมตัวที่จุดกาลเวลาค่ะ

อูลริค : ห่ะ นี่ฉันต้องบุกขึ้นไปอีกแล้วเหรอเนี่ย

เซนโนว่า : นี่ แกปอดแหกอย่างงั้นเหรอพ่อคนขาว

อูลริค : นี่แก // ทั้งคู่เกือบจะได้วางมวยกันแล้ว แต่คนอื่นๆต้องมาคอยห้ามเอาไว้

นาวิน : เอาเป็นว่า เรารีบทำงานนี้ให้จบดีกว่านะครับ

นาตาชา : เห็นด้วย พวกคุณสามคน บินสำรวจเปิดทางให้พวกเราหน่อยได้หรือเปล่าคะ

นิโคลัส : ได้เลย พวกเราไปเถอะ // นักบินสามคนแยกย้ายกันไปขึ้นเครื่อง จากนั้นเครื่องก็ขับบุกเข้าไปในป่า ส่วนคนอื่นๆก็ติดตามโดยการเดินเท้าขึ้นไป

นาวิน : สงสัยพวกมันคงจะรอต้อนรับเราแน่ๆ

นาตาชา : คงจะอย่างงั้นหล่ะนะ // จากนั้นโรโบโกะก็โผล่มาอีกที

โรโบโกะ : อย่ามัวแต่คุยกับหนุ่มสิคะนาตาชาซัง

นาตาชา : นี่ เงียบไปก่อนเลยจ้ะ

คูลุก : ปืนนี่ก็ใช้ดีเหมือนกันนะเนี่ย

เซเบอรัส : แน่นอน นายต้องหัดลองอะไรใหม่ๆบ้างสิ

วาเลเรีย : ถ้าว่างๆฉันจะลองทำลูกธนูใหม่ให้นายนะ

ปักษา : เฮ้อ ตอนนี้ฉันอยากล่าผู้ชายเต็มแก่หล่ะ

อมตะ : เฮ้ย นี่นายโรคจิตหรือเปล่าวะเนี่ย กำลังรบอยู่นะ

เรย์นอร์ฟ : เฮ้อ จะว่าไปป่านี้ก็อันตรายอยู่นะ

เอิร์ท : นั่นดิ ไม่อยากเชื่อเลยนะว่าทหารอเมริกันรบที่นี่หน่ะ

เวเรียไนท์ : ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อหล่ะ เขาสั่งให้รบที่ไหนก็ต้องรบนี่

ไดโยวเซย์ : ตอนนี้ฉันดูรอยเท้าพวกมัน มันกำลังถอยไปแถวนี้ด้วย

คางุยะ : นี่แปลว่า เรากำลังจะไปที่มั่นของพวกมันงั้นเหรอ

อูลริค : ตายหล่ะแม่จ๋า กลับไปฉันจะเรียกเงินให้หนักๆเลย

เซนโนว่า : กลับไปแล้วนายกลับบ้านไปเลยก็ได้นะ

โทไบอัส : ใจเย็นน่าเซน เขาคงกลัวหน่ะ // อูลริคเสียหน้านิดหน่อยแต่ก็ต้องทน

อิโอ : ฉันว่าฉันเริ่มได้กลิ่นแปลกๆแล้วหล่ะ ว่ามั้ยครูส

ครูส : นั่นสิ เหมือนกันว่าพวกมันกำลังล้อมเราอยู่หน่ะ

ในตอนนั้นเอง TARS กลิ้งตัวเองมาหาทุกคน จากนั้นก็มารายงานข่าวกับทุกคน

TARS : ทุกคนครับ ตอนนี้ข้างหน้าเรามีแนวรับของศัตรูอยู่ครับ

รา : ตายหล่ะ แบบนี้เราไม่รอดแน่ๆ

วาเนสซ่า : ใจเย็นๆสิ ตอนนี้พวกมันกำลังอ่อนแอนะ

และในตอนนั้นเอง ไม่กี่อึดใจที่พวกเขาเดินขึ้นมาถึง พวกเขาก็พบกับแนวรับของข้าศึก พวกเวียดนามที่กำลังบาดเจ็บและอ่อนล้าเมื่อเห็นพวกของนาวิน ก็รีบไปประจำยังปืนกลของตัวเองในทันที

โคลวิส : ตายแน่ แบบนี้เราตายแน่ๆ

ยู : จะกลัวอะไรหล่ะ เกิดครั้งเดียวตายหนเดียวนี่หว่า

พวกเขาเตรียมอาวุธพร้อมจะบุกประจัญศัตรู แต่ในตอนนั้นเอง เฮลิคอปเตอร์ของพวกเพื่อนเขาทั้งสามคนก็บินโฉบเข้ามา แล้วจัดการยิงปืนกลและจรวดใส่แนวรับของข้าศึก พวกเขาสลับกันยิงไปยังข้าศึกในแต่ละตำแหน่งอย่างแม่นยำ จนแนวรับของพวกนั้นเริ่มจะระส่ำระส่ายกันแล้ว

ทาเคชิ : เอาหล่ะทุกคน พื้นที่เคลียร์แล้ว

นาวินติดดาบปลายปืนเข้าที่ปืน M16 ของเขา จากนั้นเขาก็วิ่งเข้าตะลุมบอน เพื่อนคนอื่นๆก็วิ่งตามนาวินไปด้วย

นาวินวิ่งเข้าไปยิงแล้วชาร์จพวกมัน พวกมันพยายามจะวิ่งเข้าชาร์จใส่นาวิน แต่ปักษาและเซเบอรัสไปช่วยเอาไว้ได้ ทั้งคู่ทั้งยิงและโจมตีระยะประชิดใส่พวกมัน

ปักษา : อย่าสนุกคนเดียวสิเพื่อน!!

เซเบอรัส : นายก็อย่าพูดมากนัก ระวังกระสุนจะเข้าหัวหล่ะ

คูลุก : เออนี่ พวกนายเจออุโมงค์ที่ว่าหรือยังวะ // คูลุกถามคนอื่นๆในทีมในขณะที่กำลังชักดาบมาเล่นพวกมัน

อมตะ : ฉันไม่รู้ กำลังตามหาอยู่เนี่ย กวาดสายตามองไปหน่อยสิ

วาเลเรีย : ฉันจะลองไปหาทางด้านนั้นเอง พวกนายไปกับฉันหน่อยสิ // วาเลเรียซัดหอกใส่พวกเวียดนามเหนือ โดยที่ไดโยวเซย์และเวเรียไนท์ไปกับเธอด้วย

ไดโยวเซย์ : พวกมันออกมาจากทางนั้น อุโมงค์น่าจะอยู่ตรงนั้นนะ // เธอชี้ไปทางอุโมงค์ที่พวกเวียดนามบุกออกมา

เวเรียไนท์ : จัดเลย  เราต้องฝ่าพวกมันไปให้ได้

พวกเขาพยายามจะบุกเข้าไปในอุโมงค์ที่เป็นฐานทัพของพวกเวียดกง โคสวิสวิ่งฝ่าพวกนั้นไปสู้กับพวกมันด้วยมีดเล่มเดียว ในตอนนั้นพวกมันคนหนึ่งจะยิง AK ใส่เขา แต่คางุยะขว้างกรรไกรปักคอมันจนตาย

โคลวิส : นี่เธอใช้เป็นแต่กรรไกรเหรอเนี่ย

คางุยะ : ฆ่าคนได้ก็น่าจะพอแล้วนี่นะ // เธอดึงกรรไกรออกจากคอมัน

แต่ในขณะเดียวกัน เอิร์ทและเรย์นอร์ฟมองไปทางหุบเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งเสียงโห่ร้องมาแต่ไกล พวกเขาส่องกล้องดูกพบว่าพวกเวียดมินห์กำลังบุกมายังที่มั่นของพวกเขา

เอิร์ท : ทุกคน ต้องรีบหน่อยแล้ว พวกมันมีกองหนุน

ยู : มีประมาณเท่าไหร่กันหล่ะพวก // ยูถามกลับ

เรย์นอร์ฟ : โห น่าจะซักห้ากองร้อยได้หล่ะนะ

อูลริค : มายก๊อด เราตายห่ากันหมดแน่ๆ เอาไงดี

เซนโนว่า : เราต้องรีบเข้าไปในอุโมงค์เพื่อหาของที่คุณนาตาชาว่าหน่ะ

พวกเขารีบเข้าไปในอุโมงค์ลับ ฆ่าพวกเวียดกงที่อยู่ด้านใน พวกเขาต้องใช้ดาบปลายปืนสู้ระยะประชิดกับพวกมันเนื่องจากว่าอยู่ในพื้นที่จำกัด

นาตาชา : TARS ไปสำรวจว่าเครื่องมือของพวกมันอยู่ที่ไหน

TARS : รับทราบ

TARS กลิ้งตัวเองไปสำรวจด้านใน ส่วนคนอื่นๆก็พยายามตามแกะรอย TARS ไปด้วย ในขณะเดียวกัน โรโบโกะก็ส่งโฮโลแกรมมาหานาตาชาอย่างเร่งด่วน

โรโบโกะ : คุณนาตาชาซัง คุณต้องรีบแล้ว คุณมีเวลาแค่ 10 นาทีก่อนเครื่องจะทำงาน

นาตาชา : ฉันรู้น่า ฉันพยายามอยู่

ครูส : ว่าแต่ไอ้เครื่องมือนี้มันใหญ่แค่ไหนกันหล่ะ

อิโอ : ฉันก็ไม่รู้ ลองไปถึงก่อนก็แล้วกัน

พวกเขาฝ่าศัตรูแล้วตามรอย TARS มาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงห้องใหญ่ ซึ่งมีเครื่องจักรขนาดใหญ่อยู่ด้านใน พวกเขาถึงกับตกตะลึงกับเครื่องจักรนั่น

นาวิน : โห นี่มันอะไรกันครับเนี่ย

นาตาชา : นั่นคือเป้าหมายของเรา เราต้องใช้ระเบิดใหญ่ทำลายมัน

รา : หน้าที่ฉันเอง // เธอพกระเบิด C4 แบบดัดแปลงไปติดตั้ง ส่วนวาเนสซ่าก็ติดระเบิดของเธอเอาไว้ด้วย

รา : เธอติดมันเอาไว้ทำไมหล่ะ

วาเนสซ่า : มันคือผลงานมาสเตอร์พีซของฉัน ระเบิดลูกจิ๋วแค่นี้ แต่ถ้าได้ C4 ช่วยจุดชนวน อุโมงค์นี่ทั้งหมดถล่มแน่ๆ

โทไบอัส : รีบหน่อยเถอะครับ เราไม่เหลือเวลาแล้วนะครับ // จากนั้นไม่นานราก็ติดตั้งระเบิดเสร็จ

รา : เอาหล่ะ เรามีเวลา 3 นาที รีบไปเร็ว

พวกเขารีบออกจากอุโมงค์นั้น จนกระทั่งครบ 3 นาที ระเบิดของราก็ทำงาน อุโมงค์ทั้งหมดของเวียดกงถล่มในทันที ส่วนเครื่องจักรก็ถูกทำลาย พวกเขาออกมาด้านนอก โดยที่นิโคลัส ทาเคชิและแบล็คกำลังขับฮอยิงสกัดพวกข้าศึก

นิโคลัส : นี่เด็กๆ รีบไปจากที่นี่เถอะ เร็ว // ในตอนนั้นเอง พวกมันคนหนึ่งใช้ RPG ยิงเข้าที่ท้ายฮอของทาเคชิ ทำเอาเครื่องของเขาเสียการทรงตัว

ทาเคชิ : แย่แล้ว ฉันโดนยิง ฉันโดนยิง

แบล็ค : ใจเย็นไว้นะ มีลานกว้างให้ลงจอดอยู่ ไปจอดก่อนเร็ว

ทาเคชิพยายามบังคับฮอของเขาให้ลงไปยังลานกว้าง ฮอของทาเคชิตกลงไปอย่างรุนแรงจนคนอื่นๆต้องรีบไปช่วยเขาในทันที

เซนโนว่า : พี่ ฉันจะไปช่วยเอง

เซนรีบไปเปิดประตูเฮลิคอปเตอร์จากนั้นก็ลากทาเคชิออกมา โดยที่คนอื่นๆช่วยยิงสกัดไว้อยู่

นาตาชา : แย่แล้ว เหลืออีก 3 นาที เราต้องรีบกลับโลกอนาคตแล้ว

นาวิน : แล้วเราจะกลับไปยังไงหล่ะ

นาตาชา : ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ด่วนเลย

นาตาชาให้ทุกคนมารวมตัวกัน รวมถึงนิโคลัสลัแบล็คก็จอดเฮลิคอปเตอร์ลงด้วย จากนั้นเองนาตาชาก็เรียกโรโบโกะในทันที

นาตาชา : โรโบโกะ เตรียมการข้ามเวลา

โรโบโกะ : ได้ค่ะ การข้ามเวลาจะเริ่มใน 3 2 1

จากนั้นไม่นาน ก็ปรากฏประตูมิติสีฟ้า พวกเขารีบเข้าไปในประตูทันที จากนั้นพวกเขาก็มาถึงสถานที่ตรวจร่างกาย โดยมีเจ้าหน้าที่มาคอยตรวจร่างการพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ผ่านไปยังห้องต่อไปโดยที่โรโบโกะกำลังรอพวกเขาอยู่

โรโบโกะ : คุณนาตาชาซัง กลับมาแล้วนะคะ

นาวิน : นี่คือหุ่นยนต์ที่เธอว่างั้นเหรอ

นาตาชา : อ้อ ใช่ เธอเป็นหุ่นที่กลุ่มก่อการร้ายสร้างมาโดยความผิดพลาด เราเลยช่วยแก้ไขโปรแกรมให้เธอหน่ะ

โรโบโกะ : ใครว่าหล่ะ ฉันเป็นตัวที่ดีที่สุดต่างหาก พวกนั้นเลยต้องการกำจัดฉันเพราะคุมฉันไม่ได้

TARS : ตรวจสอบความขี้โม้ 99.99 % // TARS แอบแซวเล็กน้อย

โรโบโกะ : นี่ อย่าให้ฉันต้องปิดระบบนายเลยนะพ่อหุ่นกระป๋อง พวกคุณมีภารกิจใหม่อีกแล้วค่ะ

อูลริค : ภารกิจใหม่ ตายห่า นี่ฉันยังไม่ทันได้พักและได้เงินเลยนะ

นาตาชา : ไม่ต้องห่วงค่ะ เรามีเวลาพักให้ 2 ชั่วโมง ส่วนเงินเราจะจ่ายทีเดียวหลังงานเสร็จค่ะ

ปักษา : ฉันไม่เกี่ยงหรอกขอแค่ที่นั่นมีหนุ่มหล่อๆหน่อย

เซเบอรัส : พอเลยยัยหื่นกาม เห็นผู้ชายไม่ได้เลยนะ // ทั้งคู่เกือบสอยหมัดใส่กันแต่คนอื่นๆมาห้ามไว้ก่อน

คูลุก : ว่าแต่เราจะได้ไปที่ไหนกันหล่ะเนี่ย

โรโบโกะ : ที่เคซานห์ค่ะ พวกคุณมีหน้าที่ต้องคุมกันที่มั่น เนื่องจากว่าตอนนี้กลุ่มก่อการร้ายได้เคลื่อนไหวแล้ว พวกนั้นจะส่งคนมามากกว่าที่เคยมีในประวัติศาสตร์ ถ้าพวกมันทำสำเร็จ ฐานที่เคซานห์แตกแน่ค่ะ // โรโบโกะพูดขึ้นมา

นิโคลัส : เคซานห์ ที่นั่นฉันขับรถถังบี้พวกเวียดกงครั้งแรกด้วยหน่ะ

ทาเคชิ : นี่ ต้องรำลึกความหลังเลยเหรอครับปู่

แบล็ก : ท่าทางงานนี้เราน่าจะเจอของหนักแล้วหล่ะ

วาเลเรีย : แต่ยังไงก็เถอะ เราจัดการได้อยู่แล้วหล่ะ

เวเรียไนท์ : ใครก็ได้เล่าเหตุการณ์เคซานห์ให้ฉันฟังหน่อยสิ

โคลวิส : เล่นให้ฟังง่ายๆนะ กองทัพเวียดมินห์ยิงปืนใหญ่ถล่มอเมริกาจากบนเขา แล้วจะบุกยึดค่ายเคซานห์หน่ะ

ไดโยวเซย์ : ถ้างั้นงานนี้ก็ต้องเล่นเป็นฝ่ายรับสินะคะ

คางุยะ : เฮ้อ เป็นฝ่ายรับมันดีตรงไหนหล่ะเนี่ย น่าเบื่อจะตาย

ยู : เดี๋ยวเธอจะรู้ ว่าที่นี่เป็นฝ่ายรับมันคือนรกแค่ไหน

เรย์นอร์ฟ : ฉันขอกระสุนสไนของฉันเพิ่มด้วยนะงานนี้

เอิร์ท : เฮ้อ ไม่ขอเผื่อฉันเลยเหรอวะนายเนี่ย

เซนโนว่า : ว่าแต่ งานนี้แค่ให้เราป้องกันค่าย ไม่มีทำลายเครื่องกาลเวลาเหรอ

โทไบอัส : ที่เคซานห์เป็นฝ่ายรับอย่างเดียวก็หินมากแล้วหล่ะ

นาตาชา : เรามีเวลาพักผ่อนแค่ 2 ชั่วโมง เวลาเตรียมตัว 10 นาทีนะคะ

ครูส : แค่นี้ก็เหลือแหล่แล้วหล่ะ ว่ามั้ยพวกนาย

อิโอ : จริง แต่งานนี้ฉันไม่ได้โชว์ฝีมือเท่าไหร่เลยอ่ะ

อมตะ : คุณนิโคลัสต้องการพลขับรถถังเพิ่มเติมนี่ นายไปอยู่กับเขาก็ได้นะ

รา : ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอไปพักก่อนก็แล้วกันนะ

วาเนสซ่า : รอฉันด้วยสิ ฉันขอไปทำระเบิดใหม่ก่อนนะ

หลังจากที่นาตาชาสั่งแยกย้าย พวกเขาก็พากันไปพักผ่อนก่อนที่จะทำภารกิจใหม่กันต่อ 

===================================================================

ภารกิจหน้าจะไปที่เคซานห์ อย่าลืมติดตามชมต่อตอนหน้าเน้อ
ขอคนละเม้นท์ด้วยหล่ะ
ผมมีนิยายใหม่ อย่าลืมไปสมัครกันเน้อ
https://writer.dek-d.com/shinobinon/writer/view.php?id=1924526