The Mask Land - สมรภูมิแยกแผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #14 : แก้แค้น

เสียงปืนดังไปทั่วหน่วยของเขา ทหารที่เฝ้าหน่วยอยู่นั้นคุ้มกันตึกบัญชาการนั่นอย่างเต็มที่ จอมยุทธ์สั่งให้ทุกคนอยู่ในห้องพยาบาล ส่วนตนจะไปลุยกับพวกมัน จอมยุทธ์คว้าปืนพกคู่ใจออกไปยิงกับพวกมัน

พวกโจรคนแล้วคนเล่าบุกเข้ามา จอมยุทธ์ยิงกับมัน จนกระสุนใกล้หมด จอมยุทธ์เลยสู้มือเปล่ากับพวกมัน

ทันใดนั้น พวกของเงาก็กลับมาพอดี แล้วจัดการยิงพวกมันจากด้านนอก พวกเขาฆ่าพวกโจรเหล่านั้นจนหมด จากนั้นก็มาตามหาจอมยุทธ์เพื่อดูว่าเขาเป็นยังไงบ้าง

เงา : ปลอดภัยดีนะครับหัวหน้า  

จอมยุทธ์ : ผมไม่เป็นไรหรอก ไปดูพวกเราในห้องพยาบาลก่อนซิว่าเจ็บตรงไหนมั้ย

จากนั้นพวกเขาก็พาเข้าไปดูอาการของคนอื่นๆที่อยู่ในห้องพยาบาล ซึ่งพวกเขานั้นก็ปลอดภัยดี

หมูป่า : คุณยุทธ์ ปลอดภัยนะคะ

จอมยุทธ์ : ผมไม่เป็นไรหรอกครับ

เงา : อ้าว นี่พวกเธอยังไม่กลับบ้านกันเหรอ

ผ้าฝ้าย : ก็รอพวกเธอกลับมาเนี่ยแหละ ว่าแต่การรบทางนั้นเป็นยังไงบ้างอ่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : หนักเลยอ่ะสิ ฉันคิดว่าพวกมันต้องการแยกประเทศนี้แน่ๆ เออนี่ราชินี ฉันเห็นพี่ชายเธอด้วย

ราชินี : เป็นไปไม่ได้ พี่หนูติดคุกอยู่นี่

โซ่ตวง : มันเป็นไปแล้วจ้ะตัวเอง ฉันเจอมันมากับตา ฉันคงไม่ต้องช่วยพี่เธอออกมาแล้วหล่ะ

แฮมเตอร์ : แล้วเงาอ่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าอ่ะ

เงา : ฉันไม่เป็นไรมากหรอก

หมาป่าดำ : วันนี้เจอมาโคตรหนักเลยอ่ะ ฉันขอเปิดวิทยุฟังข่าวหน่อยนะ

ระหว่างที่เปิดวิทยุนั้น ก็มีข่าวหนึ่งแทรกขึ้นมา

“โปรดทราบๆ ขณะนี้กองกำลังแบ่งแยกดินแดน Mask Land ได้ทำการยึดเขตมาริกได้เรียบร้อยแล้ว ขอประชาชนทุกคนจงมีสติ อย่าหลงไปในโฆษณาชวนเชื่อของพวกผู้ก่อการร้ายเด็ดขาด”

จากนั้นวิทยุก็เปลี่ยนเป็นข่าวอื่นแทน

จอมยุทธ์ : ผมว่าคุณหมูป่ากลับบ้านไปก่อนดีกว่าครับ ที่นั่นคุณจะปลอดภัย เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง

หมูป่า : ได้สิคะคุณยุทธ์

จอมยุทธ์ : ฉันขอตัวนะทุกคน // จากนั้นจอมยุทธ์ก็พาหมูป่าไปส่งที่บ้าน

เงา : งั้นพวกเธอก็กลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวฉันไปส่ง

โซ่ตวง : โอเค งั้นเรารีบไปกันเถอะ

จากนั้นเงาก็อาสาพาพวกผู้หญิงไปส่งที่บ้านโดยใช้รถของหน่วยงานนำไป

ณ พระราชวัง Mask Land

คิงอีกาดำเรียกประชุมขุนนางเป็นการด่วน เนื่องจากเหตุการณ์ลุกลามเป็นการใหญ่โต แล้วพวกมันก็ทำการยึดพื้นที่ของรัฐบาลไปครองได้แล้ว

คิงอีกาดำ : พวกท่านทั้งหลาย เราต้องรีบดำเนินการโดยด่วน

นกอินทรี : เห็นด้วยครับ เราต้องยึดพื้นที่คืนมาให้ได้

วัว : คุณแมวตาเดียว คุณคิดว่าทหารของคุณจะจัดการไหวมั้ย

แมวตาเดียว : ทหารของเราเพิ่งจะเหนื่อยล่าจากสงครามเกาหลีหน่ะสิ เห็นทีเราต้องรับอาสาสมัครแล้วหล่ะ

นกอินทรี : ผมเห็นด้วย เราจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้นะ

คิงอีกาดำ : เราต้องทำทุกทางเพื่อยึดพื้นที่ของเราคืนมาให้ได้ แล้วจัดการพวกมันให้สิ้นซาก เกณฑ์คนมาสู้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

จากนั้นพวกเขาก็เตรียมกองทัพเป็นการใหญ่ ทหารหลวงของคิงอีกาดำก็มาร่วมด้วย สงครามกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

หน้าบ้านของหมูป่า จอมยุทธ์มาส่งหมูป่าเสร็จ หมูป่าหอมแก้มจอมยุทธ์ก่อนจะเข้าบ้านไป จากนั้นจอมยุทธ์ก็กลับไปยังหน่วยของเขา

หมูป่าเข้าไปในบ้าน ก็เห็นคนใช้กำลังขนของขึ้นรถบรรทุกที่เตรียมมาเป็นการใหญ่ หมูป่าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นจึงไปถามโดรนพ่อของเธอ

หมูป่า : นี่มันอะไรกันคะพ่อ

โดรน : เราจะหนีไปอยู่ที่ฝรั่งเศสชั่วคราวหน่ะ ลูกมาก็ดีเลย รีบเก็บของเลยนะลูก

หมูป่า : แต่หนูไม่อยากไปนี่คะ

เจ้าหญิง : แม่ต้องคิดถึงชีวิตครอบครัวเราก่อนนะลูก ลูกก็ต้องไปเหมือนกันนะ ที่นี่ไม่ปลอดภัย

หมูป่า : แต่หนูยังไม่ได้บอกจอมยุทธ์เขาเลยนี่คะแม่

โดรน : ถ้าลูกตายแล้ว เขาคงจะเสียใจมากนะลูก

เจ้าหญิง : ใช่ลูก แต่ถ้าลูกยังไม่ตาย ลูกก็ยังมีโอกาสได้เจอเขานะ

หมูป่าทำหน้าเซงก็จะเดินเข้าไปในห้อง เธอสั่งให้สาวใช้ช่วยเก็บของในห้อง ส่วนเธอจะเขียนจดหมายฉบับหนึ่งในห้องของเธอ

ระหว่างนั้นเอง เงาก็ได้มาส่งผ้าฝ้ายถึงที่บ้าน ผ้าฝ้ายเดินเข้าไปในบ้านของเธอก่อน ส่วนราชินี โซ่ตวงได้ขอคุยเป็นการส่วนตัวพักนึง

โซ่ตวง : นี่ พี่ชายเธอหลุดออกมาแล้ว ฉันคงหมดประโยชน์แล้วสินะ

ราชินี : โอ๋ๆๆๆ อย่าน้อยใจไปเลย ยังไงนายก็ยังสำคัญกับฉันนั้นแหละ

โซ่ตวง : ทำไมเธอถึงคิดแบบนี้หล่ะ

ราชินี : ก็ฉัน…..

แต่ระหว่างที่ราชินีกำลังจะพูดออกไปนั้น ก็เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นในร้านของผ้าฝ้าย ไฟลุกไหม้ที่ร้านของผ้าฝ้ายอย่างแรง ทำเอาทุกคนต้องช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แฮมเตอร์ : ผ้าฝ้าย ไม่นะ

หมาป่าดำ : อย่าเข้าไปใกล้นะ มันอันตราย

ราชินี : ใครก็ได้เรียกตำรวจที เรียกดับเพลิงมาที

แมงมุมแม่ม่ายดำวิ่งไปยืมโทรศัพท์ของบ้านหลังหนึ่ง จากนั้นก็โทรเรียกตำรวจและดับเพลิงมาช่วย

“เรียกศูนย์ๆ ขณะนี้มีเหตุระเบิดและเพลิงไหม้ ขอกำลังที่ร้านเสื้อผ้าฝ้ายด่วนเลย”

เงา : ฉันจะเข้าไปช่วยผ้าฝ้ายเอง

โซ่ตวง : ใจเย็นน่าเงา ไฟแรงซะขนาดนั้น

ทุกคนมองดูเพลิงที่กำลังไหม้อย่างหดหู่ ในขณะนั้นตำรวจกับรถดับเพลิงก็เข้ามาควบคุมสถานการณ์พอดี

เช้าวันต่อมา เรือสำราญลำที่เนสซี ความมืด และกระดาษนั่งมาก็เทียบท่าพอดี แต่ดูเหมือนว่าความวุ่นวายที่ท่าเรือก็มีมากเหมือนกัน เพราะหลายคนต่างอยากอพยพหนีออกจากประเทศนี้

เนสซี : นี่มันอะไรกันเนี่ย

ความมืด : ทำไมพวกเขาอยากจะขึ้นเรือกันนักอ่ะ

กระดาษ : เดี๋ยวฉันลองถามคนแถวนี้ดูนะ

กระดาษถามชาวบ้านละแวกนั้นก็ได้เรื่องว่า เกิดสงครามภายในประเทศ พวกคอมมิวนิสต์กำลังก่อความวุ่นวายในประเทศนี้อย่างหนัก

เนสซี : พวกคอมมิวนิสต์ระยำ ตอนนี้มันจะทำให้ประเทศเราเหมือนเกาหลี

ความมืด : แล้วเราจะเอายังไงกันต่อหล่ะ

กระดาษ : นั่นสิ นายว่าจะกลับไปเยี่ยมแม่นายนี่

เนสซี : เดี๋ยวเราไปเรียกแท็กซี่แถวนี้ก่อนดีกว่า

จากนั้นเนสซีก็เรียกรถแท็กซี่แถวนั้นซึ่งค่อนข้างเรียกยาก จากนั้นก็ตรงบึ้งไปยังที่แห่งหนึ่งก่อน

ความมืด : นายจะไปที่ไหนกันแน่เนี่ยเพื่อน

เนสซี : ฉันจะไปเยี่ยมผ้าฝ้ายก่อนหน่ะ จำได้ว่าบ้านผ้าฝ้ายอยู่แถวๆนี้เองอ่ะ

กระดาษ : กะแล้ว แต่งงานเมื่อไหร่ชวนฉันไปด้วยนะเฟ้ย

แท็กซี่ขับมาเรื่อยๆจนถึงร้านของผ้าฝ้าย แต่สภาพที่เนสซีเห็นกลับเป็นเพียงแค่เถ้าถ่าน ซึ่งตำรวจก็ทำการสำรวจรอบๆนั้นอยู่ เนสซีลงจากรถทันทีเพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

เนสซี : คุณตำรวจ เกิดอะไรขึ้นครับ

หมวดหอยนางรม : มีการก่อการร้ายที่นี่หนะครับ มันระเบิดที่นี่ซะเกลี้ยงเลย เจ้าของร้านก็เสียชีวิตแล้วด้วย

เนสซีได้ยินดังนั้นก็เข่าทรุดอยู่หน้าร้าน จากนั้นก็ร้องไห้ออกมา จนกระดาษต้องมาปลอบใจ ส่วนความมืดก็ขอไปตรวจสถานที่ข้างในโดยแสดงตัวว่าเป็นนักสืบเอกชน จากนั้นความมืดก็ออกมาพร้อมกับของที่เขาจิ๊กมาได้

ความมืด : เป็นระเบิดแรงสูงเลยอ่ะ แถมใช้ในสงครามด้วย

เนสซี : ใครมันเป็นคนทำแบบนี้วะ

กระดาษ : คิดว่าใครหล่ะ ก็พวกคอมมิวนิสต์หน่ะสิ

เนสซี : ฉันพอรู้แล้ว เธอพอมีเพื่อนอยู่หน่ะ เรียกแท็กซี่พาไปร้านฟินิกซ์แลนด์เร็ว

จากนั้นพวกเขาก็ขึ้นแท็กซี่ไปยังร้านฟินิกซ์แลนด์ แต่ที่ร้านฟินิกซ์แลนด์ได้ถูกปิดไปแล้ว เนสซีไปสอบถามคนแถวนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น

เนสซี : ร้านนี้ปิดไปแล้วเหรอครับ เกิดอะไรขึ้นครับ

ชาวบ้าน : เจ้าของร้านเขาหนีไปอยู่ที่อื่นแล้วจ้ะ

เนสซี : แล้วป้ารู้จักแม่ครัวคนหนึ่ง ตัวเล็กๆในร้านหรือเปล่าครับ

ชาวบ้าน : อ้อๆ แฮมเตอร์หน่ะเหรอ ตอนนี้เธอไปงานศพเพื่อนที่สวนวาเดอร์หน่ะจ้ะ ป้าขอตัวก่อนนะ ป้าต้องหนีแล้ว // จากนั้นชาวบ้านคนนั้นก็จากไป

ความมืด : ได้เรื่องว่าไงหล่ะเพื่อน

เนสซี : ไปที่สวนวาเดอร์ด่วนเลย ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

กระดาษ : ก็ได้ๆ เดี๋ยวไปเรียกแท็กซี่คนเมื่อกี้แป๊ปนะ // จากนั้นพวกเขาก็เรียกรถไปยังสวนวาเดอร์

ณ สวนวาเดอร์ เพื่อนๆของผ้าฝ้ายมารวมตัวกันที่งานศพ ร่างของเธออยู่ในโลงที่สวยงาม พวกเขาเศร้าใจกันมาก หลังจากที่พิธีศพเสร็จแล้ว เนสซีกับพรรคพวกก็มาถึงพอดี แล้วรีบวิ่งเข้าไปยังหลุมศพของผ้าฝ้าย

แฮมเตอร์ : นี่นาย

เนสซี : นี่เธอ จำฉันได้มั้ยอ่ะ

แฮมเตอร์ : จำได้สิ ผ้าฝ้ายเคยทำแผลให้เธอนี่หน่า

เนสซี : เกิดอะไรขึ้นกับผ้าฝ้ายหน่ะ บอกฉันมานะ

จอมยุทธ์ : เกิดเหตุระเบิดที่ร้านเสื้อผ้าของเธอหน่ะ

เงา : นี่นายเป็นอะไรกับเธอหน่ะ

เนสซี : ผมรู้จักกับเธอ เคยส่งจดหมายหาเธอหน่ะ

โซ่ตวง : แล้วสองคนนี้ก็เพื่อนนายงั้นเหรอ

ความมืด : ใช่ครับ ผมความมืด เป็นนักสืบเอกชนหน่ะ

กระดาษ : ส่วนผมกระดาษครับ เป็นนักวิจัยหน่ะครับ

ราชินี : ฉันเสียใจกับพวกคุณด้วยนะ แต่ตอนนี้ประเทศของเรามีสงครามหน่ะ

หมาป่าดำ : เราคงต้องกลับไปประจำหน่วยนี่อีกไม่นานหน่ะ

ความมืด : แล้วหน่วยของพวกเธออยู่ที่ไหนกันหล่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : เราเป็นหน่วยพิเศษ M.A.S.K หน่ะ

เนสซี : พวกคุณรู้มั้ยว่าเป็นฝีมือใครหน่ะ

จอมยุทธ์ : เรายังไม่ทราบแน่ชัด แต่เราเชื่อว่าเป็นพวกคอมมิวนิสต์แน่ๆ

เนสซี : งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วว่างๆผมจะไปหาที่หน่วยนะครับ // เนสซีพาความมืดและกระดาษกลับไปยังบ้านของแม่ตัวเองเพื่อกลับไปเยี่ยมท่าน

จอมยุทธ์ : แฮมเตอร์ เธอรู้จักเหรอว่าเขาเป็นใคร

แฮมเตอร์ : รู้สึกว่าเขาชอบอยู่กับผ้าฝ้ายอยู่หน่ะ

ระหว่างนั้น ก็มีชายปริศนาในชุดสูทคนหนึ่ง เอาจดหมายมาให้จอมยุทธ์ จากนั้นเขาก็จากไป จอมยุทธ์เปิดจดหมายอ่านดู

“คุณยุทธ์คะ ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณก่อน ว่าครอบครัวของเราต้องหนีไปฝรั่งเศสซักพักนึง แต่คุณยุทธ์ไม่ต้องห่วงนะ ฉันรู้ที่อยู่ของหน่วยคุณ ฉันจะส่งจดหมายมาหาคุณทุกวัน หรือถ้าคุณอยากเขียนมาหาฉัน ฉันอยู่ที่ ….. นะคะ วันหนึ่งหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคะ รักและคิดถึงเสมอ หมูป่า”

จอมยุทธ์อ่านเสร็จจึงได้เก็บจดหมายเข้ากระเป๋าเสื้อของตัวเองไป

เงา : มีอะไรเหรอครับหัวหน้า

จอมยุทธ์ : หมูป่า เธอย้ายไปอยู่ที่ฝรั่งเศสแล้วหน่ะ

โซ่ตวง : ก็คงต้องหนีสงครามหล่ะครับ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ไม่น่าเชื่อเลย สงครามคราวที่แล้วยังไม่หายเหนื่อยเลยอ่ะ

หมาป่าดำ : ก็นั่นสิ แต่ใครจะสนหล่ะ

แฮมเตอร์ : นั่นสิ คุณฟินิกซ์ก็หนีไปแล้วด้วย

ราชินี : ส่วนฉัน ฉันไม่อยากจะกลับบ้านอ่ะ

โซ่ตวง : เธอก็มาอยู่ที่หน่วยเราก่อนก็ได้นี่

แฮมเตอร์ : ก็คงงั้นอ่ะ คงต้องไปอยู่กับพวกคุณซักพักแล้วหล่ะ

จอมยุทธ์ : งั้นเรากลับไปที่หน่วยเราก่อนดีกว่า ให้ผ้าฝ้ายเธอพักผ่อนเธอ

จากนั้นพวกเขาก็กลับไปยังหน่วยของเขา เพื่อรับคำสั่งในการสู้รบต่อไป

โดยที่ระหว่างที่กำลังขับรถออกไป ก็มีอีกสายตาคู่หนึ่ง กำลังจ้องมองพวกเขาอยู่ห่างๆ

ณ ประเทศจีน

ณ ร้านค้าแห่งหนึ่งซึ่งมีแม่ค้าคนหนึ่งกำลังขายของอยู่นั้น เธอก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากแดนไกล

เธอเลิกขายของชั่วคราวแล้วอ่านจดหมายที่ได้เห็น เธอตกใจมาก

หลังจากนั้น เธอก็จองตั๋วเรือมายัง Mask Land

ตอนแรกเธอเกือบจะไม่ได้มาแล้ว แต่สุดท้ายเธอก็แอบมาจนได้

เธอดูรูปที่พกติดตัวไว้ระหว่างที่อยู่บนเรือ จากนั้นเธอก็คิดในใจว่า

“หนูมาหาพี่แล้วนะคะ หนูต้องแก้แค้นแทนพี่ให้ได้”

==========================================

สงครามครั้งใหม่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาจะทำยังไงต่อ ติดตามชมตอนหน้าจ้า

ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ

ปล.RIP ผ้าฝ้าย!!