Time Mercenary Hunter - ข้ามเวลารับจ้างเชือด

ลำดับตอนที่ #13 : Mission 1 : สงครามเวียดนาม : EP.4 วันตรุษญวนสีเลือด #2

พวกของนาวินหนีขึ้นไปหลบพวกเวียดกงที่ชั้นสาม ในขณะที่รถถังของเวียดกงระดมยิงใส่อย่างหนัก ในตอนนั้นเองนาตาชาเห็นหน้าต่างของร้านมันเชื่อมต่อไปอีกตึกหนึ่ง นาตาชาจึงเปิดหน้าต่างแล้วพาทุกคนเข้าไปหลบด้านในก่อน จากนั้นพวกเขาก็จัดการเช็คกระสุนและอุปกรณ์ที่เหลือว่าจะสู้กับพวกมันได้หรือเปล่า

นาวิน : ทุกคน เช็คอาวุธกับกระสุนหน่อยสิ

ทุกคนเช็คอาวุธของตัวเองอย่างขันแข็ง

ปักษา : เราไม่รอดแน่ๆถ้าจัดการรถถังไม่ได้

ครูส : วาเนสซ่า เธอจัดการรถถังได้หรือเปล่า

วาเนสซ่า : ได้สิ เดี๋ยวแม่จัดให้แจ่มเลยๆ รอดูแล้วกัน

วาเนสซ่าเปิดหน้าต่างในจุดที่รถถังยิงมาไม่ถึง จากนั้นเธอก็ขว้างระเบิดเข้าไป ระเบิดติดตามรถถังไปแล้วแปะติดกันด้านหน้า จากนั้นมันก็ระเบิดรถถังเป็นจุล

ยู : โห เยี่ยมไปเลยระเบิดลูกนี้เนี่ย

รา : ระเบิดแม่เหล็กแรงสูงติดตามโลหะหน่ะ

วาเนสซ่าขว้างระเบิดใส่รถถังของพวกมันเรื่อยๆ ส่วนเอิร์ทและเรย์นอร์ฟก็ยิงพวกมันจากด้านบน

เรย์นอร์ฟ : เอิร์ท 13 นาฬิกาที่ตึกมีขาว มีซุ่มยิงด้วย

เอิร์ท : ข้าศึก 13 นาฬิกา ถูกกำจัดแล้วเพื่อน // เขาพูดพลางเปลี่ยนตับกระสุน

เซเบอรัส : ทุกคน มีข้าศึกอีกเป็นโหลมาทางนี้

คูลุก : ได้เลย เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง // คูลุกยิงธนูระเบิดของเขาลงไปด้านล่าง ทำเอาพวกมันแตกกระเจิง

นิโคลัส : ปู่จะคุมปืนกลตรงนี้เองนะทุกคน // นิโคลัสตั้งปืนกลเบายิงสกัดพวกเวียดกง แต่ในขณะเดียวกัน พวกมันก็เปิดประตูเตรียมจะเข้ามาด้านเพื่อเล่นงานพวกเขาด้วย

คางุยะ : แย่หล่ะ นี่พวกมันจะบุกมาอย่างงั้นเหรอ

นาตาชา : TARS ไปตั้งป้องปืนยิงสกัดพวกมันไว้ก่อน

TARS : รับทราบ โหมดป้อมปืน ทำงาน

TARS กลิ้งตัวลงบันไดเพื่อไปตั้งตัวเองเป็นป้อมปืน จากนั้นคนอื่นๆก็ตามลงไปเสริมทันที

เซนโนว่า : ทุกคน ฉันว่าเราต้องฝ่ามันออกไปให้ได้

อูลริค : เห็นด้วย ไอ้พวกผิวเหลืองนี่มาเยอะชิบหาย // อูลริคหักคอมันไป โดยที่วาเลเรียและเวเรียไนท์ใช้มวยปลดอาวุธพวกมันด้วย

วาเลเรีย : นี่ไนท์ เธอจะเอาลูกซองไปใช้หน่อยดีมั้ย // เธอโยนลูกซองให้เวเรียไนท์

เวเรียไนท์ : ขอบใจนะ กำลังอยากได้อยู่พอดีเลย

โทไบอัส : ทุกคน ฉันว่าจะฝ่าพวกมันออกไป ใครจะไปบ้าง

โคลวิส : จัดไป เดี๋ยวฉันไปกับนายด้วย

ไดโยวเซย์ : นี่พวกนายลืมฉันไปได้ยังไงกันหล่ะเนี่ย

พวกเขาทั้งสามคนผลัดกันใช้อาวุธระยะประชิดจัดการกับพวกเวียดกง ทำเอาพวกมันที่บุกเข้ามาตายเกือบหมด จากนั้นคนอื่นๆก็ทยอยลงไปด้านล่างกันเพราะว่าพวกมันเริ่มจะถอยกันแล้ว

ทาเคชิ : ดูเหมือนว่าพวกมันจะไปกันหมดแล้วนะ

แบล็ค : นั่นสิ เราน่าจะตามไปเล่นงานพวกมันได้เลยนะ

อิโอ : เออนี่ แล้วโรโบโกะอะไรของคุณไม่มีอะไรอัพเดทงั้นเหรอ // เขาหันไปถามนาตาชา

นาตาชา : ต้องรอทำลายเครื่องกาลเวลาก่อน เธอถึงจะอัพเดทมาหน่ะ

แต่ในตอนนั้นเอง โรโบโกะก็โฮโลแกรมมาหานาตาชาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

โรโบโกะ : คุณนาตาชาคะ พวกคุณมีเวลาแค่ 30 นาทีในการทำลายเครื่องนี้ ถ้าอยากทำงานสำเร็จ ต้องรีบแล้วค่ะ

อมตะ : 30 นาที นี่เธอล้อฉันเล่นหรือเปล่าวะเนี่ย

นาวิน : ผมว่าเราต้องรีบฝ่าพวกมันไปโดยด่วนเลยครับ

นาตาชา : นั่นสิ ตอนนี้พวกมันก็ถอยไปแล้ว ทุกคนคะ รีบไปกันดีกว่า

พวกเขาบุกเข้าไปในตึก ฝ่าพวกเวียดกงไม่กี่คนที่เฝ้าอยู่ด้านหน้า อมตะยิงเครื่องยิงลูกระเบิดใส่พวกมันที่อยู่บนระเบียงจนกระเด็น จากนั้นพวกเขาก็มาถึงประตูด้านหน้าที่ปิดสนิท

นาตาชา : รา จัดการได้เลย

ราวางระเบิดประตูจนแหลกเป็นจุล แต่ในตอนนั้นเองพวกมันก็ยิงปืนกลที่อยู่หน้าประตูใส่พวกเขา ทำเอาพวกเขาต้องหาที่หลบกันให้วุ่น

ไดโยวเซย์ : เล่นแบบนี้ใช่ไหม ได้เลย

เธอปาระเบิดควันของเธอเข้าไปด้านใน จากนั้นพวกมันก็หยุดยิงปืน พวกเขาได้จังหวะเล่นย่องเข้าไปด้านใน จากนั้นก็ตั้งแนวยิงพวกมันจนพวกมันเริ่มถอย

นิโคลัส : เฮ้อ มีแต่แค่นี้เองเหรอวะไอ้กงเอ้ย // นิโคลัสจับมันทุ่มจนคอหัก

อมตะ : พวกมันอยู่ในตึกกันประมาณกี่คนหล่ะเนี่ย // อมตะถามพลางยิงพวกมันไปด้วย

ปักษา : เท่าที่ดูนะ ไม่น่าจะต่ำกว่าร้อยคนหน่ะ // มันคนหนึ่งพยายามจะแทงปักษาแต่ปักษาหลบแล้วเชือดคอมัน

เซนโนว่า : รีบตามหาเครื่องจักรนั่นให้เจอก่อนดีกว่า

พวกเขาบุกขึ้นไปยังชั้นสอง ฆ่าพวกมันทุกคนที่เห็น แต่ระหว่างนั้นเองพวกมันคนหนึ่งก็ตั้งปืนกลเบาเป็นแนวยิงกดพวกเขาเอาไว้ ทำเอาพวกเขาขึ้นไปชั้นสามไม่ได้

เอิร์ท : แย่แล้ว เราไปไม่ถึงชั้นต่อไปแน่ๆ

ยู : เรย์นอร์ฟ พอจะมีทางอื่นขึ้นไปได้หรือเปล่า

เรย์นอร์ฟ : ไม่ได้อ่ะ ตึกนี้มันเข้าออกทางเดียวด้วย

โคลวิส : ถ้าอย่างงั้น TARS นายเป็นกำบังกระสุนให้พวกเราหน่อย

TARS : รับทราบ พวกคุณตามผมมาก็แล้วกัน

TARS ตั้งตัวเองเป็นเกราะกันกระสุน จากนั้นเองวาเนสซ่าก็เป็นคนแรกที่วิ่งไปหลบก่อน

วาเนสซ่า : เอานี่ไปกินซะไอ้พวกบ้า

วาเนสซ่าปาระเบิดพิเศษของเธอ ซึ่งมีลักษณะเป็นผงพิเศษ ทำเอาพวกมันระคายเคืองตากัน

คูลุก : ปลลอดภัยแล้ว พวกเรารีบลุยกันเลยดีกว่า

พวกเขาบุกฝ่าเข้ามาเรื่อยๆ ผ่านพวกมันที่ยืนปกป้องพื้นที่กันอย่างเข้มแข็ง สุดท้ายพวกเขาก็มาถึงยังห้องๆหนึ่งซึ่งเป็นที่ตั้งของอุปกรณ์จนได้

วาเลเรีย : ในที่สุดเราก็มาถึงซะทีนะเนี่ย

เวเรียไนท์ : นั่นสิ รีบทำลายมันเลยดีกว่าตอนนี้

อิโอ : รา รีบระเบิดเจ้าเครื่องนี้ซะสิ

รา : เอาหล่ะ ทุกคนรีบถอยออกไปก่อน // ราไปติดตั้งระเบิดชนิดพิเศษของเธอในทันที หลังจากที่มันระเบิด ชิ้นส่วนของมันกลายเป็นของเหลวที่กัดกร่อนโลหะได้ จนกระทั่งเจ้าเครื่องนั่นไม่เหลือชิ้นดี

คางุยะ : เย้ ภารกิจสำเร็จแล้วสินะเนี่ย

อูลริค : เรายังต้องไปไซง่อนอีกไม่ใช่งั้นเหรอ

โทไบอัส : ว่าแต่ แล้วไหนหล่ะฮอของเรา เราต้องนั่งฮอไปนะ

นาตาชา : อ้อ ฉันเรียกมาแล้วหล่ะ รีบไปที่ด้านหน้าตึกดีกว่า

พวกเขาเดินทางไปยังหน้าตึก และในตอนนั้นเองโรโบโกะก็มาอัพเดทข้อมูลเพิ่มเติมด้วย

โรโบโกะ : คุณนาตาชาซัง ฮอที่คุณขอฉันเรียกมาให้แล้วค่ะ พวกคุณทำได้ดีมาก

นาตาชา : รีบเรียกมาให้ฉันด่วนเลย ขอ 2 ลำก็พอ

และในตอนนั้นเอง มีกองร้อยอเมริกันมาอยู่ที่หน้าตึก จากนั้นก็มีฮอสองลำมาจอดอยู่ตรงหน้าพวกเขาด้วย

คางุยะ : โห มีราชรถมาเกยซะด้วยนะเนี่ย

จากนั้นไม่นาน นักบินอเมริกันสองคนก็เดินเข้ามาหานาตาชาในทันทีเพื่อคุยกับเธอ

“คุณครับ ฮอสองลำที่คุณขอได้แล้วครับ”

นาตาชา : ขอบคุณมากค่ะ

ครูส : ทาเคชิ แบลค พวกนายเลือกเลยว่าจะขึ้นลำไหน

ทาเคชิ : ฉันเอาลำนี้ นายไปอีกลำนึงก็แล้วกันนะ

แบล็ค : จัดไป พวกนายไปเลือกเลยว่าจะขึ้นลำไหน

พวกเขาแบ่งคนไปขึ้นฮอลำต่างๆ จากนั้นพวกเขาก็ขับไปยังไซง่อนต่อในทันที เนื่องจากว่าที่นั่นกำลังถูกโจมตีอย่างหนักจากพวกเวียดกง

เฮลิคอปเตอร์ของทั้งคู่บินมาเรื่อยๆ ผ่านเมืองนั้นทีเมืองนี้ที จนกระทั่งไม่กี่อึดใจ พวกเขาก็มายังเขตชานเมืองของไซง่อนแล้ว พวกเขาเห็นสภาพของเมืองต่างก็ตกตะลึงไปตามๆกัน

นาวิน : โห ที่นี่เหรอไซง่อน สวยจังเลย

นาตาชา : แหม่ พูดอย่างกับนายไม่เคยเห็นนี่

นาวิน : ถ้างั้นเธอก็พาฉันมาเที่ยวสิจะได้เห็น

นาตาชา : แหวะ นายมาคนเดียวเถอะยะ

แต่ในระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน พวกเขาก็โดนยิงอย่างหนัก ทำเอาพวกเขาต้องรีบหาที่ลงจอดก่อนที่เครื่องของเขาจะตกกลางอากาศ แบล็คและทาเคชิตกลงกันว่าจะไปจอดที่สนามเด็กเล่นที่หนึ่งซึ่งกว้างพอจะจอดฮอ จากนั้นไม่นานพวกเขาก็รีบจอดฮอในทันทีก่อนที่พวกเวียดกงจะยิงพวกเขาตก

แบล็ค : เฮ้อ เกือบตายแล้วนะเนี่ย นายว่ามั้ยเพื่อน

ทาเคชิ : ใช่ ทำไมไม่มีรายงานว่ามีปืนของศัตรูคอยดักยิงด้วย

นาตาชา : โรโบโกะคงไม่รู้อะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ

ในขณะเดียวกัน โรโบโกะก็โฮโลแกรมมาอีกครั้งหนึ่ง

โรโบโกะ : สวัสดีค่ะ มาถึงไซง่อนแล้วสินะคะทุกคน

นาวิน : ใช่ แล้วเป้าหมายของเราอยู่ไกลหรือเปล่าหล่ะเนี่ย

โรโบโกะ : เป้าหมายของพวกคุณอยู่ที่ชุมชนชาวจีนใจกลางเมือง พวกคุณอาจต้องเจอพวกเวียดกงราว 1000 คน ขอให้โชคดีกับภารกิจนะคะ

นาตาชา : เอาหล่ะค่ะทุกคน เดินทางกันดีกว่าค่ะ

พวกเขาเตรียมอาวุธเพื่อเดินทางเข้าไปยังชุมชนชาวจีนในเมือง พวกเขาเดินผ่านไซง่อนที่สวยงาม มันทำให้พวกเขาอดชายตามองมันไม่ได้เลย

อูลริค : โห ที่นี่สวยมากๆเลย พวกนายรู้มั้ยทำไมมันสวยจัง

คางุยะ : ตั้งแต่ฝรั่งเศสยึดที่นี่เป็นอาณานิคม พวกเขาก็เปลี่ยนเมืองให้เป็นแบบฝรั่งเศสหน่ะ

ปักษา : โห นี่เป็นเมืองขึ้นนี่มันดีขนาดนี้เลยเหรอ ได้เมืองก็สวยมากๆเลย

เซเบอรัส : ถ้ามันแลกมากับการที่ต้องเป็นขี้ข้าเขา นายเอามั้ยหล่ะ

นิโคลัส : เฮ้อ ทุกอย่างบนโลกนี่ มันได้อย่างต้องเสียอย่างจริงๆหล่ะนะ

รา : ก็ชาติของลุงนี่เอกราชและเสรีภาพเป็นเรื่องสำคัญนี่นะ

ไดโยวเซย์ : ไม่รู้ว่าญี่ปุ่นบ้านฉันเป็นยังไงบ้างหล่ะเนี่ย

เซนโนว่า : ป่านนี้คงกำลังฟื้นตัวอยู่หล่ะมั้งนะ คิดว่า

โทไบอัส : ตึกทรงฝรั่งเศสก็สวยมากเลยนะ เสียดายดันมาเกิดสงครามจนได้

และในขณะเดียวกัน คูลุกเห็นลังใส่น้ำอัดลมกล่องหนึ่ง คูลุกลองไปเปิดขวดแล้วกินดู ในตอนนั้นอมตะก็เดินมาแซวเขาจนได้

อมตะ : อร่อยมั้ยหล่ะเพื่อนน้ำอัดลมนั่นหน่ะ

คูลุก : อร่อยมากเลยนะ นายมาลองมั้ยหล่ะ // คูลุกยื่นน้ำอัดลมให้กับอมตะ คนอื่นๆเห็นทั้งคู่ดื่มน้ำอัดลมก็มาขอแบ่งด้วย

วาเลเรีย : ฮืม อร่อยจัง ท่าทางจะเป็นรสส้มนะเนี่ย

เวเรียไนท์ : ใช่ๆ น้ำอัดลมสมัยก่อนนี่อร่อยจังเลยนะ

ครูส : ถ้าพวกมันใส่ยาพิษขึ้นมาจะทำไงหล่ะเนี่ย

ยู : ฉันมียาถอนพิษอยู่ เดี๋ยวฉันเอาให้ได้นะ

พวกเขาแวะดื่มน้ำอัดลมกันซักพัก จากนั้นพวกเขาก็ทิ้งขวดแล้วเดินทางกันต่อ จนกระทั่งพวกเขามาเจอกับทหารอเมริกันที่กำลังบุกเข้าไปในตึกๆหนึ่ง พวกเขาหาที่หลบกันแถวนั้นเพราะพวกเวียดกงยิงออกมาจากตึกอย่างหนัก

โคลวิส : โห ท่าทางอเมริกาจะเอาไม่อยู่นะเนี่ย

วาเนสซ่า : ใช่ๆ แล้วแบบนี้เราจะเอายังไงต่อดีหล่ะ

อิโอ : TARS นายพอสำรวจความเคลื่อนไหวของศัตรูคร่าวๆได้หรือเปล่า

TARS ใช้เลเซอร์ตรวจสอบพวกข้าศึก

TARS : พวกมันอยู่ในตึกราวๆเกือบร้อยคนได้ครับ

เรย์นอร์ฟ : ฉันจะลองส่องพวกมันจากด้านนอกดูก็แล้วกัน

เอิร์ท : ใช่ แล้วพวกนายบุกเข้าไปในตึกได้หรือเปล่าหล่ะ

นาตาชา : ได้เลย เดี๋ยวฉันจะลองบุกเข้าไปนะ

นาตาชาพาคนอื่นๆไปเสริมกำลังให้กับทหารอเมริกันคนอื่นๆที่กำลังจะบุกเข้าไปในตึก นาตาชารีบไปคุยกับหัวหน้าหน่วยของอเมริกาในทันที

“พวกคุณเป็นใครกันครับ” ทหารคนหนึ่งสอบถามพวกของนาวิน

นาตาชา : ดิฉันนาตาชา หัวหน้าหน่วยปราบปรามนานาชาติค่ะ

“เฮ้อ ผมไม่มีเวลามาให้ข้อมูลอะไรตอนนี้ได้นะครับ”

นาวิน : ทำไมกัน เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ

“พวกเราพยายามจะฝ่าเข้าไปในตึกนี้ ซึ่งพวกมันจับตัวประกันไว้ด้านในหน่ะ”

นาตาชา : ถ้างั้นฉันจัดการเองค่ะ นาวิน พาพวกเราไปอีกด้านนึง เร็ว

พวกเขาพากันเคลื่อนพลไปยังด้านข้างของตึก ซึ่งแทบจะไม่มีการป้องกันอะไรเลย พวกเขาแงะหน้าต่างที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นพวกเขาก็ค่อยๆเข้าไปทีละคน เมื่อทุกคนมาถึงด้านในห้องๆหนึ่ง เวียดกงคนหนึ่งเผลอเดินเข้ามาในห้อง นาวินกระชากเสื้อเขาเข้ามาจากนั้นก็เอามีดปักคอเขาในทันที จากนั้นพวกเขาก็มานั่งจับกลุ่มคุยกันเพื่อนัดแนะแผนการ

คูลุก : ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีเยอะจริงๆนะเนี่ย

อมตะ : เราต้องหาทางที่พวกมันไม่ได้ป้องกันหน่ะ

วาเนสซ่า : ทางด้านหลังพวกมันไม่น่าจะป้องกัน เพราะปะทะกับอเมริกาด้านหน้าอยู่นะคะ

อิโอ : เยี่ยม TARS ลองไปสำรวจด้านหลังให้ทีสิ

TARS กลิ้งตัวเองไปยังด้านหลัง จากนั้นไม่นานเขาก็กลับมารายงานทุกคน

TARS : มีข้าศึกอยู่ราวๆ 52 นาย พร้อมปืนกลเบา ป้องกันอยู่ด้านบนครับ

ครูส : งานนี้เราคงต้องเคลื่อนที่เร็วและเงียบด้วยหล่ะ

ไดโยวเซย์ : ถ้าอย่างงั้นฉันก็ต้องเป็นหัวหอกหล่ะสินะ

ปักษา : ถ้างั้นฉันก็ต้องไปด้วย เรื่องแบบนี้ฉันชอบ

เซเบอรัส : แล้วเรื่องตัวประกันหล่ะ อย่าลืมตรงนี้นะ

นิโคลัส : ตัวประกันคงต้องอยู่ชั้นบนสุดแน่ๆ ต้องมีคนไปดูก่อน

โคลวิส : ผมจัดการเองครับ ผมพอจะทำได้อยู่

วาเลเรีย : ทุกคน งานนี้คงต้องใช้อาวุธประชิดแล้วหล่ะนะ

เวเรียไนท์ : ไม่ต้องห่วง หอกของฉันยังคมอยู่ตอนนี้

อูลริค : เออนี่โทบี้ นายมีกระสุนปืนพกเพิ่มหรือเปล่า // โทไบอัสโยนห่อกระสุนให้อูลริค

โทไบอัส : ใช้ประหยัดๆหน่อยนะนาย ตอนนี้ของมีน้อย

เซนโนว่า : เออนี่พี่ แล้วเอิร์ทกับเรย์นอร์ฟนี่เขาจะทำยังไงหล่ะ

นิโคลัส : ทั้งคู่คงจะส่องข้าศึกอยู่ข้างนอกหล่ะนะ

แบล็ค : อ่าๆ แบบนี้เราก็ไม่ต้องกังวลแล้วสินะ

ยู : งานนี้พวกเราต้องเงียบหน่อยนะ ไม่งั้นเราตายหมดแน่

คางุยะ : จัดไปเลย งานนี้กรรไกรของฉันได้ออกโรงหล่ะ

รา : โอเคค่ะ อย่าเสียเวลาเลย ไปกันดีกว่าค่ะ

พวกเขาแยกย้ายกันไปทำภารกิจของพวกเขา โคลวิสออกไปด้านนอกจากนั้นก็ปีนตึกขึ้นไปที่ห้องของตัวประกัน โดยที่เอิร์ทและเรย์นอร์ฟส่องไปเห็นเขาพอดี

เอิร์ท : เฮ้ย เรย์นอร์ฟ นั่นมันโคลวิสนี่ เขาทำอะไรอยู่หน่ะ

เรย์นอร์ฟ : ไม่รู้เหมือนกัน ยังไงก็ยิงคุ้มกันเขาหน่อยก็แล้วกัน

ทั้งคู่ช่วยกันส่องข้าศึกที่อยู่ตามระเบียงเพื่อช่วยให้โคลวิสปีนตึกได้ ส่วนคนอื่นๆก็ค่อยๆย่องขึ้นมาเพื่อไปช่วยตัวประกัน เมื่อพวกเขามาถึงพวกเขาก็เจอกับพวกเวียดกงอยู่ในห้องโถงใหญ่เป็นสิบ ถืออาวุธพร้อมจะฆ่าทุกคนที่บุกขึ้นมา

นาตาชา : เอาหล่ะทุกคน เลือกเหยื่อได้ตามสะดวกเลย

พวกเขาไม่รอช้าวิ่งเข้าไปตะลุมบอนกับพวกมัน คุลูกชักดาบออกมาเชือกคอพวกมัน อมตะใช้มวยของเขาซัดพวกมันจนเละ ปักษาและเซเบอรัสใช้มีดพกของตัวเองฆ่าทุกคนที่อยู่ในห้อง ไดโยวเซย์โยนระเบิดควันเข้าไปในห้องหนึ่งจากนั้นวาเลเรีย เวเรียไนท์และคางุยะก็เข้าไปเชือดคอพวกนั้น อูลริค เซน โทไบอัสเล่นงานพวกมันอีกห้องหนึ่ง ทาเคชิ แบล็คและนิโคลัสทั้งต่อยทั้งเตะพวกมันด้านหน้าจนหมอบ ส่วน TARS อิโอ ครูสและยูใช้ปืนเก็บเสียงยิงกำลังเสริมที่จะมาช่วย รากับวาเนสซ่าคอยอยู่กับนาตาชา หลังจากที่พวกเขาเคลียร์ชั้นสอง พวกเขาก็มารวมตัวกันที่บันไดขึ้นไปชั้นสามในทันที

นาตาชา : ทำได้ดีมากเลยทุกคน

นาวิน : ตอนนี้ไม่รู้ว่าโคลวิสจะเป็นยังไงบ้างนะ

ทางด้านของโคลวิส โคลวิสปีนขึ้นไปถึงชั้นสาม จากนั้นเขาก็เคลียร์ยามที่อยู่ด้านนอก เมื่อเขามาถึง เขาก็พบกับชาวอเมริกันและเวียดนามนับสิบคนนั่งอยู่ด้วยคน จากนั้นชาวอเมริกันคนหนึ่งก็พูดกับเขาทันที

“นี่คุณเป็นใครกันครับ”

โคลวิส : สวสัดีครับ ผมโคลวิส หน่วยรบพิเศษนานาชาติหน่ะ

“ช่วยผมด้วย ผมเป็นทูตอเมริกัน ผมกับคนของผมอยากออกไปจากที่นี่”

โคลวิส : เพื่อนผมกำลังมา รออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ

และทางด้านพวกของวิน ก่อนที่พวกเขาจะถึงห้องของตัวประกัน พวกเขาก็เห็นพวกเวียดกงราวๆ 50 คนได้ พวกมันกำลังปิดล้อมห้องของตัวประกัน โดยพวกมันตั้งปืนกลเบาเอาไว้ด้วย

นาวิน : ผมว่าห้องตัวประกันน่าจะอยู่ตรงนั้นนะครับ

นาตาชา : ฉันเห็นด้วยนะ แล้วเราจะเอายังไงต่อหล่ะ

อิโอ : ผมว่าเราต้องวอบอกโคลวิสให้ป้องกันตัวเองในห้องไปก่อนหน่ะครับ

ครูส : ถ้างั้นฉันจะติดต่อโคลวิสให้ รอนี่ก่อนนะ // ครูสวอหาโคลวิสด้านในห้อง

ไดโยวเซย์ : แล้วเราจะเอายังไงต่อหล่ะคะ

แบล็ค : ถ้าโคลวิสป้องกันตัวประกันได้ เราก็น่าจะลุยกับมันตรงๆได้

นิโคลัส : ถ้างั้นฉันขอลุยก่อนเลยแล้วกันนะ

นิโคลัสแบกปืนกลเบาไปยิงปะทะกับพวกมัน พวกมันไม่ทันได้ตั้งตัวเลยหาที่หลบกันให้วุ่น

ทาเคชิ : แหม่ ห้าวจริงๆตาลุงนี่

ปักษา : อย่ามัวแต่เสียเวลาเลย ลุยกับมันเลย

พวกเขาวิ่งเข้าไปปะทะกับพวกเวียดกงด้านใน เสียงปืนบนชั้นสามดังไปทั่ว ทหารอเมริกันที่อยู่ด้านล่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“ท่านครับ เสียงปืนข้างบนครับ”

“สงสัยมีการยิงปะทะกัน เรารีบไปช่วยท่านทูตกันดีกว่า”

เซเบอรัส : เฮ้ย มีใครมีกระสุนให้ฉันเพิ่มหรือเปล่า

คูลุก : ของฉันไม่มี ฉันไม่ได้พกกระสุนมาหน่ะ

อมตะ : เอาของฉันไปก่อนก็แล้วกัน ใช้ประหยัดๆด้วย // อมตะโยนแม็กปืนให้กับเซเบอรัส

วาเลเรีย : ท่าทางพวกมันจะเอาจริงนะเนี่ย

เวเรียไนท์ : อย่าเพิ่งพูดเลย พวกมันใกล้จะตายหมดแล้ว

พวกเขาไล่ยิงพวกมันจนเริ่มถอย พวกนั้นพยายามจะพังประตูไปฆ่าตัวประกัน แต่โคลวิสปิดประตูอย่างแน่นหนา ทำเอาพวกมันต้องใช้ระเบิดพังประตูเข้าไป

เซนโนว่า : แย่แล้ว โคลวิสกำลังแย่ รีบไปช่วยเขาเร็ว

โทไบอัส : รู้แล้ว ฉันก็กำลังรีบอยู่เลยตอนนี้

และในขณะเดียวกัน เวียดกงจับชาวอเมริกันคนหนึ่งเป็นตัวประกัน แล้วพูดภาษาเวียดนามให้พวกของนาวินถอยไป

“พวกแกถอยไป ไม่งั้นฉันฆ่านังนี่แน่”

นาวินชักปืนพกออกมายิงกบาลมันตายคาที่ ส่วนตัวประกันก็รีบวิ่งออกมาหาพวกเขา

รา : คุณปลอดภัยแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะคะ

“ทหารอเมริกันอยู่ทางไหนคะ”

วาเนสซ่า : อยู่ด้านล่างค่ะ ค่อยๆเดินไปนะคะ

ตัวประกันคนนั้นรีบเดินไปด้านล่าง ส่วนคนอื่นๆก็รีบไปช่วยตัวประกันที่อยู่ด้านใน แล้วก็จับพวกเวียดกงที่วางอาวุธยอมแพ้ด้วย

โคลวิส : พวกมันยอมแพ้หมดแล้ว ปลอดภัยแล้วหล่ะ

TARS : ตรวจสอบอาวุธ พวกศัตรูปลดอาวุธหมดแล้วครับ

ยู : เดี๋ยวฉันจะไปดูตัวประกันให้ว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า // ยูวิ่งไปพร้อมกับกระเป๋ายา

คางุยะ : แล้วที่นี่เราจะเอายังไงกันต่อหล่ะเนี่ย

อูลริค : ก็คงต้องรอให้พวกอเมริกันมาดูสถานการณ์หล่ะนะ

และจากนั้นไม่นาน ทหารอเมริกันก็ขึ้นมาเคลียร์สถานการณ์ จากนั้นก็ช่วยทูตของเขาออกไป แล้วหัวหน้าหมวดก็มาคุยกับนาตาชาในทันที

“ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยทูตของเรา”

นาตาชา : ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่เราอยากจะขออะไรคุณหน่อยได้หรือเปล่าคะ

“จะเอาอะไรเหรอครับ”

นาตาชา : เราต้องการกระสุนเพิ่ม และพาหนะที่จะพาเราไปชุมชนชาวจีนหน่ะ

“ที่นั่นพวกเวียดกงตั้งกำลังไว้ตั้งเยอะ คุณจะไปจริงๆเหรอ”

นาตาชา : มันคืองานของเราค่ะ

“ถ้างั้นก็ตามผมมาทางนี้เลยครับ”

พวกอเมริกันพานาตาชาและคนอื่นๆมาด้านล่าง นาตาชาเรียกเรย์นอร์ฟและเอิร์ทให้ลงมารวมกำลังกับพวกเขา จากนั้นหัวหน้าหมวดก็วอบอกรถคอนวอยของพวกเขาให้มาเคลียร์พื้นที่ และไม่นาน รถคอนวอยก็มากันสองคันรถ พร้อมกระสุนเต็มอัตรา

“เอาหล่ะ รถนี้เป็นของพวกคุณแล้วครับ”

นาตาชาและพรรคพวกพากันบรรจุกระสุนเพิ่ม เพราะทางข้างหน้าพวกเขาอาจจะต้องเจออันตรายใหญ่หลวง และในขณะเดียวกัน โรโบโกะก็โฮโลแกรมมาหานาตาชาด้วย

โรโบโกะ : คุณนาตาชาซัง ขอโทษนะคะที่บุ่มบ่ามเข้ามา

นาตาชา : มีอะไรหรือเปล่าโรโบโกะ

โรโบโกะ : พวกคุณมีกำหนดเส้นตายแค่พรุ่งนี้ที่จะไปจัดการเครื่องกาลเวลานะคะ

นาตาชา : พรุ่งนี้เลยเหรอ

โรโบโกะ : ใช่ค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะคะ // จากนั้นโรโบโกะก็ตัดสัญญาณไป

นาวิน : ตอนนี้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว ถ้างั้นเราต้องบุกคืนนี้เลยสินะ

นาตาชา : ก็คงจะเป็นอย่างนะ รีบไปขึ้นรถกันเถอะ

พวกเขาแยกย้ายกันขึ้นรถ จากนั้นขบวนรถก็เคลื่อนออกไปยังชุมชนชาวจีนเป้าหมายของพวกเขา

=====================================================

เป้าหมายขเป้าหมายของเขาจะมีความยากแค่ไหน อย่าลืมอย่าลืมติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า

ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ