Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #33 : ตอนที่ 28 : สงครามใหม่ปะทุ

ในการประชุมสภาของนอลโวร่า ในตอนนั้นเองซอลเรียกประชุมผู้แทนสภาทั้งหมด เนื่องจากว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องความเป็นความตายของประเทศของพวกเขา หลังจากที่ตัวแทนสภามากันครบ พวกเขาก็เริ่มประชุมกันในทันที

“พวกเราต้องทำอะไรซักอย่างนะ”

“ใช่ๆ ไม่งั้นประเทศมหาอำนาจจะประกาศสงครามกับเราได้นะ”

ซอล : ใจเย็นก่อนผู้แทนทุกท่าน ตอนนี้เรากำลังคิดหาทางแก้อยู่

“ว่าแต่ ท่านว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้กันหล่ะ”

ซอล : ผมก็ไม่รู้ แต่อีกไม่นานเราต้องรู้แน่ๆ

“แล้วเราจะทำยังไงกันต่อหล่ะ ประเทศเราเพิ่งจะเป็นประเทศใหม่ด้วยนะ”

ซอล : เราควรจะส่งข้อความไปยังสถานทูต เราจะตามหาตัวผู้ก่อการโดยเร็วที่สุด

“แต่คงต้องรีบหน่อยนะครับท่าน ตอนนี้หลายประเทศเริ่มจะหมดความอดทนแล้วครับ”

ซอล : ผมเข้าใจแล้วหล่ะ

กลับมาที่บ้านของนายพลเนโร นอร์ดิกพานายพลเนโรออกไปสูดอากาศข้างนอก เนื่องจากว่าเขาต้องการใช้เวลาอยู่กับลูกชายของเขาให้นาน เมื่อก่อนเขาเป็นพ่อที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ แต่เขาจะไม่ยอมทำผิดพลาดอีกแล้ว

นอร์ดิก : ผมว่าคุณน่าจะชอบที่นี่นะครับ

เนโร : แน่นอนสิ ที่นี่เคยเป็นที่ๆพ่อมาขอแม่แต่งงานหน่ะ

นอร์ดิก : ถ้าอย่างงั้น ผมคิดว่าผมจะขอซิลเวียร์แต่งงานที่นี่ครับ

เนโร : งั้นเหรอ พ่อดีใจกับลูกด้วยนะ

มาร์ธ่า : ในที่สุดก็ดีกับลูกแล้วนะเนโร

ซาร่า : ใช่ๆ นอร์ดิก เธอต้องพาพ่อมาเดินเล่นบ่อยๆนะ

นอร์ดิก : เดี๋ยวท่านก็เดินได้แล้ว ไม่เป็นไรหรอกครับ

ซิลเวียร์ : แล้วเธอจะไม่ชวนฉันหน่อยงั้นเหรอ

นอร์ดิก : ชวนสิ ฉันจะชวนเธอมาเดินด้วยกันทุกวันเลยนะ

ซิลเวียร์ : ได้สิ ฉันจะมาดูอาการท่านนายพลบ่อยๆก็แล้วกัน

ในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินเล่นด้วยกัน จู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาในสวน นั้นคือเซนจานั้นเอง เธอมาเพื่อตามหานอร์ดิกเพื่อคุยถึงแผนการของนายพลโซรอนที่กำลังจะก่อความวุ่นวายในประเทศนี้

เซนจา : นอร์ดิก นั่นเธอใช่หรือเปล่า ขอดูหน้าเธอให้ชัดๆหน่อยสิ // เซนจาสัมผัสใบหน้าของนอร์ดิกอย่างนุ่มนวล

เซนจา : เธอช่างเหมือนนีจาซะจริงๆเลยนะหลานน้า

นอร์ดิก : น้าเซนจาครับ ไม่เห็นมาเยี่ยมกันบ้างเลยครับ

อาร์เทอร์ : คุณเซนจามีเรื่องจะคุยกับคุณหนูหน่ะครับ

นอร์ดิก : มีอะไรหรือเปล่าครับ

เซนจา : เธอต้องรู้เรื่องนี้ด่วนเลยนะ นายพลโซรอนกำลังวางแผนการอะไรบางอย่าง ซึ่งไม่เป็นผลดีกับประเทศนี้แน่ๆ

คูเปอร์ : นายพลโซรอน ยังไม่ตายอีกเหรอครับเนี่ย

เซนจา : สายของฉันบอกมา มันร่วมมือกับผู้ก่อการร้ายเตรียมการทำอะไรบางอย่างหน่ะ

ในระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน จู่ๆบูล อาร์เทมิส ฟีนด์และเมเทอร์ก็เดินเข้ามาในสวนของนอร์ดิกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

บูล : นอร์ดิก แย่แล้ว คราวนี้แย่แน่ๆ

นอร์ดิก : บูล ใจเย็นๆ มีอะไรค่อยพูดก็ได้

บูล : มีการก่อกบฏในริงก้า ตอนนี้ลามหนักไปที่เดลล์ และฟิลล์บอนแล้ว

อาร์เทมิส : ฉันพยายามส่งทหารไปจัดการแต่ตอนนี้ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย

ฟีนด์ : แต่มอร็อคยังคุมสถานการณ์ได้อยู่ จะให้ส่งคนไปที่นั่นเลยหรือเปล่า

นอร์ดิก : ใจเย็นก่อน ไม่ว่ายังไงพวกมันต้องบุกเข้ามาโซราบอลแน่ๆ เพราะที่นี่เป็นเมืองหลวงใหม่แล้วนี่

และในขณะเดียวกันนั้นเอง ประธานาธิบดีซอลและมาดามเฟรย์อาก็เดินทางมายังสวนในคฤหาสน์ของนายพลเนโร เพื่อมาคุยเรื่องปัญหาที่กำลังจะเกิด

เมเทอร์ : อ้าว เฟรย์อา เอ๊ะ ฉันต้องเรียกมาดามแล้วสินะ

เฟรย์อา : เรียกฉันแบบเดิมก็ได้ แต่คุณซอลมีเรื่องสำคัญมากจะคุยหน่ะ

นอร์ดิก : ซอล มีอะไรหรือเปล่าอ่ะ

ซอล : นายต้องรู้เรื่องนี้ด่วนเลย มีมือที่สามโจมตีสถานทูตต่างชาติ ตอนนี้นานาชาติกดดันให้เรามีคำตอบให้กับพวกเขา

เซนจา : ต้องเป็นฝีมือไอ้โซรอนแน่ๆ ไม่นึกเลยมันจะกล้าทำแบบนี้

คาเนส : ผมจะรีบติดต่อคนที่บ้านให้มาหลบภัยที่นี่ก่อนนะครับ
เนม่า : คุณอาร์เทอร์คะ พอจะจัดการเรื่องที่ริงก้าได้หรือเปล่าคะ

อาร์เทอร์ : ตอนนี้เราต้องสละริงก้ามาก่อน แต่ไม่ต้องห่วงหรอก เป้าหมายของมันคือโซราบอล

คูเปอร์ : ถ้างั้น ผมจะจัดเตรียมทหารไว้นะครับ

นอร์ดิก : ได้ครับ ยังไงก็รายงานผมด้วยนะครับว่ามีทหารพร้อมจะรบกี่นาย

คูเปอร์ : ได้ครับ ผมจะจัดการเอง

ซอล : ตอนนี้ฉันกำลังให้ทางสถานทูตส่งจดหมายให้กับทางประเทศอื่นๆอยู่หน่ะ

เฟรย์อา : แต่ฉันว่านะ พวกนั้นคงไม่รอเราส่งข้อความไปหรอก

บูล : นี่แสดงว่า เราคงเลี่ยงสงครามครั้งนี้แล้วไม่ได้สินะ

อาร์เทมิส : ฉันจะนำทหารที่มีมารวมตัวกันที่นี่ก็แล้วกันนะ

เมเทอร์ : แย่หล่ะ พวกพี่ๆฉันที่มอร็อคจะทำยังไงหล่ะเนี่ย

ฟีนด์ : ที่มอร็อคยังจัดการได้อยู่ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ

เนโร : นอร์ดิก ระวังตัวด้วยนะลูก

นอร์ดิก : ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง

ในขณะเดียวกัน เคจาก็พาสการ์เล็ตมายังสวนของเนโร แต่เธอดันมาเจอกับเซนจาซะก่อน ทั้งคู่เมื่อเจอกันก็เข้าไปกอดกันทันที

เคจา : น้าเซนจาคะ คิดถึงน้าจังเลย

เซนจา : เคจาหลานน้า เป็นยังไงบ้างจ๊ะ แล้วนี่ก็คงจะเป็นสการ์เล็ต ลูกสาวนายพลนอร์ทสินะ สวยขึ้นนะเนี่ย

สการ์เล็ต : ค่ะ แต่ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว โซรอนฆ่าเขาตายค่ะ

เซนจา : ใช่ อีกอย่างนะมันกำลังจะก่อสงครามกลางเมืองด้วย ว่าแต่ไซโซไปไหนซะหล่ะ

เคจา : เขาไปขอผู้หญิงแต่งงานค่ะ

เซนจา : หะ เร็วขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยหลานฉัน

กลับมายังคฤหาสน์ใหญ่ของเอลิซ่า ในระหว่างที่พวกเขากำลังพักผ่อนกันอยู่ในบ้าน แต่จู่ๆก็เกิดเสียงปืนดังขึ้นที่หน้าคฤหาสน์ของพวกเขา จากนั้นเองมีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานเอลิซ่าในบ้านของเธอ

เอลิซ่า : เกิดอะไรขึ้น มันเรื่องอะไรกัน

“ท่าทางจะมีคนทรยศเรานะครับ พวกมันจะบุกเข้ามาจับตัวคุณครับ”

มาร์ธิว : หะ แย่แล้ว ทุกคนรีบเก็บของไปที่หลังบ้าน เร็ว

มาร์ธิวให้ทุกคนเก็บของที่พอจะเก็บไปได้ ก่อนที่พวกกบฏจะเข้ามาถึงตัวพวกเขา

โคน่า : แล้วเราจะไปที่ไหนกันหล่ะคะเนี่ย

นิโคลัส : ไปโซราบอล คุณนอร์ดิกช่วยปกป้องพวกคุณได้

อาเรียส : ต้องรีบหน่อยหล่ะ ไม่งั้นเราตายกันหมดแน่

พอลลี่ : ฉันจะไปสกัดพวกมันเอง พวกคุณเก็บของไปเถอะค่ะ // พอลลี่หยิบปืนพกของเธอยิงสกัดพวกกบฏที่บุกเข้ามา ในตอนนั้นเอเทอร์ก็ใช้ปืนไรเฟิลยิงสกัดพวกมันด้วย

เอเทอร์ : เรื่องอะไรจะปล่อยให้เธอสนุกคนเดียวหล่ะ

และในตอนนั้นเอง แมทธิวและเลออนก็มาช่วยทั้งคู่ด้วย

แมทธิว : ฉันน่าจะสกัดพวกมันไว้ได้ ตอนนี้พวกผู้หญิงเก็บของอยู่

เลออน : ก็นะ ยังไงก็ต้องรีบหน่อยก็แล้วกัน

ทางด้านของพวกผู้หญิงและคนแก่ พวกเขาก็รีบเก็บของแล้วออกไปจากที่บ้านอย่างเร่งด่วน

ดราโก้ : เก็บไปเฉพาะของที่มีค่าเท่านั้นนะ

อาร่า : ตอนนี้เก็บได้เท่าที่เก็บเถอะค่ะพี่

อาเรีย : หนูจะไปส่งข่าวให้โซราบอลก่อนนะคะ

เอ็น : ไม่ พวกมันล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว ฝ่าไปไม่ได้หรอก

คาลิมบ่า : ต้องรีบหน่อยแล้ว พวกมันจะใกล้เข้ามาแล้ว

พวกกบฏบุกประชิดใกล้จะถึงในตัวบ้านของเอลิซ่าขึ้นทุกที พวกมันระดมยิงเข้ามาในบ้านราวกับว่าจะถล่มบ้านหลังนั้น และในตอนนั้นเอง พวกมันก็ยิงโดนเอเทอร์จนล้มลง พอลลี่เห็นจึงไปช่วยเขาในทันที

พอลลี่ : เอเทอร์ เป็นอะไรมากหรือเปล่า

แมทธิว : เลออน แบกเอเทอร์ไปที ฉันจะสกัดมันไว้

เอเทอร์ : ผมไปไม่ไหวแล้ว พวกพี่หนีไปกันเถอะ

เลออน : เฮ้ย ทำไมแกพูดแบบนั้นวะ แกต้องไปกับเราสิ

แต่ในระหว่างนั้นเอง พอลลี่ก็โดนยิงเข้าที่ไหล่ไปด้วยน เธอพยายามจะยิงสกัดมันแต่ยิงไม่ไหวเท่าไหร่

แมทธิว : เลออน ไปเรียกคนมาช่วยหน่อยสิ

พอลลี่ : พวกคุณหนีไปเถอะ เราจะสกัดมันไว้เอง

เอเทอร์ : เชื่อผมเถอะพี่ รีบไปจากที่นี่ดีกว่า

เลออน : ถ้างั้น แล้วเจอกันใหม่นะเว้ย // แมทธิวและเลออนจำใจต้องทิ้งเอเทอร์และพอลลี่เอาไว้ ส่วนด้านในเอลิซ่ากำลังพาคนในบ้านหนีไป

เอลิซ่า : อ้าวนี่ พวกนาย พอลลี่และเอเทอร์หล่ะ // แมทธิวและเลออนทำหน้าเศร้าๆ ทำให้ทุกคนรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

มาร์ธิว : ฉันจะไปช่วยน้องฉันเอง // ในตอนนั้นนิโคลัสห้ามเอาไว้ก่อน

นิโคลัส : เราทำอะไรไม่ได้แล้ว ต้องหนีไปจากที่นี่ด่วนเลย

เอ็น : ฉันเตรียมรถม้าไว้แล้วหล่ะ รีบไปจากที่นี่กันเถอะ

อาเรีย : มาทางนี้เลยค่ะทุกคน

พวกเขารีบวิ่งไปยังหลังบ้าน ก็พบรถม้าที่ถูกเตรียมเอาไว้ จากนั้นพวกเขาก็ลำเลียงคนขึ้นรถม้า จากนั้นพวกเขาก็ควบรถม้าออกไปจากบ้าน แต่ในตอนนั้นเอง เอลิซ่าก็โดนยิงแขนจนตกจากรถ และในตอนนั้นเองพวกมันก็ควบม้าไล่ตามพวกเขา

อาเรียส : แย่แล้ว คุณเอลิซ่า

ในตอนนั้นเอง นิโคลัสตัดสินใจกระโดดลงจากรถ แล้วแบกเอลิซ่าเข้าไปในป่า ส่วนคนอื่นๆก็รีบหนีออกจากบ้านไป

ในบ้านของเอลิซ่า หลังจากที่พวกมันจัดการเรื่องนี้เสร็จ พวกมันก้บุกเข้ามาในบ้านเพื่อตามหาตัวเอลิซ่า ในตอนนั้นเองมันเห็นเอเทอร์ยังไม่ตาย มันเลยลากเอเทอร์ขึ้นมาในทันที

“เอลิซ่าอยู่ที่ไหน”

เอเทอร์ : เฮ้อ แก ทำไมไม่มีใครสงสัยแกเลยวะ

“ก็มีแล้ว แล้วฉันก็ฆ่ามันไปแล้วไงหล่ะ”

เอเทอร์ : มึงฆ่ากูเลยสิ

“สงเคราะห์ให้ได้” พวกมันยิงหัวเอเทอร์จนตายคาที่ จากนั้นพวกมันก็ระดมคนตามล่าเอลิซ่าต่อ เมื่อพอลลี่ฟื้นขึ้นมาก็พบว่าเอเทอร์ถูกยิงตาย เธอเสียใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าเขา พอลลี่แบกร่างของเอเทอร์ไปด้านนอก จากนั้นเธอก็เตรียมปืนและกระสุนเท่าที่มีตามล่าพวกที่ฆ่าเอเทอร์

กลับมายังแคว้นบาส์ก แผ่นดินใหญ่ หลังจากที่ไซโซไปพาโรสมาอยู่กับเขา พวกเขาเดินทางมายังที่จอดม้าของตัวเอง จากนั้นไม่นาน ก็มีทหารกลุ่มหนึ่งควบม้ามาหาพวกเขา

“ท่านไซโซครับ”

ไซโซ : หือ พวกคุณมีอะไรกับผมงั้นเหรอ

“ตอนนี้ท่านนอร์ดิกเรียกหาเดี๋ยวนี้ครับ”

ไซโซ : เรียกฉันเหรอ มันเกิดอะไรขึ้นหล่ะเนี่ย

“ตอนนี้มีการก่อกบฏไปทั่วครับ ท่านนอร์ดิกต้องการเรียกประชุมเหล่าทัพทุกคนครับ”

สกาย : กบฏงั้นเหรอ นี่เราเพิ่งจะชนะสงครามเองนะ

อาร์มเมอร์ : ไม่แน่ งานนี้อาจจะเป็นฝีมือคนในก็ได้

ไซโซ : เตรียมรถม้าให้ฉันกับคุณผู้หญิงของฉันด้วย

“ได้ครับท่าน”

โรส : เกิดอะไรขึ้นคะคุณไซโซ ร้ายแรงหรือเปล่าคะ

ไซโซ : ไม่เท่าไหร่หรอกครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปที่บ้านผมก่อน

เมด : นี่แปลว่า พวกนายสองคนต้องไปรบอีกแล้วใช่เปล่า

สกาย : ก็ใช่นะ ฉันเป็นทหารนี่หน่า

แพท : ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ ฉันว่างานนี้มันไม่ง่ายแล้วหล่ะ

อาร์มเมอร์ : ฉันเข้าใจน่า ขอบใจมากนะ

และในตอนนั้นเอง รถม้าของพวกเขาก็มาพอดี

ไซโซ : เดี๋ยวคุณขึ้นรถม้าไปก่อนเลยนะคะ

โรส : ได้ค่ะ แล้วคุณหล่ะคะ

ไซโซ : ผมจะรีบเดินทางไปโซราบอลก่อน ท่าทางเรื่องนี้จะเป็นเรื่องด่วนหน่ะ สกาย อาร์มเมอร์ นายควบม้าไปกับฉัน

ทั้งสกายและอาร์มเมอร์ไปนำม้าฝีเท้าดีมา จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็รีบควบม้าไปยังโซราบอลในทันที

กลับมายังค่ายทหารของโซราบอล นอร์ดิกเตรียมพร้อมจัดกำลังพลเพื่อเตรียมพร้อมรับศึกใหญ่ที่อาจจะมาถึง นอร์ดิก์ดิกเรียกขุนพลทุกคนและทหารที่มีมาประชุมร่วมกันในทันที

นอร์ดิก : คุณคูเปอร์ครับ ตอนนี้เรามีทหารกี่นายครับ

คูเปอร์ : ตอนนี้เรามีทหารทั้งหมด 3 แสนนาย พร้อมชาวบ้านที่ร่วมจะสู้ด้วยอีก 2 แสนคนครับ

นอร์ดิก : อาวุธเรามีพอแจกชาวบ้านด้วยหรือเปล่าครับ

อาร์เทอร์ : เรามีปืนไรเฟิลแบบใหม่ 1 แสนกระบอก ที่เหลือเป็นปืนแบบเก่าหมดเลยครับ

นอร์ดิก : ถ้าอย่างงั้น คงต้องให้พวกเขาเป้นแนวหลังช่วยสนับสนุนแล้วหล่ะ

บูล : ผมว่า พวกมันอาจจะบุกข้ามแคว้นรูดิวมาก็ได้นะครับ

อาร์เทมิส : ที่รูดิวมีปราการที่เข้มแข็ง น่าจะพอต้านทานมันได้นะคะ

นอร์ดิก : สั่งทหารให้เตรียมจัดกำลังที่รูดิวด่วนเลยครับ

ฟีนด์ : ว่าแต่ช่วงแคว้นบาส์กหล่ะครับ ทางนั้นมีช่วงโหว่อยู่นะครับ

เมเทอร์ : แต่บาส์กมีป้อมภูเขาที่แข็งแกร่งอยู่ไม่ใช่เหรอ

สการ์เล็ต : แต่ถ้าพวกต่างชาติจะมารบด้วย พวกนั้นต้องใช้ทัพเรือแน่ๆ

เคจา : แต่กองเรือของเราหน่ะสิ ไม่รู้จะต้านทานได้หรือเปล่า

นอร์ดิก : ผมว่า เราต้องอพยพชาวบ้านจากบาส์กมาไว้ที่โซราบอลก่อนนะครับ

เฟรย์อา : ความคิดดีนะคะ เราควรจะให้ชาวบ้านอพยพมาที่นี่ด่วนเลย

ซอล : เรื่องการทหาร ยังไงฉันฝากนายด้วยหล่ะ อยากได้อะไรก็บอกฉันก็แล้วกันนะ

นอร์ดิก : วางใจได้เลย ฉันจะจัดการเอง

หลังจากที่ประชุมเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน ส่วนนอร์ดิกยังคงวุ่นอยู่กับการวางแผนการรบบนโต๊ะ ในตอนนั้นเอง เนโรที่นั่งรถเข็นมาก็เข้ามาในห้อง มาดูนอร์ดิกว่ากำลังทำอะไร

เนโร : นอร์ดิก ลูกทำอะไรอยู่งั้นเหรอ

นอร์ดิก : ผมกำลังวางแผนการรบอยู่หน่ะ แต่อย่าใส่ใจเลย ผมควบคุมมันได้น่า

เนโร : ลูกต้องเข้าใจนะ คนอย่างโซรอนมันไม่ยอมปล่อยให้เวลามันเสียเปล่าหรอก

นอร์ดิก : หมายความว่ายังไงครับ

เนโร : หมายความว่า มันจะไม่รอที่จะบุกมาที่นี่ยังไงหล่ะ

และในตอนนั้นเอง เซนจาก็เข้ามาในห้อง จากนั้นเธอก็เดินมาดูแผนการรบที่นอร์ดิกวางเอาไว้

เซนจา : อืม ทำได้รัดกุมดีนี่ สมแล้วที่เธอเป็นแม่ทัพ

นอร์ดิก : ตอนนี้เรากำลังขาดทัพเรือหน่ะครับ

เซนจา : เราต้องหลอกล่อให้ทัพเรือของมันเข้ามาในระยะปืนใหญ่ของเรานะ

นอร์ดิก : ผมก็คิดอยู่ แต่ว่าลูกน้าไม่มาด้วยเหรอครับ

เซนจา : ฉันส่งคนไปช่วยพาเขามาที่นี่แล้วหล่ะจ้ะ

นอร์ดิก : ไม่ว่ายังไง ศึกนี้เราจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาดครับ

อีกด้านหนึ่งของโซราบอล ในขณะที่เอ็ดเวิร์ดกำลังเดินเล่นอยู่ในเมือง เนื่องจากยังเคลียร์ปัญหาที่คาใจไม่ได้ ในระหว่างนั้นเอง เขาก็เห็นชายแก่คนหนึ่งดูท่าทางไม่เต็มเต็ง เขาเดินไปเดินมาบอกตัวเองว่าเป็นผู้รับใช้องค์กษัตริย์ ในตอนนั้นเองเอ็ดเวิร์ดดันเผลอไปเดินชนเขา เขาหันมาเจอกับเอ็ดเวิร์ด เขาดูท่าทางตื้นตันที่ได้เจอกับเอ็ดเวิร์ด

“นายน้อย นายน้อยของกระผม”

เอ็ดเวิร์ด : อ่า ลุง ลุงเป็นใครกันครับ

“ลุงเป็นมหาดเล็กของกษัตริย์จอห์นสันหน่ะ ในที่สุดลุงก็ได้เจอกับทายาทกษัตริย์แล้ว”

เอ็ดเวิร์ดพาเขามาคุยในซอยแห่งหนึ่ง จากนั้นพวกเขาก็เริ่มสนทนากันขึ้น

“ไหนลุงขอดูหน้าเธอให้ชัดๆหน่อยสิ” เขามองดูเอ็ดเวิร์ดพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาด้วย

เอ็ดเวิร์ด : ลุงครับ มันเกิดอะไรขึ้นกับพ่อผมครับ

“ไอ้โซรอน ไอ้สารเลว มันลอบปลงพระชนม์กษัตริย์ ถ้าฉันเจอมันฉันจะฆ่ามัน”

เอ็ดเวิร์ด : นี่ลุงจะบอกว่า โซรอนอยู่เบื้องหลังอย่างงั้นเหรอครับ

“ลุงเห็นกับตา วันที่มันสังหารองค์กษัตริย์ มันจะฆ่าลุงด้วยแต่ลุงหนีมาได้”

เอ็ดเวิร์ด : ถ้าอย่างงั้น ผมคิดถูกแล้วหล่ะที่ตามบล่ามันอยู่หน่ะ

กลับมายังบ้านพักของโซรอนและอเล็กซ์สกี้ ซึ่งพวกเขากำลังนั่งดื่มไวน์กันอย่างสบายใจเฉิบ คอยดูผลงานของตัวเองที่ช่วยกันทำ ตอนนี้พวกเขารอแค่ว่าสงครามจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ก็เท่านั้น

อเล็กซ์สกี้ : ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณจะฉลาดแบบนี้

โซรอน : แน่นอน ตอนนี้ก็รอแค่พวกมหาอำนาจบุกมาที่นี่หน่ะ

อเล็กซ์สกี้ : ว่าแต่ นายแน่ใจได้ยังไงว่าพวกนั้นจะแบ่งอำนาจให้เรา

โซรอน : แน่นอน ฉันคุยกับนายพลใหญ่ของอังกฤษไว้แล้วหล่ะ

นอสต้าร์ : แบบนี้ผมจะบุกไปฆ่าไอ้นอร์ดิกถึงในวังเลยก็ได้ แล้วซิลเวียร์ต้องเป็นของผม

วิเวียน : ยังคิดถึงยัยนั่นอีกเหรอเนี่ย

นอสต้าร์ : แน่นอน น่าจะฉุดยัยนั่นมาทำเมียตั้งนานแล้ว

โซรอน : นี่ ใจเย็นสิ เรามีงานใหญ่ต้องทำนะ

และในระหว่างนั้นเอง มีแขกอีกรายหนึ่งเดินทางมายังบ้านของอเล็กซ์สกี้ นั่นคืออี้ชิงนั่นเอง อเล็กซ์สกี้เปิดประตูต้องรับเธอเข้ามาในบ้านทันที

อเล็กซ์สกี้ : อี้ชิง นี่เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย

อี้ชิง : ฉันต้องหนีจากลูกน้องฉันมาหน่ะ

โซรอน : เฮ้อ ท่าทางคุณจะมีปัญหาในแก๊งค์นะครับ

อี้ชิง : ฉันถึงต้องการให้คุณช่วยไงหล่ะคะ

อเล็กซ์สกี้ : เธอไปพักผ่อนในบ้านก่อนดีกว่านะ

อี้ชิง : พวกคุณกำลังวางแผนก่อกบฏกันใช่ไหม ฉันขอร่วมด้วยก็แล้วกันนะ

โซรอน : แล้วเธอจะได้อะไรจากเรื่องนี้ล่ะ

อี้ชิง  :ฉันขอสัมปทานการค้าในภูมิภาคร่วมกับพวกคุณด้วย

อเล็กซ์สกี้ : คุณจะได้ตามที่ต้องการ แต่ตอนนี้คุณไปพักก่อนดีกว่า // จากนั้นอี้ชิงก็ไปพักในห้องอเล็กซ์สกี้

โซรอน : ว่าแต่ ตอนนี้คุณรออะไรอยู่หล่ะ

อเล็กซ์สกี้ : กำลังรอคนๆหนึ่งมาที่นี่ เพื่อทำการก่อกบฏหน่ะ

โซรอน : เขาเป็นใครงั้นเหรอ // โซรอนถามแบบสงสัย

กลับมายังสถานทูตรัสเซีย ทหารรัสเซียสอบปากคำผู้ต้องหาอย่างเข้มข้น พวกเขาประเคนทั้งหมัดและเท้าใส่ผู้ต้องหา เพื่อให้มันเปิดปากว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

“ว่าไง แกจะบอกเราดีๆมั้ย”

พวกเขาพยายามจะทำให้มันเปิดปาก แต่ก็ไม่ได้ผลเลย ในตอนนั้นเองแอนตาร์กติกก็นำทหารของเธอมาดูผลงานของโทมารอฟด้วย

แอนตาร์กติก : เป็นยังไงบ้าง มันพูดอะไรหรือยัง

โทมารอฟ : ตอนนี้มันยังไม่ยอมพูดอะไร ทำทุกทางแล้วเนี่ย

แอนตาร์กติก : ฉันขอลองทำบ้าง // ในตอนนั้นเองแอนตาร์กติกชักมีดของเธออกมา แล้วกรีดที่หน้าอกของมัน มันร้องเจ็บปวดอย่างโหยหวน

แอนตาร์กติก : ไปเอาเกลือมาให้ฉันหน่อยสิ // ทหารรัสเซียเอาเกลือมาให้กับเธอ เธอจัดการทาเกลือบนแผงของมัน มันร้องเจ็บปวดราวกับจะขาดใจ

แอนตาร์กติก : นี่แค่เริ่มต้น ฉันยังมีอะไรเด็ดๆอีกเพียบเลย พวกเนาย ไปเอาเข็มมาหน่อยสิ

ทหารเยอรมันเตรียมเข็มหมุดมาให้กับแอนตาร์กติก จากนั้นเธอก็สั่งให้ทหารกางมือมันออกมา

โทมารอฟ : ว่าไง แกจะบอกเราดีๆมั้ย

แอนตาร์กติกกำลังจะเอาเข็มทิ่มเข้าไปในซอกเล็บของมัน แต่มันดันเปิดปากซะก่อน

“อย่าๆ ผมยอมแล้วๆ”

โทมารอฟ : ในที่สุดก็ยอมแล้วเหรอ บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าใครส่งแกมา

“คุณโซรอนกับคุณอเล็กซ์สกี้จ้างเราให้โจมตีสถานทูตของแต่ละประเทศครับ”

แอนตาร์กติก : แล้วทำไมพวกมันต้องทำแบบนั้นด้วยหล่ะ

“พวกเขาต้องการยั่วยุให้ชาติมหาอำนาจรบกับนอลโวร่าครับ”

โทมารอฟ : อเล็กซ์สกี้มันอยู่ที่ไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ

“ผมไม่รู้ มันติดต่อเราจากสายของมันอีกที สายของมันชื่อซาเก้ครับ”

โทมารอฟ : ซาเก้เหรอ ฉันรู้จักมันดีว่าอยู่ที่ไหน

จากนั้นไม่นาน โทมารอฟและแอนตาร์กติกก็รีบไปปรึกษากันข้างนอกในทันที

โทมารอฟ : ดูเหมือนว่าพวกมันต้องการยุให้เรารบกับนอลโวร่านะ

แอนตาร์กติก : ฉันจะรีบเขียนหนังสือแจ้งไปที่เบอร์ลิน ไม่งั้นทหารดีๆต้องล้มตายที่นี่แน่

โทมารอฟ : คงต้องรีบหน่อยหล่ะ ฉันจะโทรเลขไปบอกทางมอสโควด่วนเลย

แอนตาร์กติก : ฉันว่า คงต้องแจ้งไปยังสถานทูตอื่นด้วยว่าพวกเขากำลังโดนหลอกหน่ะ

ณ ท่าเรือแห่งหนึ่งในแคว้นเดลล์ อันเต้เดินทางมาถึงพอดี โดยที่มีคนสองคนมาคอยรอรับเขาอยู่

“คุณอันเต้ รถม้ารออยู่แล้วครับ”

ชายสองคนพาอันเต้ไปขึ้นรถม้า จากนั้นรถม้าก็เคลื่อนขบวนออกเดินทางไปยังที่หมาย

อันเต้ : คุณอเล็กซ์สกี้กำลังทำอะไรกันอยู่หล่ะ

“พวกเขากำลังเตรียมกองกำลังกบฏเพื่อก่อการครับ”

อันเต้ : แล้วคนของฉัน 300000 คนที่กระจายอยู่ที่นี่หล่ะ

“คุณอเล็กซ์สกี้นำกำลังไปเตรียมแล้วครับ”

อันเต้ : ทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ

“เพราะไฟลนก้น เรารอให้คุณอนุมัติไม่ได้ครับ”

อันเต้ : ไม่เป็นไร หวังว่าทุกอย่างคงจะเป็นไปตามแผน แล้วอย่าลืมเรื่องที่ตกลงกันไว้ด้วยหล่ะ

“แน่นอนครับ”

อันเต้ : เยี่ยม ฉันอยากไปถึงที่นั่นเร็วๆแล้วสิ

กลับมายังเกาะโจรสลัดของลอเรนซ์ หลังจากที่เธอเรียกลูกน้องมาพร้อมหน้ากันแล้ว ก่อนที่เธอจะเริ่มประชุม ดันมีลูกน้องคนหนึ่งนำข่าวมาบอกกับลอเรนซ์ให้ได้รู้ ว่าเกิดเรื่องใหญ่ที่นอลโวร่า

“นายหญิงครับ มีข่าวใหม่ครับ”

ลอเรนซ์ : เรื่องอะไรอย่างงั้นเหรอ บอกได้หรือเปล่า

“คือว่า ตอนนี้นอลโวร่ากำลังจะเกิดสงครามครับ”

ลอเรนซ์ : สงคราม อะไรกันอีกหล่ะ

“กลุ่มกบฏกำลังรวมตัวกันบุกโซราบอล ส่วนกองกำลังต่างชาติกำลังจะยกมาตีครับ”

ลอเรนซ์ : พวกต่างชาติอีกแล้วเหรอ พวกมันคงรวมหัวกันเพื่อมาโจมตีที่นี่หน่ะ

“แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงดีครับ”

ลอเรนซ์ : ถ้าพวกต่างชาติบุกเข้ามา แผ่นดินได้วิบัติแน่ เรียกลูกน้องเรามาให้หมด ส่งคนไปตรวจการด้วยว่าพวกมันจะมากันกี่คน

“ได้ครับผม”

ลอเรนซ์ : ครั้งนี้ฉันจะช่วยประเทศนี้รบซักครั้งนึงนะ

กลับมายังบ้านของนายพลจอร์จ เขาเอาแต่นั่งดื่มเหล้าอยู่ทุกวัน ไม่ยอมออกไปไหน เนื่องจากเพิ่งจะสูญเสียลูกชายและลูกสาวไป นายพลจอร์จแค้นพวกโซราบอลมากจนอยากจะล้างเมืองนี้ให้เป็นเถ้าถ่าน ในตอนนั้นเอง เขาเรียกลูกน้องของเขาเข้ามาข้างในห้อง

“ท่านครับ เรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ”

จอร์จ : ทางลอนดอนว่ายังไงบ้างตอนนี้

“พวกเขาเพิ่งจะนำกองเรือพร้อมทหารออกมาครับ”

จอร์จ : จะนำมาซักกี่ลำกันหล่ะ

“เรือรบ 10 ลำพร้อมทหารอีก 4000 นายครับ”

จอร์จ : แค่นั้นก็พอแล้ว ฉันจะออกนำทัพด้วยตัวเอง

“รับทราบครับท่าน”

จอร์จ : พวกเขาจะมาถึงในกี่วันกันหล่ะ

“อย่างเร็วที่สุดก็ 15 ครับ”

จอร์จ : ดีมาก ไปจัดการตามนั้นเลย

กลับมายังรัฐสภานอลโวร่า ในตอนนั้นเองซอลกำลังส่งจดหมายอย่างเป็นทางการไปยังสถานทูตประเทศต่างๆ แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะส่งจดหมายไปยังสถานทูต พวกเขาก็ได้ข่าวร้ายข่าวใหม่ในทันที

“ท่านครับ แย่แล้วครับ”

ซอล : มีอะไรอย่างงั้นเหรอ ว่ามาสิ

“ตอนนี้ทางอังกฤษ ฝรั่งเศส อเมริกา ญี่ปุ่น ได้ประกาศสงครามกับเราแล้วครับ พวกนั้นกำลังยกกองเรือมาที่นี่ครับ”

ซอล : ไม่ได้การหล่ะ ไปเตรียมรถม้าให้ฉันด่วนเลย

คนของซอลเตรียมรถม้าให้กับเขา จากนั้นรถม้าก็เคลื่อนขบวนไปยังบ้านของนอร์ดิก เพื่อไปบอกเรื่องสำคัญกับเขา เมื่อซอลไปถึง ก็พบว่านอร์ดิกกำลังจัดเตรียมกำลังพลของเขาอยู่ ซอลลงจากรถแล้วรีบไปหาเขาในทันที

นอร์ดิก : อ้าว ซอล มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า

ซอล : นอร์ดิก นายต้องรู้นะ ตอนนี้ต่างชาติประกาศสงครามกับเราแล้ว

นอร์ดิก : มีพวกไหนที่ประกาศสงครามกับเราบ้างหล่ะ

ซอล : ที่รู้ตอนนี้มีแค่ 4 ประเทศ แต่ก็ยังไม่ยืนยันอ่ะนะ

แล้วในขณะเดียวกัน ขบวนรถม้าของบ้านดราโก้ก็มาถึงที่บ้านของนอร์ดิก คนอื่นๆก็มาคอยต้อนรับกัน

เมเทอร์ : อ้าว พี่ มาที่นี่ด้วยเหรอคะ

มาร์ธิว : มีคนก่อกบฏในสมาคมของเราหน่ะ ตอนนี้เอลิซ่าถูกยิง นิโคลัสกำลังไปช่วยเธอหน่ะ

เฟรย์อา : หะ เอลิซ่าเหรอคะ เธอเป็นยังไงบ้าง

เอ็น : ผมว่าน่าจะปลอดภัยนะครับ เพื่อนผมไปช่วยอยู่

อาเรีย : ตอนนี้พวกกบฏกำลังจะมาที่โซราบอลแล้วนะคะ

ฟีนด์ : ผมว่ามันคงกำลังรวมพลกันอยู่หล่ะมั้งครับ

บูล : ใช่ พวกมันคงกำลังรอจนกว่ากองกำลังต่างชาติจะมาหน่ะ

อาร์เทมิส : คุณอาร์เทอร์คะ ตอนนี้เรามีทหารเท่าไหร่คะ

อาร์เทอร์ : ตอนนี้เท่าที่พอจะสู้ได้ รวมจากทุกแคว้นก็ราวๆสามแสนได้หน่ะ

คูเปอร์ : สามแสนไม่น่าจะพอหรอก ถ้าจะสู้กับพวกมัน

และในขณะเดียวกัน พวกของไวโซก็ขี่ม้ามาถึงหน้าบ้านของนอร์ดิก จากนั้นพวกเขาก็รีบเดินเข้ามาหานอร์ดิกในทันที

ไซโซ : นอร์ดิก พี่มาแล้ว

นอร์ดิก : พี่ไซโซ // นอร์ดิกวิ่งเข้าไปกอดไซโซ เคจาก็วิ่งตามไปกอดเขาด้วย

เคจา : ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอนายอีกแล้วนะ

ไซโซ : แต่ก็ยังได้เจอนี่พี่

นอร์ดิก : ไหนๆทุกคนก็มารวมตัวกันแล้ว ไปคุยเรื่องการรบด้านในดีกว่านะครับ ส่วนคนอื่นๆไปรอที่ห้องรับรองก่อนได้นะครับ

นอร์ดิกให้คนที่เกี่ยวข้องกับการรบไปรวมตัวกันเพื่อวางแผน ส่วนคนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้องก็ให้ไปอยู่ที่ห้องรับรองก่อน

====================================================================

ดูเหมือนว่าสงครามกำลังจะเริ่มปะทุแล้ว นอร์ดิกและพวกจะทำอย่างไรต่อ ชะตากรรมของนอลโวร่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ