กวีการเมือง - กวีกานท์ใจ

ลำดับตอนที่ #9 : ฝากลมรำเพย

๏ ยามนี้คืนรังเรือนเหมือนวันเก่า
นั่งหงอยเหงาเฝ้าจมอารมณ์หมอง
เสียงหรีดหริ่งเรไรระงมร้อง
ดังกรีดก้องต้องมนตร์ทนรำพึง

สวนกุหลาบหลังบ้านกลิ่นหวานกรุ่น
เหมือนกลิ่นเนื้อแนบอุ่นครุ่นคิดถึง
มะลิขาวพราวสะพรั่งยังตราตรึง
เมื่อครั้งหนึ่งนิ่มนวลครวญข้างกาย

กลิ่นจำปีลอยลมมาชมชื่น
คะนึงคืนเคียงชิดคิดมิหาย
จำปีเจ้าเร้ารินส่งกลิ่นอาย
จนเกือบสายคล้ายว่าเจ้ามาเยือน

พอลมพร่ำรำเพยแล้วเลยผ่าน
ฝากลมช่วยพัดพานไปหาเพื่อน
ว่าข้านี้รักแน่มิแชเชือน
อย่าร้างเลือนลืมใจไปจากกัน

อยากจะเด็ดดอกไม้ทุกดอกสวย
วานลมช่วยหอบผ่านจากบ้านฉัน
ซ่อนกระซิบสั่งคำข้าจำนรรจ์
ว่าคิดถึงเท่านั้นนะลมเอย๚

ฉากในท้องเรื่องจากบ้านผมจริงๆครับ ทั้งสวนกุหลาบ มะลิ ต้นจำปี หริ่งหรีดเรไร และหิ่งห้อย
ส่วนสถานการณ์ในท้องเรื่อง จะจริงหรือไม่ คิดเอาเอง