ยัยมาเฟียตัวเเสบกะนายยากูซ่าสุดมาท

บทที่ 1 ต้นเหตุ

             ตึกๆ ตึก เสียงฝีเท้าฉัน วิ่งหนีอย่างสุดชีวิต เมื่อมีคนยิงปืนไล่ตามฉัน จะเอาฉันให้ตาย อย่างเดียวเลย โธ่ว ยัยฟานี่ นี้ฉันไปมีเรื่องกับใครเขาล่ะเนี่ย  อาจจะเป็นพ่อฉันก็ได้น่ะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันหนักกะหนา พ่อฉันถึงมีเรื่องทุกๆวัน ทั่งที่พ่อฉันก็เป็นคนธรรมดา บ๊องๆ นิสัยดี เรียบร้อย ไม่สูบบุหรี่ แต่ฉันได้ยินไอ้หน้าปลาไหล เออ พวกยากูซ่า นั้นแหล่ะ ตะโกนมาว่า

“ แกจะหนีไปไหนยัยตัวแสบ พ่อแกเป็นมาเฟียน่ะ แน่จริงแกเรียกพ่อแกออกมาสิ ยัยเด็กกะโปโล เอ๋ย ! ”

“ ไม่จริงๆ พ่อฉันไม่ได้เป็นมาเฟียไรทั้งนั้นแหล่ะ เขาเป็นคนธรรมดา เหมือนคนทั่วไป ”

ฉันเริ่มกลัวคนพวกนั้นแหล่ะ เพราะพวกมันใกล้ตัวฉันขึ้นมาทุกที !

แต่ฉันก็ต้องรับความจริงทั้งหมด เมื่อ พ่อโทรมาบอกฉัน เออ ฉันใส่หูฟังอยู่น่ะ

“ พ่อไม่เป็นความจริงใช่มั้ยเรื่องที่พ่อเป็นมาเฟีย ใช่มั้ย ” ฉันตะโกนใส่ไอโฟนของฉันอย่างสุดเสียง แต่ฉันก็ต้องยอมรับความจริงทั้งหมด เมื่อพ่อฉันเล่า ทุกๆ อย่าง ให้ฉันฟัง ฉันอึ้งสักพัก แต่ฉันก็ต้องตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงจากเลขาของพ่อฉัน วิ่งออกมาจากรถ ลากฉันขึ้นไป ตอนนี้ฉันทำไรไม่ถูกทั้งสิ้น ฉันเริ่มงุนงง กัทุกอย่างที่อยู่รอบตัวฉันว่าฉันฝันไปรึป่าว แต่เมื่อฉันหยิกแก้มตัวเอง มันเจ็บ ฉันมองไปทางพ่อซึ่งอยู่บนหลังเบาะของฉันเอง เออ รถที่ฉันขึ้นมามันเป็น รถตู้ กันกระสุนน่ะ พ่อฉันเอ่ยปากขึ้นมา

“ ลูกต้องย้ายบ้านไปอยู่ที่คฤหาสน์กับพ่อเข้าใจมั้ย ส่วนเรื่องเสื้อผ้า ที่อยู่ที่บ้านเก่า เดี๋ยวพ่อจะซื้อให้ใหม่จากที่ห้าง ”

“ ห้างไหนค่ะพ่อ ? แล้วชุดนักเรียน โรงเรียนหนูล่ะ เพื่อนที่โรงเรียนหนู การบ้าน หนังสือเรียน ล่ะค่ะพ่อ ? ”

ฉันกำลังกังวลว้าพ่อฉันจะให้ฉันไปลาออกจากโรงเรียน แล้วย้ายโรงเรียนกระทันหัน ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมากที่ ฉันจะยอมย้าย

“ พ่อจะให้ลูกย้ายโรงเรียน แล้วเข้าไปอยู่ในโรงเรียน Supway School

โรงเรียนนั้นเป็นเครือบริษัทของพ่อเองแหล่ะ ลูกเข้าอยู่ได้สบายๆ และมีความปลอดภัยจากคนที่ประสงค์ร้ายต่อลูก และที่สำคัญ ลูกจะเป้นคนสืบทอดตระกูลคนต่อไป เมื่อลูกอายุครบ 19 ลูกจะได้เป็นผู้สืบทอดตระกูล และเป็นมาเฟีย คนที่ 19 ในตระกูล ”

ฉันนั่งอึ้งอยู่นานแต่ก็คงต้องรับความจริงที่เป็นอยู่ โอ๊ะ ฉันเพิ่งสังเกตุ แหะ ว่าพ่อฉันวันนี้ใส่ชุดเต็มยศเลย แหะ อย่างหล่อเลย

ฉันคิดอะไรเพลินๆ คิดไปคิดมา ฉันก็มาถึงคฤหาสน์แล้ว เห้ยย แบบว่ามันใหญ่ มากกกกกกกกกก ฉันว่าบ้านเพื่อฉันใหญ่แล้วน่า แต่นี้ใหญ่กว่าอีกอ่ะ ! นี้หรอบ้านที่ฉันจะมาอยู่ เหอะๆ ฉันหัวเราะกับวาสนาฉัน ฮ่าๆ จะเรียกว่าโชคดีหรือร้ายดีล่ะ เฮ้อ …