Descendant War - สมรภูมิปิตุฆาต

ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 26 : หัวอกพ่อ

นอร์ดิกและเพื่อนๆชักปืนออกมา จากนั้นก็หลบเข้าไปในบ้าน โดยที่กลุ่มกบฏก็บุกเข้ามาในบริเวณบ้านเรียบร้อยแล้ว

นอร์ดิก : ซิลเวียร์ พาคนในบ้านไปหลบด้านในก่อนเร็ว

ซิลเวียร์ : ทุกคนไปหลบกันหมดแล้วหล่ะ

นอร์ดิก : แล้วเธอจะไม่ไปหลบด้วยอย่างงั้นเหรอ

ซิลเวียร์ : เรื่องอะไรฉันจะปล่อยให้นายสู้คนเดียวหล่ะ

จากนั้นพวกกบฏก็บุกเข้ามาในตัวบ้าน กลุ่มของนอร์ดิกพยายามจะยิงสกัดเอาไว้ แต่พวกมันก็มากันเรื่อยๆไม่มีวันหมด

ซอล : พวกมันจะเยอะไปไหนหล่ะเนี่ย

ฟีนด์ : ว่าแต่เราจะหนีไปข้างหลังได้หรือเปล่าหล่ะ

บูล : ไม่น่าจะได้หว่ะ พวกมันคงปิดทางไว้หมดแล้ว

อาร์เทมิส : ก็หวังไว้ว่ากระสุนจะพอยิงมันนะ

พวกเขายังคงยิงสกัดกลุ่มกบฏต่อไป แต่กระสุนของพวกเขาก็ใกล้จะหมดเต็มที

ฟีนด์ : มีกระสุนอีกหรือเปล่า ของฉันหมดแล้ว

ซอล : ของฉันก็ไม่เหลือแล้วหว่ะ บ้าเอ้ย

บูล : ของฉันเหลือแม็กสุดท้ายแล้ว ใช้ประหยัดๆหน่อยสิ // เขาโยนแม็กกาซีนปืนให้กับซอลและฟีนด์

อาร์เทมิส : เราไม่รอดแน่ๆแบบนี้

หลังจากนั้นซักพัก นายพลนอร์ทก็บุกเข้ามาข้างใน และในตอนนั้นเองนายพลเนโรก็หยิบปืนแล้วพยายามจะลงมาช่วยนอร์ดิก นายพลนอร์ทเล็งปืนใส่นอร์ดิกทันทีเมื่อเห็นเขา

นอร์ท : แก ไอ้กบฏ แกมันสมควรตาย

นอร์ดิก : นายพลนอร์ท ผมไม่อยากฆ่าลุงนะครับ วางปืนซะ

นอร์ท : เพื่อนายพลเนโร แกตายซะเถอะ

นอร์ทยิงปืนใส่นอร์ดิก แต่ในตอนนั้นเนโรมากระโดดรับกระสุนแทนนอร์ดิก มาร์ธ่าและซาร่าที่ตามลงมาถึงกับตกใจทันที

มาร์ธ่า : เนโร ลูกแม่ // มาร์ธ่ารีบวิ่งลงมาดูเนโรในทันที นอร์ดิกยิงเข้าที่แขนนายพลนอร์ท และในตอนนั้นเองที่ด้านนอก นายพลอาร์เทอร์และอาบาตูก็นำทหารเข้ามาช่วยนอร์ดิก ทำเอากลุ่มกบฏที่อยู่ด้านนอกวางอาวุธยอมแพ้ ในตอนนั้นนอร์ดิกก็ไปดูอาการนายพลเนโรด้วย

ซาร่า : แย่แล้ว ใครก็ได้ช่วยเขาด้วย

ซิลเวียร์ : รีบเตรียมห้องผ่าตัดด่วนเลยค่ะ ฉันจะรักษาเขาเอง // พวกเขารีบแบกร่างของนายพลเนโรไปอยู่ที่ห้องพยาบาลในทันที หลังจากนั้นนอร์ดิกก็เดินเข้าไปหานายพลนอร์ท

นอร์ดิก : แก แกรู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป

นอร์ท : ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้ ผมไม่รู้

ซอล : นายพลเนโรคือพ่อแท้ๆของเขาไง แกรู้ไว้ซะด้วย

บูล : บอกมา แกยังมีพวกที่ไหนอีก หรือต้องให้ฉันควักหัวใจแกออกมา

นอร์ท : ผมแค่ต้องการช่วยท่านนายพลเนโร อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ

อาร์เทมิส : แกไม่รอดแล้วหล่ะ วันนี้แกได้ตายแน่ๆ

นอร์ท : อย่าทำอะไรผมเลย ผมไม่ได้เป็นคนต้นคิด ความจริงคือนายพลโซรอนนั่นแหละที่เป็นตัวการครับ

นอร์ดิก : เรื่องอะไรฉันจะต้องเชื่อแกงั้นเหรอ

นอร์ท : ผมยืนยันได้ ไอ้โซรอนมันบังคับให้ผมทำ // แต่ทันใดนั้นเอง นายพลนอร์ทก็ถูกยิงจากด้านหลัง ทุกคนถึงกับตกใจ ในตอนนั้นพวกเขาเห็นนายพลโซรอนยิงนายพลนอร์ท จากนั้นเขาก็วิ่งหนีไป

นอร์ดิก : จับนายพลโซรอนให้ได้

ทหารยามของนอร์ดิกพยายามจับตัวนายพลโซรอน แต่นายพลโซรอนก็หนีไปได้ซะก่อน โดยที่วิเวียนและนอสต้าร์ขี่รถม้ามารับโซรอน

นอสต้าร์ : คุณลุงครับ รีบหนีเร็วครับ

จากนั้นนอสต้าร์ก็ขับรถม้าฝ่าทหารยามออกไป จากนั้นนายพลอาร์เทอร์ก็คุ้มกันนอร์ดิกในทันที

อาร์เทอร์ : คุณหนูครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ

นอร์ดิก : ไม่เป็นไรครับ แต่เนโรถูกยิงหน่ะครับ

อาร์เทอร์ : หะ จริงเหรอครับ แล้วแบบนี้จะเอายังไงต่อหล่ะครับ

นอร์ดิก : จับพวกกบฏไปให้หมด ผมจะพิจารณาคดีของมันด้วยตัวเอง

ทหารของนอร์ดิกจับตัวกลุ่มกบฏไปทั้งหมด และในตอนนั้นเอง เคจาที่เพิ่งจะขี่ม้ายังโซราบอลก็มาถึงบ้านของนายพลเนโรในทันที เคจารีบลงจากม้ามาหานอร์ดิกทันที

เคจา : นอร์ดิก เป็นยังไงบ้าง // เคจาวิ่งเข้าไปกอดนอร์ดิกในทันที

นอร์ดิก : พี่เคจา พี่สบายดีนะครับ

เคจา : พี่ไม่เป็นไรหรอก

นอร์ดิก : ว่าแต่ พี่ไซโซอยู่ที่ไหนหล่ะครับ

เคจา : ตอนนี้เรากำลังหาตัวเขาอยู่ใน

ในขณะเดียวกัน สการ์เล็ตเมื่อเธอได้เห็นศพพ่อของเธอ เธอก็รีบไปกอดศพพ่อของเธอทันทีด้วยความโศกเศร้า

สการ์เล็ต : คุณพ่อ ใครเป็นคนทำคุณพ่อ ฮือๆๆ // เคจารีบวิ่งไปดูสการ์เล็ตในทันที

เคจา : ใครมันทำแบบนี้กันหล่ะเนี่ย

นอร์ดิก : ไอ้โซรอน มันยิงนายพลนอร์ทเพื่อปิดปากเขาครับ

เคจา : นายพลโซรอนเนี่ยนะ

ฟีนด์ : คุณนอร์ดิกครับ ผมจะให้คนของผมที่มอร็อคตามตัวมันเองครับ

บูล : ผมก็เหมือนกัน ถ้ามันกบดานในรูดิวผมจะลากมันมาเอง

นอร์ดิก : ยังไงก็ต้องรบกวนทุกคนด้วยหล่ะนะ

อาร์เทมิส : ว่าแต่ เรื่องประเทศใหม่นี่จะเอายังไงต่อหล่ะ

นอร์ดิก : ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เลย

ซอล : ถ้าอย่างงั้น ฉันจะช่วยนายเต็มที่เลยก็แล้วกัน

นอร์ดิก : คุณอาร์เทอร์ครับ ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ด้วยนะครับ

อาร์เทอร์ : ได้เลยครับ

กลับมายังมอร็อค งานหมั้นของเลออน แมทธิว โคน่าและอาเรียส ซึ่งงานหมั้นนี้ฉลองกันได้อย่างยิ่งใหญ่มาก มีแขกในงานมาร่วมกันเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นเหล่าเศรษฐีจากหลายประเทศรวมถึงคนดังๆมากมาย มาร่วมแสดงความยินดีกับฝ่ายชายหญิง ทางด้านฝ่ายชาย แมทธิวและเลออนโดนจับแต่งตัวในแบบที่หล่อที่สุดเพื่องานนี้โดยเฉพาะ โดยที่เหล่าบรรดาท่านชายทั้งหลายก็มาค่อยช่วยเหลือพวกเขาในงานด้วย

มาร์ธิว : แหม่ หล่อที่สุดเลยนะเนี่ยพวกนาย

เลออน : แน่นอนครับพี่ มันอยู่ที่หน้าตาและทรงผมครับ

แมทธิว : เฮ้อ อยากให้เอเทอร์มาอยู่ที่นี่ด้วยกันจังเลย

อราช : ถ้าผมมีโอกาส ผมจะช่วยตามหาเขาให้เองก็แล้วกันนะ

มาร์ธิว : ขอบใจมากๆนะ นายคงเป็นคนรักของโอลลี่หล่ะสิ

อราช : จะว่าอย่างงั้นก็ได้นะครับ

ดราโก้ : เอาหล่ะหนุ่มๆ เป็นยังไงบ้างหล่ะ // ดราโก้เข้ามาในห้องโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

เลออน : อ้อครับ เอาจริงๆผมพร้อมแล้วนะครับตอนนี้

นิโคลัส : เยี่ยมไปเลย ฉันอยากชวนนอร์ดิกเขามาที่นี่จัง

มาร์ธิว : จริงด้วย ได้ยินว่าตอนนี้เขาชนะสงครามแล้ว กำลังเตรียมจัดการประเทศใหม่อยู่นี่

แมทธิว : ไม่แน่นะครับ เขาอาจจะได้เป็นผู้นำของประเทศนี้ก็ได้

นิโคลัส : แบบนี้ก็เยี่ยมไปเลยหน่ะสิ

เลออน : ใจเย็นๆครับ ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ 555

นิโคลัส : เฮ้อ เกลียดคนรู้ทันจริงๆเฟ้ย

และในขณะเดียวกัน ก็มีชายคนหนึ่งแอบเปิดประตูเข้ามาในห้องฝ่ายชาย จากนั้นเขาก็ไปสะกิดนิโคลัสด้านหลัง

เอ็น : หวัดดีพวก เป็นยังไงบ้างหล่ะ

นิโคลัส : เอ็น เพื่อน ฉันนึกว่านายตายไปแล้วนะเนี่ย

เอ็น : นี่ นายอยากให้ฉันตายมากนักหรือไงเนี่ย ฉันถามคนในงานจึงรู้ว่าพวกนายมาที่นี่หน่ะ

ดราโก้ : เอาหล่ะ พ่อว่ารีบไปดีกว่า เดี๋ยวสาวๆจะคอยนานแย่

มาร์ธิว : แต่เดี๋ยวก่อนนะครับ เลออน นายหมั้นแล้ว นายต้องเลิกเจ้าชู้ได้แล้วนะ

เลออน : แน่นอนครับพี่ อาเรียสคือคนที่ผมเลือกแล้ว

มาร์ธิว : นายก็เหมือนกันนะแมทธิว โตเป็นผู้ใหญ่ได้แล้วนะ

แมทธิว : เข้าใจน่าพี่แหม่

ทางด้านฝ่ายหญิง ซึ่งเอลิซ่าและเมเทอร์ช่วยกันแต่งหน้าให้กับโคน่าและอาเรียส ซึ่งในวันนี้พวกเธอทั้งสองคนสวยกันมาก ชนิดที่ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนเทียบได้ในงาน

โคน่า : หน้าฉันจะเป็นยังไงบ้างหล่ะเนี่ย

เฟรย์อา : สวยอยู่แล้วแหละ ดูกระจกได้เลยนะ // เฟรย์อายื่นกระจกให้ทั้งคู่ดู ก็พบว่าทั้งคู่สวยมากจริงๆ ราวกับนางฟ้าก็มิปาน

อาเรียส : นี่ เธอสวยมากๆเลยนะจ๊ะโคน่า

เมเทอร์ : วันแต่งจริงจะสวยกว่านี้แน่นอน ฉันรับรองได้เลย

เอลิซ่า : ว่าแต่ พวกหนุ่มๆตอนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่หล่ะ

โอลลี่ : สงสัยคงกำลังจะเตรียมตัวสำหรับงานอยู่หน่ะค่ะ

ในระหว่างที่สาวๆกำลังแต่งหน้า จู่ๆอาร่าก็เดินเข้ามาในห้องโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

อาร่า : ทายสิสาวๆ ใครมาหาพวกเธอ // อาร่าพาอาเรียเข้ามาในห้อง อาเรียเข้าไปทักทายโคน่าและอาเรียสในทันที

อาเรีย : น่า อาเรียส พวกเธอสวยมากจริงๆ นะเนี่ย

โคน่า : อาเรีย คิดถึงจัง หายไปไหนมาตั้งนาน

อาเรีย : ฉันกำลังทำงานเกี่ยวกับรางรถไฟที่เพิ่งจะสร้างใหม่หน่ะ

อาเรียส : นี่ ได้ข่าวว่าเธอคบกับนักธุรกิจคนหนึ่ง จริงหรือเปล่าอ่ะ

อาเรีย : คุณเอ็นเหรอ ไม่รู้สิ เรายังไม่ได้คบกันจริงจังเลย

เมเทอร์ : เดี๋ยวอีกหน่อยก็คงได้คบกันหล่ะ ว่ามั้ยเอลิซ่า

เอลิซ่า : นั่นสินะ ฉันเห็นด้วยนะ

เฟรย์อา : ว่าแต่ เธอกับคุณนิโคลัสนี่จะยังไงกันต่อหล่ะ

เอลิซ่า : ไม่รู้สิ ฉันยังไม่ได้คิดเอาไว้เลยนะ

อาร่า : อ่า ตอนนี้ฝ่ายชายพร้อมกันแล้ว ไปกันเถอะจ้ะ

หลังจากที่ทั้งสองฝายพร้อมกัน แขกในงานก็มาอยู่รวมตัวกัน คู่บ่าวสาวก็เริ่มพิธีหมั้นโดยการที่ให้ฝ่ายชายสวมแหวนหมั้นให้ฝ่ายหญิง จากนั้นแต่ละคู่ก็จูบกัน หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงเวลาของดนตรีและเสียงเพลง บรรดาหนุ่มสาวที่อยู่ในงานก็ออกมาเต้นกันอย่างสนุกสนานกันทั้งคืน

กลับมายังแคว้นบาส์ก ซึ่งหลังจากที่ซิกนัสและเซเลนส์ได้ข่าวว่าพบตัวไซโซแล้ว พวกเขาจึงนำทหารไปต้อนรับไซโซที่กำลังกลับมาในทันที โดยที่สกายและอาร์มเมอร์ก็มารอต้อนรับด้วย และจากนั้นไม่นาน เรือของไวโซก็โผล่มาในทันที แล้วก็มาเทียบที่ท่าเรือ ไซโซรีบลงมาจากเรือแล้วเดินมาหาทหารพวกนั้นทันที

ซิกนัส : คุณไซโซครับ ปลอดภัยนะครับ

ไซโซ : ผมปลอดภัยดีครับ ขอบคุณมากครับ

เซเลนส์ : ว่าแต่ คุณไซโซไปติดเกาะที่ไหนมาเหรอครับ

ไซโซ : เกาะของชาวบ้านแถวนี้หน่ะ มีผู้หญิงสามคนช่วยผมไว้หน่ะ

ในตอนนั้นสกายและอาร์มเมอร์ได้ยินเขาเรียกสาวทั้งสามคน จึงเข้ามาถามไซโซในทันที

สกาย : ท่านครับ สาวทั้งสามคนนื่ชื่ออะไรกันบ้างครับ

ไซโซ : อ้อ เธอชื่อโรสหน่ะครับ ส่วนอีกสองคนน่าจะชื่อแพทและเมดครับ

อาร์มเมอร์ : เรารู้จักพวกเธอครับ พวกเธอเป็นคนดีครับ

ไซโซ : จริงเหรอครับ ดีจังเลย พวกคุณเป็นใครกันหล่ะครับ

ซิกนัส : เขาเป็นทหารของโซราบอลหน่ะครับ

เซเลนส์ : แต่ตอนนี้สงครามจบแล้วนะครับ พวกเขาก็เป็นอิสระแล้ว

สกาย : พวกเราสองคนจะกลับไปหาเธอหน่ะครับ

อาร์มเมอร์ : ใช่ครับ ท่านพอจะพาเราไปได้หรือเปล่าครับ

ไซโซ : ได้สิครับ แต่ผมต้องไปโซราบอลก่อน พวกคุณตามผมไปได้หรือเปล่าหล่ะ

สกาย : ได้ครับ ขอบคุณมากเลยครับ

ไซโซ : รีบเตรียมกำลังพลด่วนเลยครับ ผมจะกลับโซราบอลก่อน

ซิกนัส : ได้ครับผม

พวกเขาเตรียมกำลังคนและม้าชั้นดีให้กับไซโซ เพื่อที่จะเดินทางกลับโซราบอลโดยเร็วที่สุด

และอีกฝากหนึ่งของแคว้นบาส์ก ลอเรนซ์นำเรือเล็กที่หาได้แล่นไปส่งพอลลี่ เอเทอร์และคาลิมบ่าที่แผ่นดินใหญ่ ซึ่งวันนี้บรรยากาศดีเหมาะกับการเดินทะเลมาก ไม่กี่อึดใจพวกเขาก็มาถึงยังท่าเรือลับแห่งหนึ่งซึ่งเป็นตลาดมืด เรือของลอเรนซ์เทียบท่าในทันทีเมื่อพวกเขามาถึง จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็ลงจากเรือ

ลอเรนซ์ : ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ที่นี่พอจะมีม้าให้พวกคุณซื้ออยู่หน่ะ

คาลิมบ่า : แล้วผมจะได้เจอคุณอีกเมื่อไหร่ครับ

ลอเรนซ์ : ไม่รู้สินะ แต่ฉันจะพยายามหาคุณก็แล้วกัน

คาลิมบ่า : ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะตามหาคุณเองถ้างั้น

ลอเรนซ์ : ก็ได้ ถ้างั้นฉันจะรอคุณนะคะ

คาลิมบ่า : ครับ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ อย่าดื่มเยอะแบบนั้นอีกนะครับ

ลอเรนซ์ : ห่วงตัวคุณเองก่อนดีกว่านะคะ // จากนั้นลอเรนซ์ก็หัวหัวเรือออกไปจากท่า ส่วนพอลลี่และเอเทอร์ก็ไปหาม้าเพื่อเดินทางกันต่อไป พวกเขาซื้อม้าราคาถูกจากตลาดเพราะต้องการจะใช้ชั่วคราว

พอลลี่ : แค่นี้ก็น่าจะพอนะ ใช้แค่ชั่วคราวหน่ะ

เอเทอร์ : ว่าแต่ ใช้เวลานานหรือเปล่ากว่าจะถึงโซราบอลหน่ะ

พอลลี่ : ไม่น่าจะเกินวันหรอกนะ

เอเทอร์ : ป่านนี้พี่ฉันคงหมั้นไปแล้วหล่ะมั้ง

เอเทอร์ : พี่นายหมั้นงั้นเหรอ ยินดีด้วยนะ

เอเทอร์ : ก็คงงั้น ฉันว่าฉันขอไปยินดีกับพวกเขาด้วยดีกว่า

ทั้งสามคนไม่รอช้าหลังจากที่ได้ม้าแล้ว พวกเขาก็ควบม้าไปยังโซราบอลทันที

กลับมายังชายแดนโซราบอล ซึ่งขบวนของคาเนสและเนม่ารอนแรมเดินทางมาอย่างไม่หยุดหย่อน จนสุดท้ายพวกเขาก็มาถึงเขตเมืองหลวงจนได้ พวกเขาไม่รอช้ารีบเดินทางไปยังคฤหาสน์ของนายพลเนโรทันที เพื่อที่จะไปเจอกับนอร์ดิก ในตอนนั้นเอง คาเนสก็ปลุกเนม่าให้ตื่นขึ้นมาทันที

คาเนส : คุณหนูครับ ตื่นหรือยังครับ // เนม่าตื่นขึ้นมาด้วยอาการสลึมสะลือ แต่ก็ยังพอรู้เรื่องบ้าง

เนม่า : คุณคาเนสคะ เราอยู่ที่ไหนแล้วคะ

คาเนส : อ้อ เราอยู่ที่โซราบอลแล้วครับ

เนม่า : จริงเหรอคะ แล้วพี่นอร์ดิกอยู่ที่ไหนคะ

คาเนส : อ้อ เรากำลังจะไปหาเขาครับ

เนม่า : ดีจังเลย ฉันคิดถึงพี่ฉันใจจะขาด

คาเนส : อ้อ คุณได้เจอเขาแน่ครับ ผมสัญญา

กลับมายังห้องพยาบาลของเนโร ซิลเวียร์รักษาเนโรอย่างเต็มที่ โดยที่มาร์ธ่าและซาร่ายังคอยอยู่ด้านนอก เพื่อรอดูอาการเขา จากนั้นไม่นาน ซิลเวียร์ก็ออกมาด้านนอก มาร์ธ่ากับซาร่าเดินเข้าไปถามซิลเวียร์ในทันที

มาร์ธ่า : ซิลเวียร์ เนโรเขาเป็นยังไงบ้าง

ซิลเวียร์ : ตอนนี้ปลอดภัยแล้วค่ะ แต่คงต้องพักฟื้นอีกซักหน่อย แต่ว่า

ซาร่า : แต่ว่าอะไรซิลเวียร์ บอกมาสิ

ซิลเวียร์ : ท่านนายพลอาจจะเดินไม่ได้ไปชั่วคราว เนื่องจากกระสุนยิงเฉียดเส้นประสาท ทำให้เป็นอัมพาตไปชั่วขณะค่ะ

มาร์ธ่าและซาร่าตกใจมาก พวกเธอสองคนรีบเข้าไปดูอาการนายพลเนโรด้านในทันที เมื่อเธอเข้าไปในห้อง ก็พบว่านายพลเนโรยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ตรงนั้น

มาร์ธ่า : โธ่ ลูกแม่ ไม่น่าเลย

ซาร่า : อย่าเสียใจไปเลยค่ะแม่ เขายังไม่ตายนะคะ

ซิลเวียร์ : ตอนนี้ต้องให้ท่านนายพลพักฟื้นบ่อยๆ ถ้าเขามีกำลังใจดี เขาก็คงจะกลับมาเดินได้อีกไม่นานหน่ะค่ะ

ในระหว่างนั้นเอง นอร์ดิกก็บังเอิญเดินเข้ามาด้านใน แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก ซิลเวียร์เห็นจึงไปทักทายเขาในทันที

ซิลเวียร์ : นอร์ดิก เธอกลับมาแล้ว

มาร์ธ่า : หนูมาเยี่ยมพ่อหนูเหรอจ๊ะ

นอร์ดิก : ทำไมมันต้องมาช่วยผมหล่ะ

ซาร่า : ก็เขาคือพ่อของเธอยังไงหล่ะนอร์ดิก

นอร์ดิก : แต่ มัน มันฆ่าแม่ผม มัน…..

มาร์ธ่า : นอร์ดิก พ่อเธอแค่หลงผิด ทุกๆคนก็เคยหลงผิดเหมือนกันนะ แล้วอีกอย่าง อย่าเป็นเหมือนพ่อเธอในอดีต ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม

ซิลเวียร์ : คุณย่าพูดถูกนะนอร์ดิก เธอลองเปิดใจให้พ่อเธอดูสิ

นอร์ดิก : ผมไม่มีวันเป็นเหมือนเขา // นอร์ดิกพูดแล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้คนที่อยู่ด้านในเฝ้านายพลเนโรกันต่อ

กลับมายังแคว้นมอร็อค บ้านลับของนายพลโซรอน หลังจากที่พวกเขาเร่งฝีเท้ามาอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อมายังที่หลบภัยในมอร็อค เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็เข้ามาในบ้านทันทีเพื่อหาทางออกกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นในตอนนี้

วิเวียน : เราจะเอายังไงต่อดีหล่ะแบบนี้

นอสต้าร์ : นั่นสิครับ น้าโซรอน มีแผนอะไรหรือเปล่าครับ

โซรอน : ฉันรู้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ ฉันเลยได้ติดต่อคุณอเล็กซ์สกี้ไว้แล้วหล่ะ

วิเวียน : แล้วเขาจะช่วยอะไรเราได้หล่ะ

โซรอน : ฉันกับเขามีแผนด้วยกันหน่ะ ฉันมีฮั้วกับการจัดตั้งกลุ่มกบฏแบ่งแยกดินแดนในภูมิภาคนี้ ฉันจะใช้กำลังของเขายึดอำนาจกลับคืนมา

นอสต้าร์ : แต่ว่ากลุ่มกบฏกระจอกๆพวกนั้น จะมีพอที่จัดการกองทัพโซราบอลเหรอครับ

โซรอน : เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เราจะใช้วิธีสร้างสถานการณ์

วิเวียน : ไหนบอกมาหน่อยสิมันเป็นยังไง

โซรอน : ฉันจะให้คนปลอมตัวเป็นพวกโซราบอลไปปล้นสถานทูตพวกต่างชาติ ถ้าสำเร็จ ชาติหาอำนาจใหญ่ๆจะมาเล่นงานพวกโซราบอลได้

นอสต้าร์ : เยี่ยมไปเลยครับ แล้วเราจะจัดการเมื่อไหร่ดีหล่ะครับ

โซรอน : ฉันส่งจดหมายไปหาอเล็กซ์สกี้แล้วหล่ะ แต่ฉันจะไปจัดการอะไรนิดหน่อยหน่ะ

วิเวียน : แล้วคุณจะกลับมาเมื่อไหร่กันหล่ะ

โซรอน : ไม่นานนี่หรอก ฉันรับรอง

และอีกด้านในแคว้นมอร็อค บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ใจกลางป่าที่สงบร่มรื่น หญิงสาววัยกลางคนนางหนึ่งนั่งดื่มกาแฟริมระเบียงอย่างสบายอารมณ์ จากนั้นเธอก็นำรูปเก่าที่เธอถ่ายกับชายสองคน เธอมองรูปแล้วน้ำตาไหลออกมา คิดถึงเรื่องวันเก่าๆ ที่เคยเกิดขึ้น ในระหว่างนั้นเอง มีเด็กคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องของเธอ จากนั้นก็มาสะกิดเธอเข้า

“คุณแม่เซนครับ” หญิงสาวคนนั้นปาดน้ำตาแล้วหันมาหาเขาในทันที

“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะแดเนียล” เธอตอบกลับไปยังลูกของเธอ

แดเนียล : ยังดูรูปพวกเขาอยู่เหรอครับแม่

เซนจา : แน่นอนสิลูก เขาเป็นรักของแม่ แต่เขาไม่อยู่กับแม่แล้ว

แดเนียล : นั่นสิครับแม่ ไม่ว่าจะกี่ปีแม่ก็ยังคิดถึงสินะครับ คุณโรเจอร์กับฮิโระคงจะดีใจนะครับ

เซนจา : แม่ก็คิดแบบนั้นนะจ๊ะ

ในระหว่างนั้นเอง มีชายคนหนึ่งขี่ม้ามาพร้อมกับจดหมายในมือ เข้ามาในบ้านของเซนจา พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องเธออย่างรวดเร็ว

เซนจา : อ้าว รีดัชต์ มาแต่เช้าเลยนะ มีอะไรหรือเปล่า

“มีข่าวจะแจ้งคุณอยู่สองข่าวหน่ะครับ ข่าวแรก นอร์ดิกกำลังจะขึ้นปกครองประเทศนี้ครับ”

เซนจา : นอร์ดิก พูดถึงเรื่องนี้คิดถึงเนโรกับนีจาเลยแหะ ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงบ้างนะ แล้วข่าวต่อมาหล่ะ

“มีข่าวมาว่านายพลโซรอนกำลังจะร่วมมือกับอเล็กซ์สกี้ทำงานบางอย่างครับ”

เซนจา : ห่ะ โซรอนงั้นเหรอ คนอย่างมันคงคิดอะไรระยำอีกแน่ๆ ยิ่งเจ้าอเล็กซ์สกี้อีก

“แต่ก็แล้วแต่คุณเซนนะครับ คุณคิดจะล้างมืออยู่แล้วนี่ครับ” เซนจาเธอเป็นอดีตนายทหารของเนโร ร่วมศึกกันมาก็หลายครั้ง จนมีจุดหนึ่งที่เธอต้องออกมาจากชีวิตของนายพลเนโร แล้วมาอยู่ท่ามกลางป่าเขาอันสงบเงียบนี้ เธอดูรูปสามีและลูกคนแรก โรเจอร์และฮิโระอีกครั้ง จากนั้นเธอก็คิดอะไรบางอย่าง

เซนจา : ไปติดต่อพวกเรามาให้หมด เตรียมม้าให้ฉันด้วย ฉันจะไปโซราบอล

“ได้ครับ” ชายคนนั้นเดินออกจากห้องไป ส่วนเธอก็รีบไปแต่งตัวในทันที จากนั้นเธอก็เตรียมพร้อมออกเดินทาง

เซนจา : แดเนียล เฝ้าบ้านให้แม่ทีนะ แม่จะออกไปทำงานนิดหน่อยหน่ะ

แดเนียล : กลับมาเร็วๆนะครับแม่

กลับมายังสถานทูตเยอรมัน หลังจากที่แอนตาร์กติกลับมาได้ไม่นาน เธอก็ได้รับการต้อนรับกลับมาจากทางสถานทูตและทหารคนอื่นๆ พวกเขาดีใจมากที่เธอกลับมา ต่างก็เข้าไปแสดงความยินดีกับเธอมากมาย

“ขอต้อนรับการกลับมานะครับท่านหญิง” ทูตเยอรมันเดินเข้าไปต้อนรับเธอ

แอนตาร์กติก : ขอบคุณมากๆนะคะทุกคน

“จริงหรือเปล่าครับที่คุณไปติดเกาะกับนายทหารรัสเซียหน่ะ”

แอนตาร์กติก : จริงค่ะ เขาช่วยฉันไว้ ฉันควรจะขอบคุณเขา

“คุณได้ข่าวหรือยังครับว่าสงครามที่นี่สงบแล้ว”

แอนตาร์กติก : มันจบแล้วเหรอ ดีจังเลย ยังดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรนะ

“ว่าแต่ พอจะรู้หรือยังครับว่าพวกที่โจมตีคุณเป็นใคร”

แอนตาร์กติก : ต้องได้รู้แน่ๆ ฉันขอตัวไปพักก่อนนะ // เธอเดินปลีกตัวออกจากกลุ่มทหารที่มาสอบถามเธอ จากนั้นก็กลับไปยังห้องนอนเดิมของเธอ

ทางด้านสถานทูตรัสเซีย หลังจากที่โทมารอฟกลับมาได้ ทหารทุกคนดีใจกันมากและบางส่วนก็ยังตกใจที่เขายังมีชีวิตอยู่ พวกเขารีบเข้าไปคุยกับโทมารอฟในทันทีเพื่ออยากสอบถามเรื่องที่เขาเจอมา

“คุณโทมารอฟครับ นึกว่าจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว”

โทมารอฟ : แน่นอน พวกมันล้มเหลวตามเคยที่จะลอบฆ่าฉัน // เขาพูดเชิงเหน็บแนมเสียงดัง

“ว่าแต่ ใครเป็นคนทำแบบนี้ครับ”

โทมารอฟ : ฉันรู้ว่ามันต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับอเล็กซ์สกี้แน่นอน

“ผมก็เห็นด้วยครับท่าน”

โทมารอฟ : ว่าแต่ เรื่องของเข้าอเล็กซ์สกี้นี่เป็นยังไงบ้างตอนนี้

“เราบุกไปยังสถานที่ที่มันขนอาวุธกันครับ แต่เราไม่เจอตัวมัน”

โทมารอฟ : มันต้องส่งลูกน้องมารับของแทนอยู่แล้ว พอจะรู้มั้ยว่ามันไปที่ไหน

“แคว้นบาส์กครับ”

โทมารอฟ : แย่หล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ฉันคงต้องทำอะไรหน่อยหล่ะ

ณ ทะเลที่ไหนซักแห่งในแถบตะวันออกกลาง เรือรบสัญชาติรัสเซียลำหนึ่งซึ่งมีนายทหารเรือคนหนึ่งกำลังเดินเรือไปตามเส้นทาง ในขณะเดียวกันนั้นเอง ทหารคนหนึ่งเดินมาหาเขาพร้อมกับข้อความจากจดหมายฉบับหนึ่ง

“ท่านอันเต้ครับ มีจดหมายมาครับ” อันเต้ ปาลาวิค นายทหารกองทัพเรือสัญชาติรัสเซีย แต่เขามีเชื้อสายเซิร์ฟ และอยู่ในกลุ่มกบฏต่อต้านรัสเซียแบบลับ เขาเปิดจดหมายอ่านทันที

อันเต้ : อืม อเล็กซ์สกี้เริ่มดำเนินแผนแล้วสินะ

“แล้วแบบนี้จะเอายังไงต่อครับ”

อันเต้ : ส่งข่าวให้พวกเราที่อยู่ในนอลโวร่าให้เตรียมพร้อม

“ได้ครับท่าน”

กลับมายังแคว้นบาส์ก โรงน้ำชาของอี้ชิง อเล็กซ์สกี้ยังคงสูบฝิ่นในห้องของอี้ชิงโดยที่อี้ชิงเป็นคนสกัดฝิ่นให้ ในระหว่างที่เขากำลังสูบอย่างเพลิดเพลิน คนของเขาก็เข้ามาในห้องเพื่อมาส่งจดหมายให้กับเขา

“นายครับ คุณโซรอนส่งจดหมายนี่มาให้ครับ”

อเล็กซ์สกี้รับจดหมายมาอ่าน

อี้ชิง : คุณโซรอนเขียนอะไรมาให้เหรอคะ

อเล็กซ์สกี้ : ดูเหมือนว่างานของเขากำลังจะเริ่มแล้วหล่ะ ฉันคงต้องไปเจอกับเขาที่มอร็อค

อี้ชิง : ว่าแต่ จะไปตอนนี้เลยเหรอคะ

อเล็กซ์สกี้ : แน่นอน งานแบบนี้จะรอช้าไม่ได้ เออนี่แก ไปเรียกมิคาอิลมาหาฉันด้วย

“ได้ครับนาย” ชายคนนั้นวิ่งออกไปด้านนอก

อี้ชิง : คุณไปก่อนเลย ฉันมีงานที่ต้องสะสางที่นี่

อเล็กซ์สกี้ : ฉันรู้อยู่แล้วหล่ะ ไม่ต้องพูดก็ได้

อี้ชิง : ฉันจะให้คนของฉันไปส่งก็แล้วกันนะ

อเล็กซ์สกี้ : ยังไงก็รีบตามฉันมาก็แล้วกันนะ

อเล็กซ์สกี้เดินออกมาด้านนอก จากนั้นเขาก็ไปขึ้นรถม้าเพื่ออกเดินทางไปยังมอร็อคในทันที

และที่ชายแดนฟิลล์บอน ในขณะที่เจ้าเหวินและคนของเขากำลังหาทางออกจากทะเลทหารเพื่อข้ามพรมแดนในแคว้นบาส์ก ในตอนนั้นเองเหยาย๋าก็สะกดรอยตามเขามาจนเจอ จากนั้นเหยาย๋าก็ยิงเขาที่แขนจนล้มลง

เจ้าเหวิน : เหยาย๋า ถ้าเดาไม่ผิด อี้ชิงคงส่งเธอมาฆ่าฉัน

เหยาย๋า : ฉลาดนี่ แต่ฉลาดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วหล่ะ

เจ้าเหวิน : คิดว่านายหญิงของแกจะเชื่อใจแกงั้นเหรอ มันฆ่าฉันได้ มันก็ต้องฆ่าเธอได้เหมือนกัน

จากนั้นเอง ลูกน้องของทั้งสองฝ่ายก็ยิงปะทะใส่กันไปมา เหยาย๋าไล่ตามเจ้าเหวินไปพยายามจะฆ่าเขา แต่ในตอนนั้นเองเจ้าเหวินก็ขว้างมีดใส่มือเธอ จากนั้นก็สู้มือเปล่ากับเธอ แต่เหยาย๋าสู้ไม่ได้ จึงโดนเจ้าเหวินจับคร่อมตัวเธอลง

เจ้าเหวิน : เสร็จฉัน บอกมา นายหญิงแกกำลังทำอะไรอยู่

เหยาย๋า : ฉันไม่บอก แกทำอะไรไม่ได้หรอก

เจ้าเหวิน : ไม่ได้งั้นเหรอ // เจ้าเหวินกระชากเสื้อของเหยาย๋าออกจนไม่มีชิ้นดี จากนั้นก็ย่ำยีเธอท่ามกลางทะเลทหารอันร้อนระอุ เมื่อเสร็จกิจเขาก็เชือดคอเธอทิ้งอย่างเลือดเย็น ส่วนลูกน้องคนอื่นๆของเจ้าเหวินก็มาช่วยเขาเอาไว้ได้ทันพอดี

“นายครับ เป็นอะไรมั้ยครับ แล้วใครส่งพวกมันมาครับ”

เจ้าเหวิน : อี้ชิง พวกเรา กลับไปกับฉัน แล้วทุกอย่างของอี้ชิง เราเอามาแบ่งกัน

“ได้ครับนาย”

และอีกด้านหนึ่งของแคว้นบาส์ก นายพลจอร์จเช่าบ้านหลังหนึ่งเอาไว้เพื่อพบกับแมทธิว และรับฟังข้อมูลของเขา นายพลจอร์จกำลังรอข่าวใหม่จากแมทธิว แต่ในตอนนั้นเอง รถม้าของแพททรีเซียก็มาถึงหน้าบ้านของนายพลจอร์จ จากนั้นเธอก็เข้ามาด้านในบ้านทันที

จอร์จ : อ้าว แพททรีเซีย ในที่สุดก็มาจนได้

แพททรีเซีย : เรียกหนูมามีอะไรอีกหรือเปล่าคะ

จอร์จ : ฉันเรียกเธอมาเพื่อมาช่วยงานน้องเธอหน่ะ

แพททรีเซีย : แมทธิวเหรอคะ ทำไมงั้นเหรอคะ

ในระหว่างนั้นเอง แมทธิวก็ขี่ม้ามาที่บ้านของนายพลจอร์จ เขาหยุดม้าและลงจากม้าแล้วเดินเข้ามาหานายพลจอร์จในทันที

แมทธิว : พ่อ พี่ครับ อยู่พร้อมหน้ากันเลยนะครับ

จอร์จ : ว่าแต่ แกมาที่นี่มีอะไรงั้นเหรอ

แมทธิว : มีข่าวว่าอเล็กซ์สกี้จะประชุมใหญ่กับนายพลโซรอน และนายพลแม็กกี้ด้วยครับ

จอร์จ : หะ จริงเหรอ ถ้าอย่างงั้นคงต้องส่งทหารไปจับตัวมันแล้วหล่ะ

แพททรีเซีย : พ่อยังมีทหารเหลืออีกเหรอคะ

จอร์จ : พอมีหน่วยพิเศษอยู่หน่ะ พ่อจะรีบเขียนจดหมายรายงานไปทางลอนดอน ว่าไอ้แม็กกี้มันเป็นคนทรยศ

แมทธิว : ผมต้องไปแคว้นมอร็อค เพื่อเข้าร่วมประชุมด้วยหน่ะ ผมเลยมาลาพ่อ

จอร์จ : ได้ พ่อจะรีบส่งคนไปที่นั่น

แพททรีเซีย : แมทธิว พี่จะไปด้วย อย่างน้อยก็น่าจะช่วยอะไรได้บ้างนะ

จากนั้นเองแมทธิวและแพททรีเซียก็พากันออกเดินทางไปยังมอร็อคในทันที เพื่อสืบเรื่องของนายพลแม็กกี้เพิ่มเติม

กลับมายังเกาะเล็กๆของแคว้นบาส์ก บ้านของโรส ในตอนนั้นเองโรสก็มารอไซโซที่ชายหาดทุกวันเพื่อรอเขากลับมาหาเธอ เมดและแพทต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอเพื่อไม่ให้เธอเป็นอะไรไปซะก่อน และคอยปลอบใจเธอด้วยในขณะเดียวกัน

เมด : นี่โรส ใจเย็นๆสิ เขาเพิ่งไปได้ไม่กี่วันเองนะ // เมดไปสะกิดโรสเข้า

โรส : ฉันแค่กลัวว่าเขาจะไม่กลับมาหน่ะ

แพท : นี่ ใจเย็นๆก่อนสิ ยังไงเขาก็ต้องมาแน่ๆ

เมด : ใช่ เธอต้องให้เวลาเขาหน่อยหน่ะ

โรส : แต่ฉันคิดถึงเขาหน่ะ เราเพิ่งจะได้เสียกันไปเอง

แพท : หะ จริงเหรอเนี่ย ท่าทางเขาจะเสน่ห์แรงนะเนี่ย

เมด : ก็คนเมืองนี่นะ พูดจาอ่อนหวานเป็นธรรมดา

โรส : ฉันหวังว่าเขาคงจะถึงบ้านเขาแล้วนะ

เมด : ก็หวังไว้แบบนั้นนะ

กลับมายังโซราบอล หลังจากที่นอร์ดิกจัดการเรื่องภายในประเทศได้อย่างรวดเร็ว เขาได้รับคำแนะนำจากซอลให้จัดการเลือกตั้งเพื่อเลือกประธานาธิบดีชั่วคราว ซึ่งในตอนนั้นเองซอลก็ลงชิงตำแหน่งด้วย ในวะนเลือกตั้งประธานาธิบดี ข่าวทุกสำนักตีพิมพ์กันไปทั่วทั้งแผ่นดิน และวันนี้เป้นวันที่ผู้แทนจากแต่ละแคว้นจะลงคะแนนเสียงเพื่อเลือกประธานาธิบดีเฉพาะกาลด้วย ตอนนี้การเลือกตั้งกำลังเป็นไปอย่างเข้มข้น โดยที่นอร์ดิกได้อยู่เป็นเพื่อนซอลด้วย จนซอลถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา

นอร์ดิก : ซอล นี่นายร้องไห้ทำไมกันหล่ะเนี่ย

ซอล : เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่ประชาชนอย่างเรา ไม่ได้รับสิทธิให้เลือกผู้นำแบบนี้มาก่อนเลย

นอร์ดิก : ฉันก็หวังว่า มันคงจะดีขึ้นนะ

พวกเขากำลังรอผลการเลือกตั้งอย่างใจจดใจจ่อ ในขณะที่สื่อทั่วโลกกำลังคอยจับตาดูเรื่องนี้อย่างใกล้ชิด   

====================================================================

การเลือกตั้งในครั้งนี้ผลจะออกมาเป็นอย่างไร แล้วโซรอนกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่ ติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ ใกล้จบแล้ว

ปิดรับสมัครตัวละครเน้อ