คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [exo m,k] วุ่นนักรักงงๆ Part ๔
-4-
Tao Part
"นี่กี่โมงแล้วเนี่ย" ผมลืมตาขึ้นมาภายในห้องสีขาวสว่าง ซึ่งไม่น่าจะใช่ห้องของผมเป็นแน่ ผมเริ่มมองไปรอบๆก็เห็นถุงน้ำเกลือที่ต่อเข้ากับแขนของผมซึ่งถ้าเดาไม่ผิดที่นี่ต้องเป็นโรงพยาบาลแน่ๆ
ผมค่อยๆยันตัวขึ้น มองไปรอบๆห้องก็พบร่างเล็กนอนอยู่ที่โซฟาซึ่งมองจากระดับความขาวกระแทกตาขนาดนี้คงมีคนเดียวแล้วล่ะ พี่ซูโฮ
"พี่ซูโฮ"
"..." ร่างเล็กยังคงนอนไม่รู้เรื่องใดๆทั้งสิ้น และผมคิดว่าต่อให้ผมเรียกให้ตายพี่แกคงไม่ได้ยินหรอก ผมเลยหันไปหยิบหมอนใบโตแล้วปาใส่คนที่นอนอยู่ แล้วฝีมือระดับผมนะเข้าเปาอยู่แล้ว กระแทกหน้าเป้าหมายเต็มๆเลย
"เฮ้ย" คนตัวเล็กสะดุ้ง
"ตื่นแล้วหรอ"
"นี่นายแกล้งฉันใช่มั้ย" คนตัวเล็กหันมาถามผมแบบเอาเรื่อง
"เปล่า" ก็เรียกแล้วไม่ได้ยิน แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่
"เฝ้านายไง"
"เฝ้าผมเนี่ยนะ พี่คงไม่ใจดีขนาดนั้นหรอกมั่ง"
"เออฉันมันไม่ใช่คนใจดี"
พลั่ก
"อาเต๋า" คนตัวสูงพลักประตูเข้ามา
"พี่"
"นายฟื้นแล้วหรอ แล้วฟื้นนานรึยัง" พี่คริสแทบพุ่งเข้ามาหาผม
"ผมไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องห่วงผมขนาดนั้นหรอก"
"แน่นะ"
"ครับ" ผมมองไปเห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่ตอนนี้บ่ายสามแล้ว "นี่ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อวานเลยหรอ"
"ใครบอกเมื่อวาน มันเมื่อวานของเมื่อวานเลยนะ"
"เมื่อวานของเมื่อวาน" โอ้ยผมหลับนานขนาดนี้เลยหรอ
"ใช่ก็หลับไปตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้ว" คนตอบไม่ใช่พี่คริสแต่เป็นพี่ซิ่วหมินที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับพี่เฉิน [ผมโผล่มาแบบนี้อีกแล้วT^T]
"พี่ซิ่วหมิน" ผู้ชายตัวเล็กยิ้มแก้มปริทุกทีที่เจอหน้าค่อยๆเดินเข้ามาหาตัวผมที่เตียง
"อ้าว เลย์" พี่ซิ่วหมินหันไปทักผู้ชายตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆพี่คริส "อ้าวซูโฮ ก็มาด้วยหรอ"
"อื้อ" คนขาววิ้งค์ที่นั่งอยู่บนโซฟาตอบ
"อาเต๋าพี่ว่านายย้ายโรงเรียนดีมั้ย"
"ย้ายไปไหนครับ"
"โรงเรียนเดียวกับพี่ไง"
"แต่โรงเรียนพี่มันแพงมากเลยนะ" โรงเรียนพี่คริสเรียนอยู่ค่าเทอมมันค่อนข้างสูง พี่คริสจะให้ผมเข้าตั้งแต่มอต้นแล้วแต่ผมเกรงใจเลยขอไปอยู่อีกโรงเรียนหนึ่ง
"เอาน่านายคนเดียวพี่เลี้ยงได้ ปะเลย์"
"ไปไหน"
"สมัครเรียนให้อาเต๋า" พูดจบพี่คริสก็จูงมือของพี่เลย์ออกไปทันที นี้รีบย้ายขนาดนั้นเลยหรอ
"เอ่อถ้าไม่มีอะไรฉันกลับก่อนนะ" คนขาววิ้งค์ที่บทบาทหายไปนานพูดขึ้น
"ไม่ต้องกลับไม่ให้กลับ" ผมค้านเสียงแข็ง
"นี่แล้วจะให้ฉันอยู่ทำอะไร"
"ก็อยู่เป็นเพื่อนผมไง"
"แล้วเฉินกับซิ่วหมินล่ะ" พี่ซ๔โฮชี้ไปที่พี่เฉินกับพี่ซิ่วหมิน
"ถ้าพี่ไปผมก็เป็น กขค น่ะสิ"
"นี่ๆพูดดีๆพี่สองคนไม่ใช่แฟนกันนะ" พี่ซิ่วหมินโวยวาย
"เอาน่าอย่าไปว่าน้องมัน ก็คงอีกไม่นานหรอก" พี่เฉินพูดพร้อมยกมือขึ้นโอบไหลพี่ซิ่วหมิน
"นี่อายน้องมันบ้างเถอะ" พี่ซิ่วหมินพูดพร้อมกับปัดมือพี่เฉินออกแล้วน่าพี่ซิ่วหมินก็ค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆ พวกผมจึงหลุดขำออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"นี่พวกนายขำอะไรกัน" พี่ซิ่วหมินตะโกนขึ้น
"ก็นายไงเปาน้อย" พี่เฉินขยี้ผมพี่ซิ่วหมินเบาๆ
"หยุดเลยนะพวกนาย"
"มันหยุดไม่ได้รหรอก ฮ่าๆ"
"หึ่ยยย ย" พี่วิ่วหมินถอนหายใจแรงๆหนึ่งทีก่อนที่จะจ้ำออกจากห้องไปอย่างรีบๆ
"เดี๋ยวฉันตามไปง้อก่อนนะ" พี่เฉินพูดขณะที่ยังขำอยู่
"รีบเลยครับพี่"
ตอนนี้ในห้องเหลือผมกับพี่ซูโฮแค่สองคน ผมหันไปหาคนขาววิ้งค์ที่ยืนขำอยู่
"มองไร"
"เปล่าสักหน่อย"
"นอนไปเลยนะนายน่ะ"
"ครับ" น่ากลัวจริงยิ่งหว่าพี่ซิ่วหมินอีก แต่ก็น่ารักดี
Chen Part
ผมเดินตามคนตัวป้อมๆข้างหน้ามาตั้งแต่ห้องอาเต๋าจนตอนนี้อยู่หน้าโรงพยาบาลแล้ว โกรธอะไรหนักหนา
"อาเปา"
"..." คนตัวป้อมไม่ตอบแล้วก็ไม่ยอมหยุดเดินด้วย
"นายโกรธฉันหรอ"
"เปล่าโกรธสักหน่อย" เขาตอบทั้งๆที่ยังเดินอยู่
"อ้าวแล้วเป็นไร"
"อายตั้งหากล่ะ" คนตัวเล็กหยุดเดินกะทันหันทันทีนี้ถ้าผมหยุดไม่ทันต้องชนคนข้างหน้ากลิ้งแน่
"อายงั้นหรอ" คนข้างหน้าไม่ตอบแต่หันกลับมา ที่แก้มป่องสองข้างตอนนี้ขึ้นสีจนเห็นได้ชัด ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมากนึกว่าโกรธซะอีก
"ก็ใครใช้ให้นายพูดแบบนั้นล่ะ ไม่อายซูโฮกับเต๋ารึไง"
"อายทำไมก็มันจริงนี่"
"จริงอะไรของนาย" คนตัวเล็กเอียงคอถามอย่างไร้เดียงสา ผมอดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วกระซิบข้างๆหูคนตรงหน้า
"ก็แฟนไง" คนตรงหน้าถึงกับทำตาโต แล้วผลักผมจนต้องก้าวถอยไปประมาณครึ่งก้าว [แบบว่าผลักแรงมากแต่ได้แค่นี้]
"บ้า" คนตัวเล็กสะบัดหน้าหนีผม ผมเลยช้อนตัวคนข้างหน้าขึ้นมา "อาเฉินนายทำอะไร!!! " คนตัวเล็กตกใจเล็กน้อย
"นายก็ตอบตกลงฉันสิ"
"ก็ได้" คนตัวเล็กตอบเสียงเบาแต่ผมก็หูดียังได้ยินอยู่ แต่แกล้งไม่ได้ยิน
"ฮะ ว่าอะไรนะ"
"ก็ได้ ฉันเป็นแฟนนายก็ได้"
"จริงนะ"
"อื้ม" ซิ่วหมินตอบหน้าขึ้นสี
"วู้วววว ๆ" ผมกระโดดทั้งๆที่ยังอุ้มซิ่วหมินอยู่
"เบาๆสิเดี๋ยวฉันก็หล่นหรอก"
"ฉันไม่เบาให้นายล่วงหรอก"
"งั้นปล่อยฉันหลงได้แล้วอายคนอื่นเขา นี่หน้าโรงพยาบาลนะ" ซิ่วหมินมองไปรอบๆ
"นายคงไม่อยากลงตอนนี้หรอก" ผมพาซิ่วหมินที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของผมเพื่อไปเอารถที่ชั้นจอดรถ คนตัวเล็กๆค่อยๆซุกหัวมาที่อกผมด้วยความอายใครว่าอาเปาน้อยของผมอ้วนกัน ผมว่าตัวอาเปาออกจะเบา
Xiumin Part
"นี่นายไม่คิดจะไปบอกเด็กๆหน่อยหรอ"
"เรื่องของเราน่ะหรอ"
"บ้า" ผมตีแขนเขาไปหนึ่งที "เรื่องอาเต๋าฟื้นแล้วต่างหาก"
"โถ่" อาเฉินหยิบโทรศัพท์ "อาเปา"
"ฮะ"
"ฟอดดดดดดดดดดดดดด"
"อาเฉิน!!! " บ้าจริงอาเฉินหอมแก้มผมซะฟอดใหญ่ก่อนจะวิ่งออกไปคุยโทรศัพท์ ตั้งแต่ที่ฉันตอบตกลงเป็นแฟนกับเขาตั้งแต่ตอนเย็น รู้สึกว่าวันนี้อาเฉินจะซนขึ้นมากเลยจากปกติที่ออกจะเรียบร้อย อาเฉินนี้จริงๆเล๊ยยยยยย
ความคิดเห็น