The Mask Land - สมรภูมิแยกแผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนเก่า

ณ รัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา

จอมยุทธ์ฝึกกับ CIA มาได้สองปี เขาพัฒนาตัวเองอย่างก้าวกระโดด จนเขาได้เป็นนักเรียนดีเด่นประจำของรุ่น เพื่อนๆใน CIA ฟันธงว่าเขาจะต้องเป็นกำลังหลักที่ดีในโลกเสรีแน่ๆ ในงานเลี้ยงนักเรียนของ CIA หัวหน้าหน่วยได้มอบปืนพกและเหรียญตราให้กับจอมยุทธ์เพื่อเป็นเครื่องหมายไมตรีระหว่างอเมริกากับ The Mask Land

ผบ.หน่วย : เราขอแสดงความชื่นชมของคุณ คุณทำคะแนนได้ดีที่สุดในหน่วย

จอมยุทธ์ : ขอบคุณมากครับท่าน ผมจะไม่มีวันลืมวันอันทรงเกรียตินี้เลย

ผบ.หน่วย : เราหวังว่านี่จะเป็นความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างประเทศของเรา

จอมยุทธ์ : ยินดีครับท่าน

หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกรา จอมยุทธ์ล่ำลาเพื่อนอเมริกาของเขาเพื่อกลับไปยังที่พักของเขา จอมยุทธ์เดินไปตามถนนที่มีผู้คนมากมายไม่ซ้ำหน้า แต่ทันใดนั้น เขาเห็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะเห็นเลย

อะไรหน่ะเหรอ

ก็คนทะเลาะกันหน่ะสิ

“เฮ้ ทำไมยูทำแบบนี้ฟะ”

“พูดห่าอะไรของมึงวะ ฟัคยู ไอ้หรั่ง”

เอ้ หมอนั่นพูดภาษา Mask Land เหมือนเราเลยแหะ

“พูดห่าอะไรของยูห่ะ ถ้ายูไม่จ่ายค่าเสียหายไอ ยูก็โดนกระทืบตรงนี้แหละ”

จากนั้นพวกมันก็ตรงเข้าทำร้ายชายในหน้ากากปริศนาคนนั้น แต่ชายคนนั้นแข็งกว่า เลยต่อยพวกนั้นสวนไป เขาดูเหมือนจะเหนือกว่าคนขาวพวกนั้นนะ จอมยุทธ์เห็นจึงเข้าไปหยุดสถานการณ์นั้น จอมยุทธ์ไปจับแขนของชายในหน้ากากที่กำลังบ้าคลั่ง แต่ทันใดนั้น จอมยุทธ์เห็นหน้าเขาจึงรู้ว่าเขาเป็นใคร

“เงา”

"ห่ะ" เขาพยายามสะบัดตัวหนี แต่จอมยุทธ์ก็ล็อคเขาไว้ได้

“นี่นายเป็นอะไรไปห่ะ จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ ฉันจอมยุทธ์ไง นี่นายกลายเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยห่ะ”

“หัวหน้าครับ” จากนั้นเงาก็กอดจอมยุทธ์แน่นเลย แต่ไม่ทันไร ฝรั่งเจ้าของร้านคนนั้นก็จะเข้ามาเอาเรื่องต่อ จอมยุทธ์จึงต้องเจรจาเอง

ฝรั่ง : เฮ้ ยูอยากตายใช่มั้ย

จอมยุทธ์ : เออ ใจเย็นๆครับ นี่มันเรื่องอะไรกันครับ

ฝรั่ง : ไอ้หมอนี่มันทำกระจกร้านเราพังหน่ะ

จอมยุทธ์ : งั้นผมจ่ายแทนให้ก็ได้ครับ // จากนั้นจอมยุทธ์ก็ควักเงินประมาณ 20 ดอลล่าห์ไปให้เจ้าของร้าน จากนั้นเจ้าของร้านพอใจก็กลับเข้าร้านไป จากนั้นจอมยุทธ์ก็ลากเงาออกมาจากจุดเกิดเหตุนั้น เงาเรียกเพื่อนเขาอีกคนซึ่งกำลังยืนดูอยู่ห่างๆให้มาหาเขา

เงา : โซ่ตวง เลิกมองแบบนั้นได้แล้วน่า มานี่หน่อยสิ

โซ่ตวง : เออ มาแล้วๆ นายนี่ใครเนี่ย

เงา : หัวหน้าเก่าฉันเองหน่ะ คุณจอมยุทธ์

โซ่ตวง : สวัสดีครับ

จอมยุทธ์ : เอาหล่ะ พวกนายสองคนว่างกันมั้ยอ่ะ

เงา โซ่ตวง : ว่างครับ มีอะไรเหรอ

จอมยุทธ์ : ฉันขอเลี้ยงเหล้าพวกนายหน่อยสิ // เงากับโซ่ตวงจะปฏิเสธได้ไงหล่ะ จากนั้นจอมยุทธ์ก็พาทั้งสองคนไปยังร้านเหล้าเล็กๆแห่งหนึ่ง จากนั้นพวกเขาก็ไปนั่งที่โต๊ะใหญ่ในร้าน

จอมยุทธ์ : เอาหล่ะ พวกนายอยากดื่มอะไรกันหล่ะ

เงา : ผมขอว๊อดก้าช็อตนึงครับ

โซ่ตวง : ผมด้วยครับ

โอเค : งั้นฉันขอไวน์องุ่นซักขวดก็แล้วกัน // จากนั้นเด็กเสิร์ฟก็ไปเอาเหล้าตามที่สั่งมา

เงา : ยังชอบไวน์เหมือนเดิมเลยนะหัวหน้า

จอมยุทธ์ : เอาหล่ะ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้หล่ะ พวกนายสองคนเนี่ย

เงา : เรื่องมันยาวครับหัวหน้า งั้นผมจะเล่าให้ฟัง

“ตอนที่พวกญี่ปุ่นบุกมา ผมได้รับคำสั่งให้แทรกซึมและลาดตระเวนฐานของพวกมัน แต่ระหว่างนั้น ผมเห็นพวกมันกำลังเจรจาอะไรกันซักอย่าง ผมเห็นตรานายทหารของ Mask Land ชัดเจนเลย ผมเลยรู้ว่าในสงครามนั้นพี่พวกเราเป็นหนอนบ่อนไส้ แต่พวกมันจับผมได้ จากนั้นมันก็ส่งผมไปที่ค่ายเชลยแถวฟิลิปปินส์หน่ะ ผมทำงานอยู่ในค่ายเชลยจนกระทั่งกองทัพสหรัฐมาถึง จากนั้นผมก็หนีมาสหรัฐโดยเรือสินค้านี่แหละครับ” เงาพูดพลางยกว๊อดก้าขึ้นดื่ม

จอมยุทธ์ : แล้วทำไมนายถึงไม่กลับไป Mask Land หล่ะ

เงา : ไอ้นั่นมันรู้ว่าผมเป็นใคร ถ้าผมกลับไปผมโดนประหารแน่

จอมยุทธ์ : ฉันเข้าใจนะ แล้วเรื่องของนายหล่ะโซ่ตวง

โซ่ตวง : ผมหนีมาตอนสงครามเกิดใหม่ๆหน่ะ โชคดีที่พ่อผมเป็นคนอเมริกา ผมเบื่อการที่จะต้องฆ่าใครแล้ว ทุกวันนี้ผมเป็นครูสอนป้องกันตัว แต่รายได้ก็พอแค่พอประทังชีวิตไปวันๆหน่ะ เงาเลยชวนผมไปเสี่ยงโชคที่บ่อนบ้าง สนามมวยเถื่อนบ้าง เราถึงได้พอมีเงินใช้บ้างครับ แหะๆ

เงา : นี่ ไม่ต้องพูดถึงฉันขนาดนั้นก็ได้

จอมยุทธ์ : พอๆๆๆ นี่ พวกนายคิดว่าจะหนีตัวเองไปได้อีกนานแค่ไหนห่ะ // เงาและโซ่ตวงนิ่งไปพักนึง // ถ้าฉันกลับไปแล้ว ฉันจะได้เป็นหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับที่กำลังก่อตั้งขึ้นใหม่ ถ้าพวกนายไม่มีที่ไป พวกนายมาทำงานกับฉันก็ได้นะ

โซ่ตวง : ผมกลับไปผมคงติดคุกข้อหาหนีทหารเป็นปีแน่ๆ

จอมยุทธ์ : นี่นายไม่รู้เลยสินะ ว่าคิงอีกาดำอภัยโทษผู้ที่หลบหนีในสงครามหมดแล้ว กลับไปก็ไม่มีใครจับนายหรอก ฉันกลัวแต่ว่าถ้านายก่อเรื่องที่นี่หนักๆเขาจะส่งนายกลับหน่ะสิ // จากนั้นจอมยุทธ์ก็ควักเงินให้เงากับโซ่ตวงคนละ 300 ดอลล่าห์

จอมยุทธ์ : นี่เงินนะ มันอาจไม่มาก แต่ก็อาจช่วยพวกแกได้ จำไว้นะ พวกนายยังมีอนาคต // จากนั้นจอมยุทธ์ก็เดินจากไปพร้อมกับจ่ายค่าเหล้าให้

กลับมาที่ Mask Land ประเทศเกิดสิ่งที่เรียกว่า การชุมนุมเรียกร้องระบอบการปกครอง ตอนนี้ในถนนกรุง Mask Land ตะโกนชุมนุมเรียกร้องกันทั้งวันทั้งคืน

“ประเทศนี้เป็นของพวกคุณ ประชาชนจงเจริญ คอมมิวนิสต์จงเจริญ”

“ประชาชนลุกขึ้นเถิด เราทุกคนเท่าเทียมกัน”

คำพูดทำนองนี้ได้ยินกันเกลื่อนถนน หญิงสาวคนหนึ่งดูท่าทางทะมัดทะแมงเดินไปตามถนน แต่ระหว่างนั้น ก็เกิดการปะทะกันของคนทั้งสองกลุ่ม

“เฮ้ย ไอ้พวกฝักใฝ่ทุนนิยม ฆ่าแม่งเลย”

“มาเลย คิดว่ากลัวเหรอไอ้พวกสวะคอมมิวนิสต์”

จากนั้นทั้งสองกลุ่มก็ปะทะกันอย่างหนัก จนตำรวจต้องเขามาควบคุมสถานการณ์ ระหว่างนั้นหญิงสาวคนนั้นพยายามเข้าไปดูที่เกิดเหตุ ตำรวจเข้าห้ามไว้แต่หญิงคนนั้นโชว์บัตรให้ตำรวจดู

“เจ้าหน้าที่แมงมุมแม่ม่ายดำ”

จากนั้นตำรวจก็ปล่อยให้เธอเข้าไปตรวจในที่เกิดเหตุจนเสร็จ จากนั้นก็เดินทางต่อไปเรื่อยๆไปยังร้านขายเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง

ซึ่งเจ้าของร้านซึ่งใส่หน้ากากผ้าฝ้ายดูสวยงามกล่าวต้อนรับทันที

ผ้าฝ้าย : สวัสดีจ้า อ้าว แม่ม่ายดำนี่เอง

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ดีจ้าผ้าฝ้าย

ผ้าฝ้าย : วันนี้มาตัดชุดแบบไหนดีหล่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : วันนี้ไม่ได้มาตัดหรอกจ้า แต่มาให้ช่วยมากกว่า

ผ้าฝ้าย : ช่วยอะไรเหรอ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ความจริงฉันไม่อยากจะรบกวนเธอหรอกนะ แต่ทำไงได้

ผ้าฝ้าย : ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ฉันยินดีช่วย มีอะไรหล่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : คือฉันสงสัยว่าคนรัสเซียที่มาเปิดร้านข้างๆเธอจะเป็นสายลับคอมมิวนิสต์หน่ะ

ผ้าฝ้าย : นี่เธอจะให้ฉันเป็นสายงั้นเหรอ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : จะรบกวนเธอมากไปมั้ยอ่ะ

ผ้าฝ้าย : ไม่เป็นไรหรอกจ้า เราเพื่อนกันนี่

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ขอบคุณเธอมากๆเลยนะ เอ้านี่ปืนนะ ฉันให้เผื่อป้องกันตัวนะ

ผ้าฝ้าย : จ้ะๆๆๆ เออนี่ ไปหาไรกินกันมั้ย

แมงมุมแม่ม่ายดำ : เอาสิๆ กำลังหิวอยู่พอดีเลย

ทางด้านพระราชวังของอีกาดำ อีกาดำและคณะขุนนางกำลังประชุมความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในประเทศของเขา

คิงอีกาดำ : ประเทศของเราเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมมองไปทางไหนมีแต่คนประท้วงและตีกันเต็มไปหมด

วัว : พวกเขาชุมนุมเรียกร้องระบอบการปกครองคอมมิวนิสต์ครับ

คิงอีกาดำ : งั้นเหรอ แล้วคอมมิวนิสต์คืออะไรหล่ะ ทุเรียน ลูกไปเรียนเมืองนอกมา พอจะรู้อะไรบ้างมั้ย

ทุเรียน : พวกเขามีแนวคิดว่า ทุกคนบนโลกใบนี้เท่าเทียมกัน มีสิทธิ์ในทรัพย์สินร่วมกัน ไม่มีใครมีทรัพย์สินส่วนตัว พวกเขามองว่าชนชั้นนายทุน พ่อค้าเป็นพวกที่ต้องถูกกำจัดครับ

นกอินทรี : ห่ะ แล้วมันจะเป็นระบอบการปกครองได้ยังไงหล่ะนั้น ทุกคนไม่มีทรัพย์สินส่วนตัวเนี่ย

จิงโจ้ : พวกเขาเชื่ออย่างนั้นจริงๆนะครับ ระบอบนี้เกิดจากความอดอยากของชนชั้นกรรมกรครับ

วัว : ผมว่าระบอบนี้เป็นภัยต่อประเทศอย่างหนักนะครับ

คิงอีกาดำ : ผมก็คิดอยู่ แต่การใช้ความรุนแรงมันดูจะไม่ดีนะ เพราะนั้นก็ชาว Mask Land เหมือนกัน

ควีนมังกร : ดิฉันขอแนะนำใครคนนึงนะท่านพี่ ระฆัง เรียกเขาเข้ามาหน่อยสิ

ระฆังเรียกชายในหน้ากากเนสซีดูน่ารักเข้ามาในห้อง จากนั้นควีนมังกรก็นำตัวเขา

ควีนมังกร : เขาเพิ่งจบจากนิวยอร์ค ตอนนี้กำลังจะไปรับผู้ช่วยเลขาธิการของสหประชาชาติอยู่ค่ะ

คิงอีกาดำ : เอาหล่ะ นายชื่ออะไรหล่ะ

“เนสซีขอรับ พระองค์ครับ กระผมขอพูดอะไรในที่นี้หน่อยได้มั้ยครับ”

คิงอีกาดำ : ได้สิ

เนสซี : คอมิวนิสต์เป็นภัยใหญ่หลวงต่อชาติและต่อโลก ผมจะทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุดครับ

คิงอีกาดำ : ยังไงผมก็ฝากด้วยนะ // จากนั้นเนสซีก็เดินออกจากห้องไป เตรียมตัวเดินทางไปยังนิวยอร์ค สหรัฐอเมริกาเพื่อไปรับตำแหน่ง

คิงอีกาดำ : ภัยครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากให้ใช้ความรุนแรง

ทางด้านสองสาวที่กำลังเดินทางไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่มีชื่อว่า ฟินิกซ์แลนด์ พนักงานต้อนรับเปิดประตูให้พวกเธอ จากนั้นแมงมุมแม่ม่ายดำก็ถามพนักงานเสิร์ฟในร้าน

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ขอโทษนะ แฮมเตอร์อยู่มั้ย

พนักงานเสิร์ฟ : เธอกำลังทำอาหารอยู่ครับ จะให้บอกมั้ยครับว่าใครเรียก

แมงมุมแม่ม่ายดำ : บอกฉันว่าแม่ม่ายดำจ้า

จากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็พยักหน้า จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องครัว จากนั้นทั้งสองสาวก็ไปนั่งที่โต๊ะ จากนั้นหญิงสาวในหน้ากากแฮมเตอร์ดูน่ารักก็เดินออกมาจากห้องครัว

แฮมเตอร์ : ดีจ้าผ้าฝ้าย แม่ม่ายดำ

แม่ม่ายดำ : ดีจ้า สบายดีนะ

แฮมเตอร์ : แน่นอน ฉันสบายตลอดเวลาแหละน่า

ผ้าฝ้าย : งานที่นี่โอเคมั้ย

แฮมเตอร์ : โอเคมากเลยหล่ะ อาหารสูตรใหม่ๆนี่ฉันคิดเองเยอะแยะเลยนะ

แม่ม่ายดำ : งั้นเหรอ งั้นฉันต้องขอลองดูซักหน่อยแล้วหล่ะ

แฮมเตอร์ : จัดไป แต่เธอจ่ายไหวแน่นะ

ผ้าฝ้าย : แหม่ๆๆๆ ระดับแม่ม่ายดำอยู่แล้ว

จากนั้นแฮมเตอร์ก็เข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารสุดพิเศษให้เพื่อนของเขา จากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็ออกมาเสิร์ฟอาหารให้ ทั้งสองคนนั้นเห็นอาหารที่มาเสิร์ฟก็มาทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ระหว่างนั้นฟินิกซ์เจ้าของร้านก็เดินออกมาถามแม่ม่ายดำและผ้าฝ้าย

ฟินิกซ์ : อาหารอร่อยมั้ยคะ

ผ้าฝ้าย : อร่อยมากเลยค่ะ จริงมั้ยแม่ม่ายดำ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : จริงจ้ะ เพื่อนเรานี่ทำอาหารเก่งจริงๆ

ฟินิกซ์ : ขอบคุณมากเลยค่ะ แฮมเตอร์ได้ยินคงดีใจมากเลย ร้านนี้ดีได้ก็เพราะนางเลยนะ

ผ้าฝ้าย : เพื่อนเราเก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ

ฟินิกซ์ : แน่นอนสิ เพื่อนเธอเก่งมากเลยหล่ะ

ระหว่างที่พวกสาวๆกำลังเม้าท์กัน ทันใดนั้น

ตู้ม!!

เสียงระเบิดดังมาจากร้านฝั่งตรงข้ามของเธอ คนในร้ายตกใจพยายามไปหลบหลังร้านแต่พนักงานร้านห้ามไว้ แมงมุมแม่ม่ายดำได้ยินเสียงเหตุการณ์เลยออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

แฮมเตอร์ : เกิดอะไรขึ้นหน่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ระเบิดหน่ะ สงสัยมีคนวางระเบิดที่ร้านตรงข้ามนั้น

ฟินิกซ์ : ตายแล้ว นั่นร้านขายนาฬิกานี่

ผ้าฝ้าย : คุณรู้จักร้านนั้นเหรอคะ

ฟินิกซ์ : รู้จักกันไม่กี่วันนี่หล่ะจ้ะ เขาเป็นชาวอเมริกาหน่ะ มาซ่อมนาฬิกาแล้วก็ขายนาฬิกาได้ไม่นานนี่จ้ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : คนอเมริกา งั้นพวกเธอรอนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันกลับมา // แมงมุมแม่ม่ายดำวิ่งไปยังจุดเกิดเหตุเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น โดยที่ผ้าฝ้ายและแฮมเตอร์ตามไปดูด้วย

ผ้าฝ้าย แฮมเตอร์ // นี่ แม่ม่ายดำ รอฉันด้วยสิ

ฟินิกซ์ : ระวังตัวด้วยนะทุกคน

ระหว่างที่ทั้งสองคนนั้นวิ่งตามแม่ม่ายดำไป เนสซีซึ่งเดินมาดูเหตุการณ์แถวนั้นก็เผลอเดินชนกับผ้าฝ้าย

เนสซี : ขอโทษครับ // ผ้าฝ้ายขอโทษตอบจากนั้นก็วิ่งตามไปหาแมงมุมแม่ม่ายดำ แต่เนสซีคว้าแขนเธอไว้

“นี่เธอ อย่าเข้าไปนะ มันอันตรายมาก”

ผ้าฝ้าย : ก็ฉันเป็นห่วงเพื่อนฉันนี่คุณ

ระหว่างที่กำลังเถียงกัน ก็เกิดกลุ่มฝักใฝ่คอมมิวนิสต์ออกมาทำร้ายคนบนถนน จนตอนนี้บนถนนเกิดการโกลาหลกันยกใหญ่

======================================================================

ความรุนแรงนี่มันคืออะไรกันนะ มันจะจบลงตรงไหน ติดตามชมตอนหน้าจ้า

https://www.youtube.com/channel/UC7xjJSszZWbBH9gTW34-T8g ซับแนลผมด้วยจ้า

ขอคนละ 1 คอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยจ้า ตอนหน้าตัวละครมาครบแน่ๆ