เทพอย่างข้ากลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาได้อย่างไร

พลังที่ยังไม่กลับมาเพราะโดนทัณฑ์สวรรค์ทำให้ ‘เว่ยหลงเยว่’ หรือที่เทพทุกองค์เรียกขานว่า เทพแห่งสงครามผู้ไร้พ่าย ต้องทนอยู่ในร่างสัตว์ลี้ลับตัวเล็กขนสีเงินสวยงามและไม่สามารถที่จะเปลี่ยนร่างให้กลับมาอยู่ในร่างมนุษย์ได้ เขาต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับความอัปยศนี้ในชีวิตของเขา

“ถึงเจ้าจะช่วยข้าจากพวกปีศาจชั้นต่ำพวกนั้น แต่มันคนละเรื่องกับที่เจ้าจะให้ข้าไปเป็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อยของเจ้า เพราะงั้นเลิกฝันหวานไปได้เลย” เสียงที่ได้แต่ดังอยู่ภายในใจของเจ้าตัวเล็กแสนสวยงามตรงหน้าไม่สามารถสื่อไปถึงราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้แม้แต่น้อย….แต่ เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะไหนบอกว่าสื่อไปไม่ถึง ไหงไอ้เจ้าสติไม่สมประกอบนี้ถึงตอบเขาเหมือนอ่านใจได้อย่างไงอย่างงั้น

“ข้าช่วยเจ้าไว้เจ้าควรตอบแทนข้าด้วยการมาเป็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อยให้ข้าเสียดีๆ” ไม่ทันขาดคำมือใหญ่อันแข็งแกร่งก็เคลื่อนย้ายมาจับสัตว์ลี้ลับตัวน้อยให้พลิกตัวแล้วค่อยๆ บรรจงลงมือเกาพุงน้อยๆ อย่างขยันขันแข็ง

---

ตัวละคร

เว่ยหลงเยว่ -เทพแห่งสงครามตำหนักสวรรค์ (รับบทนายเอก)

หลงเยว่ -ร่างสัตว์ลี้ลับ

ลั่วชิงอี้ (ชิงเฟิง) -พระเอก (ฮ่องเต้แคว้นลั่ว เก็บซ่อนความลับและพลังบางอย่างเอาไว้)

ชิงเฟิง -ร่างแท้ 

---

ด้วยความที่เป็นเรื่องแต่งเองจากความมโนภาพจากจิตนาการส่วนตัวที่ชอบแนวจีนโบราณทำให้ถือกำเนิดนี้ขึ้นมาเปรียบเสมือนมือใหม่หัดแต่งนิยาย ยังมีการเรียบเรียงหรือเกาคำได้ไม่สละสลวยนักแต่จะพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ ครับผม

*แน่นอนว่าด้วยความเป็นจีนโบราณแต่ก็ไม่ได้จะโบราณจ๋าขนาดนั้น บางคำที่ใช้ก็จะขอใช้ตามสถานการณ์ที่เห็นสมควรนะครับ*

*เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับสามภพ สวรรค์ มนุษย์ มารปีศาจอสูร

#ข้าไม่อยากเป็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อย