เทอมสอง.....ปีสองความไม่ดีของฉัน

เนื้อเรื่อง

        หลังจากแม่ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง

     ฉันแอบเอารถไปขับอีก ความจริงแม่สั่งคนขับรถให้คอยขับรถรับส่ง

     ฉันไม่เอา ฉันไล่คนขับรถกลับ และเอารถมาขับเอง แม่ไม่รู้ ถ้ารู้คงโดนอีก

     ฉันนอนตื่นเที่ยง ไปมหาลัย ไปถึงมหาลัยไม่เข้าห้องเรียน นั่งเล่นใต้ถุนตึกเรียน

     รอโทรศัพท์เพื่อนๆต่างมหาลัยนัดไปเที่ยว บางครั้งก็จะเป็นกลุ่มทอม

     บางทีฉันจะนัดเด็กนักเรียนมัธยม ที่chatกันให้มาเจอกันที่สยาม

     โดยมีกลุ่มทอมอยู่ด้วย และตามเคย เด็กมัธยมก็โดนทอมจีบกันไปเป็นคู่ๆ

     ฉันก็ต้องทำมั่งทั้งที่ฉันมองน้องๆเหล่านี้เหมือนน้องสาว

     แต่ก็ตกใจนะ ที่บางครั้งเจอเด็กมัธยมเหล่านี้ ชวนเกี่ยวกับsex

     กลายเป็นว่าฉันไม่ประสีประสาเลย เด็กๆก้าวหน้ากว่าฉัน

     ฉันต้องทำเป็นเก่ง รู้เรื่องพวกนี้ ไม่งั้นไม่ทันเด็ก เดี๋ยวเพื่อนจับได้

     ว่าไม่ไช่ทอมจริง เด็กที่มาเป็นแฟนฉันเรียนแถวราชดำเนิน

     หน้าตาน่ารัก หลงฉันมาก ยิ่งรู้ว่าฉันเก่งหลายด้าน

     ทั้งกีฬา ดนตรี ร้องเพลง เด็กคนนี้แทบกรี๊ด โทรศัพท์ทุกวัน

     นัดเจอทุกอาทิตย์...อนาถใจทำไมเดี๋ยวนี้โลกโลกาภิวัฒน์

     มันก้าวไปไกลขนาดนี้ ผู้หญิงรักผู้หญิง มันแพร่หลายขนาดนี้เลย

     ฉันไม่อยากวิเคราะห์ ว่ามาจากสาเหตุอะไร เอาเป็นว่าตอนนั้น

     ฉันสนุกกับการได้หลอกเด็กนักเรียนพวกนี้ คนแล้วคนเล่า

     จนกลุ่มทอมเรียกฉันว่า คัสโนวา เพราะเห็นฉันไม่รักใครเลย

     จะรักได้ไง ฉันไม่ไช่ทอมนี่ แต่ก็สนุกดีนะ ได้เห็นแง่มุม การใช้ชีวิต

     ของทอม โลกของเขา ไม่มีใครเข้าถึง และสังคมยังไม่ยอมรับเท่าไหร่

     แต่ที่ฉันคบกับพวกเขาแล้วทำให้ฉันสงสารเขานะ ใจเป็นชาย ร่างกายเป็นหญิง

     บางคนอกหักจากชาย เลยประชดเป็นชายเลย ไล่จีบหญิง

     เขาเหล่านี้ จะรักหญิงจริงจัง แต่มักจะโดนทิ้งจาก เหล่าหญิงดี้

     ทอมก็จะเจ็บช้ำ อกหัก เสียใจ กันไป แต่เรื่องเที่ยวนี่ สนุกสุดเหวี่ยงเลย

     เอาเป็นว่าฉันได้เรียนรู้ชีวิตอีกด้านของสังคม ตอนนั้นฉันไม่คิดอะไรหรอก

     ขอแค่ได้เที่ยว ได้สนุก จากการที่ฉันทำแบบนี้ วิชาเรียนบางตัวที่ฉันเลือกเป็นเมเจอร์

     ฉันทำไม่ได้เลย ไม่มีความรู้ในวิชานั้น เรียกว่าทำไม่ได้เลย ทำรายงานกลุ่ม

     ฉันก็ไม่เคยเข้าร่วม กิจกรรมไม่มี ทำงานนอกสถานที่ไม่เคยไป

     เพราะไม่รู้ไง บางทีนอนหลับไม่รับโทรศัพท์เลยไม่รู้ว่าต้องทำอะไรมั่ง

     แฟนใหม่ที่คอยดูแลฉันเริ่มเอือมระอาฉัน ฉันก็ไม่สนใจ

     ไม่ได้รัก ชอบอะไรนี่ แล้ววันหนึ่งฉันถูกเพื่อนในคณะหาเรื่อง

     ฉันกับเพื่อนคนนั้นทะเลาะกันใหญ่โต จบลงตรงที่ฉันใช้วิชาป้องกันตัว

     ฝาดเจ้าหล่อนเสียหยอดน้ำข้าวต้ม เรื่องไปถึงคณะบดี

     ฉันถูกคาดโทษ ถ้าทำผิดอีกครั้งถูกรีไทร์ เพื่อนทุกคนในคณะ

     เข้าข้างเจ้าหล่อนคนนั้นกันหมด แสดงความเห็นอกเห็นใจ

     รวมทั้งแฟนฉันก็ไปสงสารเจ้าหล่อน ให้ฉันไปขอโทษ

     เมินเสียเถอะ คนอย่างฉันหรือจะขอโทษแล้วฉันก็มีปากเสียง

     กับแฟน และเลิกคบกันทันที พอเลิกคบกันความรู้สึกตอนนั้น

     ใจหายนะ คิดในใจว่าฉันไม่เหลือใครเลยหรือ

     ไปแสดงออกด้วยการกินเหล้า เมาหัวราน้ำจริงๆ คือต้องเอาน้ำราดหัวถึงจะรู้สึก

     แม่ เห็นฉันประพฤติแบบนี้ ได้แต่นั่งร้องไห้ แม่เคยคิดฆ่าตัวตายเพราะฉันมาสองครั้ง

     ล้างท้องทัน ฉันไม่สนใจหรอกตอนนั้ แค่รู้ว่าสาเหตุมาจากฉัน

     ฉันก็บ่นกับพ่อว่าไร้สาระ สอบมิดเทอมภาคสอง  มีบางวิชา

     ฉันไม่มีชื่อได้สอบ แม่ไม่รู้ ฉันนึกในใจอีกแล้วเกรดร่วงอีกแน่นอน

     พอสอบปลายภาคฉันเร่งตัวเองหันมาดูหนังสืออย่างหนัก

     ผลสอบออกมา ในใจคิดว่าไม่ผ่านแน่นอน ตลก...ผ่านมาได้

     ได้ขึ้นปี3แบบความรู้ไม่แน่น ฉันมองเห็นอนาคตตัวเองแล้วว่าฉันไปไม่รอดแน่

     ถ้าขืนเรียนคณะนี้อีกต่อไป แล้วจะทำไงกลับไปเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่อีก

     โอ้ย...แม่ต้องเล่นงานอีกแน่ๆ ฝืนเรียนต่อไปก็ไม่จบแน่นอน

     คราวหน้าจะมาบอกนะว่าตัดสินใจแบบไหน ......

-status bar-