เรื่องเล่าของเพื่อนผม

ข้อมูลเบื้องต้น

ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เธอชื่อกันต์

                เธอเป็นคนเรียนดี มีน้ำใจ ตั้งใจเรียน เป็นคนดีในทุก ๆ ด้าน เสียแต่ว่าเธอเป็นคนจน ก็ไม่ได้อะไรมาก แต่เพราะความจนของเธอนี่แหละที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น

                อย่างที่บอกเธอเป็นนักเรียนที่ดี ไม่แน่ว่าคนจนจะเป็นคนเรียนเก่งทุกคน ผลการเรียนของเธอสูงสุดในห้องเสมอ เธอทำการบ้านมาทุกครั้ง ไม่เคยสักครั้งที่เธอจะส่งไม่ตรงเวลา

                ทุกอย่างของเธอดูเหมือนสมบูรณ์แบบ แต่เพราะความจน เสื้อนักเรียนของเธอจึงเก่าคร่ำ มีรอยปะนับไม่ถ้วน เช่นเดียวกับกระโปรงของเธอ เวลานั่งในห้องเรียน ก็จะสังเกตเห็นเธอได้เด่นชัด จากสีเหลืองเก่า ๆ เป็นที่หมายปองของคุณครูที่จะเรียกถาม อย่างไรเธอก็ตอบได้ทุกคำถามไม่เว้นว่าง

                เมื่อกำลังเรียนอยู่ชั้น ป.4 ก็มีคณะกรรมการจากกรมการศึกษามาประเมินโรงเรียน ทั้งครูและนักเรียนงานยุ่งกันเป็นพัลวันด้วยการจัดเตรียมโรงเรียนให้พร้อมรับการประเมิน

                กันต์เข้าไปช่วยด้วยในการดี และได้รับคำแนะนำมาจากคุณครูให้เปลี่ยนชุดที่เธอใส่อยู่เสีย

                ผู้ประเมินเขาจะได้ไม่เห็นว่าโรงเรียนเราเป็นบ้านนอก เป็นโรงเรียนยากจน คุณครูบอก

                และเธอก็ทำตาม

                เธอลงทุนซื้อชุดนักเรียนมาใหม่ทั้งเสื้อและกระโปรง ความสดใหม่และสีขาวของเสื้อทำให้เธอดูเป็นคนที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาทันที ทำให้เธอดูเป็นเด็กเรียนเต็มตัว

                คณะผู้ประเมินผ่านมาที่ห้องของผมเป็นห้องแรก คุณครูสอนหนังสือตามปกติ แต่มีการซักซ้อมกันมาก่อนแล้ว ทุกคนจึงตอบคำถามที่คุณครูถามได้ทุกข้อ และทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

                ผลการประเมินถูกส่งมาที่โรงเรียนหลายสัปดาห์ต่อมา โรงเรียนผ่านเกณฑ์การประเมิน ทั้งความเป็นระเบียบ ความสะอาดถูกสุขลักษณะ การเรียนการสอนและอื่น ๆ

                ยกเว้นอยู่ข้อเดียวคือความประหยัด

                เขาบอกครูว่าไม่เห็นนักเรียนคนไหนใส่เสื้อปะชุนเลย คุณครูบอก

                ทุกคนหันไปบอกกันต์เหมือนกับเป็นหน้าที่ของเธอ และเธอทำพลาด ทำให้โรงเรียนไม่ผ่านเรื่องความประหยัด

                หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เคยใส่ชุดใหม่ของเธออีกเลย

เนื้อเรื่อง

ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เธอชื่อกันต์

                เธอเป็นคนเรียนดี มีน้ำใจ ตั้งใจเรียน เป็นคนดีในทุก ๆ ด้าน เสียแต่ว่าเธอเป็นคนจน ก็ไม่ได้อะไรมาก แต่เพราะความจนของเธอนี่แหละที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น

                อย่างที่บอกเธอเป็นนักเรียนที่ดี ไม่แน่ว่าคนจนจะเป็นคนเรียนเก่งทุกคน ผลการเรียนของเธอสูงสุดในห้องเสมอ เธอทำการบ้านมาทุกครั้ง ไม่เคยสักครั้งที่เธอจะส่งไม่ตรงเวลา

                ทุกอย่างของเธอดูเหมือนสมบูรณ์แบบ แต่เพราะความจน เสื้อนักเรียนของเธอจึงเก่าคร่ำ มีรอยปะนับไม่ถ้วน เช่นเดียวกับกระโปรงของเธอ เวลานั่งในห้องเรียน ก็จะสังเกตเห็นเธอได้เด่นชัด จากสีเหลืองเก่า ๆ เป็นที่หมายปองของคุณครูที่จะเรียกถาม อย่างไรเธอก็ตอบได้ทุกคำถามไม่เว้นว่าง

                เมื่อกำลังเรียนอยู่ชั้น ป.4 ก็มีคณะกรรมการจากกรมการศึกษามาประเมินโรงเรียน ทั้งครูและนักเรียนงานยุ่งกันเป็นพัลวันด้วยการจัดเตรียมโรงเรียนให้พร้อมรับการประเมิน

                กันต์เข้าไปช่วยด้วยในการดี และได้รับคำแนะนำมาจากคุณครูให้เปลี่ยนชุดที่เธอใส่อยู่เสีย

                “ผู้ประเมินเขาจะได้ไม่เห็นว่าโรงเรียนเราเป็นบ้านนอก เป็นโรงเรียนยากจน” คุณครูบอก

                และเธอก็ทำตาม

                เธอลงทุนซื้อชุดนักเรียนมาใหม่ทั้งเสื้อและกระโปรง ความสดใหม่และสีขาวของเสื้อทำให้เธอดูเป็นคนที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาทันที ทำให้เธอดูเป็นเด็กเรียนเต็มตัว

                คณะผู้ประเมินผ่านมาที่ห้องของผมเป็นห้องแรก คุณครูสอนหนังสือตามปกติ แต่มีการซักซ้อมกันมาก่อนแล้ว ทุกคนจึงตอบคำถามที่คุณครูถามได้ทุกข้อ และทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

                ผลการประเมินถูกส่งมาที่โรงเรียนหลายสัปดาห์ต่อมา โรงเรียนผ่านเกณฑ์การประเมิน ทั้งความเป็นระเบียบ ความสะอาดถูกสุขลักษณะ การเรียนการสอนและอื่น ๆ

                ยกเว้นอยู่ข้อเดียวคือความประหยัด

                “เขาบอกครูว่าไม่เห็นนักเรียนคนไหนใส่เสื้อปะชุนเลย” คุณครูบอก

                ทุกคนหันไปบอกกันต์เหมือนกับเป็นหน้าที่ของเธอ และเธอทำพลาด ทำให้โรงเรียนไม่ผ่านเรื่องความประหยัด

                หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เคยใส่ชุดใหม่ของเธออีกเลย