[Magi the Labyrinth of Magic x Rov] •|ข้าแค่อยากนอนไม่ได้อยากอยู่กับพวกเจ้า|• - นิยาย [Magi the Labyrinth of Magic x Rov] •|ข้าแค่อยากนอนไม่ได้อยากอยู่กับพวกเจ้า|• : Dek-D.com - Writer
×

    [Magi the Labyrinth of Magic x Rov] •|ข้าแค่อยากนอนไม่ได้อยากอยู่กับพวกเจ้า|•

    วันหนึ่งหลังจากที่ซินเนสเทียได้ผล็อยหลับไป เธอก็ได้ตื่นมาในกลางป่าในที่ๆไม่คุ้นเคยและได้พบกับชายหนุ่มปริศนาทำให้ได้เกิดเรื่องราวมากมายขึ้น ฮา...ฉันง่วง ใครก็ได้อุ้มฉันที

    ผู้เข้าชมรวม

    901

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    901

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    70
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  13 มี.ค. 65 / 15:23 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    "เด็กซ์ต้า ภารกิจเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?"เจ้าของเกศาสีเงินเดินเข้าไปถามคู่หูของตนด้วยท่าทีเซื่องซึม

    "อื้ม เรียบร้อยดี"เด็กซ์ต้าตอบเจ้าของเกศาสีเงินด้วยรอยยิ้มเอ็นดูอีกฝ่าย ฝ่ามือที่ใหญ่กว่าของเด็กซ์ต้าวางลงบนกลุ่มผมสีเงินด้วยความอ่อนโยน

    "พึ่งนอนไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนเองไม่ใช่หรอ ง่วงเร็วเหมือนเคยเลยนะ"คนที่โดนกล่าวเงยหน้ามองอีกคนด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจนิดหน่อยก่อนที่จะหายไปเมื่อความง่วงนั้นคลืบคลานเข้ามาอีกครั้ง

    "เอาล่ะ!ไหนๆภารกิจก็เสร็จเรียบร้อยดี เราก็ไปพักกันเถอะ"เด็กซ์ต้าเอ่ยก่อนจะเอื้อมมือหวังจะจับมืออีกฝ่ายแต่กลับคว้าได้เพียงอากาศเท่านั้น หญิงสาวที่เคยยืนอยู่ตอนนี้ได้เดินกลับไปห้องพักของตนตั้งแต่คู่หูของเธอนำมือออกจากผมเธอแล้ว

    "เอาล่ะ งีบสักเจ็ดสิบสองชั่วโมงคงกำลังพอดี"กล่าวจบเปลือกตาสีขาวก็ได้ทำการปิดลงก่อนที่หญิงสาวจะเข้าสู่ห้วงนิทรา








    แซ่ก แซ่ก แซ่ก


    เปลือกตาสีขาวนวลกระติกเล็กน้อยก่อนที่จะทำการเปิดออกเผยให้เห็นนัยน์ตาสีโลหิตสวยแวววาว

    นัยน์ตาสีโลหิตกวาดสายตามองรอบด้านก่อนจะพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่กลางป่าข้างๆเองก็มีสายลำธารใสไหลผ่าน

    เธอนอนอยู่ในห้องพักของตัวเองแล้วก็ดันตื่นขึ้นมากลางป่า เธอคงโดนทิ้งอีกแล้วละมั้งเหมือนกับตอนเด็กไม่มีผิด

    แล้วเด็กซ์ต้าล่ะ?ถ้าเกิดองค์กรทอดทิ้งเธอจริงๆ เด็กซ์ต้าก็คงตามเธอมาด้วยแน่แต่...ไม่ว่าจะพยายามหายังไงก็ไม่เจอใครเลย

    ฮ่า...เหมือนได้ย้อนไปเป็นเด็กอีกครั้งเลยแฮะ ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวกลางป่า ไม่สิ ในตอนนั้นเธอยังมีเด็กซ์ต้าอยู่หนิแต่ตอนนี้เธอ...ไม่มีใครเลย

    นัยน์ตาสีโลหิตสั่นไหวอยู่เพียงครู่เดียวก่อนจะกลับมาเรียบนิ่งเช่นเดิม 

    ยังไงซะ เราก็ต้องใช้ชีวิตต่อ

    เธอลุกขึ้นยืนก่อนจะสาวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างไม่รู้จุดมุ่งหมาย

    เกศาสีเงินยาวสลวยพริ้วไหวไปตามแรงลม ดวงจันทร์ในยามกลางคืนได้เลื่อนขึ้นมาแทนที่ดวงอาทิตย์

    ดวงหน้างามเงยขึ้นมองดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวด้วยแววตาเรียบนิ่งก่อนจะเริ่มเดินต่อไป



    บทปฐม จบ


    แนะนำตัวละคร


    •|Sinestrea|•


    ข้าไม่ใช่พวกของเจ้า อย่ามาตีสนิทและข้ามีความต้องการเพียงอยากนอน







    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น