Lies

เนื้อเรื่อง

Title : Lies
Author: Tochi-Shosankei & Sephivince
Pairing:เซฟิรอธ/วินเซนต์ ในอนาคตก็ไม่แน่
Rating :pg 13 

Warning : Yaoi Alert



.....................................................................

ขอโทษ ที่ไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับนาย
"เซฟิรอธ "ริมฝีปากที่สั่นสะท้านเรียกชื่ออย่างแผ่วเบา
********
ความเงียบสงบ
สมองว่างเปล่า
หยดน้ำตา
ฉันที่มีสิ่งที่อยากจะบอกนายอีกมากมาย
เซฟิรอธ...
................
"ฉันขอโทษที่ผิดสัญญา ตอนนี้ คงเหลือเวลาไม่มากแล้วที่จะได้อยู่กับนาย ..วินเซนต์"

แค่ได้ยินนายเรียกชื่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็สามารถให้อภัยได้เสมอ
แต่ไม่ใช่ชั้นหรอที่ไม่เคยไยดีนาย.ชั้นผิดเองที่ไม่เคยทำตามหัวใจตัวเองเลย ทำให้นายต้องคิดมาก

"ชั้นรักนาย ..เซฟิรอธ..ชั้นรักนาย"
......................................................**

"เซฟิรอธ........."
"หือ วินเซนต์ นายฝันร้ายหรอ?"

ฝันเมื่อกี๊มันอะไรกัน
"ไม่มีอะไรหรอก ..นายนอนต่อเถอะ"

วินเซนต์พลิกตัวเพื่อจะลุกออกจากเตียง แต่ก็ถูกกอดแนบแน่น
"ฉันจะไปอาบน้ำ ปล่อยสิ"

วินเซนต์พยายามแกะมือเซฟิรอธออก แต่ยิ่งพยายามขัดขืนวงแขนแขนแรงของเซฟิรอธก็ยิ่งกระชับแน่นขึ้น
"ยังไม่เช้าเลยนะ เมื่อคืนก็นอนดึก นายจะเอาเวลาที่ไหนพักผ่อนล่ะ"

"ใครทำให้ฉันไม่ได้พักผ่อนล่ะ"ดวงตาสีแดงเพลิงของวินเซนต์หรี่เล็กลง
เซฟิรอธหลบสายตาร้อนแรงของวินเซนต์

ฉันคงนอนไม่พอจริงๆแหละ เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนเซฟิรอธก็ถดถอย ถ้าไม่ได้ไปพักผ่อนชาร์ตพลังชาตินี้ฉันคงต้องได้เเต่นอนบนเตียงแน่เลย
เซฟิรอธคลายวงแขนออกก่อนที่จะปล่อยให้คนรักไปอาบน้ำ

"เฮ้ย!!!.."ไม่ทันที่เซฟิรอธได้เห็น วินเซนต์ลงไปนอนกองกับพื้นซะแล้ว ว
ทุกอย่างเกิดจากความเร่าร้อนเมื่อคืนทั้งนั้น เห็นทีฉันคงต้องห่างนายซักระยะล่ะมั้ง..เซฟิรอธ

"วินเซนต์นายเป็นไรรึเปล่าเนี่ย" คำพูดแสดงความห่วงใยของเซฟิรอธมีเสียงหัวเราะปนมาเล็กน้อย
"ทำไมพื้นลื่นแบบนี้นะ สงสัยเมื่อวานฉันคงทำน้ำหกแล้วไม่ได้เช็ดแน่เลย"วินเซนต์พยายามกลบเกลื่อนด้วยการโทษนั่นโทษนี่

"อือ ลื่นมาเลยนะ ฉันจำได้ว่าเราไม่ได้มาต่อกันที่พื้นนี่ แล้วนำอะไรมันจะหกได้ล่ะ(55+คิดเอาเอง)"คำพูดของเซฟิรอธทำเอาวินเซนต์หน้าแดงจนกลบเกลื่อนไม่ได้เลย
วินเซนต์ส่งสายตาร้อนแรงให้เซฟิรอธอีกรอบ เซฟิรอธท่าทางจะชอบใจที่วินเซนต์เป็นแบบนี้

ขนาดทรงตัวยังไม่มีเรี่ยวแรงเลย วันนี้นายจะไปไหนได้ วินเซนต์ วาเลนไทน์ ของฉัน
"ให้ฉันช่วยนะ ..วินเซนต์.." เซฟิรอธส่งสายตาร้อนแรงกลับคืนไปที่วินเซนต์

"มะ ไม่ต้องหรอก เรื่องแค่นี้เอง"วินเซนต์ล้มลุกคลุกคลานอยู่นานกว่าจะพยุงร่างไร้เรี่ยวแรงไปยังห้องน้ำ

เซฟิรอธแอบหัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางของวินเซนต์ ในสนามรบ ถึงนายจะควบคุมทุกอย่างจนได้ชัยชนะมา แต่คนที่จะสยบนายได้ก็คงมีแต่ฉันสินะ วินเซนต์
หึ หึ เซฟิรอธหัวเราะเล็กๆในลำคอ ก่อนที่จะตาม ร่างเล็กในสภาพเปลือยเปล่า


***************...........................**********.............

เซฟิรอธประคองร่างของวินเซนต์ลงบันไดอย่างระมัดระวัง
"ฉันเดินเองได้"วินเซนต์พยายามสะบัดเเขนของเซฟิรอธออกจากเอว แต่เซฟิรอธกลับกระชับวงแขนแน่นขึ้น
ต่อหน้าลูก ถ้าไม่ปล่อยให้เซฟิรอธทำตามใจ คาดาจคงซักถามไม่หยุดหย่อนแน่เกิดอะไรขึ้น

"แม่ครับ เป็นไรรึเปล่าครับ หน้าแดงเชียว"ยาซูที่กำลังจะโผเข้าไปพยุงร่างของวินเซนต์ ต้องผวากับสายตาร้อนแรงของเซฟิรอธก่อนจะเดินคอตกกลับโต๊ะอาหาร

ทุกคนพอจะเดาสถานการ์ณออกเลยได้แต่ ส่งยิ้มวาบหวามให้วินเซนต์

"อ๋อ ตอนเช้าลื่นล้มนิดหน่อยน่ะ เลยเดินไม่ค่อยถนัด"
"จริงหรอครับป๋า "เรโนถามด้วยความไม่แน่ใจ กับคำตอบของวินเซนต์

"ป๋าก็ไม่แน่ใจนะ ...แต่เมื่อวานมีใครไปทำน้ำอะไรหกที่ห้องนอนของป๋ารึเปล่าล่ะ?"
คำตอบที่แท้จริงผุดขึ้นในหัวของทุกคนทันที..
-คนอย่างวินเซนต์จะปล่อยให้มีน้ำหกอยู่ในห้องนอนของตนมันคงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว-
-แปลว่าวินเซนต์กำลังแก้ตัว -
-และสาเหตุหลักๆก็คือ ..-
-ภารกิจเมื่อคืนส่งผลให้วินเซนต์ไม่มีเรี่ยวแรงลุกจากเตียงเลย ล้มไปกองกับพื้นนั่นเอง-

หลังจากเรียบเรียงความคิดเสร็จในเวลาสั้นๆ ทุกคนก็หันมายิ้ม และหัวเราะแหะๆในลำคอให้วินเซนต์อีกรอบ

วินเซนต์ก็พอจะรู้เรื่องที่ทุกคนคิดกันอยู่แล้วเลย เอ่ยขึ้นมาว่ามีธุระด่วนต้องทำ แล้วก็เดินออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว

"อืม แล้วทำไมทุกคนถึงรู้ล่ะ? หรือเคยสัมผัสด้วยตัวเองมาเเล้ว ห๊าาา "เซฟิรอธเอ่ยถามขึ้น

"ก็..ผมว่า มัน..ช่างเหอะครับ ป๋ารีบไปตามแม่กลับมาเถอะน่า อย่ามาเสียเวลากับพวกเราเลย "
.................................*** 



---------------------------------------------------------------------------------------------------------

เอ่อ  ค่ะ

ฝากด้วยนะคะ  ไม่รู้ว่าจะชอบกันรึเปล่าสำหรับ สาวก FFVII