ฮวามู่หลิว

เขา...คือ องค์ชายรัชทายาทสวรรค์ ผู้มีสายเลือดมังกรทองผู้ยิ่งใหญ่ ว่ากันว่าอยู่เหนือหัวทุกผู้คนบนวังสวรรค์แห่งนี้ นาง...คือ สตรีทาส ผู้มีหน้าที่เฝ้าว...

Get it now

สามชาติไร้ลิขิต

หนึ่งหยดพิษสลายใจ...

ผู้เขียน : Shikeru

แรกรักรัตติกาล เพียงผ่านมาเพื่อเป็นตัวแทนของใครคนหนึ่งข้างกายเขา ชาติต่อมาคือการประกาศสงครามแย่งชิงในสิ่งที่ไม่ใช่ของของตน ชาติที่สามนำมาซึ่งประสบพบเจออีกครั้งในยามไร้ชะตานำพา ชาติสุดท้ายสลายกลายเป็นรักแท้ทุกลมหายใจ

เขา...คือ สามี ผู้เพียบพร้อมไปด้วยอำนาจบารมีอยู่เหนือหัวทุกผู้คนในที่แห่งนี้ รูปโฉมงดงามมีเสน่ห์ชวนหลงใหล พละกำลังมหาศาล ฉลาดรอบรู้และแข็งแกร่ง คือเกียรติยศสูงสุดของสวรรค์ หากแต่ชะตาลิขิตนั้น เขาเองที่เป็นผู้กำหนดให้มันเกิดขึ้นก่อนกาลจะถือกำเนิด มิอาจเปลี่ยนแปลงได้

นาง....คือ ภรรยา ผู้ซื่อสัตย์ต่อเขาทุกชาติภพ มีชีวิตอยู่เพื่อเป็นคณิกาข้างกายเขา แต่กลับมิได้ถูกลิขิตให้เป็นเคราะห์รักคู่กับเขาเด็ดขาด แม้รู้ดีว่าดวงใจเขามีหญิงอื่นที่ลิขิตไว้แล้วตั้งแต่ต้น แต่นางก็ฝืนลิขิตสวรรค์ด้วยความริษยา เพื่อให้ได้มาซึ่งดวงใจเขาเพียงผู้เดียว

...

เปิดจอง E-BOOK แล้ว ที่เพจ Facebook :

สามชาติไร้ลิขิต หนึ่งหยดพิษสลายใจ

Private group · 201 members

Join Group

Intro.

“ครั้งหนึ่ง ข้าเคยฝันว่าเป็นดอกบัวทิพย์ในแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ ท่านทอดกายบนเขนยจ้องมองข้า เนิ่นนานจนดอกบัวทิพย์ดอกนี้ไม่อาจหุบกลีบงามของตนได้”

เสินเยี่ยนหลีจ้องมองเข้าไปในดวงตาบุรุษที่โอบอุ้มร่างที่อ่อนแรงของนางไว้ มันดำสนิทราวกับไม่มีเงาของผู้ใดอยู่ในนั้น ลมหายใจโรยรินของนางกำลังพัดผ่านปลายผมเขาอย่างแผ่วเบา เลือดมากมายหลั่งออกมาจากแผลที่หมิงซือหยางกดทับไว้

“นั่นเป็นความฝันที่ข้ารู้สึกอิจฉาตนเองที่สุด เพราะอย่างน้อยดอกบัวทิพย์ก็ยังอยู่ในสายตาของท่านได้เนิ่นนานตราบเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่เหมือนตอนที่ข้าตื่นขึ้นมาพบความจริง ว่าท่านไม่มีวันมองเยี่ยนหลีคนนี้แม้เพียงสักครั้งเดียว”

หมิงซือหยางกอดกุมความปวดร้าวลึกๆในใจ ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มือที่โอบอุ้มร่างอันไร้เรี่ยวแรงของนางสั่นสะท้าน ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน รู้สึกเหมือนใจจะขาดทุกครั้งที่นางพูดออกมาแต่ละคำ

“เยี่ยนหลี เจ้าอย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้เลย ข้าจะไปตามหมอมาช่วยเจ้า”

ร่างสูงสง่ากำลังจะละออกไป แต่ถูกมือของนางกระตุกชายเสื้อเขาเอาไว้ด้วยแรงเพียงน้อยนิดที่มี น้ำตาใสๆไหลรินไม่หยุดลงมาตามพวงแก้ม

“ปล่อยข้าไว้ตรงนี้ แล้วท่านรีบไปหานางเถิด อย่ารักษาข้า ให้ข้าต้องตื่นขึ้นมาเจ็บปวดอีกเลย”

คำอ้อนวอนนั้น หมิงซือหยางรู้สึกหัวใจหล่นวูบ มือเล็กของนางที่ดึงชายเสื้อเขาไว้ค่อยๆคลายออกช้าๆ ราวกับกำลังปล่อยพันธะทุกอย่างออกจากความถูกต้องจนหมดสิ้น

“หมิงซือหยาง นับแต่นี้ ข้ามิใช่ภรรยาท่านอีกต่อไป”

ก่อนที่มือทั้งมือจะทิ้งลงบนพื้นดิน ร่างเล็กหลับตาลงแน่นิ่งในอ้อมแขนของหมิงซือหยางไม่ไหวติง ไม่มีคำพูดใดๆเอ่ยออกมาจากปากนางอีกต่อไป แม้แต่ลมหายใจเบาๆ เขาก็ไม่อาจสัมผัสมันได้อีก ปลายหางตาคมกริบดั่งหิมะหมิงซือหยางกระตุกวูบ ก้มมองดวงหน้าขาวนวลนั่นอย่างหมดหวังไปชั่วขณะ ปากเขาเปิดน้อยๆแต่ไม่มีคำพูดใดเอ่ยออกมา นอกจากลมหายใจที่ระบายขาดช่วงอย่างไม่อยากเชื่อว่านางจะตาย นางตายแล้วในมือเขาในตอนนี้ ลมหายใจของเขาหน่วงหนักราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงกลางใจ