เจ้าสาวของนักรบ
"คุณคิดจะแต่งงานบ้างไหมคะ" "ไม่" นักรบตอบสั้น ๆ ตามแบบของเขา "ถึงแต่ง เจ้าสาวก็ไม่ใช่เธอ"
ผู้เข้าชมรวม
248,301
ผู้เข้าชมเดือนนี้
453
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
*** คำเตือนก่อนเปิดอ่านเนื้อหา *** มีเนื้อหาช่วงต้นเรื่องที่ส่อความรุนแรง ท่านใดใจบาง ไม่นิยมนิยายประเภทนี้ ตัดสินใจให้ดี ก่อนเลื่อนอ่านเนื้อหานะคะ ขอบพระคุณทุก ๆ การสนับสนุนที่มีให้นักเขียนเสมอมาค่ะ ***
บุณย์นราถูกฉุดออกมาจากห้องหอในคืนแต่งงาน ซ้ำยังถูกข่มเหงจากชายโฉดจนย่อยยับ หากแค่นั้นเรียกว่าโชคร้ายแล้ว การต้องมาเจอชายคนนั้นอีกครั้งในสถานะของประธานบริษัทที่เธอเพิ่งได้งานยิ่งไม่โชคร้ายยิ่งกว่าหรืออย่างไร
เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาก็มีคำสั่งให้ไล่เธอออกในวันแรกที่เจอหน้ากัน แต่กลับยื่นขอเสนออันสุดแสนร้ายกาจให้เธอ ราวกับรู้ว่าบุณย์นรากำลังอับจนซึ่งหนทาง
ตัวอย่างเนื้อหาจากบางช่วงตอน
“ไล่ฉันออกทำไม แกล้งฉันใช่ไหม รับมาแล้วก็ไล่ออกแบบนี้ กะจะให้ฉันหมดหนทางทำมาหากินเลยใช่ไหม ทำร้ายฉันสารพัดขนาดนั้น ยังไม่พอใจนายอีกหรือไง” ได้ยินเสียงถามดังออกจากปากเธอแล้ว นักรบก็มองตอบหยัน ๆ แล้วถึงได้เกิดความคิดหนึ่งขึ้นในหัวของเขาเอง ผลักหญิงสาวออกให้ห่างจากตัวเอง แล้วเอ่ยว่า
“ตำแหน่งที่เธอทำอยู่ ที่นี่ไม่ได้เปิดรับ”
ได้ยินแบบนั้นแล้ว บุณย์นราตากระตุกถี่ยิบขึ้นเหมือนกัน มันมีด้วยหรือ ไม่เปิดรับ แล้วประกาศออกไปทำไมว่ารับคน
“ไม่รับพนักงานที่ว่า แล้วที่นี่รับตำแหน่งอะไร”
จบคำถามของเธอปุ๊บ เสียงตอบห้วนสั้นก็ดังขึ้นในทันที
“แม่บ้าน”
ขุนพลเลิกคิ้วมองนายนิด ๆ ส่วนบุณย์นราได้ยินก็นิ่งไป เมื่อได้ยินแบบนั้น อันที่จริงไม่ได้รังเกียจงาน แต่ก็ติดเรื่องวุฒิ เรื่องเงินเดือน เธอมาสมัครงานเพราะอยากได้เงิน แล้วไอ้ที่เรียนมาสี่ปีจะมีประโยชน์อะไร ถ้าเรียนมาแทบตาย แล้วให้ไปเป็นแม่บ้าน อีกอย่างแม่บ้านก็ไม่มีโอกาสก้าวหน้าเอาเสียเลย
คิดได้อย่างนั้นก็จ้องตาเขานิ่ง ทำอย่างไรดี ตอนนี้เธอจนตรอกแล้ว มีแต่ต้องเดินไปข้างหน้าเท่านั้น แล้วเลยกลั้นใจถามออกไป เสียงอ่อยลงเล็กน้อย
“แม่บ้าน เงินเดือนเท่าไร”
“ห้าหมื่น”
ได้ยินเงินเดือนบุณย์นรายืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็ง
นักรบเห็นอาการของคนตรงหน้า ก็ออกแปลกใจอยู่ไม่น้อย
ไหนขุนพลบอกเพดานเงินพวกเด็กจบใหม่ไว้ที่หมื่นห้าไงวะ นี่เขาให้ตั้งห้าหมื่น ทำไมยายนี่ได้ยินยังทำเฉยอยู่ เลยกระแอมทีหนึ่ง เสริมเสียงแข็ง ๆ ต่ออีกว่า “อาหารที่พักมี ฟรีไวไฟ แต่ต้องอยู่ประจำที่บ้านตลอด ไม่รับแบบไปเช้าเย็นกลับ”
บุณย์นราตัดสินใจได้ตั้งแต่ได้ยินตัวเลขครึ่งแสนนั่นแล้ว อารมณ์เดือดดาลของเธอก็สงบลงเกินครึ่งไปแล้วด้วย เลยถามเสียงอ่อนกลับไปถึงขอบเขตงาน
“แม่บ้านที่ว่านี่ต้องทำอะไรบ้าง”
“ทำอาหารกับงานสวนแค่นั้นมั้ง ห้าหมื่นน่ะ” นักรบถามกลับหน้าตาย บุณย์นรามองอย่างคืบแคลงแล้วถามกลับเหมือนกัน
“นั่นสิ แม่บ้านอะไร ทำไมเงินเดือนตั้งห้าหมื่น”
“แม่บ้านที่รับก็คือต้องทำงานในบ้านทั้งหมด รวมถึงงาน...บนเตียง”
ผลงานอื่นๆ ของ SHASHA ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ SHASHA
ความคิดเห็น