{fic knb} kagerou days ver.akafuri

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่า

ฟิคนี้เป็นฟิคที่ลอกมาจากเพลง kagerou days แทบทั้งดุ้นเลย
และเป็นฟิคสนองความบ้าของเราเอง 

ดีไม่ดียังไงก็ช่วยเม้นด้วยนะค่ะ

เนื้อเรื่อง

ในวันวันหนึ่งช่วงวันหยุดยาวหน้าร้อนของเดือนสิงหา เวลา 8.05 น. ฟุริฮาตะ โคกิ ตัวสำรองเบอร์ 12 ของทีมเซริน กำลังวิ่งกระหืบกระหอบไปยังสตรีทบาสที่อยู่บริเวณใกล้ๆ กับเซรินอย่างสุดชีวิต ส่วนสาเหตุนั้นเพราะเจ้าตัวดันนัดคนๆหนึ่งเอาไว้ แล้วดันตื่นสายน่ะสิ! ตอนนี้ฟุริฮาตะได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะยังไม่มาถึง                 แต่ก็ไม่เป็นอย่างหวังเนื่องจากเมื่อมาถึงสตรีทบาสเขาก็เห็นอีกฝ่ายมายืนรออยู่ก่อนแล้ว

"นายมาสายนะ โคกิ..." บุรุษผมแดงนัยน์ตาสองสี ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากอาคาชิ เซย์จูโร่ กัปตันแห่งทีมบาสราคุซันนั้นเอง

เมื่อได้ยินคำพูดของอาคาชิแล้ว ฟุริฮาตะก็อยากจะตอบกลับว่าตนมาสายแค่ 5นาทีเอง แต่ด้วยนิสัยขี้กลัวของเจ้าตัวทำให้ แค่สบกับนัยน์ตาสองสีของอีกฝ่ายก็กลัวจนพูดได้แค่ว่า...

"ข...ขอโทษนะ อาคาชิ"

"ช่างเถอะ ไปกันเถอะ โคกิ" อาคาชิเมื่อเห็นท่าทางอย่างนั้นแล้วก็อดรู้สึกเอ็นดูไม่ได้ แต่ก็รู้สึกขำด้วยเช่นกันเพราะพวกเขาคบกันตั้งแต่จบวินเธอร์คัพเมื่อปีก่อน จนป่านนี้ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังไม่เลิกกลัวเขาเลย แถมบ้างครั้งมีลืมกลัวเขาด้วยอีกต่างหาก

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้อาคาชิก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเฉยๆ...จริงๆ แล้วแค่ขอให้ เป็นเรื่องของ ฟุริฮาตะ โคกิ ก็ทำให้อาคาชิอารมณ์ดีแล้วล่ะ

"อืม"ฟุริฮาตะตอบอย่างง่ายดายก่อนที่จะเดินตามอาคาชิที่เดินนำออกจากสตรีทบาสไป

ทั้งคู่ต่างเดินไปเรื่อยๆในเมือง ซึ่งตอนนี้ค่อนข้างมีคนพลุพล่านเป็นพิเศษเพราะเป็นช่วงหยุดยาว เลยมีผู้คนมากมายมาเดินเที่ยวกันและแน่นอนรวมพวกเขาด้วย

อาคาชิหยุดมองฟุริฮาตะที่จู่ๆ ก็หยุดเดินแล้วก็ไปนั่งเล่นกับตัวอะไรสักอย่างที่อยู่ตรงตรอกเล็กๆ ข้างร้านไทยากิ

"ดูนี่สิ! อาคาชิ!" ฟุริฮาตะอุ้มเจ้าขนฟูสี่ขาออกมาจากตรอก แล้วดินมาหาพร้อมยื่นให้อาคาชิดู "เหมือนอาคาชิเลยเนอะ"

สิ่งที่ฟุริฮาตะกำลังอุ้มอยู่คือแมวขนยาวสีดำตัวใหญ่...

"ก็เหมือนอยู่หรอก" อาคาชิมองสิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของฟุริฮาตะอย่างแปลกใจเล็กน้อย เพราะแมวตัวนี้มีตาสองสีเหมือนเขาเป๊ะเลย จนอาคาชิอดคิดในใจไม่ได้...

...ไอ้ข้างที่เป็นสีอ่อนๆนะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้ข้างที่เป็นสีแดงนี้สิ ปกติแมวไม่มีทางมีตาสีนี้หรอก...

ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้นก็มีเสียงกรีดร้องมาจากทางด้านหลังของทั้งสอง พร้อมกับที่เจ้าแมวกระโดดหนีออกจากฟุริฮาตะอย่างแรง จนเจ้าตัวเซแทบตกทางเท้า

"กริ๊ดดดด! ช่วยด้วยค่า! โจรกระชากกระเป๋า!(มุขเก่าดีไหม)" ขณะที่เหตุการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ตัวของอาคาชิก็ถูกใครบ้างคนกระแทกจนเซไปชนกับป้ายร้านไทยากิ ในขณะที่ฟุริฮาตะกลับเซล้มไปที่พื้นถนน!โดยไม่มีใครทันตั้งตัวก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง!

"โคกิ!!!" อาคาชิตะโกนออกมาพร้อมพยายามเข้าไปช่วย เพียงแต่...

ปัง!!!!

รถบรรทุกคันนั้นพุ่งเข้าร่างของฟุริฮาตะอย่างจัง เลือดสีแดงชาดสาดกระจายไปทั่วพื้นถนน ร่างกายนั้นถูกชนจนบิดผิดรูป ร่างที่แน่นิ่งไม่การขยับเขยื่องใดๆ บ่งบอกว่าร่างนั้นชีวีได้หลุดลอยไปแล้วโดยไม่มีโอกาสร้องออกมาแม้แต่น้อย ผู้คนบริเวณรอบๆต่างกรีดร้องออกมาแต่เสียงนั้นไม่ได้เข้ามาในสมองอาคาชิเลยแม้แต่นิดเดียว

"โกหกใช่ไหม...โคกิ" อาคาชิไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งที่อีกนิดเดียว...อีกนิดเดียวเขาก็จะเอื้อมไปถึงแล้วแท้ๆแต่กลับ...เป็นอย่างนี้

"นี้...ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม..." แม้จะรู้ว่าไม่มีทางที่ฟุริฮาตะจะตอบกลับแต่ว่า...อาคาชิไม่อาจทำใจได้ว่าคนที่เขารักอย่างสุดหัวใจนั้นได้จากไปแล้ว

"นี้คือเรื่องจริงต่างหากล่ะ" เสียงๆ หนึ่งดังมาจากด้านหลังของอาคาชิ อาคาชิเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมหันกลับไปดูที่ด้านหลังตน...เพราะเสียงๆ นั้นคือเสียงของเขาเอง

ภาพที่อาคาชิเห็นคือเงารางๆ สีแดงๆ ที่มองไม่ชัดนั้นยืนอยู่...ถึงจะมองได้ไม่ชัดแต่อาคาชิก็สามารถสังเกตได้ว่า...ร่างเงานั้นเหมือนเขาอย่างกับแกะ!

"แล้วเจอกันนะ" ร่างเงานั้นยิ้มออกมาพร้อมกับภาพในสายตาอาคาชิก็มืดลงไป

เฮือก!

อาคาชิสะดุ้งตื่นขึ้นมาเวลา 4.00 น. ในห้องของ...เขาเอง อาคาชิเหลือบไปมองปฏิทินที่วางไว้บนชั้นวางของปลายเตียง จากเครื่องหมายบนปฏิทินบ่งบอกว่าวันนี้...คือวันที่นัดฟุริฮาตะ โคกิไว้

               งั้น...เมื่อกี้ก็ฝันสินะ" อาคาชิพึมพำเบาๆ กับตนเองอย่างโล่งอกที่มันเป็นแค่ฝัน ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปตามที่นัดกับฟุริฮาตะไว้

แต่วันนี้มีบ้างอย่างแปลกๆ ในสายตาของอาคาชิ...เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกลับเหมือนกับในฝันทุกประการ ไม่ว่าอีกฝ่ายมาสาย5นาที ถนนสายที่พวกเขาเดินรวมทั้ง...

"ดูนี่สิ! อาคาชิ!" เจ้าแมวสีดำถูกอุ้มออกมาจากตรอก แล้วดินมาหาพร้อมยื่นให้เขาดู "เหมือนอาคาชิเลยเนอะ"

"อืม นั้นสินะ..." อาคาชิตอบในขณะที่ในใจหวังมันจะไม่เป็นอย่างที่เขาฝันเมื่อคืน...

"กริ๊ดดดด! ช่วยด้วยค่า! โจรกระชากกระเป๋า!" เหตุการนี้เริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง ตัวของอาคาชิที่ถูกใครบ้างคนกระแทกจนเซไปชนกับป้ายร้านไทยากิพยายามที่จะช่วยอีกฝ่าย...แต่มันกลับกลายเป็นว่ามันเกิดขึ้นตามความฝันนั้นทุกประการ

"โคกิ!!!"

ปัง!!!

อาคาชิมองเหตุการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้นอีกครั้ง...โดยที่เขาไม่สามารถช่วยอีกฝ่ายได้เลย

"เป็นไงล่ะ...กับความจริงที่อยู่ตรงหน้านี่" เสียงๆ หนึ่งดังมาจากด้านหลังของอาคาชิ และเมื่อหันหลังกลับไปมองก็เป็นดังที่เจ้าตัวคาดไว้...ร่างเงาที่เหมือนกับตัวเขายืนอยู่

"นาย...เป็นใคร ไม่สิ เป็นอะไรต่างหาก" อาคาชิมั่นใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ต้องมีร่างเงานี้มาเอี่ยวด้วยแน่

"เงาลวงตาของหน้าร้อนไงล่ะ" ร่างเงานั้นตอบพร้อมกับที่สติของอาคาชิได้ดับลงอีกครั้ง

เฮือก!

นี้เป็นอีกครั้งที่อาคาชิสะดุ้งตื่นในห้องของตนเอง รอบนี้อาคาชิไม่รอช้ารีบแต่งตัวและขึ้นชินคันเซนไปยังโตเกียวทันที ถึงอาคาชิรู้ว่าในตอนนี้ตนขาดความรอบครอบและความสุขุมในการตัดสินใจไปแล้ว แต่ในเมื่อเป็นเรื่องชีวิตของฟุราตะ โคกิแล้ว ดูเหมือนว่าเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลก็ถูกทิ้งลงถังขยะเป็นที่เรียบร้อย...

จุดหมายคราวนี้ไม่ใช่สตรีทบาสที่เป็นจุดนัดพบ แต่เป็นบ้านของฟุริฮาตะ...

เมื่อถึงที่หมายอาคาชิก็ยืนรออยู่หน้าบ้าน เนื่องจากพ่อแม่ของอีกฝ่ายต่างไปทำงานต่างจังหวัดเป็นเวลา1เดือน ทำให้ตอนนี้ฟุริฮาตะอยู่บ้านแต่เพียงผู้เดียวและจากการคาดเดาของเขา คาดว่าอีกไม่นาน...อีกฝ่ายก็วิ่งกระหีมกระหอบมาเองแหละ

และก็เป็นอย่างคาดเมื่อยืนรอไม่ถึง5นาที ก็ได้ยินเสียงโครมครามจากในบ้าน แล้วไม่นานนักฟุริฮาตะก็วิ่งออกมาจากบ้าน ก่อนที่จะชะงักเมื่อเห็นอาคาชิยืนรออยู่ที่หน้าบ้านของตนเอง

"อ...อาคาชิ ทำไมมาอยู่หน้าบ้านฉันได้ล่ะ?" ฟุริฮาตะถามอย่างกับคนมีชนักติดหลัง จนฟุริฮาตะเผลอคิดว่าอาคาชิรู้ว่าเขาตื่นสายแน่เลยมารอหน้าบ้านหรือเปล่า? และแน่นอนว่าเจ้าตัวเผลอแสดงออกมาทางสีหน้าทั้งหมด

ถ้าเป็นปกติอาคาชิคงแกล้งนิดๆ หน่อยๆ กับท่าทางน่ารักของอีกฝ่าย แต่เพราะเพิ่งเห็นคนตรงหน้านี้ 'ตายไปสองรอบ' หยกๆ จึงไม่มีอารมณ์แกล้ง

"พอดีฉันอยากเปลี่ยนที่เที่ยวน่ะ เลยมารอหน้าบ้านนาย" อาคาชิพูดออกมาหน้าตาเฉยจนฟุริฮาตะจับพิรุถึงสาเหตุที่แท้จริงไม่ได้

"งั้นก็รีบไปกันเถอะ" ฟุริฮาตะตอบรับพร้อมลากอาคาชิไปอย่างรวดเร็ว เพราะถ้ามัวช้าอยู่ก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาอ่ะนะ

ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายจนกระทั่นมาถึงบริเวณสวนสาธารณะที่มีคนพุ่งพล่าน

"นี่ อาคาชิเดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำแป๊บนะ" ฟุริฮาตะไม่รอฟังคำตอบรีบเดินไปร้านขายน้ำที่อยู่อีกฝังของถนน

ในขณะที่อาคาชิเริ่มคิดว่ารอบนี้ฟุริฮาตะคงไม่ตาย ก็ต้องรีบเปลี่ยนคิดทันทีเมื่อเริ่มได้ยินเสียงวีดร้องตะโกนเสียงดังของผู้คนทั่วทั้งบริเวณ พร้อมกับที่อาคาชิเห็นเสาเหล็กจากตึกที่กำลังก่อสร้างอยู่ หล่นลงมาเสียบทะลุร่างของฟุริฮาตะต่อหน้าต่อตาของเขาเอง

"โคกิ!!!" อาคาชิรีบถลาเข้าไปหาฟุริฮาตะแต่กลับถูกร่างเงานั้นผลักให้อยู่หากจากอีกฝ่าย

"ช่วยไม่ทันอีกแล้วสินะ" ร่างเงายิ้มเยาะราวกับเป็นเพียงเรื่องล้อเล่นเท่านั้น

"ไม่ว่ายังไง...ฉันจะต้องช่วยโคกิให้ได้!"

"พยายามเข้าแล้วกัน" ร่างเงาพูดด้วยน้ำเสียงที่ราวกับมั่นใจว่าอาคาชิไม่มีทางชนะวังวนลูปนี่แน่นอน

"บอกไว้ก่อนนะว่าเรื่องจะจบลงเมื่อ..."ด้วยสติที่เริ่มพล่านเลือนทำให้อาคาชิไม่ได้ยินคำพูดของร่างเงานั้น ตัวเขากลับเห็นใบหน้าของฟุริฮาตะ ถึงจะพล่านเลือนแต่มันก็ยังชันเจน...

...ราวกับว่าฟุริฮาตะ โคกิกำลังส่งยิ้มให้เขาอยู่

นี้เป็นครั้งที่สี่...ที่อาคาชิตื่นขึ้นมาในวันเดิมๆ ซ้ำๆ กัน แต่ในรอบนี้มันต้องต่างจากเดิม อาคาชิไม่มีทางปล่อยให้ฟุริฮาตะตายต่อหน้าเขาอีกแน่ ถึงวิธีที่เขาจะใช้จะเสี่ยงไปหน่อยก็เถอะ แต่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

ไม่มีสิ่งใดที่อาคาชิชนะไม่ได้...รวมทั้งเรื่องนี้ด้วยที่เขาต้องชนะให้ได้!

"ดูนี่สิ! อาคาชิ!"เจ้าแมวสีดำถูกอุ้มออกมาจากตรอก แล้วดินมาหาพร้อมยื่นให้เขาดูเหมือนเช่นเดิม "เหมือนอาคาชิเลยเนอะ"

"อืม นั้นสินะ..." อาคาชิตอบในขณะที่ในใจคำนวณเวลาตามแผนที่วางไว้เพื่อกันพลาดไว้ก่อน

"กริ๊ดดดด! ช่วยด้วยค่า! โจรกระชากกระเป๋า!" ดังสัญญาณให้เริ่มแผน เมื่อเหตุการเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง อาคาชิถูกใครสักคนกระแทกเช่นเดิม แต่คราวนี้ต่างออกไป เนื่องจากตอนที่ตัวของอาคาชิกลับคว้าแขนฟุริฮาตะไว้ ก่อนจะเขวี้ยงฟุริฮาตะไปชนกับป้ายร้านไทยากิจนล้มหน้าทิ่ม ส่วนตนเองกลับถลาไปที่ท้องถนนแทน...

"บ้าน่า..." ร่างเงาพูดออกอย่างตกตะลึงที่อาคาชิยอมเอาตัวเองเข้าแลก...ทั้งทีรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น

"ทีนี้ล่ะเป็นไง..." อาคาชิพูดออกมาขณะที่รถบรรทุกเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที

"อูย~ เจ็บแฮะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?" ฟุริฮาตะที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกลุกขึ้นมามองเบื้องหน้าของตน...

ฟุริฮาตะเบิกตากว้างอย่างตกตะลึกเมื่อเห็นอาคาชิอยู่บนถนน ขณะที่มีรถบรรทุกกำลังจะพุ่งชนอาคาชิ! แต่อาคาชิกลับ...

...ส่งยิ้มออกมาให้กับเขา

"อาคาชิ!!!"

สายลมยามเย็นพัดมาเบาๆ ทำให้อากาศเย็นขึ้นเล็กน้อย ในตัวเมืองที่มีคนพลุพล่านมากมาย เด็กหนุ่มสองคนกำลังเดินคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

"เมื่อเช้า เล่นเอาซะตกใจหมดเลย" ฟุริฮาตะบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่เดินไปร้านเบอร์เกอร์ที่คุโรโกะกับคางามิไปกันประจำ

"แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ที่ไม่มีใครเป็นอะไรน่ะ" อาคาชิตอบพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

เมื่อตอนที่รถบรรทุกวิ่งมาใกล้ ด้วยร่างกายที่ไม่ค่อยเหมือนคนปกติสักเท่าจึงทำให้เขาหลบรถบรรทุกได้...อย่างเฉียวฉิวเลยล่ะ

และเมื่อรถบรรทุกวิ่งผ่านไปแล้วเขาก็เห็นร่างเงานั้นค่อยๆ เลือนหายไปพร้อมกับคำพูดที่ว่า 'แบบนี้แหละดีแล้ว...' นั้นทำให้เขาเข้าใจว่าสาเหตุที่ร่างเงานั้นปรากฏต่อหน้าเขาเป็นเพราะอะไร...เพราะต้องการให้เขาช่วยฟุริฮาตะ โคกินั้นเอง และโชคดีที่เขาหลบทันไม่งั้นล่ะก็อาจทำให้อีกฝ่ายไปวนลูปแทนเขาก็ได้

ฟุริฮาตะที่เห็นว่าอาคาชิไม่เป็นอะไรก็พุ่งเข้ากอดอาคาชิพร้อมร้องไห้ฟูมฟายอย่างคนเสียขวัญอย่างไม่อายใครหน้าไหนทั้งนั้น และกว่าอาคาชิจะปลอบอีกฝ่ายได่ก็เล่นซะปาไปถึงตอนเที่ยงแล้ว ทำให้สุดท้ายแล้วกลายเป็นว่าฟุริฮาตะแทบจะไม่อยู่ห่างจากอาคาชิเลยทีเดียว (แต่ดูเหมือนอาคาชิจะชอบแฮะ)

"มันก็จริงนะ ว่าแต่หลังกินเสร็จจะกลับเลยมั้ยอ่ะ?"

"ฉันกะจะอยู่บ้านนายสักสองสามวันน่ะ"

"เอ๋?"

"ได้ไหมล่ะ?" อาคาชิถามพร้อมส่งสายตาประมาณว่า 'ห้ามปฏิเสธเก็ดขาด' ออกมาด้วยอีกต่างหาก

"อ...อืม" ฟุริฮาตะตอบรับอย่างง่าย ก็นะใครจะกล้าปฏิเสธล่ะ

"อ๋อ แล้ว..." อาคาชิพูดแล้วก็ยิ้ม...ยิ้มเหมือนกับรางร้ายสำหรับฟุริฮาตะเผยออกมาเล็กน้อย โดยที่ฟุริฮาตะไม่ทันได้พูดอะไรอาคาชิก็คว้าคอเสื้อฟุริฮาตะและประจบจูบลงบนริมฝีปากของอีกฝ่าย

แม้จะเป็นเพียงเวลาไม่นานจนไม่มีใครทันสังเกตเห็น แต่นั้นก็มากพอทำให้ฟุริฮาตะหน้าแดงปานจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

อาคาชิหัวเราะเล็กน้อยอย่างอารมณ์ดี และเจ้าก็ได้ตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้อาจได้มีการกระทำที่สาววายทั้งหลายรู้ดีเกิดขึ้นก็ได้ใครจะรู้...

ENG