7'Monster เสี่ยงรักร้ายกลายพันธุ์รัก

          

พรึบ!
 

“ออกไปซะ..”


        เมื่อผมหันกลับมาทางเดิมเพื่อที่จะก้าวเท้าเดินต่อก็ได้ยินเสียงปริศนาดังก้องทั่วพื้นที่นั้นแต่กลับ
ไม่เห็นต้นตอของเสียง
 

“ใครน่ะ..ออกมานะ..”ผมหมุนตัวไปรอบๆและใช้สายตามองหาต้นตอของเสียงนั้นว่ามาจากตรงไหน
 

“นายไม่สมควรเข้ามาที่นี้ รีบออกไปซะ”และแล้วร่างสูงที่สูงกว่าผมนิดนึงก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้
ต้นหนึ่งด้วยการแต่งกายโทนสีเข้ม
 

“ไม่..นายเป็นใครมีสิทธิ์มาสั่งฉัน!”ผมมองไปทางหมอนั้นที่ใช้นัยน์ตายสีนิลมองมาทางผมอยู่ก่อนแล้ว
ผมสีควันบุหรี่ที่ขับให้ใบหน้าของมันดูดีได้อย่างน่าเหลือเชื่อแต่มันผมว่าผมหล่อกว่ามันอยู่นะ(ชมตัวเองก็เป็น)
 

“ฉันก็แค่เตียนนายไว้ก่อน ถ้าเข้ามาที่แห่งนี้แล้วหนึ่งในล้านเปอร์เซนเท่านั้นที่จะได้ออกไปจากที่ได้
โดยที่ยังมีชีวิตอยู่”มันพูดก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทางเดิมและทิ้งคำพูดประโยคสุดท้ายไว้และหาย
เข้าไปในความมืด
 

“นี้.....”ผมที่เดินตามหมอนั้นไปแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของมัน หายไปไหนวะเร็วชิบ
 

        สิ่งที่มันพูดทิ้งไว้ก่อนจะหายไปมันทำให้ผมเดินคิดมาตลอดทางระหว่างการเดินทางตามหา ‘มิน’
คนรักของผม ที่ตอนนี้ไปรู้ว่าเธอเป็นยังไงแล้วบ้างตอนนี้แล้วอย่างงี้จะให้ผมออกไปจากที่แห่งนี้ได้ยังไง
กันล่ะยิ่งรู้ว่าที่นี้อันตรายขนาดนั้นมันยิ่งทำให้ผมหัวใจเต้นแรงแปลกๆมันเหมือนมีเข็มหลายพันเล่มมาทิ่ม
แทงและทำให้มันเจ็บอย่างไม่มีเหตุผม
 

กลัว ผมกลัวเหลือเกินว่าเธอจะตกอยู่ในที่ที่อันตราย และกำลังร้องไห้มากแค่ไหน




 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



 

ปล. ไม่รู้ว่านักอ่านจะชอบกันบางรึเปล่าน้า แต่ยังไงก็ยังลงต่อไป


เรื่อยๆเพราะดาวเชื่อว่าถ้าเราฝึกฝนฝีมือไปเรื่อยๆจนเก่งแล้วดาวก็


จะเป็นไรเตอร์ที่ดีได้

ถ้าเราเชื่อว่าจะทำสิ่งๆหนึ่งนั้น ก็จึงเชื่อว่าสิ่งๆนั้นก็มี
สักคนหนึ่งที่เป็นกำลังใจ