[Fic Yaoi UtaPri Kotobuki Reiji x Mikaze Ai ]Jealous

ข้อมูลเบื้องต้น

เจิมฟิคคู่แรกของปีจ้าาาาาาาา

(ตอนแรกอยากทำเป็น Happy New Year แต่ไม่ทันแล้วช่างเต๊อะ//โดนเตะ)

อ่าน้า...แปะป้ายตามเดิมจ้า

เรื่องนี้ Yaoi รึ ชายxชาย ใครรับไม่ได้ขอให้กดออกไปอย่าสร้างความวุ่นวายนะจุ๊

เนื้อเรื่อง

...ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ...

“รันรันไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”

“หนวกหู!!!   ไปคนเดียวเถอะสวนสนุกน่ะ!!!”

...เจ้าอาการที่เรียกว่าน้อยใจนี่...

“อย่าเอะอะโวยวายได้มั้ย”

“แม้กระทั่งคามิวก็ไม่เข้าใจชั้นงั้นเหรอเนี่ย...”

...มันเริ่มขึ้น...

“...” ไอยังคงนั่งกินขนมเงียบๆของตนเองพลางมองคนอายุมากกว่าที่พยายามโน้มน้าวคนนั้นทีคนนี้ทีให้ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยอยู่ก่อนจะต้องชะงักค้างเพราะดวงตาสีเทาของอีกฝ่ายจ้องมาทางเขาเหมือนวิงวอน “อะ...อะไร...”

“ไซนิ่งซังบอกให้ชั้นพา 1 ในพวกเราไปเที่ยวสวนสนุกก่อนปีใหม่นี้น่ะสิ...แล้วทีนี้ทุกคนก็ใจร้ายหมดเลย...” ไม่ว่าเปล่าเรย์จิยังทำน้ำตาคลอเรียกคะแนนสงสาร(??)จากไออีกทำเอาร่างเพรียวไปต่อไม่ถูก

“ยังมีเวลานี่   ไม่ลองชวนคนอื่นล่ะ ?” คามิวพูดแบบตัดเยื่อใยพลางปรายตาหนีคนที่โตแต่ตัว

“ก็ถ้าคนอื่นไม่ปฏิเสธล่ะก็ชั้นก็ไม่มากวนพวกนายหรอกน่า...”

“’ทุกทีก็เห็นมากวนก่อนตลอดเลยนี่’” ทุกคนประสานเสียงอัดคนงอแงไม่เป็นเรื่องจนเรย์จิหงอยลงไปฟุบกับโต๊ะ

“ชั้นไม่สน” รันมารุลุกขึ้นหนีไปจากวงสนทนาขณะที่คามิวได้แต่ถอนหายใจให้อีกคน

“...ทุกคนใจร้ายกับเรย์จัง...”

“ไซนิ่งสั่งเหรอ ?” ไอถามพลางหยิบเอาตั๋วสวนสนุกมาจากมืออีกฝ่ายมาอ่านทำเอาเรย์จิกลับมาร่าเริงตะครุบเอามือบางคู่นั้นทันที

“ไอไอสนสิ...”

โป๊ก!!!!   คามิวแทบสำลักชาเมื่ออยู่ๆไอมะกอกเรย์จิเต็มแรงทำเอาเจ้าตัวน้ำตาไหลพรากแบบเด็กๆ

“มะมิคาเสะ ?”

“อย่ามาแตะผมโดยผละการ...” ตั๋วสวนสนุกถูกหยิบไป 1 ใบทิ้งอีกใบที่เหลือให้อยู่ในมือของคนที่นอนโอดโอยอยู่ “เห็นแก่ว่านายโดนไซนิ่งสั่งมา...ผมจะไปด้วยก็ได้...”

“เห!!!!??/พรืด!!!!!!!!”

“ไม่สบายรึเปล่าน่ะ” คามิวพูดพลางเช็ดน้ำชาที่เผลอพ่นเมื่อครู่ออก

“เย้!!!!   รอดตายแล้ว!!!!” เรย์จิกระโดดไปมาอย่างร่าเริงก่อนโดนคามิวดุอีกครั้ง

...แปลกรึเปล่านะที่พูดแบบนั้นไป...

“ดีจังที่ไอไอยอมไปด้วย” ร่างสูงทำท่าจะโผใส่อีกคนแต่ไอก็เบี่ยงหลบทำเอาคนโผใส่ล้มหน้าทิ่มลงไป

“อย่ามาโผใส่ผมอย่างนั้น...”

“ไอไอใจร้าย...”

...

“เห ?   สวนสนุก ?” โชที่กำลังโดนนัตสึกิจับใส่หมวกน้องกบอยู่พยายามดิ้นทุรนทุรายหนีจากคนที่แรงเยอะกว่าที่สนใจเรื่องที่ไอพูดอยู่

“อืม...”

“ปล่อยเฟ้ยยยยยยยยยยยยย”

“กับโคโตบุกิเซมไป ?”

“ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนนน”

“อืม...”

“ฟังตรูสักคนสิว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” คนที่โดนเมินอาศัยความตัวเล็ก(??)ของตัวเองให้เป็นประโยชน์ในการดิ้นจนหลุดพ้นอุ้มมือมาร(???)ที่พยายามจะล็อกเขาไว้   ไอมองท่าทีของรุ่นน้องร่วมห้องของตัวเองเล็กน้อยก่อนหันไปสนใจแลปท็อปของตนแองต่อ

“จะว่าไปวันก่อนก็ได้ยินนานามิถามโคโตบุกิเซมไปอยู่นะว่าทำไมไม่มาชวนนานามิจังไป”

“...”

“กลัวรบกวนล่ะมั้ง ?”

“ไม่หรอกโคโตบุกิเซมไปบอกว่ามีคนอยากชวนไปอยู่น่ะแต่เขาคงไม่ยอม”

กึก...

“ไอ ?”

“ไอจัง ?” สายตาของทั้งคู่ที่กำลังคุยกันอยู่จ้องไปยังคนที่ลุกพรวดขึ้นมา

“ผม...จะออกไปข้างนอก...”

“อะอื้อ...”

...

...คนแบบคนๆนั้น...ก็แค่ทำดีกับคนอื่นไปทั่วไม่ใช่รึไง...

“อ๊ะโคโตบุกิเซมไป” กลุ่มนักเรียนของไซนิ่งที่บังเอิญผ่านมาทักเรย์จิที่เดินสวนทางไปห้องไซนิ่งอย่างอารมณ์ดี

“ครับผม   เรย์จังเองครับ!!”

“คอนเสิร์ตครั้งก่อนสนุกมากเลยนะคะ”

“เพื่อสาวๆชอบแล้วเรย์จังทำได้หมดครับผม!!!”

“...” ไอยืนมองอีกฝ่ายจากอีกฟากของทางเดินนิ่ง   สายตาสีฟ้ามิ้นต์ดูไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะรู้จักกับเรย์จิเป็นอย่างดี

...มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เราควรใส่ใจไม่ใช่รึไง...

...

“วันนี้มิคาเสะไม่มางั้นเหรอ ?” คามิวที่เห็นผิดสังเกตเอ่ยทักทำเอารันมารุเงยหน้าขึ้นมามอง

“ปกติหมอนั่นก็ไม่ใช่เด็กผิดเวลาไม่ใช่รึไง ?”

“งั้นชั้นไปตามนะ ?” เรย์จิยกมืออาสาอย่างร่าเริง

“’จะทำอะไรก็ทำเถอะ...’”

“คร้าบๆ”

ปัง...

“ทุกทีสิน่า...”

“โคโตบุกินี่ถ้าเรื่องของมิคาเสะล่ะไม่ยอมปล่อยเชียวนะ...”

“ชั้นก็เห็นหมอนั่นสะระแหน่ทุกเรื่องของทุกคนนะ ?”

“ไม่หรอก...ถ้าของมิคาเสะมันเหมือนจะพิเศษกว่าทุกคนนะ” คามิวตัดจบบทสนทนากับเพื่อนร่วมวงไว้แค่นั้นก่อนผละออกจากรันมารุไปชงชามาจิบ

“หา ?”

...

“ไอจังแบบนี้จะดีเหรอ ?” นัตสึกิถามพลางมองไปที่ประตูที่มีเสียงเคาะขณะที่ร่างเพรียวเองกลับทำเมินมันด้วยการสวมหูฟังสีขาวปิดการได้ยินเสียงนั้นเอาไว้

“อย่าเปิดนะ”

“อื้อ...” เพราะเป็นคำสั่งของอีกคนทำให้นัตสึกิไม่กล้าไปเปิดให้ทำได้แค่ปล่อยให้อีกฝ่ายเลิกเคาะไปเอง

...ทำไมต้องเป็นฝ่ายหลบหน้าด้วยนะ...

“อ๊ะไอไอ” เรย์จิร้องทักอีกคนที่ยืนอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดก่อนที่อีกฝ่ายจะรีบเก็บหนังสือแล้วหนีเขาไปโดยไม่ยอมมองหน้า

...ทั้งๆที่เรื่องที่หมอนั่นจะสนใจใคร...

“มิคาเสะจะรีบไปไหนน่ะโน้ตยังอยู่นี่...” คามิวตะโกนตามหลังไอที่ผละลุกพรวดขึ้นหนีจากโต๊ะทันทีที่เห็นเรย์จิวิ่งร่ามา

...มันก็สิทธิ์ของเจ้าตัวแท้ๆ...

“รันรันเห็นไอไอมั้ย ?” เรย์จิที่วิ่งไล่ตามคนที่เอาแต่หลบหน้าจนเหนื่อยเอ่ยถามร่างโปร่งผมสีเงิน

“ไม่รู้...”

“อ่ะ...งั้นเหรอ...”

“เรื่องง้อๆงอนๆของคู่รักน่ะชั้นไม่อยากยุ่งหรอกนะ”

“นั่นสินะ...”

...

“โคโตบุกิเซมไป” นัตสึกิทักอีกคนที่กำลังนั่งหงอยอยู่   สายตาสีเทาดูเหม่อลอยเล็กน้อยก่อนจะมองมาที่เขา

“อ๊ะนัตจัง ?”

“เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ ?”

“ไม่เป็นไรหรอกเรย์จังสบายดีจ้า” แม้ว่าจะทำเป็นร่าเริงกลบเกลื่อนแต่คนอายุน้อยกว่าก็ยังดูออกอยู่ดี

“เรื่องของไอจังเหรอครับ ?”

“...” เมื่อโดนถามจิ้มตรงๆทำเอาเรย์จิเงียบไปทันที

“ผมได้ยินไอจังพูดน่ะครับว่าโคโตบุกิเซมไปชวนไปสวนสนุก   ทั้งๆที่ชวนคนอื่นไปได้” นัตสึกิยิ้มเล็กน้อยในแบบของเจ้าตัว “ให้ผมกับโชจังช่วยมั้ยครับ ?”

“เห ?”

...

“มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะที่ต้องมานั่งรถไฟอ้อมเพราะนัตสึกิหลง” ไอบ่นไปพลางก้าวขึ้นรถไฟไปพลาง “แล้วหลงอยู่ไหนน่ะ ?”

“โทรไปเห็นพูดแต่ปิโยะจังปิโยะจังอยู่...คิดว่าน่าจะที่ไหนสักที่ที่มีงานแสดงปิโยะล่ะนะ...” มือบางหยิบตั๋วสวนสนุกขึ้นมาดูฆ่าเวลาอยย่างหัวเสีย   วันนี้เขารับหน้าที่พาโชและนัตสึกิออกมาทำธุระข้างนอก...ก็ว่านัดดีแล้วแท้ๆแต่ก็ไม่วายว่านัตสึกิหลงทางอีกตามเคย   ร้อนเขากับโชต้องออกตามหาจนได้

“งานแสดงปิโยะ...” โชคิดหนักว่าเพื่อนของตัวเองหลงไปอยู่ที่ไหน   สายตาสีคริสตันสวยเหลือบไปเห็นตั๋วในมือของไอก่อนร้องลั่นออกมาทำเอาทั้งร่างเพรียวและคนแถวนั้นสะดุ้งตกใจ “นั่นไง!!!!!!”

“โชมันน่ารำคาญนะจะร้องทำไม!!!” ดีที่ว่าสายแล้วทำให้คนที่ใช้รถไฟมีไม่เยอะมาก   โชชี้ไปที่ตั๋วก่อนทำหน้าเหมือนเห็นผีทำให้ไอต้องพลิกตั๋วมาดูดีๆ

[เปิดตัวปิโยะจังไซต์ยักษ์พิเศษและสวนของปิโยะจังที่สวนสนุก XXX ในวันที่ XX เดือนนี้!!!!]

...บางทีการจะหาตัวนัตสึกิอาจจะไม่ใช่งานยากอย่างที่เขาคิดก็ได้...

“ชั้นรู้จักสวนสนุกนี่นะ” โชบอกพลางถือวิสาสะหยิบกระดาษใบเล็กไปอ่านอย่างสนใจ “ลงสถานีหน้าแล้วเดินไปหน่อยก็ถึงแล้ว...ยังไงเจ้าตัวคงไปงานนั้นแน่ๆ...”

“ไม่มีทางเลือกนี่นะ...”ไอถอนหายใจยาวพลางเตรียมตัวลงจากรถไฟ

...

“แยกกันหาน่าจะไวกว่า...เอาเป็นว่าเจอแล้วก็โทรหากันเอานะ” ไอสั่งรุ่นน้องของตนก่อนจะเดินแยกไปจากอีกฝ่าย

...วิธีนี้น่าจะเร็วกว่า...

ร่างเพรียวไม่รอช้ารีบเดินหาที่ที่มีลูกเจี๊ยบยักษ์ทันทีก่อนจะพบว่าของที่เขาหานั้นอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นเท่าไหร่   ร่างโปร่งผมสีทองสวยกำลังยืนมองกองทัพ(???)ลูกเจี๊ยบด้วยสายตาเปล่งประกายโดยที่ข้างกายเองก็มีร่างเพรียวผมสีน้ำตาลยาวในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนอยู่ไม่ห่างตัว

...หนีงานมาเดทเรอะ...

ไอคิดอย่างหัวเสียพลางเดินตรงเข้าไปที่ร่างโปร่งที่กำลังยืนสวีทไม่สนใจคนอื่น

“นัตสึกิ!!!”

“อ๊ะ ?   ไอจัง ?”

“มัวทำอะไรอยู่น่ะนี่มันเวลางานนะไม่ใช่...” ร่างบางชะงักค้างเมื่อเห็นชัดๆว่าข้างๆนัตสึกิเป็นใคร

“ไม่ต้องห่วงเรื่องงานก็ได้นี่นะไอไอ   เพราะวันนี้ไอไอเป็นคนรับปากว่าจะมาเที่ยวสวนสนุกกับเรย์จังนี่นา!!!” เรย์จิที่แต่งสาวอยู่โผล่งขึ้นก่อนกระโดดใส่อีกฝ่ายท่ามกลางเสียงหัวเราะของนัตสึกิ

“ดะเดี๋ยวสิ!!!   แล้วสภาพนั้นมันอะไรน่ะห๊ะเรย์จิ!!!!”

“สวยมั้ยล่ะ!!!” ไม่ว่าเปล่าคนอายุเยอะกว่าที่เล่นพิเรนท์ยังเอี้ยวตัวโชว์ชุดเดรสสีฟ้าสวยในร่างบางดูอีก “เรย์จังเลือกเองเลยนะไอไอ   มาเป็นคู่เดทให้...”

“ขอปฏิเสธ!!!”

“เจอตัวแล้ว!!!!” โชที่วิ่งมาจากอีกทางวิ่งตรงเข้ามาทางทั้ง 3 ก่อนจะโดนนัตสึกิล็อกตัวไว้แล้วลากออกไป “ปล่อยนะเฮ้ยนัตสึกิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   แล้วนี่นายหาย...”

“โชจังไปเล่นไวกิ้งกัน!!!!”

“เดี๋ยวสิ!!!!!!!” ไอพยายามเรียกให้ทั้งคู่กลับมาแต่ก็โดนร่างสูงในร่างสาวน้อย(???)จัดแจงลากไปอีกทางซะก่อน “ปล่อยนะเรย์จิ!!!!!”

“เรย์จังต่างหากล่ะไอไอ”

“แล้วนึกบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้...” คนที่เดินนำหยุดกึกก่อนจะหันมายิ้มให้อย่างร่าเริง

“ถ้าไม่ทำอย่างนี้...ไอไอก็จะเอาแต่หลบหน้าเรย์จังเพราะน้อยใจเรย์จังนี่นา”

“คะ...ใครน้อยใจนายกัน...”

...นายจะสนใจใคร...มันก็สิทธิ์ของนายไม่ใช่รึไง...

“ไม่ได้น้อยใจงั้นเหรอ ?...”

“ใช่น่ะสิ...”

...อาการแบบนี้ไม่ได้เรียกน้อยใจหรอก...

“แต่คนที่ชั้นแคร์ความรู้สึกมากกว่าคนอื่นๆก็คือไอไอนี่” แววตาที่เคยขี้เล่นอยู่ตลอดเวลาดูจริงจังขึ้นขณะที่จ้องมองตรงมายังร่างบางที่ยืนนิ่งอยู่ “แล้วก็...คนที่ชั้นมองตลอดก็มีแค่ไอไอ...”

“หยุดพูดเลยนะ...” คนเสียงเบาพูดก่อนผลักอีกฝ่ายออกห่าง

“อะไอไอ...”

“...โทษฐานที่ทำอะไรไม่บอกกล่าว...” สายตาสีมิ้นต์มองอีกคนนิ่งๆพลางกอดอกแน่น “ไปเปลี่ยนชุด...แล้วก็พาผมเที่ยวซะ...”

“อะเอ๋ ???”

“นับ 1-3...”

“อะอื้อ   เรย์จังดีใจจัง!!!!”

“ผมบอกให้ไปเปลี่ยนชุด!!!!!”

“แล้วไอไอจะแต่งแทนสินะ ???”

“ไม่!!!!!”

...แต่เค้าเรียกหึงต่างหาก...

~The End~

#################################################################

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...//กรีดร้องแบบ Hp หมด...

เผาเสร็จอีกเรื่องขอรับบบบบบบบบบบบบบบบบ//พราก

อาจจะลวกๆอะไรนิดหน่อยเพราะเพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่าอาทิตย์หน้ามีสอบ #แต่ก็ยังเกรียนนั่งเผาฟิคได้อีก...

อีกอย่างคู่นี้ก็ไม่ใช่เมนอะไรมาก+เพิ่งสังเกตดูตัวเองว่าหลังๆมาไปสายดราม่ากะวาไรตี้(แบบเสื่อม)มากกว่าสายหวานมุ้งมิ้งแบบนี้ O[--[ //โดนทุกคนไล่ถีบปลิว

ก็...ฟิคเรื่องนี้เกิดจากการไปสรุยเมนคู่นี้ในเฟสมาครับ//ฮา   ช่วยกันวางพล็อตวางโครงหลายๆอย่างเลย #ถึงแม้ว่าอินี่จะตัดออกไปเกือบครึ่งก็เถอะ //โดนตบ

ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะครับผม^^

Happy New Year(ย้อนหลัง)กันทุกท่านนะครับผมมมมมม