เมื่อผมพังครอบครัวเขา [YAOI]

                สติของผมพร่ามัว...

                แต่สติของคุณนั้นได้ขาดสะบั้น

                ความเปียกชื้นกำลังเริ่มละเลียดต้นคอของผม มือใหญ่ของคุณปิดบังที่ดวงตาจนมืดมิด เสียงหอบหายใจไล้ผ่านใบหู คุณขบกัด...ทำอย่างกับผมเป็นขนมแสนหวาน ส่วนคุณเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ถือมีดอยู่แต่กลับไม่ยอมลงมือทาน

                คุณกำลังค่อยๆซึมซับกลิ่นของเค้กชิ้นนั้น ดอมดมกลิ่นหวานๆอย่างเชื่องช้า จินตนาการรสชาติยามได้กัด...คุณตะกองกอดผมเอาไว้ ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ดวงตาที่ถูกปิดได้เห็นแสนสว่าง เสี้ยวหน้าอันหล่อเหลาของคุณจ้องมองมาที่ผมอย่างกระหายและเว้าวอน

คุณก้มหน้าลง มือกดลงที่หลังคอ

                ให้ผมรองรับจูบสุดแสนจะเอาแต่ใจ...รสจูบนี้คือรสเดียวที่คุณมอบให้ผม ช่วงเวลาที่คุณลุ่มหลงมัวเมา แม้กระทั่งสติคุณยังประคับประคองแทบไม่ไหว อะไรจะสุขเท่ากับการมีผมข้างกาย            

                ให้คุณมัวเมายิ่งกว่าเดิม...

                รสชาติจูบคละคลุ้งด้วยกลิ่นเลือด อาหารเพียงอย่างเดียวที่คุณรับรสของมันได้

                ลิ้นของคุณตวัด ซุกซนอยู่ในโพลงปากของผม ช่วงชิงลมหายใจของผมไปครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ยอมหยุด จนกระทั่งเมื่อคุณผละออกมา และฝังคมเขี้ยวกับไหล่ กัดกินเนื้อของผม

                เลือดสีแดงสดไหลออกมาตัดกับผิวขาว

                มากพอให้ผมต้องกลั้นเสียงเจ็บปวด และเกินพอที่จะเรียกคุณที่เมากับรสเลือดกลับมา

                ในดวงตาของคุณสะท้อนภาพใบหน้าที่ดูเจ็บปวด ผมคลี่ยิ้มออกมา มือที่สั่นเทาเอื้อมไปประคองหน้าของคุณ นัยน์ตาคุณสั่นระริก เสมือนว่าสติที่หายไปได้กลับมา สัญชาตญาณสัตว์ป่ามลายหายไป ‘เขา’ คนเดิมกลับมาแล้ว ‘พี่ชาย’ ของผม

                แต่ว่านะ...ผมไม่ยอมให้พี่ได้สติง่ายๆหรอก

                ผมประทับจูบลงไป... เบียดร่างกายไปกับตัวเขา กลิ่นเลือดชัดเจนมากยิ่งขึ้น

                ให้สติที่กลับมาของคุณขาดสะบั้นลงอีกครั้ง

                พี่เคยบอกว่าผมรสชาติเหมือน ‘ไวน์’ ยิ่งลิ้มรสยิ่งขาดสติ ยิ่งห่างหายก็เหมือนจะลงแดง ผมทำให้พี่เสพติดผม ต่อให้ตัวพี่จะไประเริงที่ไหนก็ต้องกลับมาหาผมอยู่ดี              

                ผมเป็นเด็กนิสัยเสีย เป็นน้องชายติดพี่

                หรืออาจเพราะพี่เป็น ‘ทาสไร้ปลอกคอ’ ส่วนผมเป็น ‘เจ้าของสุดเอาแต่ใจ’

                เรามีแรงดึงดูดต่อกันตามธรรมชาติ เรื่องสายเลือดน่ะช่างประไร ยังไงก็ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆซะหน่อย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคุณถึงต้องจริงจังไปซะทุกเรื่องด้วยนะ

                คุณพี่ชายที่น่ารักของผม...ที่พยายามหนีจากผมไปทุกครั้งที่ได้สติ

                ปากบอกว่ามันผิด แต่ก็ปากของคุณนั่นแหละที่ตะกละตะกลามในร่างกายของผม

                มือที่ผลักไสผม...คือมือคู่เดียวกันกับที่ยึดเอวของผมเอาไว้ไม่ใช่รึไง

                หรือแม้กระทั่งดวงตา ที่มองผมด้วยความรู้สึกผิด

                ช่างแตกต่างกับแววตาอ้อนวอนตอนนี้ซะจริงๆเลย

                “มองตาผมสิครับ” ไม่ยอมให้พี่ได้สติอีกเป็นครั้งที่สองหรอกนะ “มองตาผม สัมผัสร่างกายผม บอกด้วยว่ารักผม พี่น่ะหิวไม่ใช่รึไง อุตส่าห์หนีผมไปตั้งอาทิตย์กว่านี่...”

                “น้องชาย...อึก เคลบี” ยิ่งกลิ่นเลือดแรงขึ้นคุณยิ่งขาดสติ การจะควบคุมทาสนี้จึงช่างง่ายดาย กลิ่นอายของผมรวมทั้งกลิ่นเลือดคงทำให้พี่มึนไปหมด

                โดยปกติคนที่ชอบกดผมลงไม่สนหรอกว่าผมจะยินยอมหรือไม่

                อา...ไม่สิ ผมเคยไม่ยินยอมด้วยงั้นหรอ จำไม่ได้เลยว่าเคยทำแบบนั้น

                “พี่ยังไม่ได้บอกรักผมเลยนะครับ”

                “พี่รักนาย...ได้โปรดเถอะ”

                ผมยิ้มอ่อนหวาน แม้จะรู้ว่าที่กล่าวมาอย่างไร้สตินั้นแค่เพื่ออ้อนวอนเท่านั้นก็ไม่เห็นเป็นอะไร ยังไงคุณก็หนีผมไม่พ้นอยู่ดี

                ผมกดหัวของคุณลงกับบาดแผล พี่รีบกินมันอย่างตะกละ แม้กระทั่งหยดเลือดก็ไล้เลียไม่เหลือ

                ผมเป็นคนที่แปดเปื้อนไปหมด...เป็น ‘ปีศาจ’ เผ่าพันธุ์ที่มีความต้องการสูง ราคะของผมรุนแรงกว่าคุณซะอีก เพราะเป็นความต้องการที่ควบคุมได้ และเพราะเป็นความต้องการเพื่อที่จะใช้พลังงานในการมีชีวิตอยู่ต่อไป...

                ยิ่งสัมผัสผมมากเท่าไหร่ ผมยิ่งต้องการ

                นั่นนะเรียกว่าความปรารถนารึเปล่านะ

                ตั้งแต่ครั้งแรกที่ท่านดยุค...หรือก็คือพ่อบุญธรรมรับผมมาเลี้ยง ท่านตั้งชื่อใหม่ให้กับผมทันทีที่ได้เห็นหน้า เคลบีเป็นชื่อที่มีความหมายเกี่ยวกับน้ำ

                เพราะท่านหวัง

                ให้มันช่วยดับไฟราคะที่ไม่ยอมมอดดับของผม แค่เพียงสักนิดก็ยังดี

//เพิ่งลองเขียนนิยายวายครั้งแรกค่ะ แบบแฟนตาซีนะคะ ไม่รู้ว่าแค่ข้อมูลเบื้องต้นจะถูกแบนรึเปล่า555 ฝากติดตามด้วยนะ คอมเม้นให้กำลังใจเค้าหน่อยนะคะ จุ้บๆ