Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #32 : ตอนทีี 27 : โจมตีสถานทูต

ในระหว่างที่นอร์ดิกและซอลกำลังรอผลการเลือกตั้ง ซึ่งการเลือกตั้งกำลังอยู่ในขั้นตอนของการเริ่มลงคะแนน และขณะเดียวกันเพื่อนๆของนอร์ดิกก็มาหาซอลเพื่อมาให้กำลังใจเขาด้วย

ฟีนด์ : อ้าว คุณซอล มาอยู่กับคุณนอร์ดิกที่นี่เองเหรอ

ซอล : อ้อครับ ผมกำลังฟังผลการเลือกตั้งอยู่หน่ะ

บูล : ตัวแทนผมลงคะแนนให้คุณนะคุณซอล

อาร์เทมิส : ตัวแทนของฉันก็เหมือนกัน ฉันรับรอง

นอร์ดิก : ฉันเองก็สนับสนุนนายนะซอล

ซอล : ความจริง ฉันว่านายควรเป็นประธานาธิบดีเองนะนอร์ดิก

และในขณะเดียวกัน เคจาและสการ์เล็ตเข้ามาในห้องรอฟังผลเพื่อตามหาตัวนอร์ดิกด้วย

เคจา : นอร์ดิก พี่มีข่าวดีมากบอกหน่ะ

นอร์ดิก : มีอะไรหรือเปล่าครับพี่

สการ์เล็ต : คุณไซโซกำลังจะกลับมาที่นี่หน่ะค่ะ

นอร์ดิก : หะ พี่ไซโซงั้นเหรอ เยี่ยมไปเลย

จากนั้นพูดยังไม่ทันขาดคำ ไซโซก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับลูกน้อง นอร์ดิกและเคจารีบวิ่งเข้าไปหาเขาในทันที

เคจา : ไซโซ นึกว่าจะไม่ได้เจอนายอีกแล้ว

ไซโซ : เหมือนกันครับ ดีจังเลยที่ได้เจอพี่อีกครั้ง

นอร์ดิก : ว่าแต่ พี่ไปอยู่ที่ไหนมาหล่ะครับ

ไซโซ : พี่ไปติดเกาะมาหน่ะ อ่า นอร์ดิก พี่มีอะไรจะบอกเรื่องนึง

นอร์ดิก : เรื่องอะไรเหรอครับพี่

ไซโซ : พี่ไปจะขอผู้หญิงคนหนึ่งแต่งงานหน่ะ

เคจา : หะ จริงเหรอ นายมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่หล่ะ

ไซโซ : ผมว่าจะไปขอเธอ แต่มาบอกทุกคนเพื่อมาเอาเงินก่อนหน่ะ

นอร์ดิก : เดี๋ยวผมให้พี่เอง พาเธอมารู้จักผมด้วยนะ

ไซโซ : เออนี่ นี่คือลูกน้องใหม่ของพี่ สกายกับอาร์มเมอร์ เขาจะไปกับพี่ด้วย // สกายและอาร์มเมอร์ทำความเคารพนอร์ดิกในทันที

สกาย : ท่านคงจะเป็นนอร์ดิก ผู้นำคนใหม่สินะครับ

นอร์ดิก : ใช่ครับ ยังไงก็ขอต้อนรับนะครับ

อาร์มเมอร์ : ครับผม ขอบคุณมากครับที่เมตตา

ไซโซ : ว่าแต่นอร์ดิก นี่นายกำลังรออะไรอยู่เหรอ

เคจา : ฉันจะบอกให้ มันคือการเลือกตั้งประธานาธิบดีเฉพาะกาลหน่ะ

อาร์มเมอร์ : ที่นี่มีการเลือกตั้งด้วยเหรอครับเนี่ย

สกาย : ใช่ๆ แล้วคุณนอร์ดิกได้ลงสมัครไว้หรือเปล่าครับ

นอร์ดิก : ผมไม่ได้ลงสมัครหรอกครับ

สการ์เล็ต : ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าผู้นำคนใหม่จะเป็นใครหน่ะ

ในระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน จู่ๆเมเทอร์และเฟรย์อาที่แอบเดินทางมาทอย่างเงียบๆ เมื่อเธอมาถึงเธอก็มาหาซอลกับฟีนด์ในทันที

เฟรย์อา : คุรซอล ฉันคิดถึงคุณจังเลยค่ะ // เธอเข้าไปจูบกับซอล ส่วนเมเทอร์ก็ไปกอดฟีนด์ด้วยในตอนนั้น

ซอล : คุณเฟรย์อา มาที่นี่ด้วยเหรอครับเนี่ย

เฟรย์อา : ก็ฉันคิดถึงคุณนี่คะ

เมเทอร์ : เออนี่ พวกคุณกำลังรออะไรกันอยู่เหรอ

ฟีนด์ : เรากำลังรอผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีอยู่หน่ะครับ

เมเทอร์ : ประธานาธิบดี ว้าว น่าสนใจดีนี่

และในขณะเดียวกัน คาเนสและเนม่าก็เพิ่งจะมาถึงในวัง เมื่อทั้งคู่มาถึงทั้งคู่ก็มาทักทายนอร์ดิกในทันที

เนม่า : พี่นอร์ดิกคะ คิดถึงพี่จังเลยค่ะ // เนม่าวิ่งเข้าไปกอดนอรืดิก

นอร์ดิก : พี่ก็คิดถึงเธอนะ ว่าแต่เธอมากับใครเหรอ

คาเนส : ผมคาเนส สหายของอาร์เทอร์ยังไงหล่ะครับ

เนม่า : อ้อ คนรักของหนูเองค่ะ

นอร์ดิก : โห จริงเหรอเนี่ย

เฟรย์อา : เดี๋ยวฉันขอไปดูด้านในก่อนนะ // เฟรย์อาเดินเข้าไปดูการลงคะแนนเลือกตั้ง ในตอนนั้นเอง ก็มีการประกาศผลการเลือกตั้งในทันที

“ผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีเฉพาะกาล คุณฮอริซอล ได้คะแนนไปมากที่สุด”

ในตอนนั้นเฟรย์อาถึงกับทำอะไรไม่ถูก รีบวิ่งไปหาซอลในทันที

เฟรย์อา : คุณซอล ฉันได้ยินชื่อคุณ เขาบอกคุณได้เป็นประธานาธิบดีหน่ะค่ะ // จากนั้นก็มีสื่อมวลชนและผู้ร่วมงานมาแสดงความยินดีกับเขา และในขั้นตอนต่อไป ซอลต้องให้คำสัตย์ก่อนจะรับตำแหน่ง เขาพยายามแต่งตัวอย่างเรียบร้อยที่สุดแล้วขึ้นไปบนเวที โดยมีคนอื่นๆคอยดูเขาอยู่ด้านล่างเวที เมื่อซอลถึงหน้าไมค์ ซอลก็เริ่มพูดในทันที

“สวัสดีครับ ข้าพเจ้ามีความรู้สึกยินดี ที่ผู้แทนจากเขตแดนต่างๆ ได้เลือกให้ข้าพเจ้าเป็นประธานาธิบดีเฉพาะกาล”

บูล : ผมบอกแล้วว่ายังไงเขาก็ต้องได้

อาร์เทมิส : ว่าแต่ ทำไมเธอถึงไม่เป็นแทนหล่ะนอร์ดิก

นอร์ดิก : ผมคงไม่มีความสามารถพอหล่ะครับ

“ดังนั้น ข้าพเจ้าขอสาบานจะบำรุงประชาธิปไตยและสันติภาพแด่แผ่นดินนอลโวร่า ข้าพเจ้าจะนำหลักการสิทธิมนุษยชนมาใช้ ข้าพเจ้าต้องขอขอบคุณคุณนอร์ดิก ที่มีส่วนช่วยในการทำให้แผ่นดินนี้ผาสุก ข้าพเจ้าจึงขอแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด”

ไซโซ : หะ นอร์ดิก นี่นายได้รับเลือกด้วยเหรอ

เคจา : ว้าว ถ้างั้นนายก็มีตำแหน่งกับเขาด้วยสินะ

“ผมจะนำประชาธิปไตยมาสู่ดินแดนนี้ จะทำให้ประเทศนี้เข้มแข็งและเป็นที่ยอมรับจากนานาอารยะประเทศ นั่นคือคำปฏิญาณของผม”

หลังจากที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังไปทั่ว จากนั้นก็มีสื่อมวลชนมากมายมารุมสัมภาษณ์เขาในทันทีเนื่องจากว่าเพิ่งได้เป็นประธานาธิบดีแห่งประเทศที่เกิดใหม่นี้

“คุณซอลครับ ได้ข่าวว่าคุณร่วมต่อสู้รวมประเทศกับคุณนอร์ดิกนี่ครับ”

ซอล : ใช่ครับ เราทั้งต่อสู้ด้วยกันมาครับ

“คุณมีแผนการอะไรที่จะทำต่อจากนี้ในประเทศของคุณครับ”

ซอล : ผมจะให้ประชาธิปไตยและสันติภาพแกทุกคนครับ

“ได้ข่าวว่าคุณมีเงินทุนจากพ่อค้าและกลุ่มสมาคมลับใช่หรือเปล่าครับ”

ซอล : ผมไม่มีเงินอะไรทั้งนั้น ผมมีแต่จิตวิญญาณที่จะมอบให้ประเทศนี้ครับ

จากนั้นเอง ซอลก็เดินไปหานอร์ดิก เพื่อไปจับมือกับเขา

นอร์ดิก : ยินดีด้วยนะเพื่อน

ซอล : ขอบใจมากนะเพื่อนสำหรับทุกอย่าง // ในตอนนั้นเองเฟรย์อาก็เข้ามากอดและจูบกับเขาด้วย

เฟรย์อา : ยินดีด้วยนะคะซอล

ซอล : ครับคุณเฟรย์อา
ที่ซอลเดินทางมายังพระราชวังหลักของโซราบอลซึ่งถูกตั้งเป็นทำเนียบรัฐบาล ซอลและคณะรัฐบาลของเขาได้ก่อตั้งสาธารณรัฐนอลโวร่า พวกเขาได้ออกกฎหมายต่างๆมากมาย เช่น กฎหมายยกเลิกการค้าทาส กฎหมายปฏิรูปการค้าและที่ดิน กฎหมายสัญชาติแก่คนต่างด้าว และอีกหลายโครงการที่ซอลคิดว่าจะสร้างเพื่อจัดการเปลี่ยนประเทศใหม่ เหนือสิ่งอื่นใด ซอลตั้งค่าหัวนายพลโซรอนและคนอื่นๆที่สมคบคิดเรื่องนี้ ในข้อหากบฏ ในตอนนี้โซรอนถูกตามล่าไปทั่วแผ่นดินแล้ว

กลับมายังแคว้นมอร็อค หลังจากที่แมทธิวและเลออนได้ทำการหมั้นได้ไม่นาน พวกเขาก็อยู่ฮันนีมูนที่มอร็อค โดยที่เอลิซ่าคอยอำนวยความสะดวกให้กับพวกเขาด้วย วันหนึ่งพวกเขามานัดทานข้าวกันที่คฤหาสน์ของสมาคมลับ จากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาอยู่พร้อมหน้ากันบนโต๊ะอาหารโต๊ะใหญ่ที่ห้องรับรอง

เอลิซ่า : หวังว่าทุกคนคงจะอยู่สบายกันนะคะ

ดราโก้ : แน่นอนครับ ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับที่พักหน่ะ

พอลลี่ : ว่าแต่ คุณเฟรย์อาและเมเทอร์ไปไหนซะหล่ะคะ

อราช : ผมได้ยินว่าพวกเขาไปที่โซราบอลนะครับ

แมทธิว : จริงด้วย ตอนนี้เราได้ประธานาธิบดีใหม่แล้วนี่ครับ

นิโคลัส : ใครงั้นเหรอ

แมทธิว : คุณซอลหน่ะครับ

นิโคลัส : หะ นายซอลเหรอ ฉันยังไม่ได้ไปเยี่ยมเขาเลย ว่าแต่นอร์ดิกหล่ะ

เลออน : ได้ยินว่าคุณนอร์ดิกได้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดด้วย

อาร่า : แต่ว่า แล้วนายพลเนโรหล่ะคะจะเป็นยังไง

เอลิซ่า : ตอนนี้เขาคงไม่เหลืออะไรแล้วหล่ะค่ะ

เอ็น : เออ คือ อย่าหาว่าผมฟ้องเลยนะครับ ผมได้ยินว่าสมาชิกบางคนของคุณต้องการให้โค่นล้มพวกเขานี่ครับ

เอลิซ่า : ไม่มีทาง ทั้งคุณนอร์ดิกและคุณซอลเป็นพันธมิตรของฉัน สมาชิกของฉันต้องฟังคำสั่งฉันสิ

อาร่า : แต่ว่า พวกเขาเพิ่งจะได้ครองประเทศนี่คะ

อาเรียส : ใช่ ฉันกลัวว่ากลุ่มกบฏบางส่วนต้องการจะยึดอำนาจพวกเขาหน่ะ

เอลิซ่า : ฉันไม่ยอมให้คนของฉันไปเป็นกบฏหรอก

นิโคลัส : ผมก็หวังไว้แบบนั้นนะครับ อยากไปเจอกับนอร์ดิกจังเลย

ในขณะเดียวกัน จู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาในบ้าน พวกเขามองคนที่เดินมาหาเป็นตาเดียวกัน

เอเทอร์ : สวัสดีครับพี่ เป็นไงกันบ้างครับ

มาร์ธิว : เอเทอร์ นายยังไม่ตายเหรอเนี่ย

โคน่า : คาลิมบ่า นี่นายก็มาด้วยงั้นเหรอเนี่ย

คาลิมบ่า : ก็ใช่หน่ะสิ ฉันรู้ว่าพวกเธออยู่ที่ไหนกัน

แมทธิว : โห เอเทอร์ พาแฟนมาด้วยงั้นเหรอเนี่ย

พอลลี่ : ความจริงดิฉันจะกลับบ้าน แต่อยากจะมากับเขาก่อนหน่ะค่ะ

มาร์ธิว : เชิญด้านในเลยครับ เรามีที่พอสำหรับพวกคุณทุกคนเลย

พวกเขาทั้งสามคนมานั่งยังที่นั่งที่ว่าง จากนั้นเอลิซ่าก็ให้จานกับพวกเขาทั้งสามคน

เลออน : เออนี่ ว่าแต่ ทำไมนายมาช้าจังเลยเนี่ย

เอเทอร์ : เราโดนพวกโจรสลัดโจมตีหน่ะ แต่ก็รอดมาได้พี่

โคน่า : อ้าว ว่าแต่พวกเธอรอดมาได้ยังไงหล่ะ ได้ยินว่าโจรสลัดแถบนั้นโหดมากเลยนะ

พอลลี่ : อ้อ เรื่องนี้ต้องถามคุณคาลิมบ่าเขาเลยค่ะ

คาลิมบ่า : ก็ไม่มีอะไร ไปท้าเจ้ากัปตันกินเหล้าเฉยๆหน่ะ

เอลิซ่า : เออนี่ พวกนายคิดว่าประเทศใหม่ของคุณนอร์ดิกจะเป็นยังไงต่อหล่ะ

ดราโก้ : ผมว่ามันน่าจะดีขึ้นนะครับ

มาร์ธิว : คิดแบบนั้นเหมือนกัน ทุกอย่างคงจะดีขึ้นหล่ะนะ

แมทธิว : เออนี่ ว่าแต่ เราจะมีแผนแต่งงานกันเมื่อไหร่ดีหล่ะ

โคน่า : ฉันคิดว่า น่าจะรอให้ประเทศสงบไปซักพักก่อนหน่ะค่ะ

อาเรียส : นั่นสิคะ ฉันเห็นด้วยนะคะ

เลออน : ครับผม ไม่ว่ายังไงผมก็รอได้นะ

และในขณะเดียวกัน มีคนมาเคาะประตูหน้าบ้าน อราชและโอลลี่ไปเปิดประตู ก็พบชายคนหนึ่งมาส่งจดหมาย จากนั้นอราชกับโอลลี่ก็เปิดมันอ่าน พวกเขาทั้งคู่ตกใจมากรีบไปบอกเอลิซ่าทันที

โอลลี่ : คุณเอลิซ่าคะ มีจดหมายนี่มาส่งถึงคุณค่ะ

เอลิซ่าอ่านข้อความ มีใจความว่า “สละตำแหน่งหัวหน้าซะ ไม่งั้นคนที่คุณรักจะตายหมด” เอลิซ่ากำกระดาษทิ้งในทันที

อราช : นี่มันฝีมือใครกันหล่ะเนี่ย

เอลิซ่า : ต้องมีหนอนบ่อนไส้ในสมาคมของฉันแน่ๆ

เอ็น : ถ้าอย่างงั้น เราคงต้องเริ่มหาตัวมันหล่ะ

มาร์ธิว : อราช โอลลี่ ถ้าเธอรู้ว่ามันเป็นใคร จับตัวมันมาให้ฉันด้วย

โอลลี่ : ได้ค่ะ ฉันจะสืบเรื่องนี้เอง

นิโคลัส : แบบนี้ไม่ดีแน่ๆ ฉันเดาไว้เลย

และที่โซราบอล หลังจากนายพลนอร์ทตายได้ไม่นาน นายพลเนโรกับนอร์ดิกช่วยกันฝังศพเขาอย่างสมเกียรติ ส่วนสการ์เล็ตก็มาเยี่ยมหลุมศพของพ่อเธอทุกวัน โดยที่เคจาก็คอยดูแลเธออย่างไม่ห่าง

เคจา : หักห้ามใจหน่อยเถอะนะ พ่อเธอไปดีแล้ว

สการ์เล็ต : เคจา สัญญากับฉันนะ เธอต้องลากคอไอ้โซรอนมาให้ได้นะ

เคจา : แน่นอน ฉันสัญญา ไม่ต้องห่วงนะ

ในขณะเดียวกัน ไซโซก็เดินมาหาเคจาที่กำลังยืนอยู่ พร้อมกับรถม้าที่ขนเงินจำนวนหนึ่ง เคจาแปลกใจว่าเขาจะไปไหน

เคจา : ไซโซ นี่นายจะไปไหนงั้นเหรอ

ไซโซ : ผมกับสองคนนี้จะไปขอผู้หญิงแต่งงานหน่ะครับ

สกาย : ใช่ครับ คุณนอร์ดิกให้เงินเรามาส่วนหนึ่งด้วยครับ

สการ์เล็ต : ว่าแต่ พวกเธอจะไปที่ไหนกันงั้นเหรอ

อาร์มเมอร์ : เราจะไปที่หมู่เกาะแถวบาส์กหน่ะครับ

เคจา : ยังไงก็ขอให้โชคดีแล้วรีบกลับมานะ

ไซโซ : แน่นอนครับพี่ // จากนั้นเองพวกเขาก็รีบออกเดินทางไปยังแคว้นบาส์กในทันที

กลับมายังห้องพักของนายพลเนโร ในขณะทุกคนในห้องกำลังรอนายพลเนโรพักฟื้น อาร์เทอร์ก็พาคูเปอร์มาเยี่ยมนายพลของเขา คูเปอร์ไม่ได้รับใช้นายพลเนโรอีกแล้ว แล้วก็ไม่ได้ไปอยู่กับนายพลโซรอนด้วย คูเปอร์ไปดูอาการท่านนายพลที่กำลังนอนอยู่

คูเปอร์ : ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าท่านนายพลจะเป็นพ่อของนอร์ดิก

อาร์เทอร์ : ความจริงฉันก็เพิ่งจะรู้เหมือนกัน

มาร์ธ่า : ทุกอย่างมันจบลงแล้วหล่ะ อย่าไปคิดถึงมันเลย

ซาร่า : นั่นสิคะ เรื่องเก่าๆเราลืมมันซะดีกว่านะ

แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง นายพลเนโรก็ฟื้นขึ้นมา ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ซิลเวียร์รีบไปดูอาการของเขาในทันที

ซิลเวียร์ : ท่านนายพลฟื้นแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้น้ำเขานะคะ

มาร์ธ่า : ลูกแม่ เป็นยังไงบ้างลูก

เนโร : ไม่เป็นไรครับแม่ แล้วนอร์ดิกไปไหนหล่ะครับ
ซาร่า : เขาไม่อยู่ที่นี่หน่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเขาจะมาเยี่ยมเธอเอง

ซิลเวียร์ : ตอนนี้ท่านนายพลก็พักผ่อนให้สบายก่อนนะคะ

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกัน จู่ๆก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง ทุกคนตกตะลึงกันทันทีเมื่อได้เจอกับเธอ

“เป็นยังไงบ้างเนโร ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

เนโร : เซนจา

ซิลเวียร์ : อาจารย์คะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ // ซิลเวียร์วิ่งเข้าไปกอดเซนจาในทันทีที่เจอเธอ

อาร์เทอร์ : คุณเซนจาครับ // ทั้งคู่เปอร์และอาร์เทอร์ทำความเคารพเธอ

เซนจา : สบายดีนะคูเปอร์ อาร์เทอร์ ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ไปงานศพท่านเตเวียสหน่ะ

คูเปอร์ : ว่าแต่ คุณมาที่นี่มีอะไรเหรอครับ

เซนจา : ก็เรื่องของนายพลเนโรอีกนั่นแหละ

เนโร : จะมาซ้ำเติมอะไรฉันอีกล่ะหะ

เซนจา : เฮ้อ เป็นถึงนักรบผู้ยิ่งใหญ่แท้ๆแต่ไม่ยอมดูแลลูกเมียให้ดี แถมยังขับไล่ไสส่งเธอกับนอร์ดิกไปอีก คุณไม่รู้เหรอว่านีจารักคุณแค่ไหน ยอมคุณทุกอย่าง ทุกวันนี้ ไม่โดนลูกคุณฆ่าตายก็ดีแค่ไหนแล้ว // เนโรได้ยินถึงกับน้ำตาไหลออกมา

มาร์ธ่า : ไม่เอาน่าเซนจา อย่าซ้ำเติมเขาอีกเลยนะ

เซนจา : ค่ะคุณมาร์ธ่า ที่ฉันมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อเขา แต่เพื่อนอร์ดิกต่างหาก

ซาร่า : ทำไมหล่ะ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ

เซนจา : ตอนนี้โซรอนมันมีแผนการจะก่อกบฏหน่ะ

เนโร : ไอ้โซรอน ไอ้น้องทรยศ มันคงหนีไปกับนังแพทศยาวิเวียนสินะ

เซนจา : เพิ่งจะรู้เหรอ พวกเขาเล่นชู้กันมาตั้งนานแล้ว

ซิลเวียร์ : แล้วพวกเขาคิดจะทำอะไรเหรอคะ

เซนจา : ฉันต้องรีบเจอนอร์ดิกก่อนเลย เดี๋ยวนี้ อาร์เทอร์ คูเปอร์ พาฉันไปหาเขาที

อาร์เทอร์ : ได้เลยครับ

อาร์เทอร์และคูเปอร์รีบพาเซนจาไปหานอร์ดิกในทันที เพื่อเตือนเขาว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่หลังจากนั้นเอง มีชายคนหนึ่งเดินเข้าไปในห้องนอนของเนโร โดยที่มาร์ธ่าตกใจเป็นอย่างมาก

มาร์ธ่า : นี่เธอเป็นใครกัน มาที่นี่ทำไม

“เกิดอะไรขึ้นกับท่านพ่อของผม”

ซาร่า : พ่อ?? เธอหมายถึงใครงั้นเหรอ

“พวกคุณจำสร้อยเส้นนี้ได้หรือเปล่าครับ” เขาชูสร้อยเส้นนี้ให้กับมาร์ธ่าดู ในตอนนั้นมาร์ธ่าตกใจอย่างมาก เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย

“ผมเอ็ดเวิร์ด จอห์นสันหน่ะครับ”

มาร์ธ่า : ถวายบังคมองค์รัชทายาท // เธอรีบทำความเคารพเขาในทันที

เอ็ดเวิร์ด : ผมมันสิ้นแผ่นดินแล้ว ไม่ต้องคำนับต่อผมหรอกครับ คุณเนโรครับ คุณต่อสู้เพื่อพ่อผมไม่ใช่เหรอ มันเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นครับ

เนโร : องค์กษัตริย์ถูกลอบสังหาร แต่เราไม่ทราบว่าใครอยู่เบื้องหลังขอรับ

เอ็ดเวิร์ด : เฮ้อ ว่าแต่จะมีใครรู้กันบ้างหล่ะเนี่ย

ณ บ้านพักของนายพลโซรอน หลังจากที่นายพลโซรอนกลับมา เขาพาอเล็กซ์สกี้และนายพลแม็กกี้มาที่บ้านด้วย ในตอนนั้นเองแมทธิวกับแพททรีเซียก็ปลอมตัวเข้าไปฟังการประชุมด้วย หลังจากที่พวกนั้นเข้าบ้านไปกันหมดแล้ว ทหารหน่วยพิเศษอังกฤษนำโดยนายพลจอร์จก็นำกำลังปิดล้อมบ้านเอาไว้

จอร์จ : จำไว้ จับเป็นนายพลแม็กกี้ อเล็กซ์สกี้ให้ได้

“รับทราบครับ”

และในบ้านของโซรอน เมื่อพวกเขามาอยู่พร้อมหน้ากัน พวกเขาก็เริ่มการประชุมแผนการของพวกเขาในทันที

อเล็กซ์สกี้ : เอาหล่ะทุกคน เรามาเริ่มแผนการของเราดีกว่า

แม็กกี้ : ใช่ พวกคุณมีแผนอะไรกันอย่างงั้นเหรอ

โซรอน : ผมวางแผนไว้ เราจะก่อกบฏชิงดินแดนในภูมิภาคนี้ อย่างแรก เราจะเตรียมกลุ่มกบฏให้บุกเข้ามาในเมือง อย่างที่สอง เราจะส่งคนไปโจมตีสถานทูตเพื่อยุแหย่ ดึงมือชาติมหาอำนาจโจมตีที่นี่

แม็กกี้ : น่าสนใจนี่ แผนการของคุณ แล้วเราจะได้อะไร

โซรอน : เราจะแบ่งผลประโยชน์ในดินแดนนี้อย่างยุติธรรม ทุกคนจะได้ผลประโยชน์อย่างเท่าเทียมกัน

อเล็กซ์สกี้ : งั้นเหรอ แล้วคุณจะเริ่มแผนตอนไหนกันหล่ะ

โซรอน : ตอนนี้เลย // โซรอนยิงนายพลแม็กกี้จนตายคาที่ ส่วนทหารอังกฤษที่รับใช้แม็กกี้ก็โดนยิงตายด้วย

อเล็กซ์สกี้ : เฮ้ย นี่แกคิดจะทำอะไรเนี่ย

โซรอน : ก็แค่ส่วนหนึ่งของแผนหน่ะ // หลังจากที่พูด โซรอนส่งสัญญาณให้คนข้างนอกบุกเข้ามา กลุ่มคนติดอาวุธปิดหน้าบุกเข้ามาในบ้านแล้วทำการยิงปะทะกับคนข้างนอก ในตอนนั้นเองนายพลจอร์จแปลกใจมากที่เกิดเรื่องแบบนี้ เขาแทบจะทำอะไรไม่ถูกเลย

“ท่านครับ จะเอายังไงต่อครับ”

จอร์จ : สั่งโจมตีได้เลย

ทหารของนายพลจอร์จบุกโจมตีเข้าไปในบ้าน ปะทะกับกลุ่มชายชุดดำและลูกน้องของอเล็กซ์สกี้ อเล็กซ์สกี้เล็งปืนใส่โรอนในทันที

อเล็กซ์สกี้ : แกจะหักหลังฉันอย่างงั้นเหรอ

โซรอน : ไม่ ผมไม่หักหลังท่านหรอก // จากนั้นโซรอนก็ยิงปืนใส่แมทธิวจนล้มลงในทันที แพททรีเซียที่เห็นเหตุการณ์จึงรีบเข้ามาดูเขาในทันที

อเล็กซ์สกี้ : เฮ้ย แกยิงลูกน้องฉันทำไมวะ

โซรอน : ไม่รู้เหรอ ไอ้หมอนี่มันเป็นลูกของนายพลจอร์จ แมทธิวยังไงหล่ะ

อเล็กซ์สกี้ : แล้วมันจะยังไงกันหล่ะ

โซรอน : ถ้านายพลแม็กกี้และแมทธิวตาย ทางอังกฤษและนายพลจอร์จคงจะไม่อยู่เฉย คงเปิดศึกล้างผลาญกับโซราบอลแน่ๆ

อเล็กซ์สกี้ : เฮ้อ นายนี่มันฉลาดจริงๆ

แพททรีเซียโกรธจัดจะชักปืนมายิงพวกเขา แต่อเล็กซ์สกี้ก็ยิงเธอซะก่อน จากนั้นโซรอนและอเล็กซ์สกี้หนีออกไปทางหลังบ้าน เนื่องจากนอสต้าร์เตรียมรถม้าเอาไว้แล้ว

นอสต้าร์ : เราต้องไปกันแล้วครับ

โซรอน : เชิญครับผม // โซรอนพาอเล็กซ์สกี้ขึ้นรถม้า จากนั้นรถม้าก็ควบออกไป หลังจากนั้นไม่นาน ทหารอังกฤษก็จัดการเคลียร์พื้นที่ข้างในบ้าน ในตอนนั้นเองทหารของเขาก็มารายงานผลที่เกิดขึ้น

“ท่านครับ เราตรวจสอบในบ้านแล้ว นายพลแม็กกี้ตายแล้วครับ”

จอร์จ : งั้นเหรอ จัดการศพมันด้วย ฉันจะรายงานไปที่ลอนดอน

“แต่ท่านครับ มีอีกเรื่องจะรายงานครับ”

จอร์จ : มีอะไรอีกหล่ะ

“คือ คุณแมทธิว กับคุณแพททรีเซีย ตายในที่เกิดเหตุครับ”

จอร์จ : หะ จริงเหรอ

นายพลจอร์จรีบวิ่งเข้าไปดูศพทั้งลูกชายและลูกสาวของเขา เขาร้องไห้ออกมาในทันที กอดศพทั้งคู่เอาไว้ไม่ยอมปล่อยไปไหนเลย

จอร์จ : ใครกันที่มันทำแบบนี้

“ท่านครับ เราเจอนี่ในที่เกิดเหตุครับ”

ทหารนายหนึ่งเจอป้ายผ้าสัญลักษณ์ของโซราบอล

จอร์จ : พวกโซราบอล พวกมันฆ่าลูกฉัน

“แล้วท่านจะเอายังไงต่อครับ”

จอร์จ : จัดการศพทั้งคู่ให้ฉันทีนะ

“ได้ครับท่าน”

แววตาอันเศร้าโศกของนายพลจอร์จ ที่แฝงไปด้วยความโกรธแค้น เรื่องนี้สำหรับเขาคงไม่จบง่ายๆแน่ๆ

กลับมายังแคว้นเดลล์ แอนตาร์กติกพยายามแอบมาเจอกับโทมารอฟเนื่องจากว่าอยากจะขอบคุณเขาที่ช่วยเหลือเธอมาตลอด เธอมาพบเขาโดยที่นำทหารติดตามมาด้วยสิบกว่าคน เธอมาพบกับโทมารอฟในร้านๆหนึ่ง ซึ่งโทมารอฟกำลังนั่งดื่มอะไรของเขาไปเรื่อย

แอนตาร์กติก : สวัสดีโทมารอฟ

โทมารอฟ : อ้าว เธอ มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย

แอนตาร์กติก : มีคนมาบอกว่าคุณชอบดื่มที่ร้านนี้หน่ะ

โทมารอฟ : อ้อ เข้าใจแล้วหล่ะ

แอนตาร์กติก : ฉันขอบใจมากนะสำหรับทุกเรื่องที่ช่วยฉันหน่ะ

โทมารอฟ : ไม่เป็นไรหรอก // ในระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน ก็มีเสียงปืนดังมาแต่ไกล พวกเขาแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นก็มีทหารคนหนึ่งรีบมารายงานสถานการณ์กับเขาทั้งคู่

“ท่านครับ สถานทูตรัสเซียโดนโจมตีครับ”

“ทางเยอรมันก็โดนโจมตีครับผม”

โทมารอฟ : คงไม่มีเวลามาคุยกันแล้วหล่ะ รีบไปกันเถอะ

แอนตาร์กติก : ระยะห่างสถานทูตเราไม่มาก ยังไงก็มาช่วยกันได้นะ

พวกเขาทั้งคู่แยกย้ายกันกลับไปที่สถานทูตของแต่ละคน ซึ่งในตอนนั้นเองสถานทูตของแต่ลประเทศกำลังถูกกลุ่มชายชุดดำปิดหน้าโจมตีอย่างหนัก โทมารอฟนำคนไปป้องกันพวกโจรที่สถานทูต เขารีบอพยพชาวต่างชาติแถวนั้นให้เข้าไปที่สถานทูต จากนั้นก็ไล่ฆ่ากลุ่มโจรที่บุกเข้ามาอย่างไม่ยั้ง

“พวกมันเป็นใครกันแน่ครับเนี่ย”

โทมารอฟ : ฉันก็ไม่รู้ แต่อเล็กซ์สกี้น่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ๆ

แต่ในตอนนั้นเอง สถานทูตเยอรมันในตอนนั้นกำลังถูกโจมตี โทมารอฟต้องตัดสินใจทำอะไรซักอย่าง

โทมารอฟ : พวกเรา ฉันขอ 10 คน ไปกับฉันหน่อย

โทมารอฟพาทหารไปสิบคนพร้อมกับอาวุธครบมือ และในตอนนั้นสถานทูตเยอรมันกำลังถูกโจมตีอย่างหนัก แอนตาร์กติกอพยพคนเข้าไปด้านในเป็นการด่วน

แอนตาร์กติก : เราต้องอพยพคนออกไปให้ได้มากที่สุด

“แต่จะทำยังไง พวกมันล้อมที่นี่ไว้หมดเลยเนี่ย” ทูตเยอรมันพูดอย่างหัวเสีย

แต่ในระหว่างที่สถานการณ์กำลังแย่ โทมารอฟก็นำทหารมาช่วยสถานทูตเยอรมัน เขาไล่ยิงกลุ่มโจรชุดดำ จากนั้นก็บุกเข้าไปหาแอนตาร์กติกในสถานทูต

แอนตาร์กติก : โทมารอฟ นายกลับมา // เธอวิ่งเข้าไปกอดกับโทมารอฟในทันที

โทมารอฟ : คุณปลอดภัยดีนะ

แอนตาร์กติก : เราตายกันหมดแน่ถ้าคุณไม่มาช่วยหน่ะ

โทมารอฟ : ผมส่งคนไปไล่ฆ่าพวกมันแล้วหล่ะ พวกมันกำลังถอยแล้ว

และในขณะเดียวกัน ทหารรัสเซียนายหนึ่งจับตัวชายชุดดำมาได้สองคน พร้อมกับสัญลักษณ์ที่อยู่บนแขนเสื้อของพวกเขา

“ท่านครับ เราจับสองคนนี้ได้ ดูเหมือนว่าพวกมันมาจากโซราบอลนะครับ”

แอนตาร์กติก : โซราบอลงั้นเหรอ ไม่น่าจะใช่นะ ฉันว่ามันแปลกๆ

โทมารอฟ : ถ้างั้นพาสองคนนี้กลับไป ฉันจะสอบมันด้วยตัวเอง

พวกเขาพานักโทษไปสอบปากคำที่สถานทูต แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้บรรดาต่างชาติไม่พอใจเป็นอย่างมาก

กลับมายังโรงน้ำชาของอี้ชิง ในตอนนั้นเองเธอกำลังเก็บของเพื่อหนีไปยังมอร็อค เนื่องจากว่าเธอได้ที่อยู่ใหม่จากอเล็กซ์สกี้ ในระหว่างนั้นเอง เจ้าเหวินก็นำคนของเขาบุกเข้าไปในโรงน้ำชา เพื่อตามล่าตัวอี้ชิงมาให้ได้

เจ้าเหวิน : ทุกคน ใครจับอี้ชิงได้ ฉันจ่ายให้อย่างงามเลย

อี้ชิงเตรียมปืนพกของเธอ จากนั้นก็ขนสมบัติลงไปด้านล่างโดยใช้ทางลับ แต่ในตอนนั้นเองเจ้าเหวินรู้ว่าอี้ชิงจะไปที่ไหน เขารีบถือปืนวิ่งตามอี้ชิงไปยังทางลับ เมื่อเขาเจออี้ชิงเขาจึงยิงใส่เธอ เธอหาที่หลบแล้วก็ยิงสวนกลับเขา

เจ้าเหวิน : อี้ชิง เธอหนีไม่รอดหรอก

อี้ชิง : แกจะมายิงฉันทำไมกันห่ะ

เจ้าเหวิน : แกส่งเหยาย๋ามาฆ่าฉัน แต่โทษที นังนั่นมันตายไปแล้ว

อี้ชิง : ฉันไม่รู้อะไรด้วยซะหน่อย

เจ้าเหวิน : อย่ามาโกหกซะให้ยาก เหยาย๋าไม่มีทางทำอะไรคนเดียวแน่ๆถ้าเธอไม่สั่ง

อี้ชิง : แล้วแกจะเอายังไง

เจ้าเหวิน : ฉันจะเอาทุกอย่างที่เป็นของแกมาเป็นของฉันยังไงหล่ะ

อี้ชิง : แกก็ลองดูสิ // อี้ชิงโยนระเบิดลูกหนึ่งใส่เขา เขาหลบทันแต่อี้ชิงก็รีบขึ้นรถม้าหนีออกไป เจ้าเหวินพยายามยิงสกัดเธอไว้แต่ก็ไม่ได้ผลเลย

เจ้าเหวิน : อี้ชิง ฉันรู้แกจะไปที่ไหน อย่าคิดว่าจะรอดไปได้นะ

กลับมายังโซราบอล กลุ่มต่อต้านศาสนจักรเดินทางรอนแรมมานานเพื่อที่จะตามล่าพวกศาสนจักร ที่โบสถ์ใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งเหล่านักบวชกำลังขนของจะหนีไปจากที่นี่ เนื่องจากว่าพวกเขาเริ่มจะหมดอำนาจในดินแดนแห่งนี้ พวกนั้นขนสมบัติที่มีค่าไปขึ้นรถ

แต่ในระหว่างนั้นเอง กลุ่มต่อต้านก็มาถึงอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็บุกเข้าไปในโบสถ์ในทันที

โอเมก้า : พวกเรา จับตัวสังฆราชมาให้ได้

พวกเขาบุกเข้าไปยิงเหล่าบาทหลวงและผู้ติดตามคนอื่นๆ ด้านในไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงปืนและเสียงกรีดร้องด้านใน สถานการณ์ด้านในราวกับโศกนาฏกรรม

เบต้า : ไอ้สังฆราชมันหายไปไหนเนี่ย

อัลฟ่า : ฉันก็ไม่รู้ ลองแยกกันไปหาดูสิ

ชาร์ลี : ก็ได้ งั้นฉันกับเดลต้าจะไปทางนี้ นายสองคนไปด้านนั้นก็แล้วกัน

เดลต้า : โอเค รีบตามหาตัวมันกันดีกว่า

ในขณะเดียวกันนั้นเอง พวกเขาก็เห็นสังฆราชกำลังขนสมบัติเพื่อหลบหนี แต่โอเมก้าไปเจอเข้าก่อนในห้อง

โอเมก้า : แก หยุดนะ // บาทกลวงคนนั้นขว้างเชิงเทียนใส่ เขาหลบได้ ในตอนนั้นเองเดลต้าและอัลฟ่าก็เข้ามาในห้อง จากนั้นก็ช่วยกันรุมจับสังฆราชคนนั้นทันที

อัลฟ่า : อย่าขัดขืนไอ้แก่ แกไม่รอดแล้ว

เดลต้า : พี่ครับ เราจับมันได้แล้วครับ

“พวกแกรู้มั้ยว่าทำอะไรกันอยู่ ท่านโซรอนไม่ปล่อยแกไว้แน่”

ชาร์ลี : โซรอน มันเป็นใครกันงั้นเหรอ

โอเมก้า : เป็นใครก็ช่าง แต่ตอนนี้เราจับมันไปก่อนดีกว่า

กลับมายังเกาะที่บ้านของโรส โรสยังคงรอไซโซกลับมาหาเธอ แพทและเมดได้แค่คอยอยู่ดูแลเธอ ในระหว่างที่พวกเธอกำลังทำงานกัน จู่ๆก็มีเรือเร็วสองถึงสามลำเคลื่อนมาที่เกาะของเธอ ทั้งสามสาวแปลกใจกันมาก ไม่ทราบว่าเรือเหล่านั้นเป็นเรือของใคร พวกเธอรีบไปรอดูที่ชายหาดในทันที เมื่อเรือสามลำมาจอด ชายสามคนก็ลงมาจากเรือในทันที

“โรส”

“คุณไซโซคะ” ทั้งคู่รีบมากอดกันในทันที โดยที่สกายและอาร์มเมอร์ก็เดินมากอดแพทและเมดด้วย

โรส : ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องกลับมา

ไซโซ : แน่นอนสิครับ ผมให้สัญญากับคุณแล้วนี่

เมด : อ้าวนี่ ว่าแต่นายมาทำไมกับเขาเนี่ย

สกาย : ตอนนี้ฉันทำงานกับเขาแล้วหน่ะ

อาร์มเมอร์ : คือ ฉันอยากจะมารับเธอให้ไปอยู่กับฉันหน่ะ

แพท : ฉันก็อยากไปอยู่กับเธอนะ แต่ ฉันต้องกลับไปเยี่ยมแม่ที่วอลล์พีก่อนหน่ะ

ไซโซ : โรส ผมขอไปคุยกับพ่อแม่คุณได้หรือเปล่า

โรส : ได้สิคะ // โรสพาไซโซไปหาพ่อแม่ของเธอ พ่อแม่ของโรสแปลกใจมากที่เห็นไซโซกลับมา

“อ้าว พ่อหนุ่ม เธอสบายดีนะ”

“ว่าแต่ ลูกมีธุระอะไรงั้นเหรอ”

ไซโซ : ผมรักโรสนะครับ ผมเตรียมเงินมาส่วนหนึ่งเพื่อมาขอเธอไปอยู่กับผมหน่ะครับ

“จริงเหรอเนี่ย โรส ลูกรักเขาหรือเปล่า”

โรส : หนูรักเขาค่ะพ่อ

“ถ้าอย่างงั้นแม่ก็ขอยินดีกับลูกด้วยนะ ส่วนเงินนี่แม่ไม่เอาหรอก เอาไปสร้างชีวิตใหม่กับคนที่ลูกรักนะ”

ไซโซ : อ้อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเตรียมมาให้โดยเฉพาะหน่ะครับ

โรส : พ่อคะ แม่คะ หนูขอไปเก็บของก่อนนะคะ // โรสรีบไปเก็บของข้างในบ้านของเธอ ส่วนสกายกับอาร์มเมอร์ก็มาคุยกับไซโซ

สกาย : อ่า ท่านครับ เราขอไปวอลล์พีก่อนนะครับ

ไซโซ : คุณจะไปทำอะไรอย่างงั้นเหรอ

อาร์มเมอร์ : เราจะพาผู้หญิงของเราสองคนไปเยี่ยมแม่เธอหน่ะครับ

ไซโซ : นี่นี่กับวอลล์พีคงไม่ไกลเท่าไหร่ ถ้างั้นคงต้องรีบกันหน่อยก็แล้วกัน

หลังจากที่โรสเก็บของเสร็จ เธอก็ล่ำลาพ่อแม่เธอแล้วรีบไปกับไซโซในทันที แต่เรือนั้นขับไปยังเกาะวอลล์พีอย่างรวดเร็ว

แพท : คิดถึงพ่อกับแม่เราจังลยนะ

เมด : นั่นสิ ไม่ได้เจอพวกท่านนานแค่ไหนแล้วเนี่ย

ที่เกาะวอลล์พี ซึ่งในช่วงนั้นเป็นช่วงแห่งการล่าทาสกันอย่างกว้างขวาง ชนพื้นเมืองแทบจะทุกวัยถูกตามล่าจับตัวมาขายเป็นทาส เมื่อเรือของไซโซมาเทียบท่า เขาเดินฝ่ากลุ่มค้าทาสแล้วรีบมายังชนเผ่าของแพทและเมด ซึ่งในหมู่บ้านบ้านเกิดของแพทและเมดกำลังโดนนายทาสจับตัวไป แพทและเมดรีบไปช่วยพ่อกับแม่เธอในทันที พวกค้าทาสพยายามจะขวางแต่สกายและอาร์มเมอร์จัดการพวกมันจนหมอบ

“พวกแกเป็นใคร มายุ่งอะไรด้วยวะ รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร”

ไซโซ : แล้วแกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร ฉันคือนายทหารโซราบอล ขุนพลของนอร์ดิก ผู้บัญชาการทหารสูงสุด แล้วฉัน มีคำสั่งประกาศกฎหมายของประธานาธิบดีซอล นับตั้งแต่นี้ ที่เกาะแห่งนี้ ห้ามมีการค้าทาสอีกต่อไป ใครฝ่าฝืน จะถูกประหารชีวิตในทันที // พวกนายทาสตกใจมาก จากนั้นไซโซก็สั่งให้ปลดปล่อยทาสทั้งหมด แล้วก็ให้ทหารของเขาขับไล่พวกนายทาสออกไปจากเกาะ ส่วนแพทและเมดก็รีบไปดูพ่อแม่ของเธอในทันที

เมด : แม่คะ ไม่เป็นไรแล้วนะคะ

“แม่ไม่เป็นไรลูก ว่าแต่พวกเขาเป็นใครเหรอ”

แพท : พวกเขาเป็นทหารของทางการหน่ะค่ะ ต่อไปนี้ที่นี่จะไม่มีการจับลูกหลานเราไปขายอีกแล้วนะคะ

“ว่าแต่ ลูกกลับมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่าหล่ะ”

เมด : หนูจะไปอยู่กับคนรักของหนูหน่ะค่ะ เขาเป็นคนของทางการค่ะ

แพท : ใช่ค่ะแม่ หนูเลยมาหาแม่เพื่อบอกแม่นี่หล่ะ

“แม่ดีใจด้วยนะลูก ยังไงก็ขอให้ลูกโชคดีนะ”

กลับมายังเกาะโจรสลัดของลอเรนซ์ เธอกลับมานั่งคิดอะไรคนเดียวไปเรื่อยในห้องของเธอ หลังจากที่เธอได้ข่าวว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงประเทศใหม่ ผนวกกับการที่เธอคิดถึงคาลิมบ่า เธอเริ่มจะสับสนในใจว่าจะทำอย่างไรต่อ ในตอนนั้นเอง เธอเรียกลูกน้องคนสนิทของเธอมาคุยกับเธอในห้องทันที

“นายหญิงครับ เรียกผมมีอะไรเหรอครับ”

ลอเรนซ์ : ฉันว่า ฉันมีอะไรจะบอกลูกน้องของเราหน่ะ

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”

ลอเรนซ์ : ฉันว่า ฉันจะเลิกเป็นโจรสลัดแล้วหล่ะ

“หะ จริงเหรอครับนายหญิง”

ลอเรนซ์ : ใช่ ถ้าประเทศพัฒนา ใครมันจะอยากเป็นโจรหล่ะนะ ฉันเองก็ไม่อยากโดนยิงตายตอนแก่เหมือนกัน

“ผมเข้าใจครับ นายหญิงจะให้ผมเรียกลูกน้องคนอื่นมาหรือเปล่าครับ”

ลอเรนซ์ : อย่าเพิ่งเลย ไว้ฉันจะบอกทุกคนเอง

“ครับนายหญิง”

ที่ห้องพักของนายพลเนโร หลังจากที่เขาฟื้นได้ไม่นาน เขาก็เอาแต่ร้องไห้เพราะคิดถึงลูกและเมียของเขา เขาเอาแต่โทษตัวเองเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มาร์ธ่าและซาร่าต้องคอยปลอบใจ ซิลเวียร์ก็อยู่รักษาเขาด้วย แต่ในตอนนั้นเอง นอร์ดิกก็เข้ามาในห้อง จากนั้นก็เข้ามาใกล้นายพลเนโร นายพลเนโรดีใจที่ได้เจอลูกอีกครั้ง

เนโร : นอร์ดิก เป็นยังไงบ้างลูก

นอร์ดิก : ผมไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่คุณหล่ะเป็นยังไง

เนโร : พ่อไม่เป็นไรหรอก พ่อเป็นห่วงลูกมากกว่า

มาร์ธ่า : พ่อเขาเป็นห่วงหลานมากเลยนะ

ซาร่า : ว่าแต่ เธอไปไหนมาอย่างงั้นเหรอ

นอร์ดิก : ผมไปจัดการเรื่องประเทศใหม่นิดหน่อยหน่ะครับ ผมบังเอิญผ่านมาเลยมาเยี่ยมคุณด้วย

ซิลเวียร์ : ตอนนี้ท่านนายพลอาการดีขึ้นแล้วล่ะ ถ้าเธอมาเยี่ยมบ่อยๆนะ

นอร์ดิก : อ้อ ยังไงก็หายไวๆนะครับ

เนโร : พ่อขอบคุณลูกมากๆเลยนะ

นอร์ดิก : คุณต้องเข้มแข็งนะครับ แม่คงกำลังคอยดูคุณอยู่

กลับมายังห้องทำงานของซอล ในตอนนั้นซอลกำลังจัดการงานของตัวเอง โดยที่เฟรย์อาคอยช่วยเหลือเขา ราวกับเธอเป็นสตรีหมายเลข 1 ในประเทศนี้ ซอลต้องคอยดูงานการเมืองอย่างใกล้ชิดเพราะเนื่องจากยังเป็นประเทศเกิดใหม่ ในตอนนั้นเอง ชายคนหนึ่งถือรายงานของเขาพยายามจะมาเจอกับซอล เฟรย์อาได้ยินตอนนั้นจึงออกไปรับหน้าแทนก่อน

“มาดามครับ ท่านประธานาธิบดีอยู่หรือเปล่าครับ”

เฟรย์อา : ท่านทำงานอยู่หน่ะ มีอะไรหรือเปล่า

“มีรายงานจากเดลล์ครับ สถานทูตต่างชาติถูกโจมตี พวกนั้นคิดว่าเราอยู่เบื้องหลัง พวกเขาต้องการหาให้คำตอบกับพวกเขาเร็วๆนี้ ไม่งั้นเขาจะดำเนินมาตรการขั้นเด็ดขาดครับ”

เฟรย์อา : ถ้างั้น รีบไปพบท่านเดี๋ยวนี้เลย // เฟรย์อาพาเขาไปพบกับซอล หลังจากที่ซอลได้ยินเรื่องนี้ เขาเรียกประชุมทุกคนในสภาเป็นการด่วน

==================================================================

ดูเหมือนว่าโซรอนจะเริ่มเดินเกมของเขาแล้ว แต่พวกเขาจะหยุดยั้งแผนการของโซรอนได้หรือไม่ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า

ขอคนะเม้นท์ด้วยนะครัช