คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : จุดเริ่มต้น
"สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทุกท่าน วันนี้กลับมาพบกับ เกมส์โหวตตาย อีกแล้วนะคะ พบกับดิฉัน พาช่า ศศิกานต์ ผู้ดำเนินรายการ ซึ่งยอดผู้เข้าชมในวันนี้มีราว 500000 คนนะคะ วันนี้ การทุ่มเงินเพื่อโหวตตายยังเพิ่มขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง กติกาก็อย่างที่บอกไปข้างต้นก่อนเข้าเกม ทุกคนก็น่าจะรู้กันแล้วนะคะ อย่ามัวแต่รอเลยดีกว่า ไปสนุกกับเกมส์กันเลย"
ณ โรงเรียนหรูแห่งหนึ่งในย่านกรุงเทพฯ
บรรยากาศในยามเช้าก็เหมือนกับวันธรรมดาทั่วๆไป ซึ่งเหหล่านักเรียนได้มาทำกิจกรรมต่างๆก่อนที่จะเข้าเรียนกัน เหมือนกันเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเดินเข้ามาในโรงเรียนในท่าทางเงียบขรึม
"ฟิ้วว!!"
เสียงลมพัดผ่านเบาๆ ทำให้ทุกสายตาจับจ้องไปที่เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นตาเดียว แต่เด็กหนุ่มคนนั้นก็ยังไม่มีทีท่าที่จะสนใจต่อโลกภายนอกแต่อย่างใด และท่ามกลางสายตาพวกนั้น ยังมีกลุ่มเด็กกลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังนั่งอ่านการ์ตูนบ้าง แอบสูบบุหรี่บ้าง แอบเอาเหล้าใส่ขวดเล็กๆมาดื่มบ้าง ในตอนนั้นเอง พวกมันชายตามองเด็กหนุ่มดังกล่าวเป็นตาเดียว
"เฮ้ย ลูกพี่ นั่นมันไอ้เด็กใหม่นี่หว่า!!"
"มันชื่ออะไรวะ นาครอะไรนี่หล่ะ ได้ยินว่ามันเก๋าด้วย!!" อีกคนหนึ่งพูดขึ้น
"เฮ้อ แม่งกวนตีนดีหว่ะ ไอนี่เหรอเด็กที่เข้ามาเรียนใหม่??" เด็กหนุ่มอีกคนพูดขึ้น
"ฉันว่า เราไปรับน้องกันหน่อยดีกว่า ให้มันรู้ว่าที่นี่ใครใหญ่" หนุ่มอีกคนซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง
"กริ๊งงง!!"
เสียงกริ๊งโรงเรียนจู่ๆก็ดังขึ้น ในตอนนั้นพวกมันแต่ละคนก็รีบแยกย้ายกันไปเข้าเรียนอย่างรวดเร็ว จนด้านล่างแทบจะไม่เหลือนักเรียนอีกแล้ว
คาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งเป็นคาบที่หน้าเบื่องสำหรับนักเรียนหลายคน เมื่อจบคาบเรียนได้ไม่นาน นาครก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ จากนั้นก็เดินออกไปด้านนอก ในตอนนั้นเองเขาเดินผ่านห้องเรียนห้องหนึ่ง ซึ่งพวกที่มันเขม็นเขาเมื่อเช้าก็เจอเข้าพอดี ทำเอามันคนหนึ่งรีบวิ่งไปบอกลูกพี่ของพวกเขาในทันที
"ลูกพี่เก่ง ไอ้บ้านั่นมันไปเข้าห้องน้ำหว่ะ!!"
"จริงเหรอ เรียกพวกเรามาให้หมด ตามมันไป!!"
เก่งพูดขึ้น จากนั้นมันก็เรียกเด็กคนอื่นๆให้ตามเขาไปในทันที พวกนั้นตามนาครซึ่งเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างใจเย็น นาครไปยืนที่โถฉี่ จากนั้นก็ทำธุระส่วนตัวของตัวเองจนเสร็จ แต่ในจณะที่เขากำลังจะเดินไปที่อ่างล้างมือ
"ตุ๊บ!!"
เท้าของเก่งก็ยื่นมาขวางทางเขาไว้ จากนั้นมันก็มองหน้านาครไปด้วย โดยที่เด็กคนอื่นๆกำลังยืนมองอยู่หน้าห้องน้ำอย่างตื่นเต้น
"เฮ้ย ไอ้เด็กใหม่ แกรู้มั้ยฉันเป็นใคร??"
"ขนาดนายยังไม่รู้ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไง??" นาครตอบเก่งไปอย่างยียวน ทำเอาเก่งถึงกับหน้าเสียไปเลย
"ที่นี่แกต้องจ่ายค่าคุ้มครองให้เรา ไม่งั้น แกน่าจะรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น"
"โทษทีหว่ะ ฉันคุ้มครองตัวเองไอ้ ฉันว่านะ แกไปขอเงินพ่อแม่เหมือนเดิมดีกว่า!!" นาครตอบกลับไป
"ไอ้ระยำ!!" เก่งพูดพลางต่อยไปที่หน้าของนาคร แต่จู่ๆ นาครก็จับหมัดได้และเก่งก็แทบจะหยุดนิ่งไปเลย
"ปล่อยกูนะเว้ย!!"
"ปล่อยให้โง่สิไอ้ควาย!!" นาครพูดขึ้น จากนั้นก็ยันหน้าอกของเก่งจนกระเด็นไปติดกำแพง คนอื่นๆที่มองอยู่หน้าห้องน้ำก็รีบถอยออกไปในทันที
"หลีกหน่อย!!" นาครพูดขึ้น จากนั้นเขาก็แหวกทางออกไปในทันที ส่วนลูกน้องของเก่งคนอื่นๆก็รีบมาดูเขาในทันทีอย่างรวดเร็ว
"เป็นอะไรหรือเปล่าพี่??"
"ระยำเอ้ย ไปรุมอัดมันดีกว่า!!" เก่งพยายามฝืนตัวเองให้ลุกยืนขึ้น จากนั้นก็วิ่งไล่ตามนาครไป
"ไอ้ระยำ มึงตาย!!" เก่งพูดจากนั้นก็เหวี่ยงหมัดใส่นาคร แต่นาครหลบได้และเหวี่ยงเก่งกระเด็นติดกำแพง ลูกน้องของเก่งคนอื่นๆก็พยายามจะรุมยำนาคร แต่นาครก็ทั้งเตะและต่อยพวกมันจนกระเด็นออกไปจนหมด นาครในตอนนั้นเองก็พยายามฝืนตัวเองและลุกขึ้นมา แต่จู่ๆในตอนนั้นเอง
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!"
"แย่แล้ว อาจารย์สิงห์มา!!"
เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงอาจารย์สิงห์ กลุ่มนักเรียนก็วิ่งแตกฮือกันไปคนละทาง ไม่เว้นแม้แต่ตัวเก่งเอง ในตอนนั้นเอง เก่งก็แบกสังขารตัวเองหนีเข้ามาในโรงยิมแห่งหนึ่ง โดยที่คนอื่นๆก็เดินตามเก่งมาด้วย
"ลูกพี่ เป็นไงบ้างพี่??"
"ระยำเอ้ย มันหักหน้าฉัน ฉันจะฆ่ามัน!!" เก่งพูดขึ้น จากนั้นเขาก็หยิบสมาร์ทโฟนของเขาขึ้นมา แล้วก็เข้าไปในเว็บไซต์เว็บหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่า
"Vote For Die!!"
"ลูกพี่ จะฆ่ามันจริงๆเหรอพี่??"
"ก็เออดิวะ มันทำกับกูแบบนี้ ก็เตรียมหายไปจากโลกนี้เถอะ!!" เก่งพูดขึ้นด้วยความแค้น จากนั้นไม่นาน หญิงสาวคนหนึ่งท่าทางเปรี้ยวๆก็วิ่งมาตามหาเขาอย่างรวดเร็ว
"เก่ง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า??"
"เงียบไปเลยน่ายัยศรี!!" เก่งตอบเธอไป
"เฮ้อ ฉันถ่ายรูปหมอนั่นมาได้ด้วย เผื่อว่านายอยากจะเอาลงเว็บเกมหน่ะ" ศรีพูดขึ้น จากนั้นเธอก็ส่งรูปให้กับเก่งในทันที
"รู้ใจฉันจริงๆนะที่รัก" เก่งพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เซฟรูปไปลงเว็บไซต์เกมโหวตตาย โดยที่ในขณะเดียวกัน ก็มีกล่องข้อความขึ้นมาเพื่อการสนทนาด้วย
"Admin : ขอทราบชื่อของเขาด้วยค่ะ"
"ผมคิดว่าน่าจะนาครนะ คุณลองค้นหาข้อมูลหน่อย เรามีรูปด้วย"
"ส่งรูป!!"
"Admin : ต้องใช้เวลา 1 ชั่วโมงเพื่อประมวลผลนะคะ ขอหลักฐานการโอนเงินด้วยค่ะ"
"ส่งรูป โอนเงิน 1000000 บามทสำเร็จ!!"
"Admin : เรียบร้อย ขอบคุณที่ร่วมสนุกกับเกมโหวยตายค่ะ"
"เก่ง จะฆ่าหมอนั่จริงๆเหรอ??" ศรีถามอย่างสงสัย
"แน่นอน แค่ไอ้กุ๊ยตัวเดียวจะกลัวอะไรหล่ะ??" เก่งพูดขึ้น
"แต่ว่า เรายังไม่เคยลองนะครับ??"
"เออน่า ที่เหลือก็ค่อยดูก็แล้วกัน มึงตายแน่นาคร" เก่งพูดขึ้นด้วยความแค้น
ตกเย็น หลังจากที่สัญญาณเลิกเรียนดังขึ้น ในตอนนั้นเองนาครก็เดินถือกระเป๋ากลับไปที่บ้านของเขา ซึ่งในตอนนั้นเองเขาก็เข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าก่อนเพื่อเพิ่มความสดชื่นให้ตัวเอง แต่หลังจากที่เขาออกมา เขาบังเอิญไปเจอกับเด็กหญิงทรงผมม้าสูงคนหนึ่งเดินหันหลังกำลังจะออกจากห้องน้ำ แต่จู่ๆ
"ย้ากกก ตายซะ!!"
เด็กหญิงคนหนึ่งวิ่งมาพร้อมกับมีดในมือ วิ่งเข้ามาหาเด็กหญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว
"หมับ!!"
นาครจับแขนเด็กหญิงคนนั้นไว้ไม่ให้เธอใช้มีดได้ แต่เมื่อเธอคนนั้นเห็นหน้านาคร เธอก็เปลี่ยนเป้าหมายโดยการแทงนาครในทันที แต่นาครหักแขนเธอ จากนั้นก็เตะมีดลงถังขยะ เธอคนนั้นนั่งเจ็บมืออยู่ที่หน้าห้องน้ำหญิงและร้องไห้ไปด้วย
"ขอบใจนะ!!" เด็กสาวผมม้าคนนั้นพูดขึ้น จากนั้นก็เดินถือกระเป๋าเดินออกไป แต่ในตอนนั้นเองนาครก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แล้วก็ไปคุยกับผู้หญิงที่นั่งเจ็บมือที่หน้าห้องน้ำในทันที
"จะฆ่าฉันทำไม??"
เด็กหญิงคนนั้นไม่ตอบอะไร ได้แต่ร้องไห้อยู่ที่หน้าห้องน้ำอย่างต่อเนื่อง
"เธอจะไม่พูดก็ได้ แต่ถ้าฉันสืบรู้ ฉันรับรองว่าเธอจะยิ่งกว่าร้องไห้แน่ๆ" นาครพูดขึ้น จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินกลับออกไปในทันที เขาเดินออกจากโรงเรียนเดินไปตามถนนเพื่อกลับบ้านในทันที
ทางกลับบ้านในเย็นวันนั้นก็ดูเหมือนจะปกติ รถราสัญจรไปมา ผู้คนก็เดินกันพลุกพล่าน อาริลเดินไปเรื่อยๆตามทาง แต่ในวันนี้เขารู้สึกว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆ
"ฟิ้ว!!"
"หมับ!!"
จู่ๆในตอนนั้นเองก็มีมีดเล่มหนึ่งพุ่งมาใส่เขา แต่อาริลจับเอาไว้ได้ทัน ซึ่งมีดนั่นก็คือมีดของชายคนขายซูชิคนหนึ่ง และดูท่าทางชายคนนั้นก็ตกใจมาก
"ขอโทษครับๆๆๆๆ" ชายคนนั้นพูดพลางก้มหัวให้นาครซ้ำๆ นาครไม่สนใจอะไรเดินต่อไปในทันที เขาเดินต่อไปเรื่อยๆจนใกล้จะถึงบ้านของเขา แต่ในตอนนั้นเอง เขาก็สัมผัสได้ถึงใครบางคนที่ตามเขามา ชายคนนั้นพยายามจะเดินตามประกบนาคร และอีกคนหนึ่งก็ชักปืนออกมาด้วย แล้วเตรียมเล็งใส่นาคร
"ฟุ้บ!!"
จู่ๆ ในตอนนั้นนาครก็กระโดดปีนรั้วบ้านหลังหนึ่ง ส่วนชายกลุ่มนั้นก็รีบไล่ตามนาครในทันที พวกนั้นวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อตามหา ทำเอาเจ้าของบ้านตกใจมาก
"มันหายไปไหนแล้ววะ??"
"เฮ้ย แกหน่ะ ไปหาตรงนั้นดิ!!" ชายคนหนึ่งสั่งชายอีกคนหนึ่งไป และในตอนนั้นเอง นาครก็แอบอยู่หลังถังขยะแถวนั้น จากนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไปในคอนโดแห่งหนึ่งแถวๆนั้น ซึ่งในตอนนั้นเองเขาก็รีบเดินไปยังเคาน์เตอร์รับแขกในทันที
"มาแล้วเหรอริล เรียนเป็นไงบ้างหล่ะ??"
"ก็ดีครับ!!" นาครตอบไป จากนั้นนาครก็รับกุญแจดอกหนึ่งมาจากเธอ แล้วเขาก็รีบเดินเข้าไปในคอนโดในทันที ส่วนกลุ่มคนที่ตามล่านาครอยู่นั้นก็วิ่งผ่านคอนโดไปอย่างหน้าตาเฉย
นาครเดินลงไปในห้องใต้ดินข้างล่าง จากนั้นก็ใช้กุญแจไขมันออกมา จากนั้นเขาก็ล็อคประตูไว้แบบเดิม เขาลงไปตามบันไดเรื่อยๆ ตามเส้นทางมืดๆ จากนั้นเขาก็หยิบเม็ดอะไรบางอย่างเอามาโรยไว้ใต้พรมเช็ดเท้าหน้าห้อง จากนั้นเขาก็รีบเข้าไปในห้องในทันที
และเมื่อเข้ามาในห้อง สภาพของห้องต่างจากด้านนอกเป็นอย่างมาก ด้านในห้องกลับเป็นห้องโทนสีทันสมัยและดูสะอาดสะอ้านเป็นอย่างมาก นาครไม่รอช้ารีบเดินไปเก็บกระเป๋าของเขา จากนั้นก็รีบไปยังโน๊ตบุ๊คของเขาในทันที เขาเปิดขึ้นมา จากนั้นก็เปิดไปยังห้องแชทลับหนึ่ง ซึ่งคนที่เขาคุยด้วย ใช้ชื่อรหัสว่า Vegus นาครรีบแชทคุยกับเขาในทันที
"นาคร : ฉันมีเรื่องมานิดหน่อยหว่ะ วันนี้มีแต่คนคิดจะฆ่าฉัน!!"
"Vegus : บ้าน่า ระดับนายแล้ว ใครมันจะกล้าวะ?? (อิโมจิสงสัย)"
"นาคร : ฉันก็ไม่รู้ นายสืบให้ฉันที"
อีก 10 นาทีต่อมา!!
"Vegus : เฮ้ย นายซวยแล้วหว่ะ!!"
"นาคร : เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ??"
"Vegus : ชื่อและรูปมึงไปอยู่ในเกมโหวตตายได้ยังไงวะ งานงอกแล้วมึงทีนี้"
"นาคร : เกมโหวตตาย เกมบ้าอะไรของนายวะ??"
"Vegus : เกมโหวตตาย ใครที่ถูกโหวตให้ตาย มันต้องตายใน 7 วัน ฉันไม่รู้นายไปเหยียบตีนใครเข้าหรือเปล่านะ แต่ดูเหมือนว่าพวกนั้นกำลังตามล่าหัวนาย ค่าหัวนายในตอนนี้พุ่งไป 2 แสนบาทแล้วนะเว้ย!! คนโหวตแกเยอะกันมากเลยหว่ะ"
นาครได้อ่านข้อความดังนั้น เขาก็ถอนใจนิดหน่อย อุตส่าห์ออกล่าคนอื่นมาทั้งชีวิต นี่ฉันต้องมาถูกล่าแทนอย่างงั้นเหรอวะ?? และในขณะที่เขากำลังคิดอะไรไปเรื่อยๆ จนกระทั่งนาครในตอนนั้นก็ตอบกลับเขาไปในทันที
"นาคร : ฉันอยากให้นายช่วยอะไรหน่อย"
"Vegus : ช่วยอะไรวะ ถ้าให้ช่วยพานายหนีไปไม่ได้หรอกนะเว้ย ไม่มีที่ไหนปลอดภัยจากเกมหรอกนะเว้ย??"
"นาคร : ฉันอยากให้นายช่วยสืบเครือข่ายของไอ้เกมบ้านี่ ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับมัน รวมถึงข้อมูลอื่นที่เป็นประโยชน์ แล้วส่งมันมาให้ฉัน!!"
"Vegus : เฮ้ย นี่มึงบ้าเปล่าเนี่ย มึงจะทำอะไรวะ??"
"นาคร : ฉันจะตามหาตัวมัน แล้วเผาเครือข่ายมันให้ราบไปเลย!!"
"Vegus : โห เอาจริงเหรอ ก็ได้ จะพยายามสืบแล้วกัน แต่ตอนนี้นายเก็บตัวยาวๆเลย ไม่จำเป็นอย่าปรากฎตัวที่ไหน ไม่งั้นนายตายแน่ ขอให้โชคดี"
"Vegus ออกจากการสนทนา!!"
หลังจากที่อีกฝ่าย Offline ในตอนนั้นเองนาครก็รีบปิดคอมในทันที เขาพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์ที่มันเกิดขึ้นในตอนนี้ ดูเหมือนว่าพวกมันคงต้องพลิกทั้งนรกและสวรรค์ตามตัวเขาแน่ นาครไม่รอช้าไปเปิดตู้ใหญ่ตู้หนึ่งแถวนั้น ปรากฎว่ามีอาวุธปืนและมีดดาบมากมาย ราวกับเป็นคลังแสงย่อมๆ เขาหยิบปืนพกกระบอกหนึ่ง ซึ่งเป็นปืนพกที่เขาชื่นชอบตั้งแต่ยังเด็ก จากนั้นภาพความทรงจำในวัยเด็กของเขาก็ผุดขึ้นมาในทันที
"ตาแหลมมากเลยที่ลูกเลือกกระบอกนี้"
"จำไว้นะลูก อย่าพยายามเลือกเส้นทางแบบเดียวกับพ่อ มันทำให้หลับไม่เต็มตื่น ทำให้เราไม่เหมือนคน ทำให้เราเป็นบ้า"
"พ่อรักลูกเสมอไม่ว่าลูกจะอยู่ที่ไหน"
ความทรงจำพวกนั้นมันค่อยๆผุดขึ้นมาเรื่อยๆ จนนาครได้สติก็เก็บปืนของเขาในทันที และในตอนนั้นเอง เขาก็โทรศัพท์ไปหาใครคนหนึ่ง
"พี่ ช่วงนี้ผมไม่ไปไหนนะ มีปัญหานิดหน่อย ฝากบอกที่โรงเรียนด้วยว่าผมป่วยหนัก พรางสัญญาณก่อนโทรด้วยนะครับ" นาครพูดขึ้น จากนั้นก็รีบวางสายในทันที แล้วก็ไปนั่งพักผ่อนเอาแรง เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขา
===============================================================
ตอนแรกมาแล้วจ้า หลังจากที่ปั่นเล่นๆ พอได้หรือเปล่าครับ
นาครจะตามหาต้นตอของมันเจอได้หรือเปล่า แล้วยังมีอะไรที่รอเขาอยู่
อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
อัพไม่เป็นเวลานะครับเรื่องนี้
https://www.youtube.com/channel/UCEzIY9j4fuPDx4Ofz8U0Fig?view_as=subscriber ซับแนลหนูด้วย!!
ความคิดเห็น