คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : SF: Model & Idol - EP 2
EP 2
Hwang
Minhyun Interview
Q: ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว รู้สึกสนิทกันขึ้นบ้างไหม
M: ก็ ... ครับ
Q: เดี๋ยวนี้ต้องปลุกฮยอนบินรึเปล่า
M: ทุกวันครับ
Q: ใช้วิธีที่บอกน่ะเหรอ
M: เปล่าครับ
เดี๋ยวนี้แค่แตะเขาก็รู้สึกตัวแล้ว
มินฮยอนกำลังตกที่นั่งลำบาก ลำบากมาก ๆ ด้วย
“จะดึงอันนั้นจริงอ่ะ”
มือที่กำลังจะแตะแผ่นไม้ชะงักตามเสียงทัก ก่อนที่เจ้าตัวจะตวัดสายตาไม่ชอบใจไปให้อีกคน
“ผมล้อเล่น”
ฮยอนบินชูสองแขนขึ้น ยอมแพ้ให้กับดวงตาเรียวเอาเรื่องนั่น
มินฮยอนเพ่งสมาธิกลับมาที่เกมจังก้า
มือขาวที่กำลังยื่นไปหาแผ่นไม้สั่นนิด ๆ เพราะความตื่นเต้น
ไม้แผ่นเล็กเคลื่อนตัวออกมาอย่างช้า ๆ ตามแรงดึงที่แสนแผ่วเบา
ไอดอลหนุ่มพรูลมหายใจอย่างโล่งอก
รอดไปอีกตาสำหรับฮวังมินฮยอน
ก็สบายใจได้ไม่ถึงนาทีล่ะนะ
วินาทีที่คอนโดไม้ถล่มลงต่อหน้า
มินฮยอนแทบจะกัดลิ้นตัวเองตาย
“เยส”
ฮยอนบินกระโดดตัวลอยเมื่อตัวเองเป็นฝ่ายชนะ ยิ่งเห็นหน้าคนเป็นพี่งอง้ำด้วยแล้ว
... เขารู้สึกดีจริง ๆ ที่แกล้งอีกฝ่ายได้
“เจ้าเด็กน้อยดีใจใหญ่ที่ได้แกล้งพี่”
“มินฮยอนดูไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของฮยอนบินเลย”
“ฮยอนบินทำให้เราเห็นตัวตนของมินฮยอนไปด้วย”
“ไม่เคยเห็นมินฮยอนนี่โหมดนี้มาก่อนเลย”
“ง้อพี่ด้วยนะ”
Kwon
Hyunbin Interview
Q: คนแพ้ได้ทำอะไร ทำไมถึงดูดีใจขนาดนั้น
H: ทำอาหารครับ
Q: มินฮยอนไม่ค่อยทำอาหารนี่
H: อ่า เหรอครับ ฮ่า ๆ
Q: รู้อยู่แล้วใช่ไหม
H:
มันเป็นวิธีเดียวที่พี่เขาจะยอมทำให้ผมกินนี่
ฮยอนบินลอบมองแผ่นหลังของคนที่ยืนเก้
ๆ กัง ๆ อยู่ตรงเคาน์เตอร์ทำครัวแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม
ฮวังมินฮยอนดูจะไม่ถูกกับครัวจริง ๆ (ยกเว้นตอนล้างจานกับทำความสะอาด)
“โอ๊ย”
มินฮยอนเอานิ้วที่เพิ่งแตะโดนฝาหม้อจับหูตัวเองโดยอัตโนมัติ
เพราะมัวแต่สนใจวีดีโอทำอาหารในไอแพดจึงไม่ทันได้ระวังตัว
“พี่เป็นอะไร”
นายแบบหนุ่มแทบจะขว้างรีโมททีวีทิ้งตอนได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดของอีกฝ่าย
“ไม่มีอะไร
แต่เผลอไปโดนฝาหม้อน่ะ”
“ไหนดูหน่อย”
ไม่ว่าเปล่า ฮยอนบินถือวิสาสะจับมืออีกคนให้หงายขึ้น
ก้มลงพินิจนิ้วที่เพิ่งโดนของร้อนมา หมาด
ๆ ด้วยความเป็นห่วง
“...”
“แดงหมดเลยอ่ะ”
ลมร้อน ๆ ที่พ่นออกมาจากริมฝีปากอิ่มไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นสักนิด
เหมือนว่าจะสวนทางกันมากกว่าด้วยซ้ำ
“...”
“ไม่ต้องทำแล้วครับ
สั่งกินกันเถอะ” มือของคนเป็นคนน้องกอบกุมส่วนเดียวกันของคนพี่
ดวงตาเรียวรีที่ปกติจะมีความขี้เล่นซ่อนอยู่ กลับมีประกายจริงจังจนมินฮยอนต้องหลบสายตา
“ไม่ ไม่เป็นไร ... ไม่อยากผิดสัญญา”
มินฮยอนถอนมือออกจากอีกฝ่าย ก้มหน้าก้มตาพูดประโยคที่ทำเอาคนฟังยิ้มเต็มแก้ม
“นี่ฉันกำลังดูคู่แต่งงานใหม่อยู่ใช่ไหม”
“หูมินฮยอนนี่ก็โดนฝาหม้อด้วยเหรอ
ทำไมมันแดงอย่างนั้นล่ะ คิคิ”
“บ้าจริง ฉันหุบยิ้มไม่ได้เลย”
“ดูสายตาที่ฮยอนบินมองมอนฮยอนสิ เป็นฉันละลายไปแล้ว”
“ฉันจะตายให้ได้เลย ตอนฮยอนบินเป่านิ้วให้มินฮยอน”
Hwang
Minhyun Interview
Q: มือเป็นยังไงบ้าง
M: ดีขึ้นแล้วครับ
Q: ได้ยาดีเหรอ
M: ครับ
Q: ยาที่ชื่อควอนฮยอนบินหรือเปล่า
M: ... (ยิ้ม)
“มันกินได้ใช่ป่ะ”
ฮยอนบินรีบเม้มปากทันทีเมื่อหลุดพูดสิ่งไม่น่าฟังออกมา
จริง
ๆ อาหารที่อีกฝ่ายทำก็ไม่ได้ดูแย่อะไรขนาดนั้น (จริง ๆ นะ)
“ดี
ไม่กินก็ไม่ต้องกิน” คนที่ตื่นเช้ามาทำอาหารเพราะแพ้เกมเมื่อคืน
ดึงจานที่มีไก่ทอดสีคล้ำขึ้นมาถือไว้
“กินครับกิน
ใครบอกจะไม่กิน” คนตัวสูงกว่ายึดจานใบเดิมกลับมา
ก่อนจะลงมือทานอาหารสองสามอย่างที่อยู่ตรงหน้า
มินฮยอนหลุดยิ้มก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูเป็นปกติ
“นายโอเคนะ”
เห็นสีหน้าฮยอนบินที่กำลังพยายามฝืนกินฝีมือเขาแล้ว มินฮยอนรู้สึกไม่ดีเลย
“ก็พอได้ครับพี่”
“นายไม่ต้องฝืนขนาดนั้นก็ได้”
“ไม่ได้ฝืนครับ”
เจ้าเด็กที่กำลังเคี้ยวแก้มตุ่ย ยิ้มเสียจนมองไม่เห็นตา
“ก็เห็นอยู่
... มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่ได้แย่นี่ครับ”
อืมมม
ไม่แย่เลยเนาะ ซดน้ำแกงคำนึงก็หลับตาปี๋แบบนั้น
“ไหนชิมหน่อย”
มินฮยอนหยิบช้อนของตัวเองขึ้นมา ตักน้ำแกงจนเต็ม
แต่พอจะเอาเข้าปากคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ยึดข้อมือเขาไว้เสียแน่น
“อะไร”
“พี่ทำให้ผมนะ
ผมต้องกินคนเดียวสิ” ฮยอนบินเบะปากไม่พอใจ พยายามแงะช้อนในมือของมินฮยอนออก
“นี่
อะไรของนาย ... ปล่อย”
แค่ช้อนแตะลงที่ปลายลิ้น
มินฮยอนก็แทบจะคายออกมาไม่ทัน ... นี่มันเรียกว่าอาหารจริง ๆ เหรอ
“ลิ้นนายมันพังเหรอ
กินเข้าไปได้ยังไง” ไอดอลหนุ่มกระดกน้ำเปล่าล้างปากไปสามแก้วแล้ว แต่รสชาติห่วยแตกนั่น
มันยังหลอกหลอนเขาอยู่เลย
“มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก”
ว่าพลางก็ตักน้ำแกงเจ้าปัญหานั่นจ่อที่ปากอีกครั้ง
“หยุดกินเลย
เดี๋ยวก็ตายหรอก” มินฮยอนเอื้อมมือไปหาอีกฝ่ายหวังจะดึงช้อนออก
แต่ฮยอนบินนั้นไวกว่าแขนยาววยืดขึ้นจนสุด แกล้งให้คนเป็นพี่คว้ามือตาม
“ตายเพราะพี่
อืมมมม ก็ไม่เลวแฮะ”
“ยังจะเล่นอีก”
“ตอนฮยอนบินตักเข้าปากคำแรก
ฉันนึกว่าเขาโดนยาพิษเสียอีก”
“มินฮยอนหลุดยิ้มอีกแล้ว”
“ฮยอนบินเป็นคนดีจริง ๆ”
“ฉันว่ามินฮยอนสูงแล้วนะ พอมายืนคู่ฮยอนบิน
เขาดูตัวเล็กไปเลย”
“มินฮยอนตอนงอนนี่น่ารักจริง ๆ”
Kwon
Hyunbin Interview
Q: อาหารฝีมือมินฮยอนเป็นยังไง
H: จริง ๆ ก็ไม่ได้แย่อะไรครับ ผมกินได้
Q: ไก่ทอด หมูผัดซอส แกงกิมจิ เลือกอะไร
H: ไก่ทอดครับ
Q: ทำไมล่ะ
H: บอกไม่ได้ครับ
กลัวพี่เขาโกรธ ฮ่า ๆ
หลังจากเผชิญกับแกงอันตรายกันไปในตอนเช้า
ตอนนี้ควอนฮยอนบินจึงพักปากและท้องด้วยการดูการ์ตูนเรื่องโปรด ส่วนฮวังมินฮยอนนั้น
... กำลังทำกิจกรรมที่ชื่นชอบเป็นที่สุด (นอกจากล้างจาน) อยู่
... ถูพื้น
“ยกขาขึ้นหน่อย”
ฮยอนบินทำตามที่อีกฝ่ายบอกโดยอัตโนมัติ ขายาว ๆ จึงเปลี่ยนท่านั่งเป็นจัดสมาธิบนโซฟาแทน
“พี่ถูตรงนี้สามรอบแล้วอ่ะ”
ถึงปากจะพูดกับคนเป็นพี่
แต่สายตาของเด็กยักษ์กลับชะเง้อมองภาพหน้าจอที่โดนอีกฝ่ายบังอยู่
“นายก็ดูเซเลอร์มูนนี่มาสามรอบแล้วเหมือนกัน”
มินฮยอนหยุดถูพื้น หันมามองคนที่นั่งไม่อยู่สุขบนโซฟา ... หมั่นไส้
“พี่บังอยู่อ่ะ”
ฮยอนบินเงยหน้าขึ้นมองพี่ร่วมห้อง ปากก็เบะออกเพราะกำลังโดนขัดใจ
“ก็ตั้งใจบัง”
คนเป็นพี่ยืนกอดอกมองหน้างอง้ำของอีกฝ่าย แต่ไม่ยอมขยับตัวไปไหน
“โหยพี่
อุซางิน้อยจะมาแล้ว”
“นี่นายสนใจการ์ตูนมากกว่าพี่
...”
“ไม่ครับ ไม่ดูแล้ว ... ปิดแล้วเนี่ย”
“
(^^) ”
“ฮยอนบินเด็กจริง ๆ”
“เขาดูเซเลอร์มูน ฮ่า ๆ”
“คุณฮวังผู้รักความสะอาดกับเด็กยักษ์ติดการ์ตูน”
“เหมือนมินฮยอนกำลังดุลูกเลย”
“สนใจพี่มากกว่าการ์ตูนสินะ เอ๊ะ ยังไง”
Hwang
Minhyun Interview
Q: รับมือกับเด็กติดการ์ตูนยากไหม
M: ไม่ครับ
Q: ฮยอนบินดูการ์ตูนทุกวันเลยเหรอ
M: บางวันก็ดูหนังมาร์เวลครับ
Q: อยากให้เด็กติดการ์ตูนหรือติดเรา
M: ขอไม่ตอบครับ
“พี่ว่าจะมีคนมาเยี่ยมเราบ้างป่ะ”
ฮยอนบินเงยหน้าจากเกมในมือถือ
ก่อนจะหันไปถามอีกคนที่นั่งอ่านหนังสือภาษาญี่ปุ่นอยู่ข้างกัน
“น่าจะนะ” มินฮยอนตอบอีกฝ่ายแต่ไม่ได้ละสายตาไปจากหน้าหนังสือในมือ
“งี้เราก็ต้องทำอาหารเลี้ยงรึเปล่า”
“ซื้อเถอะ”
ทั้งสองคนหันมาสบตากันก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา
“พี่ทำไก่อร่อยนะ”
“อร่อยกับผีน่ะสิ
ขมไหม้ขนาดนั้น” มินฮยอนพลิกหน้าหนังสือไปด้วย ขณะที่หูฟังคำชมจากอีกคน
“แต่ผมชอบ”
“ต่อมรับรสนายผิดปกติแน่ ๆ”
“ทำให้ผมกินอีกนะ”
ฮยอนบินเขย่าแขนอีกฝ่ายไปมาเหมือนเด็กกำลังขอของเล่น
“อยากตายก่อนวัยเหรอ”
“นะ นะ”
มินฮยอนเขกหัวที่กำลังไถอยู่กับไหล่เขาเบา ๆ ...
เหมือนมาเลี้ยงลูกมากกว่าจะมาเป็นรูมเมทกันนะแบบนี้
“อื้อ”
“พี่อ่ะ”
ฮยอนบินยื่นหน้ามาบังหนังสือที่เขาเปิดค้างไว้
“อะไรอีก” ใกล้เกินไปแล้ว
...
“สนใจหนังสือมากกว่าผมเหรอ”
“ไม่อ่านแล้ว ปิดแล้ว”
“
(^^) ”
“เหมือนเดจาวูเลยตอนนี้”
“อ้อนอะไรขนาดนั้นฮยอนบิน”
“ตอนมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา
ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย”
“ฉันหุบยิ้มไม่ได้ ทำยังไงดี”
“ประกาศเดตเลยเถอะ ถ้าทำกับใจฉันขนาดนี้”
Kwon
Hyunbin Interview
Q: ปกติเป็นคนขี้อ้อนแบบนี้เหรอ
H: ก็ไม่ครับ อ้อนเฉพาะคนที่อยากอ้อน
Q: อยากอ้อนมินฮยอน?
H: พี่ว่าไงล่ะครับ
Q: อ้อนมินฮยอนยากไหม
H:
ก็อย่างที่เห็นครับ ฮ่า ๆ
“พี่คิดออกหรือยังว่าอาทิตย์หน้าเราจะทำอะไร”
ฮยอนบินคาบแปรงสีฟันไว้ในปาก ก่อนจะหันมาพูดกับมินฮยอนที่ยืนแปรงฟันอยู่ข้างกัน
“ยัง”
คนเป็นพี่สบตาอีกฝ่ายผ่านกระจก พอเห็นน้องยักคิ้วให้ก็ทำเป็นเมินไปมองทางอื่นแทน
“อยากไปไหนไหมครับ”
“ชอบอยู่ห้องมากกว่า” ฮยอนบินแปรงฟันเสร็จแล้ว
ตอนนี้เขากำลังมองรุ่นพี่ตัวขาวล้างหน้าอยู่
“ไปใกล้ ๆ บ้านเราก็ได้”
“ที่ไหนล่ะ”
มินฮยอนหันมาฟังอีกฝ่ายด้วยความอยากรู้
“ไปวิ่งตอนเช้าไหม
มีสวนสาธารณะอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง ถ้าผมจำไม่ผิดนะ”
“อื้อ เอาสิ”
“พี่มีชุดออกกำลังกายรึเปล่า”
“ไม่มี ปกติไม่ออก”
ไอดอลหนุ่มส่ายหน้า
การเสียเหงื่อจากการออกกำลังกายไม่เคยมีอยู่ในลิสต์ตารางวันพักผ่อนของเขาเลยสักครั้ง
“ผมมีมาเผื่อ 2 ชุด
พี่เอาไปชุดนึงแล้วกัน” ฮยอนบินบอกอย่างกระตือรือร้น เขาเป็นคนชอบออกกำลังกาย
โดยเฉพาะการเล่นกีฬา ซึ่งดูเหมือนจะสวนทางกับวิถีการใช้ชีวิตของคนตรงหน้า
“อื้อ”
“ออกไปกี่โมงกันดี”
“ตื่นให้ได้ก่อนเถอะ”
“ฟ้าจะถล่มหรือเปล่า มินฮยอนนี่ของเราจะไปออกกำลังกาย”
“ตอนหน้าเราจะเห็นร่างเด็กชายมินฮยอนหรือเปล่า”
“ฮยอนบินพูดว่า – บ้านเรา – ใช่ไหม ...
ทำไมฉันเขินแบบนี้”
“คนน้องอยากทำอะไร คนพี่ก็ตามใจทุกอย่างเลย”
“เหมือนคู่แต่งงานใหม่จริง ๆ นะ
แปรงสีฟันสองอันในแก้วใบเดียวกัน ... ฉันไม่มีสติแล้วตอนนี้”
Hwang
Minhyun Interview
Q: ไม่ชอบออกกำลังกาย ทำไมถึงยอมล่ะ
M: ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่ครับ
Kwon
Hyunbin Interview
Q: ไม่รู้เหรอว่ามินฮยอนไม่ชอบออกกำลังกาย
H: รู้ครับ แต่อยากให้ลองดู
●
TBC …
#HwangAndTheKwon
@daisieelady
ความคิดเห็น