"หลี่ เจียง ฟาน หลี่ เจียง ฟาน เคน" ฉันตะโกนไปสุดเสียงท่ามกลางผู้คนมากมาย ตาฉันพร่ามัว ฉันรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลจากตาฉัน ฉันเห็นเขาชะงัก มองหาต้นเสียง เขาได้ยินเสียงฉัน เขาได้ยิน ขาของฉันวิ่งไปตรงไปหาเขาอย่างรวดเร็ว
"นายสบายดีมั้ย ฉันคิดถึงนายนะ" ฉันถามเขาอย่างรวดเร็ว
"ขอโทษนะครับ เรารู้จักกันเหรอ" เขาถามฉัน เขาถามฉัน
"ทำไมนายถึงออกจากวง นายหายไปไหนมา" ฉันถามเขาพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมา
"เราไม่รู้จักกัน คุณทักคนผิดแล้วแหล่ะครับ" เขาตอบอย่างเสียงเย็น แล้วกำลังจะเดินหนี ฉันไม่ให้หนีหรอก ฉันอุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงที่นี่เพื่อหาเขา ฉันกำแขนเสื้อเขาไว้แน่น
"ไม่ผิดหรอก คนแบบนายมีคนเดียว นายไปอยู่ไหนมา ฮือๆ ฉันคิดถึงนาย" ฉันยังคงจำแขนเสื้อเขาไว้
"คุณคงทักคนผิดจริงๆ ขอโทษนะครับ ผมขอตัว" เขาแกะมือฉันออกจากแขนเสื้อของเขา แล้วเขาก็เดินจากไปอย่างรวดเร็วด้วยขายาวๆของเขา
"หลี่ เจียง ฟาน ฉันจะตามหานายให้เจอ ในเมื่อฉันเจอนายแล้ว ฉันต้องเจอนายอีก ได้ยินมั้ย หลี่ เจียง ฟาน" ฉันตะโกนร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร ฉันต้องหาเขาให้เจออีก ฉันต้องเจอเขาอีก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น