สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก - DongMin

.สิ่งเล็กๆ...ที่เรียกว่า...รัก....

By....Shady-Gir7
 

ถึงเวลาจะล่วงเลยผ่านมาเป็นเวลา 10 กว่าปีแล้วแต่ผมไม่เคยลืมช่วงเวลานั้นเลย
นึกย้อนไปทีรัย...ก็มักจะเกิดรอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นมาบนใบหน้าโดยที่ตัวผมเองก็ไม่รู้
ตัว ช่วงเวลาที่ทำให้ผมได้รู้จัก รัก ครั้งแรก และมิตรภาพ มันทั้งมีความสุข ทั้ง
เศร้า ทั้งเสียจัย เหตุการณ์หลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

...ผมไม่อาจที่จะลืมมันได้...

ซองมินคิดอะรัยอยู่นะ? เพื่อนตัวเล็กเอ่ยเรียกเพื่อนที่ตัวเล็กไม่แพ้กัน มองมานานเห็นเพื่อนรักเอาแต่นั่งยิ้ม สายตาเหม่อลอยไม่ได้สนจัยสิ่งรอบๆตัวสักนิด

คิดอะรัยนิดหน่อยนะ ตอบเสียงเรียบให้กับเพื่อนตัวเล็ก แต่ใบหน้าหวานนั้นยังคงแสดงออกว่ายังไม่เลิกคิดเรื่องบางเรื่องอยู่

นี่มันไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องอื่นนะ วันนี้วันแต่งงานของนาย นายควรจะคิดถึงเรื่องนี้สิ.. เพื่อนตัวเล็กพูดเสียงเบา ตบบ่าเพื่อนรักเบาๆอย่างเข้าจัยว่าซองมินคงจะคิดถึงเรื่องนั้นเป็นแน่...

สายตาเศร้าเอ่อคลอด้วยน้ำตามองหน้าเพื่อนรักก่อนจะก้มหน้าลง พร้อมสองมือที่ยกปิดหน้าอย่างอ่อนแรง เรียวอุคสวมกอดเพื่อนรักอย่างสงสารก่อนจะลูบหลังปลอบเบาๆ

อย่าร้องไห้สิ...เดี๋ยวหน้าสวยๆที่เพิ่งแต่งก็เลอะหมดหรอก..
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ตัวเองก็ร้องไห้ไปกับซองมินด้วย

อึก...ฉะ..ฉัน... ซองมินพูดอะรัยไม่ออก เอาแต่สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนรัก ก่อนที่เรียวอุคจะพละอ้อมกอดออกพร้อมกับปาดน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาให้

นายต้องเริ่มต้นใหม่สักที มัวแต่จมอยู่กับอดีตแล้วยังงี้นายจะมีความสุขได้ยังงัย ซองมินเริ่มหายสะอึกสะอื้นมองหน้าเพื่อนรักก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างสายตายังคงมองออกไปไกลอย่างไม่มีจุดหมาย

ฮยอกแจไม่มาใช่มั้ย? เรียวอุคอึกอักที่จะตอบถึงอดีตเพื่อนรักอีกคน

ฮยอกแจคงจะเกลียดฉันแล้วจิงๆ เค้าคงไม่อยากเจอฉันแล้ว.. พูดไปน้ำตาก็พากันไหลออกมาอีกรอบ ถึงอดีตมันจะเจ็บปวดแต่เค้าก็อดที่จะคิดถึงมันไม่ได้จิงๆ

ซองมินได้เวลาเข้าพิธีแล้วนะลูก เสียงหญิงวัยกลางคนเรียกลูกชายหน้าหวาน ซองมินรีบเช็ดน้ำตาเร็วๆไม่อยากให้ผู้เป็นแม่เห็น ก่อนจะหันกลับมาส่งยิ้มบางๆให้

ลูกแม่น่ารักมากๆเลยนะเนี่ย ลูกเขยของแม่ก็หล่อสุดๆ~ คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าแม่เดินเข้ามาลูบหน้าลูกชายตัวน้อยเบาๆอย่างรักใคร่

..เค้า...แต่งตัวเสร็จแล้วเหรอคับ.. ซองมินเอ่ยถามเบาๆผู้เป็นแม่ยิ้มกว้างก่อนจะพยักหน้า ไม่พอยังพูดชื่มชมลูกเขยสุดหล่อไม่ขาดปาก ก่อนที่จะได้เวลาเข้าพิธีจิงๆยิ่งใกล้ถึงเวลารอยยิ้มของซองมินก็เริ่มจางหายเข้าทุกที พยายามปรับสีหน้าให้มีความสุข พยายามบอกตัวเองว่าวันนี้เป็นวันที่ตัวเองจะมีความสุขที่สุดในโลก

นายต้องมีความสุขแน่ๆลี ซองมิน ก็นายแต่งกับคนที่รักนายมากขนาดนั้นนี่หน่า.. พูดกับตัวเองก่อนจะเผยยิ้มออกมา เรียวอุคเห็นซองมินยิ้มได้ก็พลอยยิ้มตาม

ว่าที่เจ้าสาวเดินออกมาในชุดสีขาวสะอาดตาช่วยขับผิวที่ขาวผ่องให้ขาวยิ่งขึ้นไปอีก ปากเล็กๆสีชมพูระบายยิ้มไปทั่วทักทายแขกเหรื่อที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน รอยยิ้มหวานๆนั้นทำเอาคนมองแทบละลาย ถึงจะรู้ว่าเป็นผู้ชายแต่หลายๆคนก็ทั้งเสียดายและอิจฉาที่อดีตดาวโรงเรียน ที่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ รวมไปถึงสาวน้อยสาวใหญ่หลายๆคนต่างหมายปองกำลังจะตกไปเป็นของคนอื่น ดาวโรงเรียนที่พวกเค้าหมายอยากครอบครองกำลังจะมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน คนๆนั้นช่างน่าอิจฉานัก แต่ใช่ว่าจะมีแต่คนที่อิจฉาเจ้าบ่าว เพราะฝ่ายเจ้าบ่าวเองก็ฮ๊อตใช่เล่นเรียกได้ว่ามีแฟนคลับขนาดย่อมๆเลยก็ว่าได้หลายๆคนที่มาในงานต่างก็ส่งสายตาอิจฉาซองมินเช่นกัน ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่โชคดีอะรัยเช่นนี้ที่ได้ครอบครองหนุ่มที่เป็นขวัญจัยสาวๆหนุ่มๆเกือบทั้งโรงเรียน แต่ตอนนี้เป็นขวัญจัยคนทั้งประเทศไปแล้วก็ว่าได้ เจ้าบ่าวร่างสูงเผยยิ้มเท่ห์ออกมาเมื่อเห็นเจ้าสาวร่างเล็กน่ารักเดินเข้ามาในโบสถ์ ก่อนที่จะทำหน้าที่เป็นสุภาพบุรุษเดินไปรับร่างเล็กนั้นพร้อมวาดแขนให้คนตัวเล็กควง ซองมินมองใบหน้าคมเท่ห์นั้นก่อนจะยิ้มหวานให้พร้อมกับเอาแขนเข้าคล้องแขนร่างสูง ก่อนจะเดินเคียงกันไปท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่มองมาอย่างอิจฉา แต่ก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าคู่นี้เค้าเหมาะสมกันจิงๆ

วันนี้ซองมินน่ารักมากๆเลยรู้มั๊ย ชายหนุ่มพูดเบาๆในขณะที่เดินเคียงกันไปสู่แท่นพิธี ซองมินเพียงชำเลืองมองพร้อมส่งยิ้มบางๆให้ ก่อนที่จะละสายตามองข้างหน้าต่อไป

โจว คยูฮยอน คุณยินดีจะรับคุณลี ซองมิน เป็นภรรยานับแต่นี้เป็นต้นไป และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขา...ทั้งในยามสุข และยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย จะรักและยกย่องให้เกียรติเขาจนกว่าชีวิตจะหาไม่หรือไม่ เสียงบาทหลวงที่ทำพิธีตามหน้าที่เอ่ยขึ้น ชายหนุ่มเจ้าของชื่อมองหน้าเจ้าสาวร่างเล็กพร้อมรอยยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ยตอบเสียงนุ่มทุ้ม

รับคับ บรรดาแขกเหรื่อต่างพลอยอมยิ้มไปกับบรรยากาศอันแสนหวานซึ้ง นักร้องหนุ่มที่กำลังโด่งดังไปทั่วประเทศบัดนี้กำลังจะทำให้แฟนคลับอกหักกันเป็นแถวๆแต่ทำยังงัยได้ในเมื่อคนที่ยืนเคียงคู่นักร้องหนุ่มสุดหล่ออยู่นั้นน่ารักจนอดอิจฉาไม่ได้

ลี ซองมิน คุณยินดีจะรับคุณโจว คยูฮยอน เป็นสามีนับแต่นี้เป็นต้นไป และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขา...ทั้งในยามสุข และยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย จะรักและยกย่องให้เกียรติเขาจนกว่าชีวิตจะหาไม่หรือไม่...

.. เจ้าของชื่อเงียบไปนานจนแขกเหรื่อพากันลุ้นจนตัวโก่ง จัยนึงก็ขอให้พิธีนี้ยกเลิกเพราะจะได้ไม่เสียร่างเล็กน่ารักนี้ให้ชายหนุ่มข้างๆหรือนักร้องหนุ่มสุดหล่อจะได้ไม่มีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน แต่จัยนึงก็ลุ้นให้ตอบตกลงเพราะทั้งคู่ดูเหมาะสมกันที่สุด ซองมินก้มหน้านิ่ง ไม่มีคัยรู้ได้ว่าซองมินคิดอะรัยอยู่ เรียวอุคประสานมือบีบกันแน่น ขมวดคิ้วลุ้นกับคำตอบของเพื่อนรัก บาทหลวงมองหน้าชายร่างเล็กที่ยังคงนิ่งไม่ตอบ ก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง เกิดว่าชายหนุ่มร่างเล็กจะไม่ได้ยินคำถาม

คุณลี ซองมิน คุณยินดีจะรับคุณโจว คยูฮยอน เป็นสามีนับแต่นี้เป็นต้นไป และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขา...ทั้งในยามสุข และยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย จะรักและยกย่องให้เกียรติเขาจนกว่าชีวิตจะหาไม่หรือไม่...

...................... คยูฮยอนมองหน้าร่างเล็กด้วยความรู้สึกหวั่นจัย ใบหน้าที่เคยยิ้มกว้างบัดนี้มีแต่ความกังวลเข้ามาแทนที่

ซองมินคับ กระซิบเบาๆก่อนที่เจ้าของชื่อจะเงยหน้าขึ้นมาสบตา

...ผม...

.

.

...talk....

ไปดูหนังเรื่องสิ่งเล็กๆมาประทับจัยมาก ซึ้งสุดๆ >/////<

เลยเกิดแรงบันดาลจัยที่จะเขียนเรื่องขึ้น

ไม่สนุกยังงัยติชมกันได้นะคะ

(เป็นคนอ่านมานานเพิ่งเคยเขียนเรื่องแรก >/////<)