คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 : งานก้าวแรก
นาวินเดินตามชายปริศนาเข้าไปยังบาร์แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านขนาดกลางๆ แต่มีคนมาดื่มค่อนข้างมาก ทั้งนักธุรกิจมีเงินรวมถึงกุลีทั่วไป ต่างก็มาดื่มเพื่อย้อมใจในเรื่องราวที่เขาพบเจอ ชายปริศนาคนนั้นพานาวินไปนั่งโต๊ะตัวหนึ่งซึ่งค่อนข้างปลีกตัวจากที่อื่น เมื่อทั้งคู่นั่งบนโต๊ะ พวกเขาก็สั่งอะไรมาดื่มในทันที
"นายจะดื่มอะไรหล่ะ เบียร์ หรือไวน์??"
"ผมขอน้ำเปล่า ผมต้องมีสติเวลาพูดกับคนที่ไม่รู้จักหน่ะ!!" นาวินพูดขึ้น
"งั้นเอาแบบเบาๆไปแล้วกันนะ" ชายปริศนาคนนั้นพูดแล้วสั่งเครื่องดื่มแบบเบาๆให้กับนาวิน และเมื่อเครื่องดื่มมาถึง พวกเขาก็เริ่มคุยกันในทันที
"เอาหล่ะ ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ ฉันชื่อทอร์ริน ฉันเป็นแค่ไกด์คนหนึ่งหน่ะ ฉันเห็นนายมีความสามารถ ก็เลยต้องบอกอะไรกับนาย ในเวลาที่นายมาปารีสใหม่ๆหน่อย ที่นี่เรามีเขตอิทธิพลของแต่ละแก๊งค์ ซึ่งไม่ค่อยลงรอยกัน แก๊งค์ใหญ่หลักๆจะมีทั้งหมด 4 แก๊งค์ใหญ่ กับ 1 กลุ่มที่กำลังมีบทบาท แก๊งค์ที่ 1 The Crow"
"The Crow มีหัวหน้าแก๊งค์คือ แจ็คสัน ดี ลูเซีย พวกเขาเป็นแก๊งค์ที่มีอิทธิพลและบทบาทสูง เพราะมีนักฆ่าฝีมือดีๆมากมาย พวกเขามีธุรกิจมากมายที่คอยช่วยเหลือประชาชน และพวกเขาต่อต้านการค้ายาและผู้หญิง ถ้าถูกจับได้ว่าขายยาเขตของพวกเขา รับรองศพไม่สวยแน่ๆ"
"แก๊งค์ที่ 2 Black hood กลุ่มนี้ดำเนินการใต้ดิน แต่ก็มีอิทธิพลพอควร หัวหน้าแก๊งค์คืออีวา กรีนวู้ด เธอไม่ค่อยออกสื่อ มักเคลื่อนไหวเชิงลับมากกว่า พวกนี้มีธุรกิจเถื่อนหลายรูปแบบในทุกเขตพื้นที่ อย่าได้คิดจะไปเหยียบตาปลาพวกนี้เด็ดขาด"
"แก๊งค์ที่ 3 ดูแรนด์ เคยยิ่งใหญ่มากแต่ก่อน แต่หลังจากออร์เรก้อน เดอ ดูแรนด์เสียชีวิต หลานสาวของเขา ไอรีน เดอ ดูแรนด์ ก็ขึ้นมาครองตำแหน่งต่อ แม้จะยังไม่ลงตัว แต่พวกเขาก็ยังเข้มแข็งเหมือนเดิมนั่นแหละ"
"แก๊งค์ที่ 4 Lopez Family ส่วนใหญ่พวกเขาไม่ลงมาเล่นข้างถนน พวกเขาอยู่สูงในระดับการเมืองท้องถิ่นเลยหล่ะ หัวหน้าคือ ซาโลมอน โลเปซ หลังจากที่พวกเขารวบรวมแก๊งค์เก่าเสร็จ พวกเขาก็เปลี่ยนชื่อแก๊งค์ใหม่ แล้วดำเนินธุรกิจถูกกฎหมาย แต่พวกเขาก็ยังอันตรายอยู่ดีนหน่ะ"
"ส่วนกลุ่มสุดท้าย พวกไซ่ง่อน เป็นกลุ่มใต้ดินที่กำลังมาแรง พวกเขาทำธุรกิจลับๆในเขตเวียตนาม หัวหน้าพวกเขาชื่อ มาร์ติน โง อ่านยากหน่อย เอาเป็นว่าอย่าไปแย่พวกนี้จะดีกว่า"
"ว่าแต่ คุณมาบอกผมทำไมเรื่องนี้ ผมมาที่เมืองนี้แค่ตามหาแม่ผมนะ??" นาวินถามอย่างสงสัย
"ก็บอกเฉยๆหน่ะ คุณต้องรู้ จะได้ไม่โดนยิงตายข้างถนนหน่ะ แล้วอีกอย่าง ไอ้คนที่คุณทำงานด้วย มันก็ทำงานให้ The crow มาตลอด!!"
"ถ้างั้นก็แปลว่า คุณมาจาก The Crow สินะ??" นาวินเกิดเอะใจแล้วนึกขึ้นได้แล้วถามเขาไป
"เบาๆสิ เอาเป็นว่าเอานามบัตรฉันไป ฉันมีวิธีดึงนายไปหาคุณแจ็คสัน ถ้านายอยู่กับพวกเรา แค่ตามหาแม่นายไม่ยากหรอก" ชายปริศนาจาก The Crow คนนั้นพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เดินออกจากร้านไป แต่เขาก็ไม่สนใจอะไรมากนัก เขาเก็บนามบัตรแล้วเดินออกมาจากร้าน เพื่อที่เขาจะไปแต่งตัวแล้วไปเที่ยวในตอนกลางคืนต่อ เขาเดินออกจากร้านแล้วเดินกลับไปยังห้องพักของเขา แต่ในขณะที่เขากำลังเดินทางกลับ จู่ๆเขาก็เหลือบไปเห็นชายฉกรรจ์สี่คนกำลังรุมชายแก่คนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาจะวางมวยกันด้วย นาวินเห็นดังนั้นจึงขว้างอิฐใส่หัวมันคนหนึ่งไป ทำเอาพวกมันหันมองนาวินเป็นตาเดียว
"เฮ้ย มึงเป็นใครกันวะ??" พวกมันถามนาวินไป
"เป็นพ่อพวกมึงไง สี่คนรุมทำร้ายคนแก่รุ่นพ่อ พวกมึงนี่ไม่น่าเกิดเป็นคนเลยหว่ะ"
"เฮ้ย อย่ามายุ่งดีกว่า ไปซะถ้าไม่อยากตาย!!" พวกมันพูดขึ้นจากนั้นก็ชักมีดพกของพวกมันออกมา
"โฮๆๆๆ น่ากลัวจังเลย ขอเล่นด้วยแล้วกัน!!" นาวินพูดขึ้นจากนั้นก็กระโดดถีบหน้ามันคนหนึ่ง อีกสามคนพยายามจะไล่แทงนาวิน แต่นาวินก็เตะมีดพวกมันออกจนหมด จากนั้นก็ไล่ยำพวกมันจนน่วม พวกมันถึงกับต้องคลานออกจากซอยไปในทันที ส่วนนาวินก็หันไปถามอาการชายแก่คนนั้น
"นี่ลุง ไม่เป็นไรนะ??"
"ไม่เป็นไร ขอบคุณมากที่ช่วย ฝีมือไม่เบาเลยนี่"
"แน่นอนครับลุง มันอยู่ที่หน้าตาและท่าทางด้วย ว่าแต่ลุงเป็นใครกันเนี่ย พวกมันจะเอาเงินจากลุงเหรอ??" นาวินถามไป
"ฉันชื่อรอส ขอบใจอีกครั้งที่ช่วยแล้วกัน คราวหลังฉันจะระวังตัวหน่ะ" รอสคนนั้นพูดขึ้นจากนั้นเขาก็รีบหยิบเอกสารอะไรบางอย่างออกมาจากซอยนั้น นาวินถึงกับสงสัยเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็เดินตามออกมา โดยที่มีสายตาของหญิงสาวคนหนึ่งที่มองเขาจากร้านกาแฟละแวกนั้น และในตอนนั้นเองก็มีพนักงานมาเสิร์ฟกาแฟกับเธอ
"คุณเกลนนิส คุณมองอะไรของคุณหน่ะ??" พนักงานคนนั้นถามเธอไป
"ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่มองอะไรที่น่าสนใจ เอาเป็นว่าแก้วนี้ฉันเลี้ยงนายแล้วกัน" หญิงสาวที่ชื่อเกลนนิสพูดขึ้น จากนั้นเธอก็ควักแบงค์จ่ายค่ากาแฟให้กับเขาไป จากนั้นเธอก็เดินตามนาวินในทันที แต่ในตอนนั้นเองนาวินก็ยังไม่เอะใจอะไรนัก เมื่อนาวินกลับมาถึงห้องของเขา เขารีบไปอาบน้ำและแต่งตัวให้ดูดีที่สุด เพื่อออกไปย่านกลางคืนของปารีส และตามหาแม่ของเขาด้วย
ตกเย็น 20.00 น.
นาวินก็ออกเดินทางไปยังย่านกลางคืนของปารีส ซึ่งในคืนนี้มีอะไรให้นาวินสอดส่องเยอะแยะ แสงสีของบาร์ สถานบริการและคาสิโนที่สาดส่องมากมาย ดึงดูดใจเขามาก นาวินพยายามมองหาร้านที่แม่เขาเปิดไปด้วย แต่ก็ไม่พบวี่แววเลย จนกระทั่งเขาก็มาเจอกับคาสิโนแห่งหนึ่งชื่อว่า ดูแรนด์พาราไดซ์ ซึ่งมีบาร์และผู้หญิงอยู่ที่ด้านในคอยบริการแขกด้วย นาวินไม่รอช้าเดินเข้าไปในคาสิโนในทันที ด้านในคาสิโนตกแต่งอย่างหรูหรา ด้านในมีนักพนันมากมายทั้งในและนอกประเทศ แต่นาวินไม่ได้อยากเล่นพนันอะไรหรอก เขาเดินตรงไปยังร้านอาหารแถวนั้นในทันที และเมื่อนาวินนั่ง พนักงานบาร์ก็มาคอยบริการเขาในทันที แต่อีกด้านหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งในชุดราตรีสีแดงซึ่งกำลังนั่งจิบไวน์ด้านใน โดยมีบอดี้การ์ดสามคนยืนกันท่า หญิงสาวคนนั้นเห็นนาวินก็แอบยิ้ม แล้วพูดกับลูกน้องของเธอในทันที
"นี่ สุภาพบุรุษคนนั้นกินเท่าไหร่ ฉันจ่ายให้เขาเอง บอกพนักงานไป!!"
"ครับคุณหนูมีอา!!" บอดี้การ์ดของเธอพูดขึ้นและไปพูดกับพนักงานร้านไป นาวินนั่งทานอาหารไปอย่างไม่สนใจอะไร ยังไงเขาก็มีเงินจ่ายอยู่แล้ว แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงเอะอะโวยวายมาจากโต๊ะบาคาร่าโต๊ะหนึ่ง ทำเอานักพนันด้านในถึงกับตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งหญิงสาวคนหนึ่งในชุดสูทก็เดินลงจากบันไดมา ทั้งชายและหญิงพนักงานร้านทุกคนต่างก้มหัวให้กับเธอ เธอไม่รอช้ารีบเดินไปยังโต๊ะบาคาร่าตัวปัญหา จากนั้นก็พูดขึ้นในทันที
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย??"
"มันโกงครับคุณไอรีน เราจับได้ มันเลยล้มโต๊ะครับ!!"
"อย่าปากพล่อยสิไอ้ระยำ คิดว่ากูกลัวพวกมึงเหรอ ที่นี่มันก็ขยะสำหรับพวกกูแหละเว้ย!!" ชายนักพนันคนหนึ่งพูดขึ้น จากนั้นพวกเพื่อนๆของเขาก็เตรียมมาล้อมไอรีนไว้ ลูกน้องของไอรีนพยายามจะเล่นงานพวกมันแต่เธอยกมือห้ามไว้ก่อน
"ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน พวกแกจะแน่ซักแค่ไหน" ไอรีนพูดขึ้น จากนั้นก็เริ่มเตะหน้าพวกมัน พวกมันพยายามจะรุมเล่นงานเธอ แต่ไอรีนก็จัดการพวกมันจนเละ แต่มันคนหนึ่งถือมีดเตรียมจะแทงไอรีนข้างหลัง นาวินแอบเห็นดังนั้นจึงหยิบขวดไวน์ของเขามาแล้วขว้างใส่หัวมันในทันที ทำเอาพวกมันบางส่วนหันมาทางนาวินด้วย
"เฮ้ย มึงเสือกอะไรด้วยวะ??" มันคนหนึ่งพูดขึ้น จากนั้นก็มุ่งตรงมาเล่นงานนาวิน แต่นาวินก็กระโดดเตะมันจนกระเด็น หลายคนด้านในตอนนี้ถึงกับกลัว ยกเว้นสายตาของหญิงสาวคนหนึ่ง มีอา ซึ่งมองนาวินต่อสู้อย่างตาไม่กระพิบ นาวินทั้งเตะและต่อยพวกมันจนพวกมันเริ่มจะน่วม แต่ในขณะเดียวกัน ชายร่างใหญ่ผิวดำคนหนึ่งกระชากเสื้อนาวินออก ทำเอานาวินถึงกับเปลือยท่อนบน แต่นาวินก็กระโดดศอกใส่ไอ้ยักษ์นั่น มีอาเห็นเขาถอดเสื้อก็ยิ่งจ้องมองเขาไปกันใหญ่ ทั้งนาวินและไอรีนอัดพวกมันจนพวกมันแทบจะเดินไม่ได้ พวกมันค่อยๆคลานออกจากร้านไปในทันที ลูกน้องไอรีนพยายามจะจับมันแต่ไอรีนสั่งให้ปล่อยพวกนั้นไป จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้น
"ทุกคน สนุกกันต่อเลย คืนนี้ฉันเลี้ยงเครื่องดื่มเอง!!" เมื่อไอรีนพูดขึ้น ทุกคนในคาสิโนก็เฮและทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติ
"นายเป็นใครกัน เพิ่งมาใหม่งั้นเหรอ แต่ก็ขอบใจนะที่ช่วย" ไอรีนหันไปพูดกับนาวิน
"ก็ใช่ ว่าแต่ คุณเคยเห็นผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า??" นาวินถามพลางยื่นรูปแม่ของเขาให้กับไอรีนดู
"โทษที ฉันไม่ค่อยได้เจอใครเท่าไหร่ แต่ฉันจะสืบให้แล้วกัน โทไบอัส เบิกชุดสูทให้เขาชุดนึง!!" ไอรีนพูดพลางหยิบรูปของนาวินมา ส่วนตัวนาวินก็เอาเสื้อตัวเองที่ฉีกขาดมาคลุมตัวเองแล้วกลับไปทานอาหารที่โต๊ะต่อ เมื่อทานเสร็จ นาวินจะเรียกให้พนักงานคิดเงิน แต่พนักงานก็บอกว่ามีคนจ่ายให้เขาแล้ว ซึ่งนั่นก็คือมีอาที่ส่งจูบให้กับนาวิน นาวินยิ้มจากนั้นก็จะกลับห้องของเขาเพื่อพักผ่อน
"สืบทีว่าเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหน" มีอาบอกกับลูกน้องของเธอให้ช่วยสืบเรื่องนี้
เช้าวันต่อมา นาวินตื่นขึ้นมาจากห้องของเขา เขาแต่งตัวเพื่อไปทวงหนี้บ้านต่างๆ เพื่อเอาเงินไปให้กับโคลิน เขาเดินไปตามบ้านต่างๆเพื่อทวงหนี้ตามบัญชีที่โคลินให้ บางครั้งก็ได้มาแบบง่ายๆ แต่บางครั้งเขาก็ต้องใช้กำลังกับพวกมัน เพราะพวกมันเหลือขอ และในช่วงเที่ยง เขาเดินทางไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อหาข้าวกลางวันทาน เขานับเงินที่ไปทวงมาได้ ซึ่งได้ราวๆ 1000 ฟรังก์ เขาแอบคิดไปเรื่อยว่าจะได้ส่วนแบ่งเท่าไหร่ ในขณะที่เขากำลังนั่งนับเงิน จู่ๆหญิงสาวคนหนึ่งก็เดินมานั่งที่โต๊ะเขา จากนั้นก็คุยกับเขาในทันที
"คุณมาใหม่ที่นี่อย่างงั้นเหรอ??"
"ใช่ คุณถามเป็นคนที่สองแล้วนะ คุณต้องการอะไรกันแน่??" นาวินถามอย่างสงสัย
"ฉันคาร์ลอยน์ เกลนนิส เป็นนักข่าวหน่ะ ตอนนี้ฉันได้ข่าวมาว่าเรื่องของคุณโด่งดังไปในหมู่มาเฟียทั้งแก๊งค์แล้ว เรื่องที่คุณเล่นงานพวกคนที่อยู่ในคาสิโนคุณไอรีนหน่ะ ตอนนี้คุณดังมากเลยนะ"
"แต่ผมไม่อยากมาทางนี้หรอก ผมแค่ตามหาคน มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ ผมจะกินข้าวหน่อย!!" นาวินพูดขึ้น จากนั้นเขาก็นั่งทานขนมปังที่เขาสั่งมา
"ก็ได้ แต่ถ้าคุณอยากรู้อะไรเพิ่ม ติดต่อฉันได้!!" เกลนนิสพูดขึ้น จากนั้นเธอก็วางนามบัตรและเดินออกจากร้านไป ปล่อยให้นาวินนั่งมองด้านหลังไป แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง หญิงสาวคนหนึ่งก็มานั่งที่โต๊ะของเขาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แล้วก็นั่งคุยอะไรบางอย่างกับเขา
"นี่คุณ คุณบอกว่าคุณตามหาคนอย่างงั้นเหรอ??"
"ใช่ เธอเป็นแม่ผมเอง มีอะไรหรือเปล่า??" นาวินถามอย่างสงสัย
"ฉันชื่อการ์เนตต้า กวินน์โดลิน ฉันว่าฉันน่าจะช่วยคุณตามหาแม่ของคุณได้นะ"
"คุณพูดจริงเหรอ แล้วคุณรู้จักแม่ผมงั้นเหรอ??" นาวินถามอย่างตื่นเต้น
"อ่า ไม่ใช่อย่างงั้น แต่ฉันพอมีคนรู้จักในย่านปารีส ฉันให้พวกเขาช่วยตามหาได้นะ แต่ว่า คุณพักอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ??" การ์เนตต้าถามอย่างสงสัย
"ผมพักอยู่ห้องเช่าเล็กๆแถวนี้ ถ้าคุณเจอ รบกวนบอกผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ!!" นาวินพูดขึ้นจากนั้นก็จับมือเธอ แล้วเดินออกจากร้าน ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็มองเขาอยู๋ด้านหลัง จากนั้นก็ค่อยๆเดินออกจากร้านไปเพื่อไปที่ไหนซักแห่ง
ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งในเขตชานกรุงปารีส คฤหาสน์หลังใหญ่ตกแต่งหรูหราพร้อมชายฉกรรจ์ในชุดสูทหน้ากากสีดำเดินไปรอบๆเพื่อรักษาความปลอดภัย ชายคนหนึ่งขับรถมาที่ด้านหน้าคฤหาสน์ จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในบ้านทันที และด้านในบ้าน ชายคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่คนอื่นๆก็นั่งดื่มอะไรกันเพลินๆ ชายคนนั้นรีบไปกระซิบข้างหูชายที่กำลังอ่านหนังสือในทันที
"นี่นายพูดจริงเหรอ??" ชายคนที่อ่านหนังสือถามเขาไป
"ครับคุณแจ็คสัน ทอร์รินเป็นคนไปคุยกับเขาเองครับ!!" ชายคนนั้นพูดต่อ จากนั้นชายคนที่ชื่อแจ็คสันผู้สวมสร้อยรูปอีกาดำก็ลุกขึ้นในทันที
"อืม มีหน้าใหม่เข้ามาในเมืองงั้นเหรอ เราจะทำยังไงดีครับ??" ชายคนหนึ่งที่นั่งดื่มไวน์ในห้องถามแจ็คสันไป
"ไม่รู้สิเควิน ว่าแต่ หมอนั่นมีประวัติยังไงต่อหล่ะ??" แจ็คสันหันไปถามลูกน้องของเขา
"ทอร์รินบอกว่าเขามาตามหาคน แต่ตอนนี้เขาทำงานให้กับโคลินครับ"
"หือ มันจะแน่ซักแค่ไหนเชียวไอ้หน้าอ่อนนั่นหน่ะ แค่ทำงานให้ไอ้กุ๊ยโคลินเนี่ย??" ชายอีกคนในห้องถามไป
"ฉันบอกนายใช่ไหมแอ็กเซล เรื่องความประมาทหน่ะ" แจ็คสันหันไปตำหนิเขา
"ว่าแต่ จะรู้ได้ยังไงว่าหมอนั่นจะไม่สร้างปัญหาเพิ่มเติมหล่ะ??" หญิงสาวอีกคนในห้องถามอย่างสงสัย
"นั่นแหละที่ฉันจะส่งพวกเธอไปสอดแนม ทาเทียนา ยังไงก็ฝากเธอจับตาเขาด้วย"
"รับทราบค่ะ!!" ทาเทียน่ารับคำสั่งไป
"ถ้าเกิดเขาช่วยพวกเราได้ จะรับเขามาเป็นสมาชิกหรือเปล่าหล่ะ??" เควินถามพวกเขาไป
"ดูเหมือนคุณจะสนใจเด็กใหม่คนนี้เป็นพิเศษนะ??" แอ็กเซลพูดตอบเขาไป
"ถ้าหมอนั่นมีฝีมือ ก็น่าจะลองใช้งานหน่อย เอาเป็นว่าจับตาดูเขาไว้ ถ้าก่อปัญหาให้กับพลเรือนและพวกเรา ก็เก็บเขาซะ!!" แจ็คสันพูดทิ้งท้ายไว้ จากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในห้องของเขาต่อ เพื่อเริ่มงานอะไรบางอย่างของเขา
ณ บาร์ลึกลับแห่งหนึ่ง ซึ่งหน้าฉากดูเหมือนกับห้องใต้ดินที่ซมซ่อ แต่เมื่อลงไปด้านในบาร์ บรรยากาศก็ต่างจากดานนอกราวกับฟ้ากับเหว มีนักดื่มและเศรษฐีมากมายมานั่งดื่มเครื่องดื่มที่นั่น รวมถึงมีการเปิดเพลงเต้นรำ เล่นสนุ๊กเกอร์ รวมถึงตั้งโต๊ะเล่นไพ่ก็มี และที่โซนเครื่องดื่ม ชายวัยสูงอายุคนหนึ่งกำลังเช็ดแก้วน้ำอย่างบรรจง จากนั้นก็ผสมเหล้าค็อกเทลแล้วยื่นให้กับหญิงสาวคนหนึ่งในชุดฮู้ทที่มานั่งดื่มเหล้าไปด้วย และในขณะเดียวกันนั้นเอง หญิงสาวคนนั้นก็พูดขึ้นกับชายแก่ในทันที
"คุณแซนเดอร์ คุณคงจะได้ข่าวที่คาสิโนดูแรนด์แล้วสินะ"
"ก็ได้ยินมาอยู่คุณอีวา ได้ยินว่าไอรีนเธอเกือบถูกลอบสังหารหน่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา เมืองนี้ได้ป่วนแน่!!" แซนเดอร์ตอบไป
"แต่หนูว่า พวกมันไม่น่าสนใจหรอก แต่ชายหนุ่มที่มาช่วยเธอไว้น่าสนใจกว่า ว่ามั้ยอิซาเบล??" หญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่หันไปถามหญิงสาวข้างๆเธอ
"นั่นสิ อยากรู้เหมือนกันว่าเขาชื่ออะไรนะ โอลิเวีย" อิซาเบลตอบกลับไป
"ยังไงก็รอดูไปก่อนแล้วกัน ว่าแต่กิจการบุหรี่เถื่อนเป็นยังไงบ้างคุณแซนเดอร์??" อีวาถามอย่างสงสัย
"อ้อ ตอนนี้กำลังไปได้ดีเลย ทหารตำรวจบางส่วนมาซื้อกันด้วยหล่ะ" แซนเดอร์พูดขึ้น
"ดี เพราะเราจะเปิดร้านบังหน้า ไม่ให้ใครรู้ รับรองว่าทำกำไรได้เยอะแน่ๆ" อีวาพูดขึ้น
"แล้วเรื่องที่พวกกุ๊ยแถวนี้มาปล่อยผงในเขตเราหล่ะคะ??" อิซาเบลถามอย่างสงสัย
"ก็เริ่มจัดการพวกมันเงียบๆ เอาของมันมาปล่อยต่อ แค่นั้นหล่ะ" อีวาพูดขึ้น
"ยาเสพติดมันไม่ดีนะคะหนูว่า" โอลิเวียพูดปรามขึ้น
"ถ้าไอ้พวกโง่อยากฆ่าตัวตายนัก ฉันก็จะสงเคราะห์ให้" อีวาพูดขึ้น
"เอาเป็นว่า ยังไงก็ดำเนินการต่อแล้วกันนะ" แซนเดอร์พูดขึ้นจากนั้นเขาก็ไปเสิร์ฟเหล้าให้กับชายคนหนึ่งที่เพิ่งจะมานั่ง และอีกด้านหนึ่งของร้าน ชายวัยกลางคนสองคนในชุดหนังสัตว์กำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างสบายอารมณ์ท่ามกลางเพลงแจ๊สที่เปิดจากเครื่องเล่นแผ่นเสียงด้วย
"ปลอดภัยดีนะครับคุณรอส??"
"แน่นอนอัลเฟรด นี่ไงของที่คุณต้องการ!!" รอสยื่นซองเอกสารให้กับอัลเฟรด อัลเฟรดรีบหยิบมันมาในทันที จากนั้นก็เก็บในกระเป๋าของเขาไป
"ถ้าไม่ได้คุณช่วยนี่เราไม่มีข้อมูลเลยนะครับ"
"ไม่หรอก มีชายคนหนึ่งช่วยผมไว้ ไม่งั้นผมเองคงไม่รอดหรอก" รอสพูดขึ้น
"อืม ดีแล้วหล่ะ ระหว่างนี้คุณก็เก็บตัวเงียบๆไปก่อนก็แล้วกัน" อัลเฟรดพูดกับเขาและชนแก้วกับเขาแล้วดื่มเหล้าต่อ
ณ ตึกสูงใจกลางกรุงปารีส ในย่านสำนักงานกลางเมือง ป้ายตึกเขียนชื่อกิจการอย่างใหญ่โตว่า "Lopez Estate" ซึ่งด้านในมีพนักงานทั้งชายหญิงเดินเข้าออกกันขวักไขว่ โดยเฉพาะที่ห้องชั้นบนสุด ซึ่งเป็นห้องสวีทใหญ่มีโต๊ะทำงานของชายคนหนึ่ง ซึ่งกำลังเขียนงานอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะ ในขณะเดียวกันนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู แล้วหญิงสาวคนหนึ่งก็ถือเอกสารมาหาเขาในทันที
"คุณโลเปซคะ มีรายงานแจ้งค่ะ"
"มีอะไรคุณเลขา ว่ามาเลย??" โลเปซถามอย่างสงสัย
"ตอนนี้โครงการหมู่บ้านชานกรุงปารีส ผลประกอบการดีมากเลยค่ะ มียอดสั่งจองเพิ่มขึ้น 28 เปอร์เซ็นต์เลยค่ะ"
"อืม ดี แล้วเขตดาวน์ทาวน์กับเขตเวียตนามหล่ะ เป็นยังไงบ้าง??"
"บางพื้นที่ยอมขายให้ แต่บางพื้นที่ก็ไม่ยอมขายค่ะ!!"
"ไม่เป็นไร แค่นี้ผลประกอบการก็ดีมากแล้วหล่ะ แล้วคุณเลขา ผมได้ยินว่าไอรีน หัวหน้าแก๊งค์ดูแรนด์เกือบโดนลอบสังหารนี่เรื่องจริงหรือเปล่า??" โลเปซถามอย่างสงสัย
"จริงค่ะ แต่ก็มีคนมาช่วยไว้ ทำให้รอดมาได้ค่ะ"
"อืม ช่างเถอะ ปล่อยพวกมันฆ่ากันให้ตาย แต่อย่าให้มันมาเหยียบเท้าเราแล้วกัน" โลเปซพูดขึ้น จากนั้นเขาก็ให้เลขาออกไปนอกห้องทันที
ณ ย่านของชาวเวียตนามในฝรั่งเศส ซึ่งเป็นย่านที่คนเวียตนามอาศัยอย่างพลุกพล่าน ซึ่งส่วนใหญ่พวกเขาเป็นแรงงาน ไม่ก็ค้าขายเล็กน้อยๆ แต่ก็มีบ้างที่พวกเขาทำธุรกิจใหญ่ๆ โดยใช้คนฝรั่งเศสเป็นนอมินี และในวันเดียวกันนั้นเอง ชายคนหนึ่งที่กำลังขี่จักรยานมาอย่างเร่งรีบ ฝ่าคนงานที่กำลังขนลังเดินกันไปมา และเมื่อเขามาถึงจุดหนึ่ง เขาก็จอดรถในทันที โดยที่มีชายชาวเวียตนามอีกคนหนึ่งกำลังยืนรอเขาอยู่
"เฮ้ย ชาร์ลี มาสายนะนายเนี่ย!!"
"นิดเดียวเองน่าโจอี้ นายก็รู้นี่ฉันไม่มีพลาดอยู่แล้ว" ชาร์ลีผู้ขี่จักรยานตอบกลับ
"เออ แล้วเอาของมาได้หรือเปล่าวะ??" ชาร์ลีได้ยินดังนั้นก็เอาของในกระเป๋า ซึ่งก็คือบุหรี่เถื่อนที่พวกเวียตนามทำขึ้นมาเอง
"นี่ เอามาหล่ะ ทั้งซองนี้ อย่างต่ำก็ 800 ฟรังก์ บอกเลยกำไรงามๆ" ชาร์ลีพูดขึ้น
"มีแค่นี้เหรอวะ คุณมอร์ตี้ไม่พอใจแน่ๆ" โจอี้ทัดทานไป
"เออ หามาได้แค่นี้แหละ เชื่อดิ ขายเท่านี้ไปก่อน รับรองว่ากำไรงามแน่ๆ" ชาร์ลีพูดขึ้น
"เออๆ เอาเถอะ ยังไงก็ขายให้ออกก็แล้วกัน" โจอี้ตอบกลับไป
"ว่าแต่ คืนนี้คุณมอร์ตี้จะเอายังไงต่อหล่ะ??" ชาร์ลีถามอย่างสงสัย
"คุณมาร์ตี้พูดว่าพวกเขาจะไปเล่นงานแก๊งค์แอฟริกันที่มันเล่นคนของพวกเราคืนนี้ นายจะเอาด้วยเปล่าหล่ะ??" โจอี้ถามอย่างสงสัย
"แน่นอน แต่งานนี้ฉันเล่นแรงนะเว้ย!!" ชาร์ลีตอบกลับเพื่อนของเขาไป
อีกด้านหนึ่ง ประเทศเยอรมนี สำนักงานหน่วยงานเกสตาโป บ้านพักของไรน์ฮาร์ด ไอดริช หัวหน้าหน่วยเกสตาโป เขานั่งทำงานอยู่บนโต๊ะอย่างสบายอารมณ์ แต่จู่ๆคนของเขาก็มารายงานเขาว่ามีแขกมาเยี่ยม และในตอนนั้นเอง แขกคนนั้นก็เดินเข้ามาในห้องของเขาในทันทีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ไง พี่ไรน์ฮาร์ด!!”
“เฮ้ย ฟริตซ์ สบายดีนะน้องชาย??”
“แน่นอนพี่ ช่วงนี้ผมก็ทำธุรกิจไปเรื่อย ขอบคุณที่พี่เอาของจากพวกยิวมาให้ผมมาก ทำกำไรได้อื้อเลย”ฟริตซ์ตอบไป
“ว่าแต่ นายมาที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่าหล่ะ??”ไรน์ฮาร์ดถามน้องชายของเขาไป
“ผมว่าจะทำธุรกิจในโปแลนด์หน่ะ ผมรู้อีกไม่นานพวกพี่ต้องโจมตีโปแลนด์แน่ๆ และนี่ผมอยากแนะนำลูกน้องใหม่ของผม วาล เฟนเบิร์ก เธอนี่มือหนึ่งเลย!!”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณไรน์ฮาร์ด!!”วาลแนะนำตัวไป
“อืม ว่าแต่ผลประโยชน์ในซูเดนมันไม่พอหรือไงเนี่ยนาย??”ไรน์ฮาร์ดถามไป
“เอาน่าพี่ ผมรู้ว่าพี่ช่วยผมได้ ยังไงก็ลองดูหน่อยแล้วกัน” ฟริตซ์ขอพี่ชายเขา
“เอางั้นก็ได้ แต่แบ่งกำไรพี่ด้วยก็แล้วกัน”ไรน์ฮาร์ดพูดขึ้น
“ถ้างั้นเรามาดื่มฉลองกันเลยดีกว่า!!”วาลพูดขึ้น จากนั้นเธอก็ไปหยิบวิสกี้ที่วางบนโต๊ะอีกด้านหนึ่งมาแล้วรินให้พวกเขาทั้งคู่ดื่มในทันที
และอีกด้านหนึ่งของเยอรมัน สำนักงานหน่วยSSไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์ในตอนนั้น ก็กำลังมุ่นอยู่กับการเล่นงานชาวยิวที่อยู่ในประเทศ และในตอนนั้นเอง เขาก็ได้เรียกทหารคนหนึ่งมาพบกับเขา ชายร่างสูงนัยน์ตาสีขาวเดินเข้ามาหาฮิมม์เลอร์ จากนั้นก็ทำความเคารพเขาที่นั่งอยู่
“ไฮล์!!”
“สวัสดี คุณคือสิบเอกอดัม มิลเลอร์สินะ??”
“ใช่ครับท่าน!!”มิลเลอร์ตอบไป
“ผมชอบผลงานของคุณที่ซูเดนเทนแลนด์มาก ผมจะเลื่อนยศให้คุณเป็น ร้อยตรี หวังว่าคุณจะชอบนะ!!”
“เป็นเกียรติที่ได้รับใช้ครับท่าน!!”มิลเลอร์พูดขึ้น
“อีกไม่นานเราคงต้องโจมตีโปแลนด์ พวกยิวในเยอรมันตอนนี้ก็กระจัดกระจายไปจนหมด ในประเทศอื่น ฉันอยากให้นายจับตัวพวกมันมาให้หมด ไม่ว่าจะวิธีไหน”
“รับทราบครับท่าน แต่ผมขอตำรวจในบังคับบัญชาด้วยครับ!!”มิลเลอร์พูดขึ้น
“ได้ ถ้างานที่นี่สำเร็จ คุณจะได้คนตามต้องการเลย”
“รับทราบครับท่าน!!”มิลเลอร์ตอบกลับไป
ณ คฤหาสน์หรูแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างเขตปารีสและพระราชวังแวร์ซายน์ ท่ามกลางพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ คฤหาสน์แห่งนั้นมีบอดี้การ์ดในชุดสูทเดินไปเดินมามากมาย และด้านในบ้าน หญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนเคารพอัฐิของใครบางคน ในระหว่างที่เธอกำลังจะหันออกมานอกห้อง จู่ๆก็มีชายผิวดำคนหนึ่งเดินมาหาเธอเพื่อรายงานอะไรบางอย่างกับเธอ
“คุณไอรีนครับ ปัญหาในคาสิโนเราจัดการเรียบร้อยแล้วครับ”
“ขอบใจโทไบอัส!!”ไอรีนตอบเขาไป
“นี่พี่ไอรีน พี่โดนลอบสังหารครั้งนี้ครั้งที่สามแล้วนะ!!”ชายคนหนึ่งที่มากับโทไบอัสพูดขึ้น
“ใช่พี่ ผมว่าต้องเป็นฝีมือออเรียสแน่ๆ เราน่าจะจัดการกับมันตั้งนานแล้ว!!”ชายอีกคนหนึ่งก็บอกเหมือนกัน
“แต่เรายังไม่มีหลักฐานอะไรเลยนะสตีฟ ไลน์นิ่ง เราต้องใจเย็นก่อน”ไอรีนตอบไป
“ถ้าเรื่องนั้นผมจะจัดการเอง ไอ้พวกนี้ถ้าไม่มีหลักฐานมันก็แถไปได้เรื่อยๆนั่นแหละ!!”
“ขอบใจมากฮันเตอร์ ไปจัดการตามนั้นแล้วกัน”ไอรีนพูดขึ้น
“ว่าแต่ ไอ้หนุ่มที่เล่นงานพวกมันนี่เป็นใครกันครับ??”โทไบอัสถามอย่างสงสัย
“อ้อ เขาแค่เพิ่งจะมาปารีสหน่ะ นายช่วยตามหาผู้หญิงคนนี้ให้ฉันหน่อยสิ!!”ไอรีนยื่นรูปที่ได้จากนาวินให้เขา จากนั้นโทไบอัสก็ติดตามในทันที
“นั่นใครกันเหรอพี่??”ไลน์นิ่งถามอย่างสงสัย
“แม่ของเขา เขามาตามหาแม่ของเขาหน่ะ”ไอรีนตอบไป
“ลูกแหง่ซะด้วย ตามหาแม่ก็ไม่บอก”ฮันเตอร์แซวไป
“นั่นดิ ไม่เหมือนพวกเรา ทำอะไรสบายๆ”สตีฟบอกไป
“นี่ๆๆ อย่าปากมาก รีบไปทำงานซะก่อนที่ฉันจะเตะพวกนายเรียงตัว ไปๆๆๆ”ไอรีนต้องรีบไล่น้องชายจอมซนให้กลับไปทำงาน ส่วนตัวเธอก็จะออกไปคุมกิจการของเธอเหมือนกัน
ณ โบสถ์แห่งหนึ่งในกรุงปารีส ซึ่งตั้งอยู่ใจในย่านที่ผู้คนพลุกพล่าน ด้านในโบสถ์ ผู้คนต่างร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าอย่างร่าเริง จนกระทั่งจบการร้อง ผู้คนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน และมีชายคนหงึ่นพร้อมกับหญิงสาวในชุดแม่ชีก็เดินเข้ามาหาหญิงสาวสองคน ที่กำลังนั่งอยู่ สองคนนั้นเดินไปหาเธอทั้งคู่ในทันที
“สวัสดีทั้งสองคน มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า??”ชายคนนั้นถามไป
“เราทั้งคู่อยากจะสารภาพบาปหน่อย ท่านช่วยเราได้หรือเปล่าหล่ะ??”หญิงสาวคนนั้นพูดขึ้น
“พวกเราไม่ใช่บาทหลวง แต่ถ้าอยากพูดอะไร เราฟังได้นะ!!”หญิงสาวอีกคนที่อยู่ข้างๆผู้ชายพูดขึ้น
“น่าสนใจ ว่าแต่พวกคุณเป็นใครกันหล่ะ??”หญิงสาวอีกคนถามไป
“ฉันเวเวอร์ เอ็มเมอร์รอย แล้วนี่ก็ลูกศิษย์ฉัน เกรย์ แพนดาก้อนหน่ะ”
“ฉันเอลต้า อิกเลเซีย แล้วนี่ก็เพื่อนฉัน แจน” เอลต้าตอบไป
“ว่าแต่ พวกเธอมีอะไรอยากจะพูดหรือเปล่า ถ้าจะพูดก็พูดได้เลยนะ??” เกรย์ถามพวกเธอสองคนไป
“เรื่องของฉันอาจจะยาว ยังไงก็ลองฟังดูนะคะ”แจนพูดขึ้น จากนั้นพวกเธอสองคนก็เริ่มเล่าเรื่องราวของพวกเธอให้กับเวเวอร์ และอีกด้านหนึ่งของโบสถ์ หญิงคนหนึ่งก็เดินมายังเวเวอร์ จากนั้นก็คุยกับพวกเขาในทันที
“ว่าไงบ้างหล่ะ สารภาพบาปกันอยู่เหรอ??”หญิงสาวคนนั้นถามไป
“คุณเดลล่า สุภาพสตรีสองคนนี้มาขอให้เราช่วยสารภาพบาปหน่ะ!!”เวเวอร์พูดขึ้น
“อืม ได้สิ ว่าแต่ พวกเธอสองคนรู้จักอีวา กรีนวู้ดหรือเปล่า??”เดลล่าถามเธอสองคนไป
“โห ลือกันว่าเธอเป็นหัวหน้าแก๊งค์Black Hoodเลยนะคะ”เอลต้าพูดขึ้น
“แล้วพอจะมีวิธีเจอเธอได้หรือเปล่าหล่ะ??”เดลล่าถามต่อไป
“เท่าที่รู้จากวงในนะคะ คุณอีวามักจะเคลื่อนไหวในเชิงลับ ไม่มีใครเจอเธอมาได้ซักพักแล้ว”แจนตอบไป
“ตั้งแต่เธอมาที่นี่เธอตามหาแต่อีวามานานแล้ว ตกลงเธอเป็นอะไรกับอีวากันหล่ะ??”เวเวอร์ถามอย่างสงสัย
“ขอฉันได้เจอก่อน แล้วฉันจะบอกเอง”เดลล่าพูดขึ้น จากนั้นเธอก็เดินหันกลับไปที่บันไดชั้นสองของโบสถ์ต่อ
ณ ห้องพักห้องหนึ่งในกรุงปารีส ชายแก่ร่างอ้วนคนหนึ่งกำลังถูกมัดมือมัดเท้าแล้วนอนในอ่างอาบน้ำ โดยที่มีชายคนหนึ่งกำลังถือมีดแล้วลับมันเพื่อเตรียมจะเชือดชายที่นอนอยู่ในอ่าง
“อย่า อย่าฆ่าฉัน!!”
ชายคนนั้นพยายามจะร้องขอชีวิต
“พูดห่าอะไรฟังไม่รู้เรื่องเว้ย!!”นักฆ่าคนนั้นต่อยหน้าชายคนนั้นไป จากนั้นก็ค่อยๆเชือดแขนทั้งสองข้างให้เลือดออกมา จากนั้นก็เปิดน้ำในอ่างไปด้วย
“ถ้าแกบอกฉันว่าเงินอยู่ที่ไหน ฉันจะให้แกไปสบายๆ”นักฆ่าคนนั้นพูดขึ้น
“อยู่ในตู้เซฟ รหัส 564125”
ชายคนนั้นรีบไปที่ตู้เซฟ จากนั้นก็ไปใส่รหัสตู้เซฟ เมื่อเปิดออกมาเขาก็เห็นเงินกองอยู่เป็นฟ่อน เขารีบกวาดเงินไปทั้งหมดในทันที จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ แล้วยิงกบาลชายคนนั้นจนตายคาที่ จากนั้นเขาก็กวาดเอาเงินทั้งหมดออกมาด้านนอก แล้วขึ้นรถของเขาในทันที โดยที่มีชายคนหนึ่งนั่งมากับเขาอยู่แล้ว จากนั้นการสนทนาก็เริ่มขึ้นในทันที
“งานแรกในฝรั่งเศสเป็นไงบ้างหล่ะชินาอิ??”
“ก็ดี แล้วส่วนแบ่งที่เราตกลงไว้หล่ะ??”
“พอถึงที่หมายก็แบ่งเงินเลย รับรองว่าได้ตามที่ตกลงแน่ๆ”
“ดี เพราะผมก็ไม่อยากฆ่านายจ้างเหมือนกัน!!”ชินาอิพูดขึ้น จากนั้นเขาก็ขับรถต่อไปเรื่อยๆ เพื่อไปแบ่งเงินตามที่ได้ตกลงกันไว้
ณ เขตชานเมืองปารีส หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งรถโดยสารกลับมาที่บ้านของเธอ ผ่านบรรยากาศที่ค่อนข้างเป้นใจ จนกระทั่งเมื่อเธอมาถึงบ้าน เธอก็เดินเข้ามาในบ้าน ในระหว่างที่สมาชิกด้านในบ้านกำลังรอให้เธอกลับมาพวกเขารีบไปต้อนรับเธอในทันที
“เอลเซ่ กลับมาแล้วเหรอลูก??”
“ค่ะแม่ วันนี้งานยุ่งนิดหน่อยหน่ะค่ะ”เธอตอบกลับไป
“เออนี่ ลูกได้ฟังข่าววิทยุหรือเปล่าตอนนี้??”
“ข่าวอะไรเหรอคะพ่อ??”เอลเซ่ถามอย่างสงสัย
“ข่าวที่ตอนนี้พวกเยอรมันยึดทั้งสโลวาเกียหน่ะ อีกไม่นานพวกเขาคงก่อสงครามแน่ๆ”
“พวกนั้นไม่มีทางบุกฝรั่งเศสได้หรอกค่ะ สงครามโลกครั้งที่1 พวกเขาก็แพ้นี่คะ”เอลเซ่ตอบกลับไป
“ก็ใช่ แต่คราวนี้พวกมันคงจะไม่หยุดจนกว่ายุโรปจะเป็นของมันแน่ๆ”พ่อของเธอพูดขึ้น
“ช่างเถอะค่ะพ่อ ยังไงฝรั่งเศสก็เข้มแข็งอยู่แล้ว”เอลเซ่พูดขึ้น
“ว่าแต่ ลูกกินอะไรมาหรือยังหล่ะ??”แม่ของเธอถามเธอไป
“ยังเลยค่ะ ยังไงก็ขอกินก่อนเลยนะคะ!!”เอลเซ่พูดขึ้น จากนั้นเธอก็หยิบขนมปังที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมาจิ้มกับน้ำซุปแล้วทานอย่างเอร็ดอร่อย
กลับมายังโกดังสินค้าของโคลิน หลังจากที่นาวินทวงหนี้ตามใบสั่งที่เขาสั่ง นาวินก็เอาเงินก้อนนั้นไปหาโคลิน ในวันนี้เขาเก็บเงินได้มากกว่าที่คาดไว้เสียอีก เขาเอาเงินนั้นไปวางไว้ที่โต๊ะของโคลินในทันทีในขณะที่เขากำลังนั่งกินสเต๊กอยู่
“วันนี้ผมทวงมาได้ 2500 ฟรังก์ครับ!!”
“โห เกินกว่าที่ฉันคาดไว้ซะอีก ไอ้ที่พวกมันบอกว่าไม่มีเงินคงตอแหลทั้งเพ วันนี้นายเอาไป 500 ฟรังก์แล้วกัน”โคลินพูดขึ้นจากนั้นก็ยื่นเงินให้กับนาวิน 500 นาวินรีบรับเงินมาในทันที
“นายทำได้ดีกว่าที่คิด เอาเป็นว่า พรุ่งนี้นายพักผ่อนไปก่อนแล้วกัน อีกวันนายค่อยมาหาฉัน วันนี้นายไปได้!!”
โคลินพูดขึ้น จากนั้นนาวินก็กลับไปที่บ้านของเขาเพื่อพักผ่อน วันนี้เขาได้เงินมาตั้ง 500 ฟรังก์ คงต้องหาอะไรดีๆกิน หาเสื้อผ้าสวยๆซื้อหน่อยแล้วหล่ะเขาไม่รอช้าเดินทางไปยังย่านการค้าที่ผู้คนจากหลายแหล่งเดินทางมาเพื่อจับจ่ายใช้สอยของใช้ต่างๆ นาวินมองย่านนั้นอย่างตื่นเต้น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเดินเข้าไป จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินมาสะกิดเขา แล้วพาเขาไปนั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่งในทันที
“เฮ้ นอร์วิน มาทีนี่ทำไมหล่ะ??”
“คุณทอร์ริน ผมมาซื้อของหน่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่า??”
“อ้อ คือว่าผมจะจ้างให้คุณทำอะไรหน่อยหน่ะ”
“หือ จ้างผมเนี่ยนะ??ทำอะไรหล่ะ??” นาวินถามอย่างสงสัย
“ในร้านนี้ มันจะมีร้านเหล้าร้านหนี่ง ซึ่งความจริงมันคือเหล้าเถื่อน หลังร้านมันเก็บเหล้าเถื่อนไว้มากมาย ถ้ามันเอามาขาย คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ”
“แล้วทำไมคุณไมแจ้งตำรวจหล่ะ??”นาวินถามไป
“ก็พวกมันจ่ายส่วยให้ตำรวจหน่ะสิ เราเลยทำอะไรพวกมันไม่ได้ แต่ถ้านายลุย มันจะเหมือนกับว่ามีการปล้น พวกตำรวจคงไม่ค่อยสนใจหรอก”ทอร์รินพูดขึ้น
“งั้นเหรอ แล้วผมจะได้อะไรงั้นเหรอ??”
“งานนี้ค่าจ้าง 300 ฟรังก์ ถ้านายทำสำเร็จ นายอาจจะไปพบกับสมาชิกแก๊งค์The Crowก็ได้ พวกเขาอาจจะตามหาแม่นายให้นายด้วย”ทอร์รินพูดขึ้น
“ก็ได้ ถ้างั้นผมจะลองดู!!”นาวินพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปยังเขตของห้างในทันที โดยที่ในตอนนั้น ชายคนหนึ่งในผ้าปิดหน้ารูปอีกาดำก็เดินเข้ามาสะกิดหลังของทอร์ริน ทอร์รินเห็นเขาก็ตกใจแล้วรีบต้อนรับเขาในทันที
“คุณเควิน มาเองเลยเหรอครับเนี่ย??”
“เออ ได้ข่าวว่า เด็กใหม่ของนายมันมีของ ฉันเลยอยากมาเห็นด้วยตัวเองหว่ะ!!”เควินพูดขึ้น
“แน่นอนครับ หมอนี่คนจริง เชื่อผมเถอะครับ”ทอร์รินพูดขึ้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็มองนาวินที่กำลังเดินเข้าไปในร้านเหล้าเถื่อนอย่างใจจดใจจ่อ
===============================================================
งานใหม่ของนาวินจะเป็นอย่างไร แล้วเขาจะตามหาแม่ของเขาเจอหรือเปล่า อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ อาจมีตัวละครบางคนที่ยังไม่ออกมา แต่ไม่ต้องห่วง ออกมากันครบแน่นอนครับ
ความคิดเห็น